GBS belegt 40e toogdag
Haha jawel hoor. Je kan oko buigen voor Gods Woord en ChristenUnie stemmen. Hoe kom je er bij dat je geen andere conclusies kan trekken dan die waar jij achter staat? Ga God niet voor jou karretje spannen alsjeblieft.MV schreef:Gaat het om keuzes maken, of gaat het om een onvoorwaardelijk buigen voor Gods Woord? M.i. kun je geen andere conclusies trekken als je hetzelfde Woord leest!Unionist schreef:Als iedereen zich alleen om de hoofdzaken van het geloof bezig zou houden, en elkaar in de bijzaken vrij zou laten, dan kan eenheid heel goed samengaan met verschil van mening. De splijtzwammen zitten daar, waar men absolute uitspraken gaat doen over zaken waar de Schrift niet of anders over spreekt. Als men één bekeringsweg gaat voorschrijven, of buitenbijbelse regels gaat opleggen, dan gaat het mis.Billy schreef:dat geld voor alle partijen dan natuurlijk!, tja we zullen het wel nooit kunnen laten om te strijden met en tussen elkander.Pim schreef:
Billy, als de eenheid gevonden wordt in het afzetten tegen een ander deel van Christelijk Nederland, dan is zo'n eenheid niet naar de Schrift.
We moeten een zijn in Christus en niet in onze denkbeelden.
Dikke boeken, preken, publicaties, fora.... twas al in de tijd van het NT zo ( die van Paulus, die van Apollos, die van..) en tzal er allemaal blijven tot de jongste dag zullen we maar zeggen.
blijft overeind staan dat door een "scheve verhouding" van posters er in sommige topics word bijgedragen aan polarisatie en karikatuurvorming van de rechtse flank van de ger. gezindte.
Hier kan de forumleiding niets aan doen en is dan ook niets te verwijten maar is wel een feit.
Vandaar mijn reactie deze keer.
Ik neem altijd graag mijzelf als voorbeeld. Ik neem best wel eens een afwijkend standpunt in dan het gros van de ger. gez. Mijn vader is overtuigd SGP'er. Hij leest alleen de SV en is zelfs bestuurslid geweest van de lokale afdeling van de GBS. Toch zit hij morgen gezellig bij ons aan tafel en luistert eerbiedig naar ons lezen uit "Het Boek" en mijn andere politieke keuze is ook geen probleem om geestelijk met elkaar verbonden te zijn. Waarom niet? Omdat we beiden Hem belijden om Wie het gaat. En blijkbaar kunnen we elkaar in de rest geheel vrijlaten. We praten daar wel over, hoor. Maar komen soms met dezelfde argumenten tot andere keuzes. En dat is nog nooit een probleem geweest.
- Oude-Waarheid
- Berichten: 1822
- Lid geworden op: 02 sep 2005, 23:42
- Locatie: Amsterdam
ChristenUnie stemmen??Marnix schreef:Haha jawel hoor. Je kan oko buigen voor Gods Woord en ChristenUnie stemmen. Hoe kom je er bij dat je geen andere conclusies kan trekken dan die waar jij achter staat? Ga God niet voor jou karretje spannen alsjeblieft.MV schreef:Gaat het om keuzes maken, of gaat het om een onvoorwaardelijk buigen voor Gods Woord? M.i. kun je geen andere conclusies trekken als je hetzelfde Woord leest!Unionist schreef:Als iedereen zich alleen om de hoofdzaken van het geloof bezig zou houden, en elkaar in de bijzaken vrij zou laten, dan kan eenheid heel goed samengaan met verschil van mening. De splijtzwammen zitten daar, waar men absolute uitspraken gaat doen over zaken waar de Schrift niet of anders over spreekt. Als men één bekeringsweg gaat voorschrijven, of buitenbijbelse regels gaat opleggen, dan gaat het mis.Billy schreef: dat geld voor alle partijen dan natuurlijk!, tja we zullen het wel nooit kunnen laten om te strijden met en tussen elkander.
Dikke boeken, preken, publicaties, fora.... twas al in de tijd van het NT zo ( die van Paulus, die van Apollos, die van..) en tzal er allemaal blijven tot de jongste dag zullen we maar zeggen.
blijft overeind staan dat door een "scheve verhouding" van posters er in sommige topics word bijgedragen aan polarisatie en karikatuurvorming van de rechtse flank van de ger. gezindte.
Hier kan de forumleiding niets aan doen en is dan ook niets te verwijten maar is wel een feit.
Vandaar mijn reactie deze keer.
Ik neem altijd graag mijzelf als voorbeeld. Ik neem best wel eens een afwijkend standpunt in dan het gros van de ger. gez. Mijn vader is overtuigd SGP'er. Hij leest alleen de SV en is zelfs bestuurslid geweest van de lokale afdeling van de GBS. Toch zit hij morgen gezellig bij ons aan tafel en luistert eerbiedig naar ons lezen uit "Het Boek" en mijn andere politieke keuze is ook geen probleem om geestelijk met elkaar verbonden te zijn. Waarom niet? Omdat we beiden Hem belijden om Wie het gaat. En blijkbaar kunnen we elkaar in de rest geheel vrijlaten. We praten daar wel over, hoor. Maar komen soms met dezelfde argumenten tot andere keuzes. En dat is nog nooit een probleem geweest.
Welke grondslag heeft de uni dan?
De Staten-Vertaling of nbv??
- ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Ik denk dat het 'buigen voor Gods Woord' wel een basis moet zijn voor politiek bedrijven, ja voor heel ons handelen.
Dit maakt het volgens mij bijna onmogelijk om politiek te bedrijven. In de politiek is men voortdurend op naar consensus.
Ik had zelf wel eens het idee dat de ChristenUnie erg contextualiserend met de Schrift omgaat, maar ik laat me graag corrigeren door Unionist.
Dit maakt het volgens mij bijna onmogelijk om politiek te bedrijven. In de politiek is men voortdurend op naar consensus.
Ik had zelf wel eens het idee dat de ChristenUnie erg contextualiserend met de Schrift omgaat, maar ik laat me graag corrigeren door Unionist.
- ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Bart, maar ook anderen. Hieronder plaats ik een deel van mijn samenvatting en wat aanvullingen uit het boek 'Verhulde Waarheid'. Dit is een hulpboek bij de ontwikkelingen binnen de hermeneutiek. Het gaat in dit gedeelte om contextuele en opzettelijke veranderingen van het Schriftverstaan.
Tradities veranderen. Het erfgoed van een traditie wordt in wisselende contexten telkens opnieuw tot leven gebracht. Godsdienstige tradities hebben een aantal fundamentele inzichten die in de verhalen en rituelen aan andere generaties worden overgeleverd. Stilzwijgend worden de basisinzichten in de verhalen genuanceerd, want de verhalen zijn vaak zeer bewust zo gevormd dat zij verschillende aspecten van het menselijk leven voor het aangezicht Gods op een voorbeeldige manier laten zien. Zoals op meer plaatsen in deze bundel wordt beschreven kunnen zulke basisinzichten niet geheel in heldere en eenduidige begrippen worden ‘vertaald’. Deze inzichten zijn onze inzichten in de werkelijkheid zelf en de werkelijkheid van God. We moeten proberen om het verwijzende karakter van metaforen en verhalen te bewaren. Het vaderschap van God is een voorbeeld van zo’n idee, dat is ontstaan door ‘schap’ aan de metafoor vader toe te voegen. Zouden we de mannelijke term niet beter kunnen weglaten om voortaan meer inclusief te spreken over de God die mensen liefheeft en om hen geeft? Er rijzen wel vragen over de aard van het Schriftgezag: heeft de kerk wel de macht om te sleutelen aan wat God heeft geopenbaard? Bovendien rijst de vraag: is God niet wezenlijk Vader. Zoals alleen al uit het aanhef van Onze Vader blijkt?
Opzettelijke veranderingen
Ik zal eerst een aantal veranderingen in de traditie beschrijven, om te zien hoe die veranderingen theologisch zijn gelegitimeerd. Onderwerpen zijn: schepping en evolutie, de vrouw in het ambt, homoseksualiteit en op de achtergrond het Schriftgezag.
Het absolute Schriftgezag was cruciaal voor degenen die uit de hervormde kerk traden en de gereformeerde kerken vormden.
Na de WO II brachten allerlei ontwikkelingen het traditionele schriftverstaan aan het wankelen. In 1967 herriep de synode de uitspraken uit 1926.
In tijden van verandering van een traditie is het onontkoombaar dat er onzekerheid ontstaat met betrekking tot de manier waarop de bijbel moet worden uitgelegd. Twee voorbeelden: ‘de vrouw in het ambt’ en ‘homoseksualiteit in liefde en trouw’. Na lange discussies besloot de synode van 1967/68 om de ambten voor vrouwen open te stellen. Verandering leidt noodzakelijkerwijs tot onzekerheid over de wijze waarop de Schrift in de veranderende context wordt uitgelegd. In het geval van de openstelling van kerkelijke ambten voor vrouwen stonden er fundamentele veranderingen inzake de verhouding man-vrouw en de plaatsen op vrouwen in de samenleving op de achtergrond. In sommige orthodoxe Amerikaanse kerken zag men in de Schrift dat de ‘goddelijke ordonnantie, dat de man het hoofd der vrouw is.
Kuyper dacht dat dit een scheppingsgegeven en een schriftgegeven is. In de tussentijd kwamen er ook allerlei andere onderwerpen in discussie. Te midden van deze en nog vele andere onzekerheid over traditionele opvattingen en gewoonten besloot de synode in 1975 een rapport over het schriftberoep te schrijven. De ondertitel van het rapport over de aard van het schriftgezag gaf aan dat niet het gezag van de bijbel als zodanig maar de aard ervan en de omgang met de Schrift doordacht werd.
Vanaf 1969 boog een reeks commissies zich over de vragen rond homoseksualiteit. Na goede en intense discussie besloot de synode ‘homofilie in liefde en trouw’ te aanvaarden. Het rapport stelt dat de homoseksuele aanleg als zodanig in de heiligheidswetten in het OT noch in de brieven van Paulus bekend was. Wat betreft het schriftberoep wijst het rapport op het centrum van het Evangelie en het Grote Gebod van liefde tot God en de naaste.
De strekking van dit rapport is relationeel. De gedachte van een scheppingsorde die men uit de gang van zaken in de natuur kan aflezen en ook in de Schrift vindt, heeft plaatsgemaakt voor een benadering waarin het reddende handelen van God jegens de mens centraal staat.
Als gevolg daarvan kan men de contextualiteit van morele regels aanvaarden. In deze benadering is niet de natuurlijke evidentie van de man-vrouw-relatie primair, maar de kwaliteit van menselijke relaties: vertrouwen, trouw, liefde en rechtvaardigheid.
De discussie over de aanvaarding van homoseksualiteit verschilt van die over ‘de vrouw in het ambt’, dat de bijbel zelf de fundamentele gelijkheid tussen man en vrouw toont, terwijl er geen expliciet aanknopingspunt bestaat voor de aanvaarding van homoseksuele relaties. Omdat deze er niet is, gaat de aanvaarding ervan meer tegen de letter van de Schrift in dan de emancipatie van vrouwen.
We moeten onderscheid maken tussen contextuele verandering en opzettelijke verandering.
Contextuele veranderingen komen min of meer ‘vanzelf’ als mensen zich de traditie toe-eigenen. Verstaan is immers altijd anders verstaan, zoals Gadamer* het uitdrukt. De deliberate changes zorgt altijd voor een botsing tussen de vernieuwers en de traditie en gaat gepaard met een periode van verdeeldheid. Zij hangt samen met de normativiteit van de Schrift.
*Als aanvulling. Gadamer spreekt in zijn hermeneutiek over een horzizontversmelting. Hij kent de horizont van bijvoorbeeld de bijbeltekst en de horizont van de huidige lezer. Wanneer beide horizonten versmelten ontstaan een nieuw verstaan. Zo verstaat iedere traditie weer anders.
Tradities veranderen. Het erfgoed van een traditie wordt in wisselende contexten telkens opnieuw tot leven gebracht. Godsdienstige tradities hebben een aantal fundamentele inzichten die in de verhalen en rituelen aan andere generaties worden overgeleverd. Stilzwijgend worden de basisinzichten in de verhalen genuanceerd, want de verhalen zijn vaak zeer bewust zo gevormd dat zij verschillende aspecten van het menselijk leven voor het aangezicht Gods op een voorbeeldige manier laten zien. Zoals op meer plaatsen in deze bundel wordt beschreven kunnen zulke basisinzichten niet geheel in heldere en eenduidige begrippen worden ‘vertaald’. Deze inzichten zijn onze inzichten in de werkelijkheid zelf en de werkelijkheid van God. We moeten proberen om het verwijzende karakter van metaforen en verhalen te bewaren. Het vaderschap van God is een voorbeeld van zo’n idee, dat is ontstaan door ‘schap’ aan de metafoor vader toe te voegen. Zouden we de mannelijke term niet beter kunnen weglaten om voortaan meer inclusief te spreken over de God die mensen liefheeft en om hen geeft? Er rijzen wel vragen over de aard van het Schriftgezag: heeft de kerk wel de macht om te sleutelen aan wat God heeft geopenbaard? Bovendien rijst de vraag: is God niet wezenlijk Vader. Zoals alleen al uit het aanhef van Onze Vader blijkt?
Opzettelijke veranderingen
Ik zal eerst een aantal veranderingen in de traditie beschrijven, om te zien hoe die veranderingen theologisch zijn gelegitimeerd. Onderwerpen zijn: schepping en evolutie, de vrouw in het ambt, homoseksualiteit en op de achtergrond het Schriftgezag.
Het absolute Schriftgezag was cruciaal voor degenen die uit de hervormde kerk traden en de gereformeerde kerken vormden.
Na de WO II brachten allerlei ontwikkelingen het traditionele schriftverstaan aan het wankelen. In 1967 herriep de synode de uitspraken uit 1926.
In tijden van verandering van een traditie is het onontkoombaar dat er onzekerheid ontstaat met betrekking tot de manier waarop de bijbel moet worden uitgelegd. Twee voorbeelden: ‘de vrouw in het ambt’ en ‘homoseksualiteit in liefde en trouw’. Na lange discussies besloot de synode van 1967/68 om de ambten voor vrouwen open te stellen. Verandering leidt noodzakelijkerwijs tot onzekerheid over de wijze waarop de Schrift in de veranderende context wordt uitgelegd. In het geval van de openstelling van kerkelijke ambten voor vrouwen stonden er fundamentele veranderingen inzake de verhouding man-vrouw en de plaatsen op vrouwen in de samenleving op de achtergrond. In sommige orthodoxe Amerikaanse kerken zag men in de Schrift dat de ‘goddelijke ordonnantie, dat de man het hoofd der vrouw is.
Kuyper dacht dat dit een scheppingsgegeven en een schriftgegeven is. In de tussentijd kwamen er ook allerlei andere onderwerpen in discussie. Te midden van deze en nog vele andere onzekerheid over traditionele opvattingen en gewoonten besloot de synode in 1975 een rapport over het schriftberoep te schrijven. De ondertitel van het rapport over de aard van het schriftgezag gaf aan dat niet het gezag van de bijbel als zodanig maar de aard ervan en de omgang met de Schrift doordacht werd.
Vanaf 1969 boog een reeks commissies zich over de vragen rond homoseksualiteit. Na goede en intense discussie besloot de synode ‘homofilie in liefde en trouw’ te aanvaarden. Het rapport stelt dat de homoseksuele aanleg als zodanig in de heiligheidswetten in het OT noch in de brieven van Paulus bekend was. Wat betreft het schriftberoep wijst het rapport op het centrum van het Evangelie en het Grote Gebod van liefde tot God en de naaste.
De strekking van dit rapport is relationeel. De gedachte van een scheppingsorde die men uit de gang van zaken in de natuur kan aflezen en ook in de Schrift vindt, heeft plaatsgemaakt voor een benadering waarin het reddende handelen van God jegens de mens centraal staat.
Als gevolg daarvan kan men de contextualiteit van morele regels aanvaarden. In deze benadering is niet de natuurlijke evidentie van de man-vrouw-relatie primair, maar de kwaliteit van menselijke relaties: vertrouwen, trouw, liefde en rechtvaardigheid.
De discussie over de aanvaarding van homoseksualiteit verschilt van die over ‘de vrouw in het ambt’, dat de bijbel zelf de fundamentele gelijkheid tussen man en vrouw toont, terwijl er geen expliciet aanknopingspunt bestaat voor de aanvaarding van homoseksuele relaties. Omdat deze er niet is, gaat de aanvaarding ervan meer tegen de letter van de Schrift in dan de emancipatie van vrouwen.
We moeten onderscheid maken tussen contextuele verandering en opzettelijke verandering.
Contextuele veranderingen komen min of meer ‘vanzelf’ als mensen zich de traditie toe-eigenen. Verstaan is immers altijd anders verstaan, zoals Gadamer* het uitdrukt. De deliberate changes zorgt altijd voor een botsing tussen de vernieuwers en de traditie en gaat gepaard met een periode van verdeeldheid. Zij hangt samen met de normativiteit van de Schrift.
*Als aanvulling. Gadamer spreekt in zijn hermeneutiek over een horzizontversmelting. Hij kent de horizont van bijvoorbeeld de bijbeltekst en de horizont van de huidige lezer. Wanneer beide horizonten versmelten ontstaan een nieuw verstaan. Zo verstaat iedere traditie weer anders.
De Christenunie heeft geen enige ware vertaling, maar hebben in hun programma wel duidelijk Gods Woord als grondslag. Daar gaat het me om.Oude-Waarheid schreef:ChristenUnie stemmen??Marnix schreef:Haha jawel hoor. Je kan oko buigen voor Gods Woord en ChristenUnie stemmen. Hoe kom je er bij dat je geen andere conclusies kan trekken dan die waar jij achter staat? Ga God niet voor jou karretje spannen alsjeblieft.MV schreef:Gaat het om keuzes maken, of gaat het om een onvoorwaardelijk buigen voor Gods Woord? M.i. kun je geen andere conclusies trekken als je hetzelfde Woord leest!Unionist schreef: Als iedereen zich alleen om de hoofdzaken van het geloof bezig zou houden, en elkaar in de bijzaken vrij zou laten, dan kan eenheid heel goed samengaan met verschil van mening. De splijtzwammen zitten daar, waar men absolute uitspraken gaat doen over zaken waar de Schrift niet of anders over spreekt. Als men één bekeringsweg gaat voorschrijven, of buitenbijbelse regels gaat opleggen, dan gaat het mis.
Ik neem altijd graag mijzelf als voorbeeld. Ik neem best wel eens een afwijkend standpunt in dan het gros van de ger. gez. Mijn vader is overtuigd SGP'er. Hij leest alleen de SV en is zelfs bestuurslid geweest van de lokale afdeling van de GBS. Toch zit hij morgen gezellig bij ons aan tafel en luistert eerbiedig naar ons lezen uit "Het Boek" en mijn andere politieke keuze is ook geen probleem om geestelijk met elkaar verbonden te zijn. Waarom niet? Omdat we beiden Hem belijden om Wie het gaat. En blijkbaar kunnen we elkaar in de rest geheel vrijlaten. We praten daar wel over, hoor. Maar komen soms met dezelfde argumenten tot andere keuzes. En dat is nog nooit een probleem geweest.
Welke grondslag heeft de uni dan?
De Staten-Vertaling of nbv??
- jakobmarin
- Berichten: 3523
- Lid geworden op: 04 aug 2004, 13:42