De kleine lettertjes van het Evangelie

[-DIA-]

Mag het misschien even tussendoor: Blinkt dit topic niet op zijn allerbest uit hoe kittelachtig we zijn geworden? Voor mij lijkt het daarom ook niet meer te doen om hier iets tegenover te zetten, of nog iets in de discussie te werpen. We geven er toch onze eigen draai aan. En dan wordt het werkelijkheid: Dordt zoals je het niet kende... Inderdaad.

[Ad Anker]

Je zegt: je hoeft niet af te wachten, maar vervolgens moet er wel een wonder gebeuren?? Ik zeg: als jij erkent onder de preek dat je een zondaar bent en je zonden belijdt, dan mag komen. Dan is het wonder reeds geschied.

Je bedoelt: Als je tot jezelf gekomen bent (erkennen dat je een zondaar bent) Luk. 15:17, dat je mag opstaan en tot de Vader gaan? Is het 'tot jezelf komen' het wonder in jouw beschrijving?

Terzijde: ik geloof niet dat deze gelijkenissen zijn opgetekend om dit soort vragen over te stellen. Het wordt zo snel theologiseren, het schematisch maken etc. Juist dán raak je het wonder kwijt.

JCM plaatst zojuist een preek van Boston waar hij dit voorbeeld ook noemt. Vandaar dat ik het overneem. Ik meen dat dit wel toegestaan is, het is onderwijs van de Heere Jezus over het werk van de Vader in het zalig maken van een zondaar.

[ZWP]

JCM plaatst zojuist een preek van Boston waar hij dit voorbeeld ook noemt. Vandaar dat ik het overneem. Ik meen dat dit wel toegestaan is, het is onderwijs van de Heere Jezus over het werk van de Vader in het zalig maken van een zondaar.

Het is wel toegestaan uiteraard (wie ben ik?), maar ik wil wel op het gevaar wijzen van het vergeestelijken, theologiseren en schematiseren op basis van gelijkenissen. Mijns inziens zijn de gelijkenissen daar niet geschikt voor. Daarom is een vraag welke geestelijke gesteldheid past bij welk onderdeel van een gelijkenis op de rand van wat je mag vragen aan deze tekst.

[Bezorgd]

Gisteren nog veel aan de discussie over de kleine lettertjes gedacht tijdens het luisteren van een preek.
De prediker, een groot redenaar, binnenkort voorganger in een van de grootste gemeenten van NL. Luistert zeer prettig. Zei ook echt wel mooie dingen. Zeker.
Maar in verhouding weinig tekstverklaring en ten diepste hoorde ik heel veel wat het niet is. Veel negatieve duiding.
God je Vader noemen kon zo maar niet. "Dat enge geklets over: is God je Vader, nee God is je rechter" "Hij kan het wel worden, maar gaat in een hele eerlijke weg"
Met het 'geloof van tegenwoordig' kon hij het niet doen. Gaf hij niets voor. "Dat je gemis maar groter mag zijn dan je bezit" "Bij de godsdienst vind je Jezus niet"
"Dan heb ik het natuurlijk niet over dat geloof dat de vinger ligt bij het Woord en de belofte, nee ach nee, dat niet, dan heb ik het over Gods ware volk" "Er zijn vandaag heel veel lieve christenen, die bedoelen het zo lief, doen zo lief, zijn zo lief, ik heb er helemaal niets mee"
Een uitleg van de heilsfeiten hoe dat ervaren wordt.
Vooral beschrijvend hoe het allemaal gaat.

En nogmaals er zaten ook hele mooie dingen in. Die ervaringen kunnen ook herkenning oproepen. Dat je net als David, zo noemde hij het ook, je ook na genade zo kan verlustigen in de zonden. Maar dat God je niet laat vallen. Dat er tijden zijn dat je het helemaal kwijt bent en je terug kijkt naar eerdere perioden waar het zo levend was. Maar dat God vasthoud. Hoe hij ook de vastheid van de genade bepreekte. Zeker. Dan blijft er verwondering over.

Maar toch ben ik bij zulke prediking bang dat zoekers, die met twijfelende handen zich naar Jezus uitstrekken, vooral op zichzelf teruggeworpen worden.
Want in die tijden betrek je juist alles op jezelf. Dan worden er , misschien onbedoeld, drempels gelegd die als kleine lettertjes uitgelegd kunnen worden.

[elbert]

Het wordt zo snel theologiseren, het schematisch maken etc. Juist dán raak je het wonder kwijt.

Dit is ook het gevoel dat ik bij dit soort topics heb. Er wordt een hoop gediscussieerd, maar het theologisch op punt krijgen van dit alles is vooral iets voor theologen.
Als de Heere Jezus aan Simon Petrus vraagt: "Simon, zoon van Jona, hebt gij Mij lief?" dan is het niet de bedoeling dat Petrus probeert om theologisch het goede antwoord te geven door te zeggen: "er moet eerst een wonder gebeuren voordat ik kan zeggen dat ik U liefheb".
Ja, dat klopt theologisch allemaal, maar daar gaat het niet om.
Dan gaat het erom dat hij belijdt: "Ja Heere, Gij weet dat ik u liefheb".
Al het andere is op dat moment ballast, ook ons theologiseren.
En begrijp me goed: theologiseren is op zich prima en ik doe daar ook best graag aan mee, maar we kunnen het ook dusdanig op de spits drijven dat het wonder er uit wordt getheologiseerd.
Uiteindelijk wordt er in de Bijbel bij een wonder meer gezongen, dan geredeneerd.

[Cyrillus]

Je zegt: je hoeft niet af te wachten, maar vervolgens moet er wel een wonder gebeuren?? Ik zeg: als jij erkent onder de preek dat je een zondaar bent en je zonden belijdt, dan mag komen. Dan is het wonder reeds geschied.

Je bedoelt: Als je tot jezelf gekomen bent (erkennen dat je een zondaar bent) Luk. 15:17, dat je mag opstaan en tot de Vader gaan? Is het 'tot jezelf komen' het wonder in jouw beschrijving?

Wie kan zijn zonden belijden zonder dat God in hem werkt? Is dat geen wonder?

[Evangelist]

Even samenvatten om te zien of ik je goed begrepen heb: God houdt van alle mensen en zegt tegen iedereen dat Hij van ze houdt. Het enige wat wij moeten doen is die liefdesverklaring accepteren. Het is onze keuze of we die wel of niet accepteren.

Klopt deze samenvatting?
En zo ja, hoe accepteren we concreet deze liefdesverklaring?

Deze samenvatting klopt als je naar het Evangelie luistert als Evangelie. Niet als je Wet en Evangelie vermengt, niet als je met een theologische polaroidbril Zijn Woord beoordeelt. Daarom maakt Van den Brink daar een onderscheid. Luisteren we naar Zijn Woord als zondaren of als theologen? De zondaar erkent en belijdt zijn zonden en zegt 'amen' op zijn Woord. De theoloog meent dat er eerst een wonder moet gebeuren vanwege zijn doodstaat en wacht op dat wonder. En dat, terwijl het wonder al heeft plaatsgehad.

Ik vind het een verbijsterend eerlijk antwoord van je! Maar hiermee ben je wel een remonstrant van het zuiverste water. Dit is echt een afwijking van het Evangelie. Ik wil nu allerlei artikelen uit de Dordtse Leerregels gaan citeren, maar daar zie ik vanaf. Men leze ze zelf. Als deze samenvatting ook de samenvatting zou zijn van ds. Van den Brink, dan begrijp ik de titel van zijn boek nog beter: ‘Dordt zoals je Dordt niet kende.’ Of zou het dan moeten zijn: ‘Dordt zoals Dordt niet is’?
Pierre heeft gelijk als hij daarvan zegt: een onmachtige God en een almachtige zondaar. Als wij loslaten dat er een wonder in je leven moet plaatsvinden, het wonder van de wedergeboorte, dan zijn we veel kwijt! (Daarmee bedoel ik niet: wacht maar af tot er iets mystieks/bijzonders gebeurt, enz. Daarmee bedoel ik ook niet te zeggen dat niet iedereen naar Christus mag vluchten.)
Wat doe je trouwens met een tekst als: ‘En gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven moogt hebben.’ (Joh. 5:40)

Je zegt: je hoeft niet af te wachten, maar vervolgens moet er wel een wonder gebeuren?? Ik zeg: als jij erkent onder de preek dat je een zondaar bent en je zonden belijdt, dan mag komen. Dan is het wonder reeds geschied.

1 + 1 = 2

[Thea]

@Cyrillus, ik denk dat jij een te positief mensbeeld hebt.

[Cyrillus]

Helaas kon ik een tijdje niet op het forum komen. Niet vanwege een ban, maar de redactie maakte niet echt veel haast om het issue op te lossen. Gelukkig is het nu wel opgelost. En zag ik ondertussen mooie bijdragen langskomen in het bijzonder van Psalm, die een aantal waardevolle analyses van de artikelen van Ds. Clements heeft gemaakt. Ik heb nu ook niet meer de behoefte om die artikelen ook nog eens te bestuderen. De strekking is wel duidelijk. Waar ik me nog steeds over verbaas is de standaard reactie als het aanbod van genade op dit forum ruim naar voren wordt gebracht. Dit ruime aanbod is gewoon het Evangelie. Maar automatisch gaat de polaroidbril erover heen, zodat er vooral niet te veel licht doorgelaten wordt. En inderdaad theologisch gezien moet er ook over zonde en onze doodstaat worden gepraat, dat we inwendig geroepen moeten worden, enzovoorts. Er wordt dus een theologisch antwoord gegeven op een liefdesverklaring van Christus. Hij is immers de Bruidegom. En dat is best wel gek, immers stel dat je man of vrouw zegt dat ze van je houdt. Gaan we nu echt antwoorden dat hij/zij dat wel kan zeggen, maar dat dit niet zo is? Immers van nature zijn wij toch geneigd God en onze naaste te haten. Gaan we deze liefdesverklaring onbeantwoord laten omdat we zelf helwaardig zijn? Nee toch, met alle onvolmaaktheid accepteren en waarderen we de liefdesverklaring. Maar zo niet, als het om de volmaakte God gaat, dan moeten er eerst allerlei voorwaarden zijn voordat we Zijn liefde voor ons mogen geloven. Waarom zijn er bij een oneindig liefdevolle God zoveel bezwaren tegen Zijn liefdesverklaring, terwijl we deze van onze eigen man of vrouw klakkeloos accepteren. Niet eerlijk, toch?

Even samenvatten om te zien of ik je goed begrepen heb: God houdt van alle mensen en zegt tegen iedereen dat Hij van ze houdt. Het enige wat wij moeten doen is die liefdesverklaring accepteren. Het is onze keuze of we die wel of niet accepteren.

Klopt deze samenvatting?
En zo ja, hoe accepteren we concreet deze liefdesverklaring?

Deze samenvatting klopt als je naar het Evangelie luistert als Evangelie. Niet als je Wet en Evangelie vermengt, niet als je met een theologische polaroidbril Zijn Woord beoordeelt. Daarom maakt Van den Brink daar een onderscheid. Luisteren we naar Zijn Woord als zondaren of als theologen? De zondaar erkent en belijdt zijn zonden en zegt 'amen' op zijn Woord. De theoloog meent dat er eerst een wonder moet gebeuren vanwege zijn doodstaat en wacht op dat wonder. En dat, terwijl het wonder al heeft plaatsgehad.

Blijft mijn vraag staan: hoe zeg je dan concreet 'amen' op die liefdesverklaring? Wat moet ik dan concreet doen?

Je zonden belijden en je aan Christus overgeven.

[Posthoorn]

Het is wel toegestaan uiteraard (wie ben ik?), maar ik wil wel op het gevaar wijzen van het vergeestelijken, theologiseren en schematiseren op basis van gelijkenissen. Mijns inziens zijn de gelijkenissen daar niet geschikt voor. Daarom is een vraag welke geestelijke gesteldheid past bij welk onderdeel van een gelijkenis op de rand van wat je mag vragen aan deze tekst.

Waar baseer je deze aanname op? Petrus verwijst naar Sara, die haar man 'heer' noemt, terwijl het in die geschiedenis er helemaal niet over gaat dat de vrouw aan de man onderdanig moet zijn. Blijkbaar mag je zo'n les 'tussen de regels door' dus best meepakken.

[GerefGemeente-lid]

Even samenvatten om te zien of ik je goed begrepen heb: God houdt van alle mensen en zegt tegen iedereen dat Hij van ze houdt. Het enige wat wij moeten doen is die liefdesverklaring accepteren. Het is onze keuze of we die wel of niet accepteren.

Klopt deze samenvatting?
En zo ja, hoe accepteren we concreet deze liefdesverklaring?

Deze samenvatting klopt als je naar het Evangelie luistert als Evangelie. Niet als je Wet en Evangelie vermengt, niet als je met een theologische polaroidbril Zijn Woord beoordeelt. Daarom maakt Van den Brink daar een onderscheid. Luisteren we naar Zijn Woord als zondaren of als theologen? De zondaar erkent en belijdt zijn zonden en zegt 'amen' op zijn Woord. De theoloog meent dat er eerst een wonder moet gebeuren vanwege zijn doodstaat en wacht op dat wonder. En dat, terwijl het wonder al heeft plaatsgehad.

Blijft mijn vraag staan: hoe zeg je dan concreet 'amen' op die liefdesverklaring? Wat moet ik dan concreet doen?

Je zonden belijden en je aan Christus overgeven.

Hoe gaat dat?

[Evangelist]

Je zegt: je hoeft niet af te wachten, maar vervolgens moet er wel een wonder gebeuren?? Ik zeg: als jij erkent onder de preek dat je een zondaar bent en je zonden belijdt, dan mag komen. Dan is het wonder reeds geschied.

Je bedoelt: Als je tot jezelf gekomen bent (erkennen dat je een zondaar bent) Luk. 15:17, dat je mag opstaan en tot de Vader gaan? Is het 'tot jezelf komen' het wonder in jouw beschrijving?

Wie kan zijn zonden belijden zonder dat God in hem werkt? Is dat geen wonder?

Ik wil je graag dit stukje voorhouden dat ik vond op www.geloofstoerusting.nl (en ja, ik weet dat het daarna wellicht over een andere categorie mensen gaat dan je nu voor ogen hebt, maar wat hier staat, is precies het punt dat ik bij jou mis):

Is er iets ergers denkbaar dan dat je meent dat je gevonden bent terwijl je ondertussen verloren gaat? Is er iemand op de brede weg die naar het verderf leidt er zo ellendig aan toe als degene die onderweg christelijke liederen zingt, gebeden opzegt en talloze preken aanhoort? Het meest tragische dat je je kunt voorstellen is het beeld van een man die in de woestijn uit een beker zand drinkt omdat hij denkt dat er water in zit? Het is al afschuwelijk als je nonchalant het leven na dit leven binnenstapt. Maar denk je eens in dat je een vroom leven geleid hebt en dan toch op een dood spoor blijkt te zitten.
Er zijn tijden geweest dat ik niet geloofde dat zulke mensen bestonden – laat staan dat ik zelf een van hen zou kunnen zijn. Iedereen die met zijn mond Jezus als Heere beleed zou zeker zalig worden – waarom zou je anders elke zondag naar de kerk gaan? Maar toen zag ik het staan, in letters die gloeiden alsof ze in vuur uitgehakt waren: Jezus Zelf beschrijft hoe het sommige mensen op de oordeelsdag zal vergaan.
‘Niet ieder die tegen Mij zegt: Heere, Heere, zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar wie de wil doet van Mijn Vader, Die in de hemelen is. Velen zullen op die dag tegen Mij zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam demonen uitgedreven, en in Uw Naam veel krachten gedaan? Dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; ga weg van Mij, u die de wetteloosheid werkt!’ (Mattheüs 7:21-23).

[Cyrillus]

@Cyrillus, ik denk dat jij een te positief mensbeeld hebt.

Denk je dat echt? De reden dat je dat denkt is dat ik het Evangelie het Evangelie wil laten. Maar het enige dat ik niet wil is als theoloog proberen zalig te worden. Want dat is wat er aan de rechterflank gebeurt.

[Posthoorn]

Blijft mijn vraag staan: hoe zeg je dan concreet 'amen' op die liefdesverklaring? Wat moet ik dan concreet doen?

Je zonden belijden en je aan Christus overgeven.

En zo blijven we langs elkaar heen draaien, want jij hebt een heel ander beeld van 'je zonden belijden en aan Christus overgeven' dan de doorsnee-RF'er (hoewel...). Natuurlijk kun je dat met je verstand doen. Alleen gebeurt er dan niets. Want dan heb je het zelf gedaan. En niet door de kracht van de Heilige Geest.

Edit> Zie ook de post van Evangelist.

[Cyrillus]

Deze samenvatting klopt als je naar het Evangelie luistert als Evangelie. Niet als je Wet en Evangelie vermengt, niet als je met een theologische polaroidbril Zijn Woord beoordeelt. Daarom maakt Van den Brink daar een onderscheid. Luisteren we naar Zijn Woord als zondaren of als theologen? De zondaar erkent en belijdt zijn zonden en zegt 'amen' op zijn Woord. De theoloog meent dat er eerst een wonder moet gebeuren vanwege zijn doodstaat en wacht op dat wonder. En dat, terwijl het wonder al heeft plaatsgehad.

Blijft mijn vraag staan: hoe zeg je dan concreet 'amen' op die liefdesverklaring? Wat moet ik dan concreet doen?

Je zonden belijden en je aan Christus overgeven.

Hoe gaat dat?

Door een streep te zetten door alles waar jij jouw redding in dacht te vinden, inclusief alle theologische werken die je in je boekenkast hebt staan.