De kleine lettertjes van het Evangelie

[JCM]

Hij heeft anders wel helemaal gelijk. Zondagmiddag zei de dominee het nog: 'Als u nog nooit een buitenstaander bent geworden, moet u zich afvragen of het wel waarheid is.' Ik heb dat bij dr. Van den Brink nergens gehoord of gelezen.

Dat is geen aangename boodschap, maar wel zoals Gods Woord en de Heidelbergse Catechismus het ons leert.

Dan moet je er wel bewijsplaatsen bij geven. Nu is het een beetje te algemeen gesteld.

Een paar bewijsplaatsen dat een persoon die erna gelovig werd, eerst tot een buitenstaander werd gemaakt. Met buitenstaander zijn wordt mijns inziens bedoeld dat iemand beseft buiten het Koninkrijk van God te staan, het beeld Gods te missen, en daarover de schuld te erkennen. De vraag is of dat weg per definitief heilsnoodzakelijk is. Ik denk het wel.

Hoofdman Kapernaum, Matt. 8
7 En Jezus zeide tot hem: Ik zal komen en hem genezen.
8 En de hoofdman over honderd, antwoordende, zeide: Heere! ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen; maar spreek alleenlijk een woord, en mijn knecht zal genezen worden.
9 Want ik ben ook een mens onder de macht van anderen, hebbende onder mij krijgsknechten; en ik zeg tot dezen: Ga! en hij gaat; en tot den anderen: Kom! en hij komt; en tot mijn dienstknecht: Doe dat! en hij doet het.
10 Jezus nu, dit horende, heeft Zich verwonderd, en zeide tot degenen, die Hem volgden: Voorwaar zeg Ik u, Ik heb zelfs in Israël zo groot een geloof niet gevonden.

Kananese vrouw, Matt. 15.
22 En ziet, een Kananese vrouw, uit die landpalen komende, riep tot Hem, zeggende: Heere! Gij Zone Davids, ontferm U mijner! mijn dochter is deerlijk van den duivel bezeten.
23 Doch Hij antwoordde haar niet een woord. En Zijn discipelen, tot Hem komende, baden Hem, zeggende: Laat haar van U; want zij roept ons na.
24 Maar Hij, antwoordende, zeide: Ik ben niet gezonden, dan tot de verloren schapen van het huis Israëls.
25 En zij kwam en aanbad Hem, zeggende: Heere, help mij!
26 Doch Hij antwoordde en zeide: Het is niet betamelijk het brood der kinderen te nemen, en den hondekens voor te werpen.
27 En zij zeide: Ja, Heere! doch de hondekens eten ook van de brokjes die er vallen van de tafel van hun heren.
28 Toen antwoordde Jezus, en zeide tot haar: O vrouw! groot is uw geloof; u geschiede, gelijk gij wilt. En haar dochter werd gezond van diezelfde ure.

Lukas 15, Verloren zoon
18 Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;
19 En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.
20 En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.

Joh. 6, Petrus (was al wel een kind van God)
67 Jezus dan zeide tot de twaalven: Wilt gijlieden ook niet weggaan?
68 Simon Petrus dan antwoordde Hem: Heere, tot Wien zullen wij heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens.

[GerefGemeente-lid]

Hij heeft anders wel helemaal gelijk. Zondagmiddag zei de dominee het nog: 'Als u nog nooit een buitenstaander bent geworden, moet u zich afvragen of het wel waarheid is.' Ik heb dat bij dr. Van den Brink nergens gehoord of gelezen.

Dat is geen aangename boodschap, maar wel zoals Gods Woord en de Heidelbergse Catechismus het ons leert.

Dan moet je er wel bewijsplaatsen bij geven. Nu is het een beetje te algemeen gesteld.

Een paar bewijsplaatsen dat een persoon die erna gelovig werd, eerst tot een buitenstaander werd gemaakt. Met buitenstaander zijn wordt mijns inziens bedoeld dat iemand beseft buiten het Koninkrijk van God te staan, het beeld Gods te missen, en daarover de schuld te erkennen. De vraag is of dat weg per definitief heilsnoodzakelijk is. Ik denk het wel.

Hoofdman Kapernaum, Matt. 8
7 En Jezus zeide tot hem: Ik zal komen en hem genezen.
8 En de hoofdman over honderd, antwoordende, zeide: Heere! ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen; maar spreek alleenlijk een woord, en mijn knecht zal genezen worden.
9 Want ik ben ook een mens onder de macht van anderen, hebbende onder mij krijgsknechten; en ik zeg tot dezen: Ga! en hij gaat; en tot den anderen: Kom! en hij komt; en tot mijn dienstknecht: Doe dat! en hij doet het.
10 Jezus nu, dit horende, heeft Zich verwonderd, en zeide tot degenen, die Hem volgden: Voorwaar zeg Ik u, Ik heb zelfs in Israël zo groot een geloof niet gevonden.

Kananese vrouw, Matt. 15.
22 En ziet, een Kananese vrouw, uit die landpalen komende, riep tot Hem, zeggende: Heere! Gij Zone Davids, ontferm U mijner! mijn dochter is deerlijk van den duivel bezeten.
23 Doch Hij antwoordde haar niet een woord. En Zijn discipelen, tot Hem komende, baden Hem, zeggende: Laat haar van U; want zij roept ons na.
24 Maar Hij, antwoordende, zeide: Ik ben niet gezonden, dan tot de verloren schapen van het huis Israëls.
25 En zij kwam en aanbad Hem, zeggende: Heere, help mij!
26 Doch Hij antwoordde en zeide: Het is niet betamelijk het brood der kinderen te nemen, en den hondekens voor te werpen.
27 En zij zeide: Ja, Heere! doch de hondekens eten ook van de brokjes die er vallen van de tafel van hun heren.
28 Toen antwoordde Jezus, en zeide tot haar: O vrouw! groot is uw geloof; u geschiede, gelijk gij wilt. En haar dochter werd gezond van diezelfde ure.

Lukas 15, Verloren zoon
18 Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;
19 En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.
20 En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.

Joh. 6, Petrus (was al wel een kind van God)
67 Jezus dan zeide tot de twaalven: Wilt gijlieden ook niet weggaan?
68 Simon Petrus dan antwoordde Hem: Heere, tot Wien zullen wij heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens.

Dank. Dat bedoel ik inderdaad.

[tja]

Hij heeft anders wel helemaal gelijk. Zondagmiddag zei de dominee het nog: 'Als u nog nooit een buitenstaander bent geworden, moet u zich afvragen of het wel waarheid is.' Ik heb dat bij dr. Van den Brink nergens gehoord of gelezen.

Dat is geen aangename boodschap, maar wel zoals Gods Woord en de Heidelbergse Catechismus het ons leert.

Dan moet je er wel bewijsplaatsen bij geven. Nu is het een beetje te algemeen gesteld.

Een paar bewijsplaatsen dat een persoon die erna gelovig werd, eerst tot een buitenstaander werd gemaakt. Met buitenstaander zijn wordt mijns inziens bedoeld dat iemand beseft buiten het Koninkrijk van God te staan, het beeld Gods te missen, en daarover de schuld te erkennen. De vraag is of dat weg per definitief heilsnoodzakelijk is. Ik denk het wel.

Hoofdman Kapernaum, Matt. 8
7 En Jezus zeide tot hem: Ik zal komen en hem genezen.
8 En de hoofdman over honderd, antwoordende, zeide: Heere! ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen; maar spreek alleenlijk een woord, en mijn knecht zal genezen worden.
9 Want ik ben ook een mens onder de macht van anderen, hebbende onder mij krijgsknechten; en ik zeg tot dezen: Ga! en hij gaat; en tot den anderen: Kom! en hij komt; en tot mijn dienstknecht: Doe dat! en hij doet het.
10 Jezus nu, dit horende, heeft Zich verwonderd, en zeide tot degenen, die Hem volgden: Voorwaar zeg Ik u, Ik heb zelfs in Israël zo groot een geloof niet gevonden.

Kananese vrouw, Matt. 15.
22 En ziet, een Kananese vrouw, uit die landpalen komende, riep tot Hem, zeggende: Heere! Gij Zone Davids, ontferm U mijner! mijn dochter is deerlijk van den duivel bezeten.
23 Doch Hij antwoordde haar niet een woord. En Zijn discipelen, tot Hem komende, baden Hem, zeggende: Laat haar van U; want zij roept ons na.
24 Maar Hij, antwoordende, zeide: Ik ben niet gezonden, dan tot de verloren schapen van het huis Israëls.
25 En zij kwam en aanbad Hem, zeggende: Heere, help mij!
26 Doch Hij antwoordde en zeide: Het is niet betamelijk het brood der kinderen te nemen, en den hondekens voor te werpen.
27 En zij zeide: Ja, Heere! doch de hondekens eten ook van de brokjes die er vallen van de tafel van hun heren.
28 Toen antwoordde Jezus, en zeide tot haar: O vrouw! groot is uw geloof; u geschiede, gelijk gij wilt. En haar dochter werd gezond van diezelfde ure.

Lukas 15, Verloren zoon
18 Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;
19 En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.
20 En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.

Joh. 6, Petrus (was al wel een kind van God)
67 Jezus dan zeide tot de twaalven: Wilt gijlieden ook niet weggaan?
68 Simon Petrus dan antwoordde Hem: Heere, tot Wien zullen wij heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens.

Dank. Dat bedoel ik inderdaad.

Helemaal eens, daar gaat het punt niet over, tenminste wat mij betreft niet. Iemand die beseft (los van grote of kleine gevoelens hierbij) er buiten te staan gaat zoeken om binnen te komen. het beste bewijs van iemand die zich erbuiten weet te staan is dat hij zoekt en vind.

Mijn punt is in ieder geval dat er een plaatje word geschetst waar die buitenstaander aan moet voldoen, voor het “echt” is. En dat moet het vooral een bijzondere en diepe weg zijn met allerlei belevenissen. God werkt normaal gesproken door een weg van geleidelijkheid (nee niet lijdelijkheid ) ik bestrijd dat het een wonder moet zijn in de zin van bijzondere ervaringen.

[Posthoorn]

Eigenlijk functioneert het aanbod van genade in zo'n uitspraak niet. Ik weet dat dit een korte reactie is van jou en dat er veel meer gezegd kan worden. Maar jou reactie staat wel symbool voor hoe hele preken kunnen zijn. Dat het niet verder komt met "Zoekt den HEERE terwijl uit te vinden is" en daaropvolgend "Een mens kan verzoend worden door een weg van het wonder van vrije genade". Op dat moment wordt een zoekend mens weer teruggeworpen op zichzelf; hij moet bidden om een bijzondere openbaring. God kán hem verzoenen, maar daar gaat wel een wonder aan vooraf. In zulke prediking functioneert dus het aanbod van genade niet en wordt het evangelie niet écht gepredikt.

Laten we veronderstellen dat er een preek is waarin het aanbod wél goed functioneert in jouw visie. Hoe neem je die genade dan aan?

[refo]

Dan moet je er wel bewijsplaatsen bij geven. Nu is het een beetje te algemeen gesteld.

Een paar bewijsplaatsen dat een persoon die erna gelovig werd, eerst tot een buitenstaander werd gemaakt. Met buitenstaander zijn wordt mijns inziens bedoeld dat iemand beseft buiten het Koninkrijk van God te staan, het beeld Gods te missen, en daarover de schuld te erkennen. De vraag is of dat weg per definitief heilsnoodzakelijk is. Ik denk het wel.

Hoofdman Kapernaum, Matt. 8
7 En Jezus zeide tot hem: Ik zal komen en hem genezen.
8 En de hoofdman over honderd, antwoordende, zeide: Heere! ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen; maar spreek alleenlijk een woord, en mijn knecht zal genezen worden.
9 Want ik ben ook een mens onder de macht van anderen, hebbende onder mij krijgsknechten; en ik zeg tot dezen: Ga! en hij gaat; en tot den anderen: Kom! en hij komt; en tot mijn dienstknecht: Doe dat! en hij doet het.
10 Jezus nu, dit horende, heeft Zich verwonderd, en zeide tot degenen, die Hem volgden: Voorwaar zeg Ik u, Ik heb zelfs in Israël zo groot een geloof niet gevonden.

Kananese vrouw, Matt. 15.
22 En ziet, een Kananese vrouw, uit die landpalen komende, riep tot Hem, zeggende: Heere! Gij Zone Davids, ontferm U mijner! mijn dochter is deerlijk van den duivel bezeten.
23 Doch Hij antwoordde haar niet een woord. En Zijn discipelen, tot Hem komende, baden Hem, zeggende: Laat haar van U; want zij roept ons na.
24 Maar Hij, antwoordende, zeide: Ik ben niet gezonden, dan tot de verloren schapen van het huis Israëls.
25 En zij kwam en aanbad Hem, zeggende: Heere, help mij!
26 Doch Hij antwoordde en zeide: Het is niet betamelijk het brood der kinderen te nemen, en den hondekens voor te werpen.
27 En zij zeide: Ja, Heere! doch de hondekens eten ook van de brokjes die er vallen van de tafel van hun heren.
28 Toen antwoordde Jezus, en zeide tot haar: O vrouw! groot is uw geloof; u geschiede, gelijk gij wilt. En haar dochter werd gezond van diezelfde ure.

Lukas 15, Verloren zoon
18 Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;
19 En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.
20 En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.

Joh. 6, Petrus (was al wel een kind van God)
67 Jezus dan zeide tot de twaalven: Wilt gijlieden ook niet weggaan?
68 Simon Petrus dan antwoordde Hem: Heere, tot Wien zullen wij heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens.

Dank. Dat bedoel ik inderdaad.

Helemaal eens, daar gaat het punt niet over, tenminste wat mij betreft niet. Iemand die beseft (los van grote of kleine gevoelens hierbij) er buiten te staan gaat zoeken om binnen te komen. het beste bewijs van iemand die zich erbuiten weet te staan is dat hij zoekt en vind.

Mijn punt is in ieder geval dat er een plaatje word geschetst waar die buitenstaander aan moet voldoen, voor het “echt” is. En dat moet het vooral een bijzondere en diepe weg zijn met allerlei belevenissen. God werkt normaal gesproken door een weg van geleidelijkheid (nee niet lijdelijkheid ) ik bestrijd dat het een wonder moet zijn in de zin van bijzondere ervaringen.

En die teksten tonen dat helemaal niet aan.

De hoofdman wilde dat zijn knecht genezen zou.
de Kananese vrouw wilde dat voor haar dochter.
Beiden hadden een groot geloof, volgens het getuigenis van de Heere Jezus.

De verloren zoon is geen echt mens, maar een figuur uit een gelijkenis. Over zijn 'geloof' (in wat) weten we niets.

En wat Petrus zegt heeft er weinig mee te maken.

[DDD]

.Toch heeft deze discussie mij wel een nieuw inzicht gebracht. Ik schreef al eerder: het lijkt wel of de zinnen in deze discussie verblind zijn. Ik herken mij daarom niet in de analyse van Tiberius, die de kool en de geit spaart. Het gaat hier om één enig argument dat iemand inbrengt in de discussie, en als vervolgens iemand even telt en vaststelt dat er een vergissing moet zijn begaan (en een hypothese noemt, die overigens niet helemaal blijkt te kloppen) buitelen verschillende mensen over elkaar heen om deze 'schijnbare tegenstrijdigheid' op te lossen. Dáár zit mijn probleem. Dat is echt niet normaal. Vervolgens komen er kwalificaties als 'nare bijdrage' langs in deze discussie.

Wat je hier zegt, bedoel ik ook.
Het gaat mij er niet om om kolen en geiten te sparen, maar ik vind het jammer dat de discussie over dit soort tellingen is gegaan.
Maar goed, dat is mijn allergie wellicht. Ik ben ook niet zo'n tweetallen-fan.

Ik ben van de details. En details zeggen soms veel. In dit geval trouwens niet, want het was een redactionele kwestie. Dat kan eenvoudig gebeuren en is verder geen probleem.

Verder zijn we het dan bij nader inzien op dit punt eens.

[Henk J]

Hij legt de macht om te geloven helemaal niet bij de mens.

Ik ga mij ook maar niet herhalen, luister zelf:
https://www.youtube.com/watch?v=KsF21bSx-3M&t=5s

https://www.youtube.com/watch?v=T62zdvtk_V8

[Geytenbeekje]

Hij legt de macht om te geloven helemaal niet bij de mens.

Ik ga mij ook maar niet herhalen, luister zelf:
https://www.youtube.com/watch?v=KsF21bSx-3M&t=5s

Henk J zegt niet dat hij dit doet maar er wel erg naar neigt.

[Psalm]

Er gaat altijd een wonder aan vooraf.

Het is voor mij een beetje onduidelijk wat jij hier bedoelt met een wonder. Je kunt hier namelijk de wedergeboorte bedoelen óf een bijzonder(e) openbaring/gevoel. Ik ben het helemaal mee eens dat aan het geloof de wedergeboorte voorafgaat. Dat is ook duidelijk wat de Dordtse Leerregels (en dr. Van den Brink) leren. Ik denk dat wij het daar over eens zijn. Maar als jij met een wonder een bijzondere(e) openbaring of gevoel bedoelt, dan gaat dat in deze context mis. Ik ben dan van mening dat een zondaar dan van Christus afgehouden wordt; hij wordt weer op zichzelf geworden. Waarom? Omdat "het wonder" dan als voorwaarde gaat functioneren om tot Christus komen. Wij zien dat Jezus en de apostelen nergens zo handelen in de schrift.

Het evangelie wordt als middel door zo'n opmerking óf voorwaarde ook krachteloos gemaakt. In DL3/4.17 staat ook het volgende: "Gelijk ook die almachtige werking Gods, waardoor Hij dit ons natuurlijk leven voortbrengt en onderhoudt, niet uitsluit, maar vereist het gebruik der middelen, door welke God naar Zijn oneindige wijsheid en goedheid deze Zijn kracht heeft willen uitoefenen; alzo is het ook, dat de voormelde bovennatuurlijke werking Gods, waardoor Hij ons wederbaart, geenszins uitsluit, noch omstoot het gebruik des Evangelies, hetwelk de wijze God tot een zaad der wedergeboorte en spijze der ziel verordineerd heeft". Mijn inziens blijkt hieruit dat geloof zich klemt aan het kale woord van God, dus niet aan een bijzondere openbaring/gevoel. Ook daar zeggen de Dordtse Leerregels iets over DL5.10: "En dienvolgens spruit deze verzekerdheid niet uit enige bijzondere openbaring, zonder of buiten het Woord geschied, maar uit het geloof aan de beloften Gods, die Hij in Zijn Woord zeer overvloedig tot onzen troost geopenbaard heeft. De verzekering ligt dus in de beloften van Christus, dat is zéker.

[GerefGemeente-lid]

Maar goed, dat is mijn allergie wellicht. Ik ben ook niet zo'n tweetallen-fan.

Gelukkig zijn het de komende tijd vooral drietallen.

Sorry, deze moest ik even inkoppen.

[Psalm]

Tegelijkertijd is het ook weer zo dat wij niet willen komen. Niemand. Dat leren de DL ook in H. 3/4 artikel 11 tot en met 14. Tenzij dat de Heere de wil ombuigt. En als God de wil omgebogen heeft dan gaat een mens geloven. Dat is weer een benadering die ik weleens mis bij dr. Van den Brink. Hij neigt ernaar om de macht tot geloven in de mens te leggen alsof het een vrije keuze is.
Bovenstaand moet natuurlijk niet ten kostte gaan van een ruim aanbod wat aan iedereen gepreekt moet worden.

Ik kan mij vinden in wat jij zegt; wij zijn inderdaad in zonden gevallen en willen van nature niet komen. Het probleem is alleen dat dit vaak als een argument gebruikt worden om (1) het evangelie maar niet te preken/aan te bieden en (2) het evangelie niet aan te nemen. Dan gaat het mis. Dan wordt de waarheid van de doodstaat met een verkeerd doel gebruikt. Ik denk dat daar dr. Van den Brink zich op richt. Ik kan mij wel een beetje voorstellen dit je dit geluid een beetje mist bij dr. Van de Brink. Alleen denk ik wel dat het missen van dit geluid minder erg is dan het missen van het evangelie/aanbod.

[Onbekende]

Een paar bewijsplaatsen dat een persoon die erna gelovig werd, eerst tot een buitenstaander werd gemaakt. Met buitenstaander zijn wordt mijns inziens bedoeld dat iemand beseft buiten het Koninkrijk van God te staan, het beeld Gods te missen, en daarover de schuld te erkennen. De vraag is of dat weg per definitief heilsnoodzakelijk is. Ik denk het wel.

Hoofdman Kapernaum, Matt. 8
7 En Jezus zeide tot hem: Ik zal komen en hem genezen.
8 En de hoofdman over honderd, antwoordende, zeide: Heere! ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen; maar spreek alleenlijk een woord, en mijn knecht zal genezen worden.
9 Want ik ben ook een mens onder de macht van anderen, hebbende onder mij krijgsknechten; en ik zeg tot dezen: Ga! en hij gaat; en tot den anderen: Kom! en hij komt; en tot mijn dienstknecht: Doe dat! en hij doet het.
10 Jezus nu, dit horende, heeft Zich verwonderd, en zeide tot degenen, die Hem volgden: Voorwaar zeg Ik u, Ik heb zelfs in Israël zo groot een geloof niet gevonden.

Kananese vrouw, Matt. 15.
22 En ziet, een Kananese vrouw, uit die landpalen komende, riep tot Hem, zeggende: Heere! Gij Zone Davids, ontferm U mijner! mijn dochter is deerlijk van den duivel bezeten.
23 Doch Hij antwoordde haar niet een woord. En Zijn discipelen, tot Hem komende, baden Hem, zeggende: Laat haar van U; want zij roept ons na.
24 Maar Hij, antwoordende, zeide: Ik ben niet gezonden, dan tot de verloren schapen van het huis Israëls.
25 En zij kwam en aanbad Hem, zeggende: Heere, help mij!
26 Doch Hij antwoordde en zeide: Het is niet betamelijk het brood der kinderen te nemen, en den hondekens voor te werpen.
27 En zij zeide: Ja, Heere! doch de hondekens eten ook van de brokjes die er vallen van de tafel van hun heren.
28 Toen antwoordde Jezus, en zeide tot haar: O vrouw! groot is uw geloof; u geschiede, gelijk gij wilt. En haar dochter werd gezond van diezelfde ure.

Lukas 15, Verloren zoon
18 Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;
19 En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.
20 En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.

Joh. 6, Petrus (was al wel een kind van God)
67 Jezus dan zeide tot de twaalven: Wilt gijlieden ook niet weggaan?
68 Simon Petrus dan antwoordde Hem: Heere, tot Wien zullen wij heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens.

Dank. Dat bedoel ik inderdaad.

Helemaal eens, daar gaat het punt niet over, tenminste wat mij betreft niet. Iemand die beseft (los van grote of kleine gevoelens hierbij) er buiten te staan gaat zoeken om binnen te komen. het beste bewijs van iemand die zich erbuiten weet te staan is dat hij zoekt en vind.

Mijn punt is in ieder geval dat er een plaatje word geschetst waar die buitenstaander aan moet voldoen, voor het “echt” is. En dat moet het vooral een bijzondere en diepe weg zijn met allerlei belevenissen. God werkt normaal gesproken door een weg van geleidelijkheid (nee niet lijdelijkheid ) ik bestrijd dat het een wonder moet zijn in de zin van bijzondere ervaringen.

En die teksten tonen dat helemaal niet aan.

De hoofdman wilde dat zijn knecht genezen zou.
de Kananese vrouw wilde dat voor haar dochter.
Beiden hadden een groot geloof, volgens het getuigenis van de Heere Jezus.

De verloren zoon is geen echt mens, maar een figuur uit een gelijkenis. Over zijn 'geloof' (in wat) weten we niets.

En wat Petrus zegt heeft er weinig mee te maken.

Volledig eens met refo.

Over de hoofdman zelfs eens een duidelijke (GG)preek gehoord dat "ik ben niet waard" betekent: doe geen moeite, het is niet noodzakelijk, ook zonder dat U in mijn huis komt kunt U dat doen. Zijn geloof was inderdaad groot.

Over de verloren zoon eens een duidelijke uitleg gelezen dat het puur eigenbelang was (zelfs de knechten van mijn vader hebben het beter dan ik) maar dat zelfs dat geen verhindering is om te komen.

Wat Jezus tegen de twaalven zegt, begrijp ik niet van hoe je dat hierop wilt betrekken?

[Psalm]

Eigenlijk functioneert het aanbod van genade in zo'n uitspraak niet. Ik weet dat dit een korte reactie is van jou en dat er veel meer gezegd kan worden. Maar jou reactie staat wel symbool voor hoe hele preken kunnen zijn. Dat het niet verder komt met "Zoekt den HEERE terwijl uit te vinden is" en daaropvolgend "Een mens kan verzoend worden door een weg van het wonder van vrije genade". Op dat moment wordt een zoekend mens weer teruggeworpen op zichzelf; hij moet bidden om een bijzondere openbaring. God kán hem verzoenen, maar daar gaat wel een wonder aan vooraf. In zulke prediking functioneert dus het aanbod van genade niet en wordt het evangelie niet écht gepredikt.

Laten we veronderstellen dat er een preek is waarin het aanbod wél goed functioneert in jouw visie. Hoe neem je die genade dan aan?

Ik denk dat er twee reacties zijn: aannemen óf verwerpen. Als een zondaar hoort: "O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs, wijn en melk". Dan is het voor hem mogelijk om dit aanbod aan te nemen en te verwerpen. Nu jouw vraag: Hoe neemt iemand dan die genade aan? Dat doet hij door "amen" te zeggen op deze nodiging. Specifiek: Hij vertrouwt de belofte van de Heere als Hij zegt dat je mag "kopen" als je "geen geld hebt". Hij vertrouwt de Heere in de belofte dat hij mag komen, omdat Hij zegt "kom, koopt en eet". Een persoon gelooft/vertrouwd dus de Heere in het werk wat hij gedaan. Hij gelooft dat dit zaligmakende werk ook hem, als zondaar, toekomt omdat het woord van de Heere waarachtig is.

Je kunt hier veel meer over zeggen, maar ik heb korte schets gegeven. Wel wil ik nog toevoegen: als een mens dus gaat geloven, kun je hier niet de mens de eer van geven. God veroorzaakt het geloof, door de prediking van zijn Woord en het werk van de Heilige Geest. Hoe God dit allemaal werkt, is voor ons niet volkomen te begrijpen (DL3/4.13).

[huisman]

Dank. Dat bedoel ik inderdaad.

Helemaal eens, daar gaat het punt niet over, tenminste wat mij betreft niet. Iemand die beseft (los van grote of kleine gevoelens hierbij) er buiten te staan gaat zoeken om binnen te komen. het beste bewijs van iemand die zich erbuiten weet te staan is dat hij zoekt en vind.

Mijn punt is in ieder geval dat er een plaatje word geschetst waar die buitenstaander aan moet voldoen, voor het “echt” is. En dat moet het vooral een bijzondere en diepe weg zijn met allerlei belevenissen. God werkt normaal gesproken door een weg van geleidelijkheid (nee niet lijdelijkheid ) ik bestrijd dat het een wonder moet zijn in de zin van bijzondere ervaringen.

En die teksten tonen dat helemaal niet aan.

De hoofdman wilde dat zijn knecht genezen zou.
de Kananese vrouw wilde dat voor haar dochter.
Beiden hadden een groot geloof, volgens het getuigenis van de Heere Jezus.

De verloren zoon is geen echt mens, maar een figuur uit een gelijkenis. Over zijn 'geloof' (in wat) weten we niets.

En wat Petrus zegt heeft er weinig mee te maken.

Volledig eens met refo.

Over de hoofdman zelfs eens een duidelijke (GG)preek gehoord dat "ik ben niet waard" betekent: doe geen moeite, het is niet noodzakelijk, ook zonder dat U in mijn huis komt kunt U dat doen. Zijn geloof was inderdaad groot.

Over de verloren zoon eens een duidelijke uitleg gelezen dat het puur eigenbelang was (zelfs de knechten van mijn vader hebben het beter dan ik) maar dat zelfs dat geen verhindering is om te komen.

Wat Jezus tegen de twaalven zegt, begrijp ik niet van hoe je dat hierop wilt betrekken?

Als dit de lessen zijn die jullie (refo&Onbekende) uit deze Schriftgedeelten halen ben ik dankbaar dat jullie geen roeping tot predikant hebben.
Dit is een voorbeeld van je eigen mening inlezen in de Schrift. Het lust mij niet om dit te weerleggen. Pak maar een goede verklaring.

[Posthoorn]

Ik denk dat er twee reacties zijn: aannemen óf verwerpen. Als een zondaar hoort: "O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs, wijn en melk". Dan is het voor hem mogelijk om dit aanbod aan te nemen en te verwerpen. Nu jouw vraag: Hoe neemt iemand dan die genade aan? Dat doet hij door "amen" te zeggen op deze nodiging. Specifiek: Hij vertrouwt de belofte van de Heere als Hij zegt dat je mag "kopen" als je "geen geld hebt". Hij vertrouwt de Heere in de belofte dat hij mag komen, omdat Hij zegt "kom, koopt en eet". Een persoon gelooft/vertrouwd dus de Heere in het werk wat hij gedaan. Hij gelooft dat dit zaligmakende werk ook hem, als zondaar, toekomt omdat het woord van de Heere waarachtig is.

Je kunt hier veel meer over zeggen, maar ik heb korte schets gegeven. Wel wil ik nog toevoegen: als een mens dus gaat geloven, kun je hier niet de mens de eer van geven. God veroorzaakt het geloof, door de prediking van zijn Woord en het werk van de Heilige Geest. Hoe God dit allemaal werkt, is voor ons niet volkomen te begrijpen (DL3/4.13).

En wat nu als iemand niet kán geloven, niet weet hij hoe hij 'amen' moet zeggen? Als hij niet eens weet wat geloven ís?