Ontwikkelingen HHK

[KDD]

Dit verheldert de zaak. Alleen de vraag is of je daarmee volledig recht doet aan de Bijbel. Deze separeert niet alleen tussen een goede en zondige levenswandel om daar uit op te maken of iemand bekeerd is.

Er wordt op allerlei wijze onderscheid gemaakt
- sommigen hebben geen kennis van God (1 Kor. 15:34)
- Jezus maakt onderscheid tussen wijze en dwaze maagden, dat betreft niet levenswandel maar de wortel waaruit deze voortkomt.
- wat te denken van de brieven in Openbaring 2 en 3? De eerste liefde, de lauwheid, de werken die niet vol zijn voor God
- hoe waarschuwt Jezus niet voor bondelingen met een keurige levenswandel zoals de rijke jongeling, maar die hun hart niet aan Hem gegeven hebben?

Toch zijn deze zaken direct of indirect wel gerelateerd aan levenswandel: wie wandelt met God zal ook kennis van Hem proberen te krijgen, wie wandelt met God zal waakzaam zijn, wie wandelt met God zal trachten het vuur van de eerste liefde brandende te houden, wie wandelt met God beseft dat uiterlijk vertoon niets helpt. Het verschil met de tegenwoordige separerende prediking is dat wij ten diepste wijs gemaakt worden dat het gevoel van liefde belangrijker is is dan de Persoon die Wij behoren lief te hebben. Het is toch erg als je bij wijze van vergelijking jezelf elke dag af moet vragen: heb ik mijn man/vrouw wel lief, heb ik genoeg gevoelens voor hem/haar? De opdracht is: heb Hem lief en leef daarnaar! Kijk naar Hem, niet naar jezelf.

Ik vraag mij af - waar hoor je dat? Van horen zeggen of zelf meegemaakt? Ik hoor zulke dingen niet.

[KDD]

De zoekfunctie geeft 0 zoekresultaten als ik op tranen zoek.

Vreemd dat in de refowereld, waar allegorische verklaringen van de Bijbel toch zeer gebruikelijk zijn, dit ineens zo moeilijk is.

Normaal hoor ik een duidelijke schriftuitleg en een concrete toepassing. Excuses dat ik niet getraind ben in het oplossen van raadsels.

het gaat mij om dit citaat: "Nog een voorbeeld. Een vrouw, een weduwe, voor wie het Woord van God, de getrouwe kerkgang en het zingen van de psalmen haar leven was. Voor wie het in haar weduwschap zo tot troost was dat de Heere het beloofd had om een Rechter van de weduwen (Psalm 68:5) te zijn. Die daarin nog eens krachtig bevestigd werd door de Heere uit Numeri 23:19: God is geen man dat Hij liegen zou; zou Hij het zeggen en niet doen, of spreken en niet bestendig maken? Die in haar leven getuigenis gaf dat ze de Heere lief had. Maar bekeerd? Dat was ze niet. Aan het Avondmaal: o, nee, dat is voor bekeerde mensen. Je zit er dan bij, te worstelen: hoe kan deze knoop worden losgemaakt? Want ze had het licht op haar rug gebonden. Ze werd ziek en moest gaan sterven. Hoe is het nu, vroeg ik. Kun je sterven? Dat durf ik niet te zeggen, zei ze."

Ben je niet jaloers geworden op die vrouw? Ik wel toen ik het las. Ik vond de antwoord van de ouderling ook heel pastoraal. Ik wilde dat we vaker zulke mensen tegenkwamen.

[pierre27]

Vreemd dat in de refowereld, waar allegorische verklaringen van de Bijbel toch zeer gebruikelijk zijn, dit ineens zo moeilijk is.

Normaal hoor ik een duidelijke schriftuitleg en een concrete toepassing. Excuses dat ik niet getraind ben in het oplossen van raadsels.

het gaat mij om dit citaat: "Nog een voorbeeld. Een vrouw, een weduwe, voor wie het Woord van God, de getrouwe kerkgang en het zingen van de psalmen haar leven was. Voor wie het in haar weduwschap zo tot troost was dat de Heere het beloofd had om een Rechter van de weduwen (Psalm 68:5) te zijn. Die daarin nog eens krachtig bevestigd werd door de Heere uit Numeri 23:19: God is geen man dat Hij liegen zou; zou Hij het zeggen en niet doen, of spreken en niet bestendig maken? Die in haar leven getuigenis gaf dat ze de Heere lief had. Maar bekeerd? Dat was ze niet. Aan het Avondmaal: o, nee, dat is voor bekeerde mensen. Je zit er dan bij, te worstelen: hoe kan deze knoop worden losgemaakt? Want ze had het licht op haar rug gebonden. Ze werd ziek en moest gaan sterven. Hoe is het nu, vroeg ik. Kun je sterven? Dat durf ik niet te zeggen, zei ze."

Ben je niet jaloers geworden op die vrouw? Ik wel toen ik het las. Ik vond de antwoord van de ouderling ook heel pastoraal. Ik wilde dat we vaker zulke mensen tegenkwamen.

Ik kom zulke mensen tegen, gisteravond nog met twee van zulke christenen gesproken. Niets hebbend, nochtans alles bezittend.

[Refojongere]

Pierre,

Zo zijn er velen in de HHK, maar ook ver voor 2004 waren er velen van. Vandaar ook de vaak enkelingen aan de avondmaalstafels in herv-geref gemeenten en niet alleen in de meest rechtse.

Ik wil ook niet oordelen over deze vrouw of de mensen die jij gesproken hebt. Zij komt niet verder dan "O God, wees mij de zondaar genadig". Daarop verklaart J.P. van den Brink haar zalig. Want dat deed Jezus ook bij die tollenaar.

Maar wat moet ik dan met zondag 7? Vertrouwen dat ook mijn zonden vergeven zijn, gerechtigheid en eeuwige zaligheid geschonken is om Jezus' verdienste?

Onmiskenbaar een ander geluid toch?

Ware nederigheid is om van alles in of van jezelf af te zien en alleen op het Lam te zien. En als het niet verder kan komen dan het verlangend uitstrekken van je lege hand naar de zoom van Zijn kleed is dat ook geloof.

God weet of dat in haar hart was maar of ze het er zelf niet voor durfde houden. Die liefde tot God die ze vertelde zou zo maar eens de vrucht kunnen zijn.

Dus jaloersmakend? Ja, Gods Geest was onmiskenbaar in haar bezig en nee, ik hoor daar geen roemen in de Zaligmaker (althans zoals Van den Brink het weergeeft) maar bouwen op een bekering die ze maar niet vindt bij zichzelf. Gevaar voor eigengerechtigheid. Met je bekeringservaring als zodanig kun je niet zallg worden. Maar gelukkig is Jezus ook genadig voor discipelen als Petrus die soms weer op eigengerechtigheid willen bouwen.

[tja]

Cyrillus, weer een verhelderende posting. Wie in het donker leeft kan niets met de kenmerken. Wie in het licht leeft met Hem heeft de kenmerken niet nodig zei eens iemand.

Dit vind ik echt heel mooi gezegd. En het word niet licht omdat je kenmerken waarneemt. Maar je gaat pas kenmerken waarnemen als het licht word.

Ik moet zeggen dat ik Cyrillus helaas heel goed begrijp. Het is een praktijk die ik om me heen veel zie.

[JanRap]

Normaal hoor ik een duidelijke schriftuitleg en een concrete toepassing. Excuses dat ik niet getraind ben in het oplossen van raadsels.

het gaat mij om dit citaat: "Nog een voorbeeld. Een vrouw, een weduwe, voor wie het Woord van God, de getrouwe kerkgang en het zingen van de psalmen haar leven was. Voor wie het in haar weduwschap zo tot troost was dat de Heere het beloofd had om een Rechter van de weduwen (Psalm 68:5) te zijn. Die daarin nog eens krachtig bevestigd werd door de Heere uit Numeri 23:19: God is geen man dat Hij liegen zou; zou Hij het zeggen en niet doen, of spreken en niet bestendig maken? Die in haar leven getuigenis gaf dat ze de Heere lief had. Maar bekeerd? Dat was ze niet. Aan het Avondmaal: o, nee, dat is voor bekeerde mensen. Je zit er dan bij, te worstelen: hoe kan deze knoop worden losgemaakt? Want ze had het licht op haar rug gebonden. Ze werd ziek en moest gaan sterven. Hoe is het nu, vroeg ik. Kun je sterven? Dat durf ik niet te zeggen, zei ze."

Ben je niet jaloers geworden op die vrouw? Ik wel toen ik het las. Ik vond de antwoord van de ouderling ook heel pastoraal. Ik wilde dat we vaker zulke mensen tegenkwamen.

Ik kom zulke mensen tegen, gisteravond nog met twee van zulke christenen gesproken. Niets hebbend, nochtans alles bezittend.

Op de manier waarop de in het artikel genoemde vrouw haar laatste afreis maakte, maken vele tienduizenden in de Ger. Gezindte hun laatste afreis. Wie zijn wij om hier hard over te oordelen? Ik oordeel wel hard over de prediking waar deze vrouw kennelijk onder verkeerd heeft. In die prediking zullen veel goede en ware zaken gezegd zijn, maar ik ben bang dat in die prediking niet de Christus der Schriften als een volkomen gewillig Zaligmaker geschilderd is, en dat in die prediking een ernstige afwijking was ten opzichte van de leer der Reformatie. In feite is de Reformatie dan voor niets geweest. Want het ging in de Reformatie, evenals op de Synode van 1618-1619 over de zekerheid van het geloof.

[Cyrillus]

Dit verheldert de zaak. Alleen de vraag is of je daarmee volledig recht doet aan de Bijbel. Deze separeert niet alleen tussen een goede en zondige levenswandel om daar uit op te maken of iemand bekeerd is.

Er wordt op allerlei wijze onderscheid gemaakt
- sommigen hebben geen kennis van God (1 Kor. 15:34)
- Jezus maakt onderscheid tussen wijze en dwaze maagden, dat betreft niet levenswandel maar de wortel waaruit deze voortkomt.
- wat te denken van de brieven in Openbaring 2 en 3? De eerste liefde, de lauwheid, de werken die niet vol zijn voor God
- hoe waarschuwt Jezus niet voor bondelingen met een keurige levenswandel zoals de rijke jongeling, maar die hun hart niet aan Hem gegeven hebben?

Toch zijn deze zaken direct of indirect wel gerelateerd aan levenswandel: wie wandelt met God zal ook kennis van Hem proberen te krijgen, wie wandelt met God zal waakzaam zijn, wie wandelt met God zal trachten het vuur van de eerste liefde brandende te houden, wie wandelt met God beseft dat uiterlijk vertoon niets helpt. Het verschil met de tegenwoordige separerende prediking is dat wij ten diepste wijs gemaakt worden dat het gevoel van liefde belangrijker is is dan de Persoon die Wij behoren lief te hebben. Het is toch erg als je bij wijze van vergelijking jezelf elke dag af moet vragen: heb ik mijn man/vrouw wel lief, heb ik genoeg gevoelens voor hem/haar? De opdracht is: heb Hem lief en leef daarnaar! Kijk naar Hem, niet naar jezelf.

Ik vraag mij af - waar hoor je dat? Van horen zeggen of zelf meegemaakt? Ik hoor zulke dingen niet.

Als dat letterlijk gezegd zou worden zou iedereen de kerk uitlopen, niet?

[Cyrillus]

Vreemd dat in de refowereld, waar allegorische verklaringen van de Bijbel toch zeer gebruikelijk zijn, dit ineens zo moeilijk is.

Normaal hoor ik een duidelijke schriftuitleg en een concrete toepassing. Excuses dat ik niet getraind ben in het oplossen van raadsels.

het gaat mij om dit citaat: "Nog een voorbeeld. Een vrouw, een weduwe, voor wie het Woord van God, de getrouwe kerkgang en het zingen van de psalmen haar leven was. Voor wie het in haar weduwschap zo tot troost was dat de Heere het beloofd had om een Rechter van de weduwen (Psalm 68:5) te zijn. Die daarin nog eens krachtig bevestigd werd door de Heere uit Numeri 23:19: God is geen man dat Hij liegen zou; zou Hij het zeggen en niet doen, of spreken en niet bestendig maken? Die in haar leven getuigenis gaf dat ze de Heere lief had. Maar bekeerd? Dat was ze niet. Aan het Avondmaal: o, nee, dat is voor bekeerde mensen. Je zit er dan bij, te worstelen: hoe kan deze knoop worden losgemaakt? Want ze had het licht op haar rug gebonden. Ze werd ziek en moest gaan sterven. Hoe is het nu, vroeg ik. Kun je sterven? Dat durf ik niet te zeggen, zei ze."

Ben je niet jaloers geworden op die vrouw? Ik wel toen ik het las. Ik vond de antwoord van de ouderling ook heel pastoraal. Ik wilde dat we vaker zulke mensen tegenkwamen.

Jaloers op een vrouw die niet durft te sterven? Serieus?????? Zien wij dat aan voor de rijkdom van het geloof?

[Cyrillus]

Normaal hoor ik een duidelijke schriftuitleg en een concrete toepassing. Excuses dat ik niet getraind ben in het oplossen van raadsels.

het gaat mij om dit citaat: "Nog een voorbeeld. Een vrouw, een weduwe, voor wie het Woord van God, de getrouwe kerkgang en het zingen van de psalmen haar leven was. Voor wie het in haar weduwschap zo tot troost was dat de Heere het beloofd had om een Rechter van de weduwen (Psalm 68:5) te zijn. Die daarin nog eens krachtig bevestigd werd door de Heere uit Numeri 23:19: God is geen man dat Hij liegen zou; zou Hij het zeggen en niet doen, of spreken en niet bestendig maken? Die in haar leven getuigenis gaf dat ze de Heere lief had. Maar bekeerd? Dat was ze niet. Aan het Avondmaal: o, nee, dat is voor bekeerde mensen. Je zit er dan bij, te worstelen: hoe kan deze knoop worden losgemaakt? Want ze had het licht op haar rug gebonden. Ze werd ziek en moest gaan sterven. Hoe is het nu, vroeg ik. Kun je sterven? Dat durf ik niet te zeggen, zei ze."

Ben je niet jaloers geworden op die vrouw? Ik wel toen ik het las. Ik vond de antwoord van de ouderling ook heel pastoraal. Ik wilde dat we vaker zulke mensen tegenkwamen.

Ik kom zulke mensen tegen, gisteravond nog met twee van zulke christenen gesproken. Niets hebbend, nochtans alles bezittend.

Alles bezittend maar niet naar het Avondmaal durven...nogal tegenstrijdig, angst als kenmerk van het ware zien.

[Thea]

Ik vind het wel een wat magere grond om op basis van vruchten zalig te worden. De enige grond is toch het kennen van Jezus, de Zaligmaker?

[tja]

het gaat mij om dit citaat: "Nog een voorbeeld. Een vrouw, een weduwe, voor wie het Woord van God, de getrouwe kerkgang en het zingen van de psalmen haar leven was. Voor wie het in haar weduwschap zo tot troost was dat de Heere het beloofd had om een Rechter van de weduwen (Psalm 68:5) te zijn. Die daarin nog eens krachtig bevestigd werd door de Heere uit Numeri 23:19: God is geen man dat Hij liegen zou; zou Hij het zeggen en niet doen, of spreken en niet bestendig maken? Die in haar leven getuigenis gaf dat ze de Heere lief had. Maar bekeerd? Dat was ze niet. Aan het Avondmaal: o, nee, dat is voor bekeerde mensen. Je zit er dan bij, te worstelen: hoe kan deze knoop worden losgemaakt? Want ze had het licht op haar rug gebonden. Ze werd ziek en moest gaan sterven. Hoe is het nu, vroeg ik. Kun je sterven? Dat durf ik niet te zeggen, zei ze."

Ben je niet jaloers geworden op die vrouw? Ik wel toen ik het las. Ik vond de antwoord van de ouderling ook heel pastoraal. Ik wilde dat we vaker zulke mensen tegenkwamen.

Ik kom zulke mensen tegen, gisteravond nog met twee van zulke christenen gesproken. Niets hebbend, nochtans alles bezittend.

Alles bezittend maar niet naar het Avondmaal durven...nogal tegenstrijdig, angst als kenmerk van het ware zien.

Paulus wist niet anders te preken dan Jezus Christus en dien gekruisigd. Als dat weer onomwonden en zonder schroom gepreekt word worden veel verduisterde ogen geopend. Daar ben ik vast van overtuigd.

[Bertiel]

Ik vind het wel een wat magere grond om op basis van vruchten zalig te worden. De enige grond is toch het kennen van Jezus, de Zaligmaker?

Niemand wordt op basis van vruchten zalig.
We kunnen onze staat wel kennen door vruchten waar te nemen.
O.A. de DL hebben het daar over

[Thea]

Ja, dat begrijp ik. Maar ik lees hier nu, dat op basis van dingen die je meemaakt je wel zou kunnen concluderen dat het goed met je zit. Dat vind ik echt gevaarlijk! Je moet Jezus kennen, want dat is de enige grond.

[Bertiel]

Waaruit zou je dat dan weten?
Oproep om te zoeken naar de vruchten om je geloof te beproeven is tegenwoordig ook al verdacht?
Leestip: zekerheid van de zaligheid- de. C. Harinck

[huisman]

het gaat mij om dit citaat: "Nog een voorbeeld. Een vrouw, een weduwe, voor wie het Woord van God, de getrouwe kerkgang en het zingen van de psalmen haar leven was. Voor wie het in haar weduwschap zo tot troost was dat de Heere het beloofd had om een Rechter van de weduwen (Psalm 68:5) te zijn. Die daarin nog eens krachtig bevestigd werd door de Heere uit Numeri 23:19: God is geen man dat Hij liegen zou; zou Hij het zeggen en niet doen, of spreken en niet bestendig maken? Die in haar leven getuigenis gaf dat ze de Heere lief had. Maar bekeerd? Dat was ze niet. Aan het Avondmaal: o, nee, dat is voor bekeerde mensen. Je zit er dan bij, te worstelen: hoe kan deze knoop worden losgemaakt? Want ze had het licht op haar rug gebonden. Ze werd ziek en moest gaan sterven. Hoe is het nu, vroeg ik. Kun je sterven? Dat durf ik niet te zeggen, zei ze."

Ben je niet jaloers geworden op die vrouw? Ik wel toen ik het las. Ik vond de antwoord van de ouderling ook heel pastoraal. Ik wilde dat we vaker zulke mensen tegenkwamen.

Ik kom zulke mensen tegen, gisteravond nog met twee van zulke christenen gesproken. Niets hebbend, nochtans alles bezittend.

Alles bezittend maar niet naar het Avondmaal durven...nogal tegenstrijdig, angst als kenmerk van het ware zien.

………maar op deze zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn Woord beeft. (Jesaja 66: 2)

Weet je wat David als vruchten ziet? De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verlagen hart . Die zal de HEERE immers niet verachten. (Psalm 51 : 19)

Of zijn deze teksten uit Gods Woord achterhaald?