De kleine lettertjes van het Evangelie

[Thea]

Inderdaad, we proberen 2 waarheden tot 1 te maken. Maar dat kan in de bijbel niet.

[Ad Anker]

Door een streep te zetten door alles waar jij jouw redding in dacht te vinden, inclusief alle theologische werken die je in je boekenkast hebt staan.

Dit impliceert dat de 'jij' in deze zin naarstig zocht naar redding, zoals bijv. in theologische werken. Klopt dat?

[Cyrillus]

Je zegt: je hoeft niet af te wachten, maar vervolgens moet er wel een wonder gebeuren?? Ik zeg: als jij erkent onder de preek dat je een zondaar bent en je zonden belijdt, dan mag komen. Dan is het wonder reeds geschied.

Je bedoelt: Als je tot jezelf gekomen bent (erkennen dat je een zondaar bent) Luk. 15:17, dat je mag opstaan en tot de Vader gaan? Is het 'tot jezelf komen' het wonder in jouw beschrijving?

Wie kan zijn zonden belijden zonder dat God in hem werkt? Is dat geen wonder?

Ik wil je graag dit stukje voorhouden dat ik vond op www.geloofstoerusting.nl (en ja, ik weet dat het daarna wellicht over een andere categorie mensen gaat dan je nu voor ogen hebt, maar wat hier staat, is precies het punt dat ik bij jou mis):

Is er iets ergers denkbaar dan dat je meent dat je gevonden bent terwijl je ondertussen verloren gaat? Is er iemand op de brede weg die naar het verderf leidt er zo ellendig aan toe als degene die onderweg christelijke liederen zingt, gebeden opzegt en talloze preken aanhoort? Het meest tragische dat je je kunt voorstellen is het beeld van een man die in de woestijn uit een beker zand drinkt omdat hij denkt dat er water in zit? Het is al afschuwelijk als je nonchalant het leven na dit leven binnenstapt. Maar denk je eens in dat je een vroom leven geleid hebt en dan toch op een dood spoor blijkt te zitten.
Er zijn tijden geweest dat ik niet geloofde dat zulke mensen bestonden – laat staan dat ik zelf een van hen zou kunnen zijn. Iedereen die met zijn mond Jezus als Heere beleed zou zeker zalig worden – waarom zou je anders elke zondag naar de kerk gaan? Maar toen zag ik het staan, in letters die gloeiden alsof ze in vuur uitgehakt waren: Jezus Zelf beschrijft hoe het sommige mensen op de oordeelsdag zal vergaan.
‘Niet ieder die tegen Mij zegt: Heere, Heere, zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar wie de wil doet van Mijn Vader, Die in de hemelen is. Velen zullen op die dag tegen Mij zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam demonen uitgedreven, en in Uw Naam veel krachten gedaan? Dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; ga weg van Mij, u die de wetteloosheid werkt!’ (Mattheüs 7:21-23).

Ja en wat moet ik er mee? Moeten we mensen verloren laten gaan omdat er andere mensen zijn die een vals geloof hebben? Leggen we de drempel heel hoog zodat wij op aarde kunnen beoordelen wie er in de hemel mogen komen? Moeten we dat niet aan God overlaten?

[Cyrillus]

Blijft mijn vraag staan: hoe zeg je dan concreet 'amen' op die liefdesverklaring? Wat moet ik dan concreet doen?

Je zonden belijden en je aan Christus overgeven.

En zo blijven we langs elkaar heen draaien, want jij hebt een heel ander beeld van 'je zonden belijden en aan Christus overgeven' dan de doorsnee-RF'er (hoewel...). Natuurlijk kun je dat met je verstand doen. Alleen gebeurt er dan niets. Want dan heb je het zelf gedaan. En niet door de kracht van de Heilige Geest.

Edit> Zie ook de post van Evangelist.

Denk je dat je dat zonder verstand kan doen? En met hoeveel gevoel is het acceptabel genoeg? Welke menselijke hoogmoed brengt de mens ertoe om te denken dat de werking van Gods Geest in een theologie valt samen te vatten?

[ZWP]

Het wordt zo snel theologiseren, het schematisch maken etc. Juist dán raak je het wonder kwijt.

Dit is ook het gevoel dat ik bij dit soort topics heb. Er wordt een hoop gediscussieerd, maar het theologisch op punt krijgen van dit alles is vooral iets voor theologen.
Als de Heere Jezus aan Simon Petrus vraagt: "Simon, zoon van Jona, hebt gij Mij lief?" dan is het niet de bedoeling dat Petrus probeert om theologisch het goede antwoord te geven door te zeggen: "er moet eerst een wonder gebeuren voordat ik kan zeggen dat ik U liefheb".
Ja, dat klopt theologisch allemaal, maar daar gaat het niet om.
Dan gaat het erom dat hij belijdt: "Ja Heere, Gij weet dat ik u liefheb".
Al het andere is op dat moment ballast, ook ons theologiseren.
En begrijp me goed: theologiseren is op zich prima en ik doe daar ook best graag aan mee, maar we kunnen het ook dusdanig op de spits drijven dat het wonder er uit wordt getheologiseerd.
Uiteindelijk wordt er in de Bijbel bij een wonder meer gezongen, dan geredeneerd.

Klopt, goed verwoord wat mij betreft.

[ZWP]

Het is wel toegestaan uiteraard (wie ben ik?), maar ik wil wel op het gevaar wijzen van het vergeestelijken, theologiseren en schematiseren op basis van gelijkenissen. Mijns inziens zijn de gelijkenissen daar niet geschikt voor. Daarom is een vraag welke geestelijke gesteldheid past bij welk onderdeel van een gelijkenis op de rand van wat je mag vragen aan deze tekst.

Waar baseer je deze aanname op? Petrus verwijst naar Sara, die haar man 'heer' noemt, terwijl het in die geschiedenis er helemaal niet over gaat dat de vrouw aan de man onderdanig moet zijn. Blijkbaar mag je zo'n les 'tussen de regels door' dus best meepakken.

Het ging me nu specifiek om de gelijkenissen van Jezus. En ik zeg niet dat je nooit iets theologisch of schematisch uit een gelijkenis kunt halen. Maar dat je wél de verkeerde vragen kunt stellen. Dan worden details ineens te belangrijk en zien we de (hoofd-)boodschap van een gelijkenis over het hoofd. Is dat geen risico?

[Ad Anker]

Eens hoor. Johannes 3:8.
Maar daar gaat het hier natuurlijk niet om. God openbaart Zich in Zijn Woord. En dat gebeurt met twee woorden. Dus het is inderdaad, zoals Cyrillus zegt, hoogmoed om dat in een theologie te vangen (Wat veel gebeurt! We weten precies hoe het moet en houden dat in de kanselgebeden de Heere ook graag nog voor! )

Toch krijg ik van Cyrillus niet echt antwoord. Ik heb vanmorgen al iets geschreven over zijn voorbeeld over de liefdesverklaring. Die gaat mank. Daarin gaat Cyrillus zelf het wonder verklaren. En dat lukt niet! Jezus heeft in het openbaar gezegd dat niemand tot Hem komen zal wanneer de Vader hem of haar trekt. Het is een eenzijdige liefde die noopt tot wederliefde.

[Ad Anker]

Het is wel toegestaan uiteraard (wie ben ik?), maar ik wil wel op het gevaar wijzen van het vergeestelijken, theologiseren en schematiseren op basis van gelijkenissen. Mijns inziens zijn de gelijkenissen daar niet geschikt voor. Daarom is een vraag welke geestelijke gesteldheid past bij welk onderdeel van een gelijkenis op de rand van wat je mag vragen aan deze tekst.

Waar baseer je deze aanname op? Petrus verwijst naar Sara, die haar man 'heer' noemt, terwijl het in die geschiedenis er helemaal niet over gaat dat de vrouw aan de man onderdanig moet zijn. Blijkbaar mag je zo'n les 'tussen de regels door' dus best meepakken.

Het ging me nu specifiek om de gelijkenissen van Jezus. En ik zeg niet dat je nooit iets theologisch of schematisch uit een gelijkenis kunt halen. Maar dat je wél de verkeerde vragen kunt stellen. Dan worden details ineens te belangrijk en zien we de (hoofd-)boodschap van een gelijkenis over het hoofd. Is dat geen risico?

Open daar een ander draadje voor. In dit gesprek was mijn verwijzing relevant, namelijk.

[Cyrillus]

Door een streep te zetten door alles waar jij jouw redding in dacht te vinden, inclusief alle theologische werken die je in je boekenkast hebt staan.

Dit impliceert dat de 'jij' in deze zin naarstig zocht naar redding, zoals bijv. in theologische werken. Klopt dat?

De 'jij' in deze zin is de gemiddelde refo, die graag onder de zuivere waarheid zijn preken wil beluisteren, theologisch precies weet hoe het zit, maar geen idee heeft wat geloof is. En met het verstand op zoek gaat naar bevinding, terwijl bevinding juist voortkomt uit het geloof.

[GerefGemeente-lid]

Je bedoelt: Als je tot jezelf gekomen bent (erkennen dat je een zondaar bent) Luk. 15:17, dat je mag opstaan en tot de Vader gaan? Is het 'tot jezelf komen' het wonder in jouw beschrijving?

Wie kan zijn zonden belijden zonder dat God in hem werkt? Is dat geen wonder?

Ik wil je graag dit stukje voorhouden dat ik vond op www.geloofstoerusting.nl (en ja, ik weet dat het daarna wellicht over een andere categorie mensen gaat dan je nu voor ogen hebt, maar wat hier staat, is precies het punt dat ik bij jou mis):

Is er iets ergers denkbaar dan dat je meent dat je gevonden bent terwijl je ondertussen verloren gaat? Is er iemand op de brede weg die naar het verderf leidt er zo ellendig aan toe als degene die onderweg christelijke liederen zingt, gebeden opzegt en talloze preken aanhoort? Het meest tragische dat je je kunt voorstellen is het beeld van een man die in de woestijn uit een beker zand drinkt omdat hij denkt dat er water in zit? Het is al afschuwelijk als je nonchalant het leven na dit leven binnenstapt. Maar denk je eens in dat je een vroom leven geleid hebt en dan toch op een dood spoor blijkt te zitten.
Er zijn tijden geweest dat ik niet geloofde dat zulke mensen bestonden – laat staan dat ik zelf een van hen zou kunnen zijn. Iedereen die met zijn mond Jezus als Heere beleed zou zeker zalig worden – waarom zou je anders elke zondag naar de kerk gaan? Maar toen zag ik het staan, in letters die gloeiden alsof ze in vuur uitgehakt waren: Jezus Zelf beschrijft hoe het sommige mensen op de oordeelsdag zal vergaan.
‘Niet ieder die tegen Mij zegt: Heere, Heere, zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar wie de wil doet van Mijn Vader, Die in de hemelen is. Velen zullen op die dag tegen Mij zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam demonen uitgedreven, en in Uw Naam veel krachten gedaan? Dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; ga weg van Mij, u die de wetteloosheid werkt!’ (Mattheüs 7:21-23).

Ja en wat moet ik er mee? Moeten we mensen verloren laten gaan omdat er andere mensen zijn die een vals geloof hebben? Leggen we de drempel heel hoog zodat wij op aarde kunnen beoordelen wie er in de hemel mogen komen? Moeten we dat niet aan God overlaten?

Je kan de vraag ook omdraaien: mogen we op wankele gronden zomaar mensen zalig spreken op grond van een verstandsgeloof, waarvan in leer en leven aantoonbaar blijkt dat het niet is naar Gods Woord? Leggen we de drempel dan niet zo laag dat we iedereen in de hemel willen hebben, waardoor de boodschap van zonde wordt weggemoffeld en we mensen bedriegen voor de eeuwigheid?

[Ad Anker]

Door een streep te zetten door alles waar jij jouw redding in dacht te vinden, inclusief alle theologische werken die je in je boekenkast hebt staan.

Dit impliceert dat de 'jij' in deze zin naarstig zocht naar redding, zoals bijv. in theologische werken. Klopt dat?

De 'jij' in deze zin is de gemiddelde refo, die graag onder de zuivere waarheid zijn preken wil beluisteren, theologisch precies weet hoe het zit, maar geen idee heeft wat geloof is. En met het verstand op zoek gaat naar bevinding, terwijl bevinding juist voortkomt uit het geloof.

Waarom zou die 'jij' daar dan een streep door gaan zetten?

[Job]

Gisteren nog veel aan de discussie over de kleine lettertjes gedacht tijdens het luisteren van een preek.
De prediker, een groot redenaar, binnenkort voorganger in een van de grootste gemeenten van NL. Luistert zeer prettig. Zei ook echt wel mooie dingen. Zeker.
Maar in verhouding weinig tekstverklaring en ten diepste hoorde ik heel veel wat het niet is. Veel negatieve duiding.
God je Vader noemen kon zo maar niet. "Dat enge geklets over: is God je Vader, nee God is je rechter" "Hij kan het wel worden, maar gaat in een hele eerlijke weg"
Met het 'geloof van tegenwoordig' kon hij het niet doen. Gaf hij niets voor. "Dat je gemis maar groter mag zijn dan je bezit" "Bij de godsdienst vind je Jezus niet"
"Dan heb ik het natuurlijk niet over dat geloof dat de vinger ligt bij het Woord en de belofte, nee ach nee, dat niet, dan heb ik het over Gods ware volk" "Er zijn vandaag heel veel lieve christenen, die bedoelen het zo lief, doen zo lief, zijn zo lief, ik heb er helemaal niets mee"
Een uitleg van de heilsfeiten hoe dat ervaren wordt.
Vooral beschrijvend hoe het allemaal gaat.

En nogmaals er zaten ook hele mooie dingen in. Die ervaringen kunnen ook herkenning oproepen. Dat je net als David, zo noemde hij het ook, je ook na genade zo kan verlustigen in de zonden. Maar dat God je niet laat vallen. Dat er tijden zijn dat je het helemaal kwijt bent en je terug kijkt naar eerdere perioden waar het zo levend was. Maar dat God vasthoud. Hoe hij ook de vastheid van de genade bepreekte. Zeker. Dan blijft er verwondering over.

Maar toch ben ik bij zulke prediking bang dat zoekers, die met twijfelende handen zich naar Jezus uitstrekken, vooral op zichzelf teruggeworpen worden.
Want in die tijden betrek je juist alles op jezelf. Dan worden er , misschien onbedoeld, drempels gelegd die als kleine lettertjes uitgelegd kunnen worden.

Begrijp je vraag niet precies. Klinkt als een separerende preek waarin tegelijk geestelijk leiding werd gegeven, zowel verder leidend als waarschuwend. Je post roept bij mij wat vragen op: wat maakt dat jij graag wilt dat we weten dat het hier om ds. Huijser ging? En met welke intentie luisterde je zijn preek? Je bent geen liefhebber van de gereformeerde gemeenten, wat dat betreft had je het luisteren net zo goed achterwege kunnen laten, want dit is gewoon een gergempreek. Kortom, begrijp het geheel niet zo.

[Ad Anker]

Je kan de vraag ook omdraaien: mogen we op wankele gronden zomaar mensen zalig spreken op grond van een verstandsgeloof, waarvan in leer en leven aantoonbaar blijkt dat het niet is naar Gods Woord? Leggen we de drempel dan niet zo laag dat we iedereen in de hemel willen hebben, waardoor de boodschap van zonde wordt weggemoffeld en we mensen bedriegen voor de eeuwigheid?

Ik ga niet meer in op jouw bijdragen in dit draadje. Op deze manier is er geen gesprek mogelijk.

Ik er klaar mee.

Wat maakt dat je toch weer besloten hebt om op bijdragen van Cyrillus te reageren?

[Cyrillus]

Eens hoor. Johannes 3:8.
Maar daar gaat het hier natuurlijk niet om. God openbaart Zich in Zijn Woord. En dat gebeurt met twee woorden. Dus het is inderdaad, zoals Cyrillus zegt, hoogmoed om dat in een theologie te vangen (Wat veel gebeurt! We weten precies hoe het moet en houden dat in de kanselgebeden de Heere ook graag nog voor! )

Toch krijg ik van Cyrillus niet echt antwoord. Ik heb vanmorgen al iets geschreven over zijn voorbeeld over de liefdesverklaring. Die gaat mank. Daarin gaat Cyrillus zelf het wonder verklaren. En dat lukt niet! Jezus heeft in het openbaar gezegd dat niemand tot Hem komen zal wanneer de Vader hem of haar trekt. Het is een eenzijdige liefde die noopt tot wederliefde.

Ik verklaar helemaal geen wonder. Ik probeer aan te geven dat we bij God in theologie vervallen Dus, zeg maar, de wederliefde voor God, al dan niet aanwezig, proberen met het verstand te vangen. Terwijl we in menselijke relaties onze liefde (veel) gemakkelijk(er) accepteren. En dat is niet consequent. Iedereen weet in elk huwelijk dat we fouten maken. Toch trouwen we. Maar als Christus met ons wil trouwen dan zijn er veel mensen om ons heen die ons tegenhouden, want dat mag niet zomaar. Er moet eerst een wonder gebeuren. En dit, terwijl Christus zelf Zijn liefde verklaart. Op welk wonder moeten wij dan wachten? En hoe weet ik dat wonder? Immers, ik belijd mijn zonden en wil niets liever dan naar Hem gaan. Waarop moet ik wachten?

[GerefGemeente-lid]

Je kan de vraag ook omdraaien: mogen we op wankele gronden zomaar mensen zalig spreken op grond van een verstandsgeloof, waarvan in leer en leven aantoonbaar blijkt dat het niet is naar Gods Woord? Leggen we de drempel dan niet zo laag dat we iedereen in de hemel willen hebben, waardoor de boodschap van zonde wordt weggemoffeld en we mensen bedriegen voor de eeuwigheid?

Ik ga niet meer in op jouw bijdragen in dit draadje. Op deze manier is er geen gesprek mogelijk.

Ik er klaar mee.

Wat maakt dat je toch weer besloten hebt om op bijdragen van Cyrillus te reageren?

Omdat alles wat, mijns inziens, niet (volledig) naar Gods Woord is, tegenkanting nodig heeft, als dit verkondigd wordt op een forum waar beleden wordt en we bij onze aanmelding hebben erkend dat wij van nature God en onze naaste haten en we dood liggen in zonden en misdaden en we vanuit onszelf nooit meer kunnen naderen tot een hoge, verhevene en heilige God.