Oorspronkelijk gepost door memento
Ariene, het gaat om een persoonlijke keuze, een keuze die ik niet zal doorwerken naar kinderen als ik die krijg
Wat betreft chemokuren, vind ik moeilijk, maar ik denk dat ik daar uiteindelijk geen problemen mee heb. M.i. is het geen kunstmatig in leven houden, maar een genezen door de ziekte uit te roeien.
Met kunstmatig in leven houden bedoel ik dus het leven aan draadjes zonder goede hoop om er ooit vanaf te komen, dusdanige operaties die leiden tot grote (verstandelijke) handicap, etc.
Daarbij, ik heb nog nooit een afdoende antwoord gehoord op de vergelijking met crematie (waar bijna de hele ger.gez. tegen is)
Er is wat mij betreft een heel duidelijk verschil tussen crematie en donatie.
Zoals Kaw al schrijft is de gedachte achter de crematie verwerpelijk.
De gedachte dat God ons dan vast niet meer terug kan vinden, we strooien de as nog eens uit over zee en klaar zijn we.
Ik weet niet of deze gedachte nu nog leeft, maar dit is wel de basis.
Maar dat wil niet zeggen dat je je lichaam niet "mag" verbranden omdat straks lichaam en ziel weer verenigd worden.
Hoe zit dat dan met alle joden die in Kampen o.a. Buchenwald gecremeerd zijn? Zouden ze dan niet verenigd worden omdat hun lichaam verbrand is?
Wat te denken van de christenen in de tijd van Nero?
Dus ik vind de vergelijking crematie en donatie niet opgaan.
Er zijn ontzettend veel mensen die een orgaan of zelfs een ledemaat missen. Zoals b.v. een long een nier een been een arm. Dat zal voor God toch geen probleem vormen?