Haha, daar was ik achter. Lange noten: reformatorisch, ritmisch: minder reformatorischArarat schreef:Dat denk ik wel. Het zingen van de gezangen achterin het bekende psalmboek is in de onder ons gangbare kerken het max. haalbare qua 'geestelijke liederen'. Buiten de eredienst is er vaak wat meer ontspanning, al kan ook dat gevoelig liggen. Het al dan niet zingen van liederen fungeert al snel als identity markerArieTheEagle schreef:Wij gaan nu geregeld naar twee gemeentes. De ene zingt Johannes de Heer en wat opwekkingliederen (theologisch onderzocht, geen hillsong etc.) 's Middags worden er Psalmen gezongen uit de 1773 berijming. Het kan zijn dat ik van oorsprong breng groot gebracht in de Evangelische, Pinksterhoek en Psalmen dus totaal waren verdwenen bijna. Ik vind het een enorme aanvulling op elkaar en ik vind naar een gemeente gaan waar weer allemaal Psalmen gezongen worden een geestelijke verrijking!
Ik snap dat berijming, toonhoogtes en het zingen van andere geestelijke liederen een gevoelig topic is. Desalniettemin zie ik in de volgende vers fundament voor beide, zonder het ene uit te sluiten Efeziërs 5:19 NBG51 ''en spreekt onder elkander in psalmen, lofzangen en geestelijke liederen, en zingt en jubelt de Here van harte''. Worden de ''Gezangen'' gezien als enige geestelijke liederen in sommige kerkverbanden?

Ik las dat er trouwens dat er een tijd was dat er helemaal niet gezongen werd of zelfs een orgel werd gebruikt.
Verstuurd vanaf mijn SM-A505FN met Tapatalk