Gods leiding in je leven

[Gian]

Oorspronkelijk gepost door gravo
Een moeilijk onderwerp. We weten vaak niet zoveel van elkaar. En wie weet of we niet expres (onbewust of bewust) het correcte taalgebruik hanteren en de correcte dingen zeggen, afhankelijk ervan tegen wie we het zeggen. We kunnen onszelf ook bedriegen om een ander versteld te doen staan.

Eerlijk gezegd vind ik 'leiding van God' in m'n leven iets moeilijks. Want ik moet dat toch ergens van afleiden. Ik moet 'gewone' dingen toch gaan interpreteren. En dan kan je de fout ingaan.

Voor mij geldt het volgende: ik doe en laat een heleboel dingen, omdat ik zelf vind dat het goed of fout is. (Althans: dat is mijn persoonlijke idee van wat er gebeurt). Natuurlijk weet ik, dat ik een bepaalde bagage met me meedraag en dat ik me bewust heb aangeloten bij de christelijke belijdenis.

Toch ervaar ik veel van mijn gedrag als afkomstig strikt uit mijzelf. Nooit of te nimmer heb ik me direkt gesteund of direkt tegengehouden gevoeld of geweten door God.

Het klinkt raar (en misschien niet correct), maar zo is het. Ik heb geen stem van God gehoord, geen hand van God gevoeld, geen teken voor dit of voor dat gekregen. Geen aanwijzingen, geen onbegrijpelijke dingen.

Wel is het zo, dat ik alles heb meegemaakt, dat een normaal mens ook meemaakt. Mijn ouders zijn beiden ziek geworden en overleden. Ik ben eens werkeloos geweest. Ik heb vreugde en verdriet in kerk en wereld ervaren. Ik heb getwijfeld, maar ook hartstochtelijk geloofd.

ik ervaarde al die zaken als iets dat ik zelf deed of als iets dat ik zelf ervaarde.

Misschien ben ik nuchter of gewoon niet in de wieg gelegd om 'politiek' correct kerkelijk gedrag te vertonen.

Maar ik zie die nuchtere houding, waarin het leven gewoon het leven is niet als een tegenstelling tot geloof.

Niemand heeft toch ook ooit God gezien? Ik ook niet. Toch geloof ik in Hem, heb Hem lief en vind ik in Hem mijn doel. Ik schrijf heel mijn leven en al mijn ervaringen ook aan Hem toe, zonder echter concreet Hem te kunnen aanwijzen toen en toen of daar en daar.

gravo

Over de stem van God kan je filosoferen.
Ik geloof ook niet in een natuurlijk klinkende stem. Veel mensen wel, maar volgens mij komt dat gewoon uit d'r eigen hoofd.

Toch noem ik het Evangelie Gods stem. Als het Evangelie me bijzonder raakt zeg ik dat het geen Ds. was, maar Gods stem . Ik zou niet weten hoe ik het anders moet noemen.

[Corydoras]

Ik vind dit ook altijd moeilijk. Hoe weet je in een concrete situatie wat de Heere van je wil? Je legt het aan de Heere voor, maar helaas komt er geen briefje uit de hemel met een letterlijk antwoord.

Ik kwam pas onderstaand stukje tegen over dit onderwerp. Misschien hebben jullie er ook wat aan!

Gods leiding

Ik verlang ernaar om de weg te gaan, die de Heere mij wijst. Maar in concrete situaties vind ik het vaak moeilijk om te weten wat de wil van God is. Kun je dit wel zeker weten?

Herken je dit? Je belijdt van harte dat God alles bestuurt. Al geeft dat ook veel vragen. Zeker als je kijkt naar alle ellende in deze wereld en alle kronkels in je eigen leven. Maar toch wil je eraan vasthouden, omdat je gelooft dat dit naar het Woord van God is. Eer iets van mij begon te leven, was alles in Uw Boek geschreven (Psalm 139). Dat is tegelijk de troost van Zondag 1: zonder de wil van mijn hemelse Vader valt er geen haar van mijn hoofd!
Maar hoe weet ik wat de Heere wil? Voor de grote lijnen is dit wel duidelijk, want Gods geboden zijn niet vaag. Maar nu heel concreet, want daar gaat het hier om. Wel of niet die studie gaan volgen? Ben ik geroepen om in Gods Koninkrijk te werken? Moet ik wel of niet naar die baan solliciteren? Op zulke momenten verlang je soms naar het zogenaamde briefje uit de hemel. Zeker als anderen daar stellig over spreken: “De Heere heeft me duidelijk gemaakt dat ik…”

Een paar handvatten om je koers te bepalen. De volgorde is daarbij erg belangrijk. Begin altijd bij 1, daarna 2, enzovoort. Een handvol makkelijk te onthouden punten: de Bijbel, het gebed, de omstandigheden, het advies van anderen en je innerlijke overtuiging. Ten eerste dus de Bijbel. Niet als een encyclopedie, waar je na kan kijken met wie je moet gaan trouwen. Ook niet om met je ogen dicht open te slaan in de hoop een antwoord te krijgen. Maar een juiste keuze is nooit in strijd met Gods Woord. Dat eerst! Lees veel, regelmatig en op volgorde in de Bijbel. Het gaat erom dat je door de Bijbel God persoonlijk leert kennen. Je vader heeft je ook niet tot in alle details gezegd wat je doen moet en mag. Toch weet je vaak precies wat hij zou willen dat je doet. Gewoon, omdat je hem kent, omdat hij je vader is. Ten tweede het gebed. Spreek al je vragen, twijfels en verlangens eenvoudig uit. Tijdens het gebed merk je soms dat je om een bepaald iets niet kan of mag bidden. Draag in je gebed vooral geen oplossingen aan. Laat dat aan de Heere over. Bid zonder ophouden en niet alleen bij belangrijke beslissingen. De Heere wil je vaak zien en horen. Als de verloren zoon een briefje had gestuurd met de vraag bij welke varkensboer hij had moeten gaan werken, had zijn vader maar één regel terug geschreven: “Je bent míjn zoon, kom naar huis!” Misschien is het uitblijven van een concreet antwoord toch een antwoord: “Geef Mij eerst je hart, kom naar huis!”

Ten derde de omstandigheden. De Heere sluit soms deuren om ze op een andere plaats te openen. Spurgeon ging zo ver dat hij ervan uitging dat mannen met een zachte stem (er was nog geen geluidsinstallatie) geen dominee moesten worden. Nogmaals: de volgorde is erg belangrijk, begin niet bij de omstandigheden. Misschien deed Jona dat wel. Hij moest van de Heere naar Ninevé, maar ging de andere kant op. Alle omstandigheden werkten mee: er lag een schip gereed, er was plaats aan boord en hij mocht mee. Prachtig allemaal, maar hij had zich gewoon aan het Woord van de Heere moeten houden. Ten vierde het advies van anderen.

Zeker bij belangrijke beslissingen is dit belangrijk. Niet als doorslaggevend argument. Wijze en godvruchtige mensen kunnen elkaar tegenspreken. En zelfs een kind van God kan onbijbelse adviezen geven (1 Kon. 13:11 vv.). Toch kan het, mits je de goede volgorde aanhoudt, helpen om goede raad ter harte te nemen. Ten vijfde je innerlijke overtuiging. Voor chronische twijfelaars is dit een moeilijk punt. Maar áls er innerlijke overtuiging is, wacht dan niet te lang en begin niet telkens weer van voor af aan. Anderzijds: ga, zeker bij belangrijke beslissingen, niet overhaast te werk. Als alles van binnen “nee” roept, begin dan nog eens bij het eerste punt.

Met deze paar handvatten is niet alles in één keer opgelost. Het is niet meer dan een hulpmiddel. Met wel dit perspectief, dat de Heere er niet op uit is om je te laten verdwalen. Integendeel, Hij wil je leiden in het rechte spoor. Soms lijkt dat via een omweg te gaan, maar dan toch: mijn Jezus geleidt mij, door d’aardse woestijn...
Een goede reis!

H. van Groningen

[Pim]

Mooi stuk Corydoras. Dank je!

[vlinder]

:u:u:u prachtig stuk.

Maar als je na dit nu nog geen duidelijk antwoord hebt? wat moet je dan doen?
Er staat aanhouden.

Maar als de termijn is afgelopen dat de sollicitaties binnen zijn? moet je dan altijd afwachten tot je wel duidelijkheid hebt?

En als je de wegen hebt bewandeld en je hebt nog steeds innerlijke onrust?
Gok je het er dan maar op of neem je een biddend besluit.

Soms vind ik het wel moeilijk.
Maar meestal is al een gedeelte van mijn onrust weg als ik het in gebed voor God neer heb mogen leggen.

[Pim]

Werktuig

Sonder Barnabas en Saulus vir My af om die werk te doen waarvoor Ek hulle geroep het (Hand. 13:2).

Die tyd van groot gebeure en magtige rukwinde van God se verskyning, die tyd van ekstase en opwinding van massabekerings was stadig aan die verbygaan, soos dit in die normale gang van dinge gebeur. Niemand kan in ekstase en opwinding bly leef nie: dit word ’n strik vir die soek van net meer opwinding en ekstase. Die gemeente moes weer die “normale” lewe met sy op en sy af ingaan. En belangriker, die werk van God moes met behoorlike daaglikse arbeid en beplanning voortgedra word.

Die gemeente in Antiogië bid saam en hulle kry ’n duidelike opdrag: Saulus en Barnabas moes “afgesonder” word om “die werk te doen waarvoor Ek hulle geroep het”. Veral Saulus, wat in hierdie hoofstuk stilweg van naam verander na Paulus, se eintlike groot werk sou nou eers begin. Die Here het gereken hy het nou voldoende opleiding gehad. Hy was hoogs geskool in die wet. Hy het die Griekse letterkunde en denke geken en was ’n Romeinse burger “van geboorte”, ’n gerekende man – én ’n gemerkte man. Die regte man vir God se sending oor die destyds bekende wêreld.

God kies eenvoudiges en gebruik hulle kragtig en leer hulle. God maak ook gebruik van mense wat studeer het en leer hulle en vul hul kennis aan. ’n Vrou het eendag vir die Godsman John Wesley ’n brief vol spelfoute en verkeerde aanhalings gestuur en geëindig met: “Mnr. Wesley, God het nie jou geleerdheid nodig nie.” Wesley het in ’n kort brief geantwoord: “Dankie vir die teregwysing, ek besef dit, maar God het u ongeletterdheid ook nie nodig nie.”

Vir wat God nou verder beplan het, het hy ’n Paulus nodig gehad, soos later ’n Wesley. Hy berei altyd sy Moses voor. En hoe “gewoon” ek en jy ook al mag wees: Hy werk ook aan ons om iets vir Hom te doen, iemand anders aan te raak, ’n kind te leer, ’n voorbeeld te wees, en bo-al van Hom bewus te wees.

Gebruik my, Here, gebruik my.