Onderscheid evangelischen en reformatorischen verdwijnt?

[Afgewezen]

Ook Paulus zegt: zelfs al wordt Christus onder een deksel gepredikt, -daarin verblijd ik mij.

Dat betekent iets anders dan meestal gedacht wordt. Maar ook dát is al eerder op het forum ter sprake geweest.

[Miscanthus]

Ook Paulus zegt: zelfs al wordt Christus onder een deksel gepredikt, -daarin verblijd ik mij.

Dat betekent iets anders dan meestal gedacht wordt. Maar ook dát is al eerder op het forum ter sprake geweest.

Dat weet ik ook wel. Paulus verblijd zich namelijk niet alleen dat Christus in der waarheid gepredikt wordt, maar ook dat Hij van deze anderen, hoewel met geen oprecht gemoed, immers gepredikt en Zijne leer tot zaligheid der mensen door hen alzo verbreid wordt.
Daarom ben ik ook blij dat het evangelie verkondigd wordt in veel soorten van kerkgenootschappen.

[Marnix]

Ik zie zoveel mensen in de reformatorische gezindte die met de eenvoudige vraag zitten: Hoe wordt ik een kind van God?
Zo lang de evangelischen daar wel een antwoord op hebben en de reformatorischen niet, zul je een terugloop van reformatorischen houden. (...)

Juist, ja. Kaw peilt hier een diepliggend motief in de religie. Alhoewel het een oppervlakkig en ondiepe motivering lijkt.

Maar al te gauw worden mensen, die open en eerlijk zeggen, dat ze in een andere kerk vinden wat ze zoeken, weggezet als oppervlakkige religie-consumenten, die hun eigen (kerk)gechiedenis niet kennen en daarom gemakkelijk de wijk nemen naar een "zogenaamde aantrekkelijkere gemeente".

Wie dit verwijt van oppervlakkigheid krijgt, kijkt natuurlijk wel goed uit nogmaals zo open en eerlijk te spreken over hun innerlijke drijfveer. Kennelijk is de ware reden om het elders te zoeken niet acceptabel, moet men het voor zichzelf houden of moet men een heel dwingende andere reden kunnen aanvoeren: (we gaan verhuizen!)

Hoeft niet, wat mij betreft. Beslissingen ten aanzien van religie, kerk en godsdienst, die niet langer door familiebanden en autoritatieve structuren worden gereguleerd, worden uitsluitende genomen op basis van individuele handelings-criteria.

De (post) moderne mens staat alleen. Niet de echtgenoot, niet de familie, niet de dominee, niet de kerk, niet een sociale groep beslist over hem, maar allen die individuele mens zelf. We kunnen wel krokodillentranen plengen om dit individualisme (wat een eenzaamheid, wat een armoe, wat een oppervlakkigheid), maar het is zoals het is. De kerkgangers zitten inmiddels zo in elkaar. Ze vinden, dat ze zelf moeten kiezen en het wordt ook van hen verwacht. Trouwens, de kerk zegt niets anders. Ook in de kerken worden geen autoritatieve uitspraken meer gedaan. Omdat de mensen, dat niet willen en omdat predikanten en kerkenraadsleden ook (post)moderne mensen zijn geworden

Dus, wie zelf moet kiezen, kiest op grond van eigen criteria. Welnu, dan is een eenvoudig criterium: "wie geeft mij wat ik zoek" genoeg.

Het is inderdaad een markt-denken. Maar weer: geen krokodillentranen: het is gewoon zo, omdat we het met elkaar ook zo willen. Hier krijg je evangelisch liedboek, nadruk op de geestesgaven, gebedsgenezing, kringwerk, kringgebed en een op de jongerencultuur afgestende liturgie en vormgeving, daar krijg je een kerkenraad in het zwart, een wetslezing, een drie-punten preek, cathechesatie, oude kerken, plechtige stiltes en een orgel.
Elders vind je dan weer liturgische diensten, met kleuren van het kerkelijk jaar, symboliek, liedboek, moderne theologie en een paaskaars. Dan is er nog: taizé, thomas-vieringen, charismatisch, vrijzinnig, affijn: iedereen kent de markt-segmenten, de vrag en het aanbod.

Ja dus, mensen zoeken, struinen de markt af en vinden iets van hun gading. Maar als de gemeente verandert, als zijzelf veranderen kan die zoektocht weer opnieuw beginnen.

Het is net de zorgverzekering: Iedereen heeft een basispakket nodig, maar er zijn verschillende aanbieders op de markt, die ieder een eigen nadruk hebben en een bepaalde nadruk op het een of op het ander.

De kerk is dus niet ouderwets. De kerk doet precies hetzelfde als de wereld om haar heen: privatiseren, liberaliseren, marktwerking, concurrentie, A- en B-merken, reclame, werving: ieder voor zich. En dat er kerken of gemeenten afvallen: tja, zo werkt de markt, moet je maar een beter product leveren.

Enkele dringend gezochte items op de kerkelijk markt zijn:

- mooie muziek
- gegarandeerd heil (een plekje in de hemel)
- troost bij moeilijkheden
- vrienden
- verwondering over wat ons te boven gaat
- mystieke gewaarwordingen
- ethische regels
- status ( dmv een functie in de kerk)
- netwerk (misschien kan hij wat voor mij regelen)
- emotie (huilen, lachen, prijzen, treuren)
- zingeving
- opvoeding (ik doe het voor m'n kinderen)
- traditie (het hoort er bij, kerstnachtdienst, doop, begrafenis)
- overgansritueel (trouwen in de kerk)
- en nog zo wat....

Het lijkt wat cynisch, maar ik bedoel het serieus. De huisige mens is alleen , moet ales zelf uitzoeken en...doet dat dan ook. Natuurlijk vind ik, dat de mens nooit alleen gelaten had mogen worden. In die zin verfoei ik modernisme en post-modernisme, maar ondanks die theoretische erontwaardiging ben ik en zijn de mensen om mij heen toch alleen.

Wie het profetische woord spreekt, dat een omwenteling betekent voor de mens in deze moderne gevangenis (de gevangenis van zijn eigen individualiteit), heeft wellicht de kracht om iets te veranderen.

gravo

Gravo,

Interessante stelling, maar ik geloof dat refo's met zulke fundamentele vragen ten diepste niet bezig zijn met hun eigen voorkeur van zondagse entertainment. Daar geloof ik niets van.

Kaw,

Misschien begrijp je het nu wat verkeerd. Je noemt entertainment, kennelijk met de veronderstelling, dat mensen, die hun eigen keuze maken op het gebied van kerk en geloof eenvoudige en makkelijk beinvloedbare mensen zijn, die door enig 'entertaiment' kritiekloos vallen voor religieuze zwendelaars.

Maar mijn stelling gaat wat dieper:. ook de wens om een traditioneel geloof te belijden en een traditionele geloofsbeleving vast te houden, is uiteindelijk een persoonlijke keuze. Zo werkt het inmiddels. Wie naar een serieuze (niet op entertainment gerichte kerk, zeg maar) gaat, maar zijn of haar kinderen maken een andere keuze, snapt gelijk waar het om gaat. Vroeger was het buigen of barsten: gelovig of ongelovig, heiden of christen. Tegenwoordig is er veel meer begrip voor het individuele maatwerk, dat mensen zoeken en vinden.
Maar ondanks en juist door dit maatwerk is er toich één nieuwe gemeenschappelijk karaktertrek in deze religiositeit te vinden: dat is het nieuwe verschijnsel, dat mensen bewust een keuze maken. Die keuze kan naar alle kanten uitvallen: van (stok)oud-gereformeerd tot New-Age, maar...het is een persoonlijke afweging geworden. wie dat niet ziet, snapt ook de enorme omwenteling op het gebied van de religie niet en zal de vele vormen van gelovig zijn niet kunnen duiden.
Ik blijf er bij: kerk, geloof, religie en spiritualiteit zijn produkten geworden: een zeer gevarieerd aanbod en een onstuitbaar diverse vraag.

Natuurlijk is dit voor een deel ook geestelijke armoede, een eindeloze persoonlijke zoektocht, soms een jarenlang gesjok van de ene naar de ander club, maar dat wil nog niet zeggen, dat die werkelijkheid niet bestaat. Religie is markt geworden en we doen er allemaal aan mee. Ook al beoren we (met familie en al) al jaren tot een traditionele kerk. Er is hedentendage een andere reden bijgekomen om in de kerk te blijven, nl. ons persoonlijke belang, dat wij als individu hebben afgewogen tegen alternatieven. Het geeft tevens eens een wat andere blik op al die kerkscheuringen. Je kunt het ook zien als mensen die liever in winkel A, dan in winkel B shoppen of als een voorkeur voor een stevig, maar degelijk produkt boven een licht en vluchtig produkt of vice versa.

gravo

Dat het een markt is geworden, is iets waar ik grote vraagtekens bij zet. Sommigen gaan er inderdaad zo mee om, dat klopt. Maar om dit als "markt" en "produkt" te omschrijven vind ik wat te gemakkelijk. Als je 1 grote kerk hebt is er niet zo'n probleem.... Op het moment dat er echter allerlei ruzies komen, waardoor mensen uit dat kerverband stappen en een eigen kerk beginnen, krijg je vanzelf inderdaad meerdere kerken, waarvan sommigen veel van elkaar verschillen en anderen nauwelijks.

Daar kan je op twee manieren mee omgaan. Je kan zeggen: Ik ben lid van die kerk, en daar blijf ik. Dat dit voor sommige mensen niet zo vanzelfsprekend is, is denk ik niet verkeerd. Ze zijn wat flexibeler en zoeken naar een kerk waar Gods woord centraal staat, en waar ze zich ook thuisvoelen (en dat mensen zich ergens thuisvoelen is ook een aspect van de kerk)

Vergelijk het met de vrije energiemarkt van nu Markt ja. Sommige mensen blijven bij hun oude leverancier, onder het motto: Die heb ik altijd al gehad en dat was ok, dus laat ik het zo. Anderen stappen om bepaalde redenen over. Beide groepen hebben dat recht.

Waarom zou dit in de kerk niet mogen? Dat er verdeeldheid is, zoveel verschillende kerken, ik vind het een slechte zaak.... Maar op het moment dat dit toch zo is, mag je toch ook van de ene kerk naar de andere overstappen? Dat heeft toch niet iets te maken met "omgaan met de kerk alsof het een markt is"?

Als dit toch zo is, dan ben ik benieuwd waarom je dat vindt, en wat je daar van vindt, en hoe het beter zou kunnen