Nou, om even 2 dingen uit mijn eigen gemeente te noemen: wij brengen een beroep uit in 2 vaste perioden in het jaar. Wanneer er dan nog in de tussentijd ambtsdragers verkozen worden wil er ook nog wel eens een 3e beroep uitgebracht worden. Dat op dezelfde tijden uitbrengen van een beroep komt op mij niet over 'als door nood gedreven ', maar uit gewoonte. Niet dat de nood er dan niet kan zijn.Mannetje schreef: ↑20 jun 2023, 13:35 Maar hoe moet dat dan in een gemeente waar een gedeelte de nood echt voelt en een gedeelte het maar doet in de "plichtelijke weg"? Wanneer is de nood ook daadwerkelijk de nood van de gemeente?
Van harte onderschrijf ik dat het ontbreken van een predikant nood moet geven en dat beroepen een geestelijk werk zou moeten zijn. Maar hoe stel je vast dat dat er is? En hoe stel je vast dat dat voldoende is om te beroepen?
Of moet je gewoon het beroepingswerk ter hand nemen volgens geldende regels?
Daarnaast word een beroep in het openbaar gebed opgedragen. Wanneer dan diverse kerkenraadsleden vergeten ervoor te bidden, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de nood ontbreekt. En ook nu geen verwijt richting de kerkenraad, alleen een constatering dat er geen nood merkbaar was. Als het echt nood is, vergeet je zoiets denk ik niet. Er kwam destijds ook een brief van de predikant dat hij tot schaamte moest bekennen niet met het beroep van de gemeente bezig te zijn geweest. Dus gebed en hoe een predikant ermee bezig kan zijn heeft toch zeker een wisselwerking
Ik had gedacht dat een van hen wel een schaartje kon pakken om dergelijke profetieën te knippen.