Orgaandonatie...?

[Lieneke]

Ha forummers,

Op school behandelen we nu het onderwerp: orgaandonatie.

Hoe staan jullie tegenover 'donor-zijn'?
Vind je het goed of ben je er juist tegen?

(Misschien had ik deze vraag beter kunnen stellen bij het onderwerp DONOR, maar ik wist niet of orgaandonatie wel te maken heeft met dat onderwerp, vandaar dat ik maar een nieuw onderwerp opgestart heb.)

Groetjes...
Lieneke







[Edited on 3/12/02 by Lieneke]

[Lieneke]

Ha forummers,

Op school behandelen we nu het onderwerp: orgaandonatie.

Hoe staan jullie tegenover 'donor-zijn'?
Vind je het goed of ben je er juist tegen?

(Misschien had ik deze vraag beter kunnen stellen bij het onderwerp DONOR, maar ik wist niet of orgaandonatie wel te maken heeft met dat onderwerp, vandaar dat ik maar een nieuw onderwerp opgestart heb.)

Groetjes...
Lieneke







[Edited on 3/12/02 by Lieneke]

[spankie]

Hoi Lieneke,

Eigenlijk heb ik me er nooit in verdiept, maar ik zou niks kunnen bedenken waarom ik ertegen zou zijn. Of ik het zelf zou doen is weer een ander verhaal. Ik zou me voor kunnen stellen dat mn familie het niet zo'n leuk idee zou vinden, als na mn overlijden alle bruikbare organen eruit gehaald zouden worden. Maarja, als je daar daan weer mensenlevens mee kunt redden, dan is er heel wat voor te zeggen.
Volgens mij is het dus vooral een persoonlijke keus, die je in overleg met je familie moet maken.

[Lieneke]

Weetje, als je het van die ene kant bekijkt (mensenlevens redden) is het wel erg goed! Maar 'k hoorde een verhaal van de leraar over een jongen, helemaal gezond en hij kreeg een ongeluk. Hij had zich ook opgegeven als donor en de dag nadat hij het ongeluk heeft gekregen, kregen zijn ouders het lichaam terug. En er was niets, maar dan ook niets meer van over. Alles wat er uit te halen viel was weg (behalve z'n hoofd dan). Zelfs stukken vel waren weggenomen.
En dan zou ik er niet over moeten denken om donor te zijn.
Je zal zelf als ouders maar zo je zoon zien zeg.

Groeten,
Lieneke :bu

[Edited on 3/12/02 by Lieneke]

[Jelle]

Het probleem bij orgaan donatie is: als je zelf geholpen kan worden met een nieuwe nier denk ik dat je dat toch zal doen. Je leven kan daardoor beter verlopen als dat je elke week verschillende keren moet gaan spoelen
Maar om nu je eigen nieren of anderzins beschikbaar te stellen is toch weer een ander verhaal.
Ik weet het, heel tegenstrijdig, wel van een ander willen hebben maar niet voor een ander willen geven.
Laten we maar hopen dat we voor een dergelijke keuze niet komen te staan. Ik vind het in elk geval erg moeilijk om hierin een beslissing te nemen.

[crazysweet]

ik ben zelf wel donor, je kan zelf beslissen wat je wel en wat je niet wil, ik heb zelf alleen mn huid niet... maar als het goed is maken ze alles toch wel weer zo dat het normaal lijkt ?

[memento]

Ik heb problemen met orgaandonatie, en de wetenschap die dit mogelijk maakt. Maar dat heeft te maken met heel mijn visie op de medische wetenschap.

Ik vind namelijk dat ieder mens het recht heeft om te sterven. Iemand in leven houden aan draadjes heb ik dus problemen mee.

De reden waarom ik daar tegen ben, is dezelfde als orgaandonatie. We hebben een God in de hemel die alles bestuurd. Als Hij bepaalt dat het iemands tijd is, moeten we dat niet kunstmatig tegen gaan. Wat is er heerlijker (voor een gelovige althans) dan naar Hem te mogen gaan.

Het is heel moeilijk om een grens te trekken. Er is heel veel mogelijk, en de beslissing heeft duidelijke gevolgen. Laten we ervoor waken elkaars mening te repecteren.

-----------------------

Nog even wat argumenten waarom ik tégen ben:
1. De partner / kinderen van de overledenen moeten de overledene direct na het overlijden afstaan. Bewezen is dat dit de rouwverwerking aanmerkelijk stagneerd.
2. Ziel en lichaam horen samen; het lichaam zal eens opgewekt worden uit de dood. Net zoals we niet cremeren uit respect voor het lichaam, horen we m.i. het lichaam intact te laten

Er zijn nog veel meer etische bewijzen tégen, maar daarvoor ben ik te weinig thuis in die materie.

[Kaw]

En er is 1 etisch ding dat mij voor orgaandoneren heeft gemaakt en dat is de liefde tot de naaste. Het is toch fantastisch dat door een orgaan, die ik na mijn dood toch niet meer nodig heb, iemand nog jaren kan leven? Een kind heeft bijv. nog 5 jaar langer een vader.
Het verwerkingsproces weegt niet op tegen het vreugdeproces van de begenadigde.

En dat lichaam? We krijgen in de hemel allemaal een verheerlijkt lichaam, zonder mankementen, dus die nier zit er dan wel weer in hoor... Ben ik niet zo bang voor.

[memento]

En dat lichaam? We krijgen in de hemel allemaal een verheerlijkt lichaam, zonder mankementen, dus die nier zit er dan wel weer in hoor... Ben ik niet zo bang voor.

Dus we mogen ook cremeren, omdat dat beter is voor het millieu, en dus uiteindelijk ook beter voor de mensen die ná ons de aarde zullen bevolken?

[Kaw]

Oorspronkelijk gepost door memento

En dat lichaam? We krijgen in de hemel allemaal een verheerlijkt lichaam, zonder mankementen, dus die nier zit er dan wel weer in hoor... Ben ik niet zo bang voor.

Dus we mogen ook cremeren, omdat dat beter is voor het millieu, en dus uiteindelijk ook beter voor de mensen die ná ons de aarde zullen bevolken?

Cremeren zelf is niets anders dan het ontbindingsproces versnellen. God krijgt de snippers heus wel weer bij elkaar. Wat moeten we anders met die mensen die door een ongeluk totaal verbrand zijn?
Overigens vind ik de gedachte achter het cremeren ronduit verwerpelijk, maar ik ben niet bang voor het idee dat God er dan niets meer mee kan ofzo. En dat ben jij ook niet.

[Ariene]

Ik vind namelijk dat ieder mens het recht heeft om te sterven. Iemand in leven houden aan draadjes heb ik dus problemen mee.

De reden waarom ik daar tegen ben, is dezelfde als orgaandonatie. We hebben een God in de hemel die alles bestuurd. Als Hij bepaalt dat het iemands tijd is, moeten we dat niet kunstmatig tegen gaan.

Ik vraag me in alle eerlijkheid echt af of je enig idee heb wat je hier schrijft.

Vroeger stierven de mensen aan een longontsteking, sinds de (kunstmatige) antibiotica is dat sterftecijfer enorm afgenomen.

Wanneer er kanker bij jouw geconstateerd wordt, maak jij dan geen gebruik van de chemokuren?

Wanneer jouw kind ernstig ziek wordt en aan de beademing of hartbewaking moet, weiger je dit dan?
En als ze er mischien door resoluut handelen al aan ligt, laat jij de stekker er dan uit trekken?

Door alle medische kennis is dit terrein erg complex geworden, het vereist heel wat kennis en doordachtheid om hier duidelijk je inzicht in te vinden, dus ik zou willen zeggen, wees waakzaam voor je uitingen, want wie weet maak je als je in zo'n situatie komt hele andere keuzes

[marsm104]

Ik kreeg een donor-formulier. En ik heb maar 'ja' ingevuld. Misschien dat ik op deze manier nog eens iemand kan helpen. Ik ken genoeg schrijnende verhalen van mensen die op een donor wachten.

[limosa]

Oorspronkelijk gepost door Lieneke
Ha forummers,

Op school behandelen we nu het onderwerp: orgaandonatie.

Hoe staan jullie tegenover 'donor-zijn'?
Vind je het goed of ben je er juist tegen?

(Misschien had ik deze vraag beter kunnen stellen bij het onderwerp DONOR, maar ik wist niet of orgaandonatie wel te maken heeft met dat onderwerp, vandaar dat ik maar een nieuw onderwerp opgestart heb.)

Groetjes...
Lieneke

[Edited on 3/12/02 by Lieneke]

De insteek is "hoe sta je tegenover het donor-zijn" . Zo wordt die vraag vaker gesteld. Maar je mist dan toch een belangrijke dimensie. Ik stel voor dat we eerst vragen "hoe sta je tegenover het ontvangen van donor-organen" . Stel dat jíj ziek wordt, hart of nieren of lever ofzo, en je kunt met een donor-orgaan geholpen worden. Wat moet je dan zeggen? Nee, ik ben erop tegen. Ik weet dat ik drie maal per week moet spoelen en dat mijn leven zich voortaan afspeelt in huis of in het ziekenhuis of onderweg tussen die twee. Ik weet dat ik waarschijnlijk jaren eerder kom te overlijden. Maar toch ben ik er tegen dus ik doe het niet. Of zeg je dan ja. Iemand die is overleden, meestal door een ongeluk. Diegene wilde donor zijn en staat na zijn/haar overlijden organen af en ik mag daarmee verder leven. Het is een zware operatie maar met Gods hulp komen we er weer bovenop.

Laten we nou eerst eens op die vraag antwoord geven. Wat zou jíj dan kiezen. En dan kunnen we daarna spreken over het afstaan van organen. Het afstaan van de organen lijkt mij het minst spannende onderdeel van het geheel. Kun je gerust voor het laatst bewaren. Het ontvangen moet eerst komen in de afweging. Dan voorkom je gelijk dat we wat afstandelijk gaan zitten praten. Het gaat om mensenlevens en het zou ook om jóuw leven kunnen gaan.

[memento]

Ariene, het gaat om een persoonlijke keuze, een keuze die ik niet zal doorwerken naar kinderen als ik die krijg

Wat betreft chemokuren, vind ik moeilijk, maar ik denk dat ik daar uiteindelijk geen problemen mee heb. M.i. is het geen kunstmatig in leven houden, maar een genezen door de ziekte uit te roeien.

Met kunstmatig in leven houden bedoel ik dus het leven aan draadjes zonder goede hoop om er ooit vanaf te komen, dusdanige operaties die leiden tot grote (verstandelijke) handicap, etc.


Daarbij, ik heb nog nooit een afdoende antwoord gehoord op de vergelijking met crematie (waar bijna de hele ger.gez. tegen is)

[Ariene]

Oorspronkelijk gepost door memento
Ariene, het gaat om een persoonlijke keuze, een keuze die ik niet zal doorwerken naar kinderen als ik die krijg

Wat betreft chemokuren, vind ik moeilijk, maar ik denk dat ik daar uiteindelijk geen problemen mee heb. M.i. is het geen kunstmatig in leven houden, maar een genezen door de ziekte uit te roeien.

Met kunstmatig in leven houden bedoel ik dus het leven aan draadjes zonder goede hoop om er ooit vanaf te komen, dusdanige operaties die leiden tot grote (verstandelijke) handicap, etc.


Daarbij, ik heb nog nooit een afdoende antwoord gehoord op de vergelijking met crematie (waar bijna de hele ger.gez. tegen is)

Er is wat mij betreft een heel duidelijk verschil tussen crematie en donatie.

Zoals Kaw al schrijft is de gedachte achter de crematie verwerpelijk.
De gedachte dat God ons dan vast niet meer terug kan vinden, we strooien de as nog eens uit over zee en klaar zijn we.
Ik weet niet of deze gedachte nu nog leeft, maar dit is wel de basis.

Maar dat wil niet zeggen dat je je lichaam niet "mag" verbranden omdat straks lichaam en ziel weer verenigd worden.
Hoe zit dat dan met alle joden die in Kampen o.a. Buchenwald gecremeerd zijn? Zouden ze dan niet verenigd worden omdat hun lichaam verbrand is?

Wat te denken van de christenen in de tijd van Nero?

Dus ik vind de vergelijking crematie en donatie niet opgaan.

Er zijn ontzettend veel mensen die een orgaan of zelfs een ledemaat missen. Zoals b.v. een long een nier een been een arm. Dat zal voor God toch geen probleem vormen?