De kleine lettertjes van het Evangelie

[tja]

Bedankt voor de vraag . Kan ik eindelijk mijn ei kwijt.

Zelf zit ik onder een evenwichtige prediking. Zie rubriek Hoe was je Zondag. Natuurlijk weet ik van een prediking die niet gepaard gaat met bevel van bekering en geloof. Waar wordt afgedaan van de gewilligheid van de Zaligmaker. Daarom heb ik in het verleden ook op dit forum gestreden voor een welmenend aanbod van genade aan alle hoorders.

Juist daarom vind ik het ‘medicijn’ van dr. G.A. van de Brink zo misgaan. Zijn toon is ronduit onverstandig en zijn eenzijdigheid op het werk van de mens om te geloven maakt dat juist de kring die hij wil reformeren zich totaal niet herkennen en hem met groot wantrouwen bejegenen.
Ik mis bij dr. G.A. van de Brink het ‘wonder’ van de rechtvaardiging van de goddeloze. Dat is ook wel logisch omdat zijn opvatting over de doop nogal fors is. Hij veronderstelt toch min of meer de wedergeboorte bij de dopeling. Als dr. G.A. van de Brink vindt dat ik hem hier geen recht doe hoor ik dat graag van hem. Ik heb het debat tussen hem en wijlen ds M.G.Ezinga (Baptist) gezien en toen riep dr. G.A. van de Brink zijn standpunt meer vervreemding op dan die van ds M.G.Ezinga. Terwijl ik toch zeer overtuigd ben van de Bijbelse grond van de kinderdoop.

Zijn beantwoording van vragen op refoweb vind ik ronduit gevaarlijk. Mensen oproepen onder prediking vandaan te gaan zonder de persoon persoonlijk te hebben gesproken en al zijn omstandigheden te kennen is pastoraal levensgevaarlijk.

Zie jij ook gevaren in de eenzijdige benadering van dr. G.A. van de Brink?

Bedankt voor je reactie,

Ik ben echt blij dat er zo een gesprek ontstaat. Het gebeurd zo makkelijk dat mensen zich ingraven en ongenuanceerde uitspraken gaan doen. De hardste schreeuwer zou dan gelijk hebben lijkt het soms. Dat gebeurd helaas aan twee kanten van de zaak. Dus mijn oprechte dank naar jou.

1. Laat ik vooropstellen dat de manier van uitspreken van dr van den Brink niet persé door mij gekozen zouden zijn. Als je bedoelt te zeggen dat zaken zoals zijn voorbeeld over de terrorist van de kern van zijn punt afwijzen heb je echt gelijk. Dat vind ik jammer.
Ik zie de woorden die hij gebruikt als een nogal flinke aanval op een zaak die hij aan de kaak wil stellen, en niet als een aanval op personen. Ik vind daar een wezenlijk verschil in zitten. Kun je mij hier in volgen?

Het probleem van met name de lijdelijkheid zit wel wat dieper dan enkel het niet oproepen tot geloof en bekering.
Dr vd Brink richt zich in het bijzonder tot dominees, maar geeft aan dat het probleem breder leeft. Er zijn namelijk ook andere ambtsdragers, ouders en overige gemeenteleden die denken dat er een grote bijzonder gebeurtenis in iemands leven moet gebeuren voor hij of zij tot Christus mag vluchten. Dit is echt een cultuur ding. We zijn de eenvoudigheid die in christus is kwijt geraakt (2 Korinthe 11:3). Het word heel normaal gevonden dat er kerken vol met onbekeerde mensen zijn. Je mag je geloof belijden voor in de kerk, maar als je belijd dat je mag geloven dat de Heere ook voor jou zonden gestorven is, ja dan heb je wel wat uit te leggen. Zo ontstaat een beeld van een God die toch niet graag heeft dat alle mensen zalig worden. En je bent onbekeerd totdat God je stilzet. En tot die tijd kun je niet anders doen dan afwachten en om een nieuw hartje bidden. Als dit beeld van de Heere ontstaat moeten we constateren dat er iets grondig mis gaat. Ik kan echt heel goed de pijn en toch ook wel boosheid tegen die cultuur begrijpen die dr vd Brink vermoedelijk heeft. Ik deel die volledig met hem. Hoe kijk je hiernaar en wat zou jou advies zijn aan mensen in zo'n omgeving?

2. Zie ik gevaren in de eenzijdige benadering van dr vd Brink vraag je.
Als de lezing de inhoud van zijn volledig prediking zou zijn dan zou ik me daar zeker zorgen over kunnen maken, maar ik hoor dr van den Brink wel regelmatig preken, en in zijn prediking kan hij zeker de wet als afsnijdend middel prediken en het evangelie tot behoud van zondaren. Ik begrijp dat de lezing niet een preek uit de eredienst is maar een thema avond voor geïnteresseerde jongeren. Daar zit voor mij een wezenlijk verschil in.

3. Ik denk niet dat van den Brink gemeend heeft om de dominees te veranderen (maar dat weet ik niet zeker)
Deze lezingen zijn echt gericht op zoekende jongeren en ouderen die vast lopen op de lijdelijkheid in gemeenten. Die met God verzoend willen worden, maar nooit zeker weten of ze al genoeg zondekennis hebben om tot christus te komen of weet ik wat voor bezwaren er al niet meer zijn om tot Hem te komen.

Wat ik treurig vind is dat er predikanten en mensen zij die de zorgen herkennen, maar dat er zo weinig over gesproken word met elkaar om die cultuur te doorbreken. En dat er zoveel op de toon van dr van den Brink gaan wijzen om vervolgens het doel van zijn boodschap teniet te doen. Zou je hier op in willen gaan?

Als we nu met elkaar overeenstemmen dat we over de toon van mening kunnen verschillen, kunnen we ons dan richten op de inhoud? En dan vooral met de vraag bezig zijn hoe het beter kan. Dit bedoel ik niet persoonlijk hoor, maar echt algemeen. Ik waardeer namelijk nogmaals dat je het gesprek aangaat.

Ik lees best wel wat reacties van mensen die zeggen dat ze de zorg van dr vd Brink niet herkennen. Dan ben je in mijn ogen of een gelukkig man/vrouw of je hebt weinig onderscheidingsvermogen.

4. De vraagbeantwoording uit refoweb vind ik een lastig punt. Wat zou je iemand adviseren die in een gemeente zit waar het aanbod alleen gebracht word aan de uitverkorenen en je nooit zeker kunt weten of je dat bent? Ik weet het oprecht niet, maar ik denk dat ik mijn kinderen zou adviseren om weg te gaan. Dit vind ik echt een moeilijk punt.

5. Ik ken het doopstandpunt van dr van den Brink niet, maar dat is vwb deze discussie naar mijn mening iets minder relevant. Maar ik ben daar zeker wel in geïnteresseerd.

1. Ik zie dat toch anders. Hij noemt geen namen maar is zeer aanvallend richting personen en dat vind ik in zo'n discussie onverstandig. Mijn advies aan mensen in zo'n omgeving en trouwens aan een ieder. Onderzoekt de Schriften. Lees de bronnen.

2.Ook in een lezing moet je het Bijbelse evenwicht bewaren. Worden wij geboren met de gave om te kunnen geloven of is waar wat in het doopformulier staat : dat wij met onze kinderen in zonden ontvangen en geboren, en daarom kinderen des toorns zijn, zodat wij in het rijk Gods niet kunnen komen, tenzij wij van nieuws geboren worden.
Het antwoord op deze vraag gaat wel het verschil maken hoe je hoorders benaderd.

3. Je spreekt hier over het komen tot Christus. Misschien kun je dat eens uitwerken aan de hand van de Schrift.
Deze drie vragen : 1.Wie komen tot Christus ? 2. Hoe komen ze tot Christus? 3. Wanneer komen ze tot Christus?

4. Ik begrijp werkelijk niet dat een predikant of ambtsdrager een zo verregaand advies kan geven (Om de gemeente waarin je geplaats bent te verlaten) online aan iemand waar je de omstandigheden niet van kent.
Ik zeg niet dat je dat nooit zou mogen adviseren maar dan alleen ingekaderd in een voluit pastorale verhouding.

5. https://youtu.be/idgBohAe8Ug Hier is de lezing waar ik naar verwees. Je zou er bijna baptist van worden (Rol niet van je stoel @Posthoorn ) Ik denk dat dr. G.A. van de Brink zijn visie op doop/verbond, verondersteld geloof/wedergeboorte absoluut zijn bijdragen kleurt. Ik deel zijn opvattingen niet.

Ik mis bij dr. G.A. van de Brink zijn lezing en zijn schrijven op refoweb de warme bewogenheid maar voel meer een koud rationalisme. Hij kan best anders want zijn lezing over zijn hartstilstand maakte op mij wel indruk.

Samenvattend vind ik dat dr. G.A. van de Brink nu veel te veel in de oorlogsstand is en daarmee belangrijke Bijbelse elementen laat liggen. Dat is gevaarlijk want de discipelen van zo iemand slaan meestal veel verder door. voorbeeld op het RF is @Cyrillus

Ik heb waarschijnlijk niet alle vragen beantwoord maar ga nu aan de broccoli

Bij punt 3 is wel meer te zeggen dan mij met een opdracht terug te sturen lijkt me zo

Verder hoop ik er zeker op terug te komen

@Huisman,

Hierbij mijn reactie,

1/ Je mag dat natuurlijk anders zien, maar dat doet aan de feiten niets af. Hij valt geen personen aan, maar een situatie (soort prediking) dan is het verder toch zo dat degene die de schoen past hem aantrekt.
Ja de schriften onderzoeken. Is zeker belangrijk. Maar daar kun je de zaak niet mee afdoen. Spurgeon heeft ooit gezegd “mensen lezen geen bijbel, maar mensen lezen een predikant” dat ben ik volledig met hem eens.

2/ Een lezing moet geen onbijbelse inhoud bevatten, maar een evenwicht is een rekbaar begrip. Paulus zegt, “wij dan wetende de schrik des Heere, bewegen de mensen tot het geloof” dat ga je niet redden met maar blijven hameren op de onmacht van een mens. De bijbel spreekt hier toch echt met 2 woorden. Bevel van geloof en Bekering. De zijde van de mens zeg maar. En het onmisbare werk van de Heilige geest zijde van een zeer gewillige God. Die onmacht van een mens maakt dat hij stopt met in zichzelf te spitten het oog mag slaan op die grote God die zondaren wil redden. Dit maakt naar mijn mening een belangrijk verschil. Blijf je druk met je eigen onkunde? Of ben je druk met Gods gewilligheid?

3 je mist hier een beetje het punt wat ik bedoel, maar heb je wedervraag in een ander topic al beantwoord. Als ik dwaal hoor ik het wel

4 ik snap wat je bedoelt, maar ik ben niet overtuigd voor of tegen zijn advies. Sowieso is dit een bijzaak in het kader van de kleine lettertjes.

5 wat ik in ieder geval mooi vind is dat beide zo beheerst met elkaar omgaan. Het doopstandpunt van Vd Brink mag niet afleiden van de kern van dit topic lijkt me zo.

Er staan nog wat punten open dus wacht rustig af.

[Psalm]

Hij heeft anders wel helemaal gelijk. Zondagmiddag zei de dominee het nog: 'Als u nog nooit een buitenstaander bent geworden, moet u zich afvragen of het wel waarheid is.' Ik heb dat bij dr. Van den Brink nergens gehoord of gelezen.

Dat is geen aangename boodschap, maar wel zoals Gods Woord en de Heidelbergse Catechismus het ons leert.

Heeft de dominee dan ook uitgelegd wat het precies is om een buitenstaander te zijn? Ik denk dat dit een goed voorbeeld is wat bij veel mensen als een "voorwaarde" kan overkomen. Wat moet je als hoorder met zo'n uitspraak doen? Als iemand concludeert dat hij of zij dat niet kent, wat moet hij dan? Wat zou die desbetreffende dominee dan zeggen? En hoe stel je als hoorde vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de maatstaf?

[-DIA-]

Hij heeft anders wel helemaal gelijk. Zondagmiddag zei de dominee het nog: 'Als u nog nooit een buitenstaander bent geworden, moet u zich afvragen of het wel waarheid is.' Ik heb dat bij dr. Van den Brink nergens gehoord of gelezen.

Dat is geen aangename boodschap, maar wel zoals Gods Woord en de Heidelbergse Catechismus het ons leert.

Heeft de dominee dan ook uitgelegd wat het precies is om een buitenstaander te zijn? Ik denk dat dit een goed voorbeeld is wat bij veel mensen als een "voorwaarde" kan overkomen. Wat moet je als hoorder met zo'n uitspraak doen? Als iemand concludeert dat hij of zij dat niet kent, wat moet hij dan? Wat zou die desbetreffende dominee dan zeggen? En hoe stel je als hoorde vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de maatstaf?

Van nature zijn we allemaal buitenstaanders, alleen we gevoelen het niet. Een preek kan nog zo ontdekkend zijn, we blijven van nature vijanden van vrije genade, en strijden daar te vuur en te zwaard tegen. Want we moeten verloren gaan en dat willen wij niet, daar verzet alles in de mens zich tegen. En zo is het ook, en ik denk toch dat we dit ook moeten ondervinden. Maar anders dan door een weg van recht kan het niet en zouden we dat willen? Dan was de hemel geen hemel meer en God geen God meer.

[Johann Gottfried Walther]

Hij heeft anders wel helemaal gelijk. Zondagmiddag zei de dominee het nog: 'Als u nog nooit een buitenstaander bent geworden, moet u zich afvragen of het wel waarheid is.' Ik heb dat bij dr. Van den Brink nergens gehoord of gelezen.

Dat is geen aangename boodschap, maar wel zoals Gods Woord en de Heidelbergse Catechismus het ons leert.

Heeft de dominee dan ook uitgelegd wat het precies is om een buitenstaander te zijn? Ik denk dat dit een goed voorbeeld is wat bij veel mensen als een "voorwaarde" kan overkomen. Wat moet je als hoorder met zo'n uitspraak doen? Als iemand concludeert dat hij of zij dat niet kent, wat moet hij dan? Wat zou die desbetreffende dominee dan zeggen? En hoe stel je als hoorde vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de maatstaf?

Van nature zijn we allemaal buitenstaanders, alleen we gevoelen het niet. Een preek kan nog zo ontdekkend zijn, we blijven van nature vijanden van vrije genade, en strijden daar te vuur en te zwaard tegen. Want we moeten verloren gaan en dat willen wij niet, daar verzet alles in de mens zich tegen. En zo is het ook, en ik denk toch dat we dit ook moeten ondervinden. Maar anders dan door een weg van recht kan het niet en zouden we dat willen? Dan was de hemel geen hemel meer en God geen God meer.

De DL spreken niet over verloren moeten gaan, om behouden te worden, Christus heeft aan Gods recht voldaan.
Gelukkig maar, anders was er geen hoop voor wie dan ook, maar voor ieder die gelooft is er gegronde hoop, door genade.

[Geytenbeekje]

De DL spreken niet over verloren moeten gaan, om behouden te worden, Christus heeft aan Gods recht voldaan.
Gelukkig maar, anders was er geen hoop voor wie dan ook, maar voor ieder die gelooft is er gegronde hoop, door genade.

De Bijbel spreek erover dat onze vleselijke hart opengelegd moet worden om een nieuwe te mogen ontvangen.
Het is ook een soort metafoor voor een nieuw hart ontvangen.

[Johann Gottfried Walther]

De DL spreken niet over verloren moeten gaan, om behouden te worden, Christus heeft aan Gods recht voldaan.
Gelukkig maar, anders was er geen hoop voor wie dan ook, maar voor ieder die gelooft is er gegronde hoop, door genade.

De Bijbel spreek erover dat onze vleselijke hart opengelegd moet worden om een nieuwe te mogen ontvangen.
Het is ook een soort metafoor voor een nieuw hart ontvangen.

Dat heeft niets te maken met het toevallen van het rechts Gods en allerlei voorwaarden.
Zondekennis is nodig, maar dat ontkent Dr. Van den Brink ook niet.

[Susanna]

Hij heeft anders wel helemaal gelijk. Zondagmiddag zei de dominee het nog: 'Als u nog nooit een buitenstaander bent geworden, moet u zich afvragen of het wel waarheid is.'
Dat is geen aangename boodschap, maar wel zoals Gods Woord en de Heidelbergse Catechismus het ons leert.

Die opmerking van de dominee klinkt een beetje raar, maar ik begrijp wel waar het vandaan komt. Het hoort bij de bevindelijke stroming waarin mensen veel nadruk leggen op zelfonderzoek en het besef van zonde en schuld. Dan praat je over het idee dat je een buitenstaander bent en dat je steeds meer je eigen zondigheid moet zien? Zoiets? Ik vind dat wel waardevol, maar wil toch even zeggen dat we niet moeten vergeten dat het geloof niet draait om het gevoel van buitenstaander zijn. Het gaat erom dat iemand gelovig naar de Heere Jezus komt. En dat ligt in veilige handen: De Heilige Geest werkt is het die bewust maakt van onze geestelijke nood en onze behoefte aan een Verlosser. Jezus beloofde dat de Heilige Geest zou komen om de wereld te overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel (Johannes 16:8). Hij is degene die ons innerlijk overtuigt van de waarheid van het Evangelie en ons in staat stelt om de genade van God te ontvangen.

De Catechismus benadrukt de persoonlijke verantwoordelijkheid van gelovigen om zichzelf te onderzoeken, hun zonden te belijden en hun vertrouwen op Christus te stellen.

[Psalm]

Heeft de dominee dan ook uitgelegd wat het precies is om een buitenstaander te zijn? Ik denk dat dit een goed voorbeeld is wat bij veel mensen als een "voorwaarde" kan overkomen. Wat moet je als hoorder met zo'n uitspraak doen? Als iemand concludeert dat hij of zij dat niet kent, wat moet hij dan? Wat zou die desbetreffende dominee dan zeggen? En hoe stel je als hoorde vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de maatstaf?

Van nature zijn we allemaal buitenstaanders, alleen we gevoelen het niet. Een preek kan nog zo ontdekkend zijn, we blijven van nature vijanden van vrije genade, en strijden daar te vuur en te zwaard tegen. Want we moeten verloren gaan en dat willen wij niet, daar verzet alles in de mens zich tegen. En zo is het ook, en ik denk toch dat we dit ook moeten ondervinden. Maar anders dan door een weg van recht kan het niet en zouden we dat willen? Dan was de hemel geen hemel meer en God geen God meer.

Oke, dus als ik jou goed begrijp versta jij onder "een buitenstaander worden" dat een mens gaat beleven dat hij (1) van nature een vijand van vrije genade is, (2) dat hij tegen de vrije genade strijdt en (3) dat hij niet verloren wil gaan en zich daar tegen verzet?

Mijn vraag is dan: Als een mens dit niet ondervonden heeft, maar wel de noodzaak voelt dat hij met God verzoend moet worden. Wat zou jij zo'n persoon meegeven? Want ik stelde namelijk nog meer vragen:
- Wat moet een hoorder met zo'n uitspraak doen?
- En hoe stel je als hoorder vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de preciese maatstaf?

Kun je hier wat concreter worden? Op dit moment blijft het allemaal nog vrij algemeen.

[Susanna]

Als ik me niet vergis, hadden de opstellers van de catechismus ook hun eigen meningen over bepaalde zaken. Zacharias Ursinus was meer gericht op de soevereiniteit van God in de verkiezing en benadrukte dat het geloof een geschenk is van God aan degenen die uitverkoren zijn. Aan de andere kant legden mensen zoals Caspar Olevianus meer nadruk op het persoonlijke geloof en de verantwoordelijkheid van de gelovige.

Hoewel ze verschillende accenten legden en hun nadruk op verschillende aspecten van de verkiezing legden, werkten ze toch heel mooi samen om een evenwichtige en brede theologische benadering te presenteren, gericht op de versterking van het geloof en de geloofspraktijk van de gelovigen.

Dat zouden wij ook meer moeten doen. En de oudsten, dominees ook.

[Maanenschijn]

Hij heeft anders wel helemaal gelijk. Zondagmiddag zei de dominee het nog: 'Als u nog nooit een buitenstaander bent geworden, moet u zich afvragen of het wel waarheid is.' Ik heb dat bij dr. Van den Brink nergens gehoord of gelezen.

Dat is geen aangename boodschap, maar wel zoals Gods Woord en de Heidelbergse Catechismus het ons leert.

Heeft de dominee dan ook uitgelegd wat het precies is om een buitenstaander te zijn? Ik denk dat dit een goed voorbeeld is wat bij veel mensen als een "voorwaarde" kan overkomen. Wat moet je als hoorder met zo'n uitspraak doen? Als iemand concludeert dat hij of zij dat niet kent, wat moet hij dan? Wat zou die desbetreffende dominee dan zeggen? En hoe stel je als hoorde vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de maatstaf?

Ik denk dat er twee aspecten een rol kunnen spelen. Ik lees dat ook een beetje terug bij @tja.

Als eerste: veel predikanten spreken beeldend. Regelmatig met woorden en zinnen uit de Bijbel (SV). Ik ben er van overtuigd dat veel mensen die beeldspraak niet oppikken en daarmee de bedoeling niet begrijpen.

Als tweede: Er zijn zaken die moeilijk uit te leggen zijn, maar wel inwendig worden begrepen, omdat het herkenning heeft in het hart/gevoel. Dat noemen we ‘bevinding’. Als de zaligheid of het zekerheid daarover ver weg is, kunnen we voor onze beleving een buitenstaander zijn. Dat is een ervaring die (ik denk wel een iedere) gelovige mee gemaakt zal hebben.

[-DIA-]

Hij heeft anders wel helemaal gelijk. Zondagmiddag zei de dominee het nog: 'Als u nog nooit een buitenstaander bent geworden, moet u zich afvragen of het wel waarheid is.' Ik heb dat bij dr. Van den Brink nergens gehoord of gelezen.

Dat is geen aangename boodschap, maar wel zoals Gods Woord en de Heidelbergse Catechismus het ons leert.

Heeft de dominee dan ook uitgelegd wat het precies is om een buitenstaander te zijn? Ik denk dat dit een goed voorbeeld is wat bij veel mensen als een "voorwaarde" kan overkomen. Wat moet je als hoorder met zo'n uitspraak doen? Als iemand concludeert dat hij of zij dat niet kent, wat moet hij dan? Wat zou die desbetreffende dominee dan zeggen? En hoe stel je als hoorde vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de maatstaf?

Van nature zijn we allemaal buitenstaanders, alleen we gevoelen het niet. Een preek kan nog zo ontdekkend zijn, we blijven van nature vijanden van vrije genade, en strijden daar te vuur en te zwaard tegen. Want we moeten verloren gaan en dat willen wij niet, daar verzet alles in de mens zich tegen. En zo is het ook, en ik denk toch dat we dit ook moeten ondervinden. Maar anders dan door een weg van recht kan het niet en zouden we dat willen? Dan was de hemel geen hemel meer en God geen God meer.

De DL spreken niet over verloren moeten gaan, om behouden te worden, Christus heeft aan Gods recht voldaan.
Gelukkig maar, anders was er geen hoop voor wie dan ook, maar voor ieder die gelooft is er gegronde hoop, door genade.

Als u met behoud van uzelf staande kunt blijven en zo op de hemel aan te gaan, dat kan naar onze gedachte niet. En mens vecht om in leven te blijven en wil (voor velen misschien wel onbewust) God uit handen blijven.
Dat kan niet, want een mens, een natuurlijk mens kan niet bestaan voor de Heilige God, en zelfs de allerheiligste niet. We lezen ook: wie zal God zien en leven? God rekent aan deze kant van dood en graf af met degene die Hij genade wil bewijzen. Dat gaat met ons wel door de dood en daar vechten we tegen, totdat God een mens te sterk wordt: Jeremia had een innerlijke strijd (wel even op een ander terrein, maar de woorden kunnen wel als voorbeeld dienen om door overreed te worden) en daar lezen we hoe hij werd overreed door God: HEERE, Gij hebt mij overreed en ik ben overreed geworden, Gij zijt mij te sterk geweest en hebt overmocht; ik ben den gansen dag tot een belachen, eenieder van hen bespot mij. Jakob werd overmocht in Pniël. David kende ook iets van de angsten der hel. En ik me geen enkele ware bekering voorstelling dat buiten de rechtshandeling van God blijft. Dit zal aan deze kant van het graf moeten plaatsvinden. We horen ook wel van een rechtvaardiging 'in de poort'. Dat is vaak zo dat er in het leven geen doorbraak komen, al voelt een mens wel dat het verder moet. En verder zou ik zeggen als u mensen kent die zeggen bekeerd te zijn en geen strijd kennen, dan vraag ik me af hoe dat kan. Maar ik geloof niet (mezelf en dit forum iets kennende) dat we hier veel van kunnen zeggen. Ik weet wel dat ik altijd probeer de strijd op leven en dood te ontlopen, maar ik weet ook dat dit niet kan. Zonder wettige strijd ook geen overwinning, want wie en wat zou je dan overwinnen. Jezelf? Tja... wat zullen we verder zeggen. We veel zeggen, maar het moet er maar op aankomen, en daarom wil ik nu stil zijn. Overigens nog één puntje: De preek die ik bij Gehoord, gelezen enz. heb geplaatst is hierin heel duidelijk, ook in hoe de mens van nature daarop reageert, zowel de godsdienstige mens als ieder ander mens. Dat maak de preek indringend, ernstig.
Zie deze preek:
https://www.youtube.com/watch?v=und4aK7 ... x=1&t=139s

[-DIA-]

Heeft de dominee dan ook uitgelegd wat het precies is om een buitenstaander te zijn? Ik denk dat dit een goed voorbeeld is wat bij veel mensen als een "voorwaarde" kan overkomen. Wat moet je als hoorder met zo'n uitspraak doen? Als iemand concludeert dat hij of zij dat niet kent, wat moet hij dan? Wat zou die desbetreffende dominee dan zeggen? En hoe stel je als hoorde vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de maatstaf?

Van nature zijn we allemaal buitenstaanders, alleen we gevoelen het niet. Een preek kan nog zo ontdekkend zijn, we blijven van nature vijanden van vrije genade, en strijden daar te vuur en te zwaard tegen. Want we moeten verloren gaan en dat willen wij niet, daar verzet alles in de mens zich tegen. En zo is het ook, en ik denk toch dat we dit ook moeten ondervinden. Maar anders dan door een weg van recht kan het niet en zouden we dat willen? Dan was de hemel geen hemel meer en God geen God meer.

Oke, dus als ik jou goed begrijp versta jij onder "een buitenstaander worden" dat een mens gaat beleven dat hij (1) van nature een vijand van vrije genade is, (2) dat hij tegen de vrije genade strijdt en (3) dat hij niet verloren wil gaan en zich daar tegen verzet?

Mijn vraag is dan: Als een mens dit niet ondervonden heeft, maar wel de noodzaak voelt dat hij met God verzoend moet worden. Wat zou jij zo'n persoon meegeven? Want ik stelde namelijk nog meer vragen:
- Wat moet een hoorder met zo'n uitspraak doen?
- En hoe stel je als hoorder vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de preciese maatstaf?

Kun je hier wat concreter worden? Op dit moment blijft het allemaal nog vrij algemeen.

Ik kan hier niets mee. En het lijkt me ook verstandig om hier te zwijgen,
Heel kort dan: we zijn in Adam gevallen, en hebben Gods beeld verloren.
Het werkverbond is verbroken van onze kant, maar niet van God kant.
Daar ligt de ellende van een gevallen mens.
Een ding: Zoekt den HEERE terwijl Hij te vinden is, en roept Hem aan terwijl Hij nabij is.
Een mens kan verzoend worden door een weg van het wonder van vrije genade.

[Johann Gottfried Walther]

Heeft de dominee dan ook uitgelegd wat het precies is om een buitenstaander te zijn? Ik denk dat dit een goed voorbeeld is wat bij veel mensen als een "voorwaarde" kan overkomen. Wat moet je als hoorder met zo'n uitspraak doen? Als iemand concludeert dat hij of zij dat niet kent, wat moet hij dan? Wat zou die desbetreffende dominee dan zeggen? En hoe stel je als hoorde vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de maatstaf?

Van nature zijn we allemaal buitenstaanders, alleen we gevoelen het niet. Een preek kan nog zo ontdekkend zijn, we blijven van nature vijanden van vrije genade, en strijden daar te vuur en te zwaard tegen. Want we moeten verloren gaan en dat willen wij niet, daar verzet alles in de mens zich tegen. En zo is het ook, en ik denk toch dat we dit ook moeten ondervinden. Maar anders dan door een weg van recht kan het niet en zouden we dat willen? Dan was de hemel geen hemel meer en God geen God meer.

De DL spreken niet over verloren moeten gaan, om behouden te worden, Christus heeft aan Gods recht voldaan.
Gelukkig maar, anders was er geen hoop voor wie dan ook, maar voor ieder die gelooft is er gegronde hoop, door genade.

Als u met behoud van uzelf staande kunt blijven en zo op de hemel aan te gaan, dat kan naar onze gedachte niet. En mens vecht om in leven te blijven en wil (voor velen misschien wel onbewust) God uit handen blijven.
Dat kan niet, want een mens, een natuurlijk mens kan niet bestaan voor de Heilige God, en zelfs de allerheiligste niet. We lezen ook: wie zal God zien en leven? God rekent aan deze kant van dood en graf af met degene die Hij genade wil bewijzen. Dat gaat met ons wel door de dood en daar vechten we tegen, totdat God een mens te sterk wordt: Jeremia had een innerlijke strijd (wel even op een ander terrein, maar de woorden kunnen wel als voorbeeld dienen om door overreed te worden) en daar lezen we hoe hij werd overreed door God: HEERE, Gij hebt mij overreed en ik ben overreed geworden, Gij zijt mij te sterk geweest en hebt overmocht; ik ben den gansen dag tot een belachen, eenieder van hen bespot mij. Jakob werd overmocht in Pniël. David kende ook iets van de angsten der hel. En ik me geen enkele ware bekering voorstelling dat buiten de rechtshandeling van God blijft. Dit zal aan deze kant van het graf moeten plaatsvinden. We horen ook wel van een rechtvaardiging 'in de poort'. Dat is vaak zo dat er in het leven geen doorbraak komen, al voelt een mens wel dat het verder moet. En verder zou ik zeggen als u mensen kent die zeggen bekeerd te zijn en geen strijd kennen, dan vraag ik me af hoe dat kan. Maar ik geloof niet (mezelf en dit forum iets kennende) dat we hier veel van kunnen zeggen. Ik weet wel dat ik altijd probeer de strijd op leven en dood te ontlopen, maar ik weet ook dat dit niet kan. Zonder wettige strijd ook geen overwinning, want wie en wat zou je dan overwinnen. Jezelf? Tja... wat zullen we verder zeggen. We veel zeggen, maar het moet er maar op aankomen, en daarom wil ik nu stil zijn. Overigens nog één puntje: De preek die ik bij Gehoord, gelezen enz. heb geplaatst is hierin heel duidelijk, ook in hoe de mens van nature daarop reageert, zowel de godsdienstige mens als ieder ander mens. Dat maak de preek indringend, ernstig.
Zie deze preek:
https://www.youtube.com/watch?v=und4aK7 ... x=1&t=139s

De Bijbelse theologie van de Reformatoren, de Dordtse vaderen en vele Puriteinen is niet goed genoeg?
Er moet perse de "bevindelijke" gezelschapstheologie bij?

Jesaja 1 vers 27:
27 (86) Sion zal (87) door recht (88) verlost worden, en haar (89) wederkerenden door (90) gerechtigheid.

86 Dat is, de Joden, of de stam van Juda, en met name die van Jeruzalem, wonende op en omtrent den berg Sion.
87 Dat is, door de gerechtigheid Gods; dewijl het recht is bij God, verdrukking te vergelden dengenen die anderen verdrukken. Zie 2 Thess. 1:6. verwijsteksten

2 Thess. 1:6 Alzo het recht is bij God, verdrukking te vergelden dengenen die u verdrukken,

88 Te weten uit de Babylonische gevangenis; of van de bovenverhaalde straffen. Versta dit wijders van de geestelijke verlossing door Christus, die ook door Gods gerechtigheid geschied is.
89 Of: bekeerden, te weten tot God, of: wederkerenden, te weten uit de Babylonische gevangenis.
90 Versta hier de gerechtigheid Gods, dat is, Zijn waarheid en trouw, dewijl Hij zulks om Christus’ wil beloofd heeft, en het derhalve billijk is dat Hij het doet.

[Susanna]

Heeft de dominee dan ook uitgelegd wat het precies is om een buitenstaander te zijn? Ik denk dat dit een goed voorbeeld is wat bij veel mensen als een "voorwaarde" kan overkomen. Wat moet je als hoorder met zo'n uitspraak doen? Als iemand concludeert dat hij of zij dat niet kent, wat moet hij dan? Wat zou die desbetreffende dominee dan zeggen? En hoe stel je als hoorde vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de maatstaf?

Van nature zijn we allemaal buitenstaanders, alleen we gevoelen het niet. Een preek kan nog zo ontdekkend zijn, we blijven van nature vijanden van vrije genade, en strijden daar te vuur en te zwaard tegen. Want we moeten verloren gaan en dat willen wij niet, daar verzet alles in de mens zich tegen. En zo is het ook, en ik denk toch dat we dit ook moeten ondervinden. Maar anders dan door een weg van recht kan het niet en zouden we dat willen? Dan was de hemel geen hemel meer en God geen God meer.

Oke, dus als ik jou goed begrijp versta jij onder "een buitenstaander worden" dat een mens gaat beleven dat hij (1) van nature een vijand van vrije genade is, (2) dat hij tegen de vrije genade strijdt en (3) dat hij niet verloren wil gaan en zich daar tegen verzet?

Mijn vraag is dan: Als een mens dit niet ondervonden heeft, maar wel de noodzaak voelt dat hij met God verzoend moet worden. Wat zou jij zo'n persoon meegeven? Want ik stelde namelijk nog meer vragen:
- Wat moet een hoorder met zo'n uitspraak doen?
- En hoe stel je als hoorder vast dat je een buitenstaander bent geworden? Wat is de preciese maatstaf?

Kun je hier wat concreter worden? Op dit moment blijft het allemaal nog vrij algemeen.

Ik kan hier niets mee. En het lijkt me ook verstandig om hier te zwijgen,
Heel kort dan: we zijn in Adam gevallen, en hebben Gods beeld verloren.
Het werkverbond is verbroken van onze kant, maar niet van God kant.
Daar ligt de ellende van een gevallen mens.
Een ding: Zoekt den HEERE terwijl Hij te vinden is, en roept Hem aan terwijl Hij nabij is.
Een mens kan verzoend worden door een weg van het wonder van vrije genade.

Heel goed gezegd. Zowel Paulus als de brief aan de Hebreeën onderstrepen de gevallen staat van de mens en het belang van verlossing en herstel van de relatie met God. Romeinen 5:12, Romeinen 5:18-19, In Hebreeën 9:15. De toevoeging "zoekt de HEERE" vind ik erg mooi. Dit vers en de opmerking over de vrije genade herinnert me eraan dat het initiatief tot verzoening bij God ligt. En dat Hij ons nodigt om Hem te zoeken en Hem aan te roepen, en dat Hij klaar staat om ons nabij te zijn en ons met God te verzoenen.

[tja]

De DL spreken niet over verloren moeten gaan, om behouden te worden, Christus heeft aan Gods recht voldaan.
Gelukkig maar, anders was er geen hoop voor wie dan ook, maar voor ieder die gelooft is er gegronde hoop, door genade.

De Bijbel spreek erover dat onze vleselijke hart opengelegd moet worden om een nieuwe te mogen ontvangen.
Het is ook een soort metafoor voor een nieuw hart ontvangen.

Dit kun je lezen in Ezechiel 36 : 26 hier staat het als belofte gericht aan een volk wat door de Heere rein gemaakt is. Er staat “ik zal rein water op u sprengen en gij zult rein zijn van al u onreinigheid, en van al u drekgoden zal ik u reinigen” en daarna staat er “ ik zal u een nieuw hart geven en een nieuwe geest etc” dit volgt dus op de bekering en is niet de bekering zelf.

Wat er naar mijn mening vaak gebeurd ( in reactie ook op maanenschijn) is dat ervaringen die kinderen van God mee kunnen maken NA de bekering, worden uitgelegd als voorwaarde voor toe-eigening en geloof.