Donor of niet?

Gerrie · Bericht door **Gerrie** » 08 jan 2004, 17:22

Oorspronkelijk gepost door limosa
Ik volg je nog niet helemaal. Leg me nu eens uit (als je wil) wat het verschil is tussen afstaan van een stuk bot bij leven en een nier na overlijden.

Misschien is het handiger om het verschil uit te leggen tussen het afstaan van een nier bij leven en het afstaan van een nier na overlijden.

Er zijn mensen, die een operatie willen ondergaan, om een ziek familielid aan een nier te helpen. Hiervoor heb ik grote waardering.

Maar hoe is de situatie ale je jezelf opgeeft voor donordonatie:
(als het niet klopt gaarne correctie)
1. je weet niet voor wie de nier is bestemd (misschien wel voor een terrorist).
2. het overlijden zal voor de familie van de donor extra complicaties geven. Ze mogen het lichaam niet gewoon begraven, maar eerst moet de medische stand tijd hebben om de organen te verwijderen.
3. onduidelijk zal steeds blijven of de artsen niet te vroeg de dood geconstateerd hebben. De wetenschappers zijn daar volgens mij niet allemaal éénduidig in.

Verder heb ik een vraag aan de donoren:
Zijn alle organen goed om te geven, of ga je bepaalde organen uitsluiten? En welke organen dan?

nursje · Bericht door **nursje** » 08 jan 2004, 18:54

Ik ben dus wel donor (ten minste ik sta geregistreerd) maar heb nog nooit wat afgestaan (jaa ik leef dus nog). Maar ik kan omdat ik een laag HB heb geen bloeddonor zijn anders had ik dat ewl gedaan.
Wat ik dus in mijn codicil heb is dat ik niet wil dat mijn hersenen uit mij gehaald worden (doen ze nooit maar ik heb dat echt expres laten vermelden) en ik wil erg graag mijn huid houden.
OO kwil ik graag mijn kraakbeen en booten houden. Dit is puur psychisch en ik kan het niet goed beredeneren maar ik wil iemand niet mijn klotsknieen aan doen die ik met volleyballen vermold heb.
De rest mogen ze van mij hebben als ze daar iemands leven mee kunnen redden!

Pink Ivy · Bericht door **Pink Ivy** » 09 jan 2004, 13:22

Oorspronkelijk gepost door Gerrie

Maar hoe is de situatie ale je jezelf opgeeft voor donordonatie:
(als het niet klopt gaarne correctie)
1. je weet niet voor wie de nier is bestemd (misschien wel voor een terrorist).
2. het overlijden zal voor de familie van de donor extra complicaties geven. Ze mogen het lichaam niet gewoon begraven, maar eerst moet de medische stand tijd hebben om de organen te verwijderen.
3. onduidelijk zal steeds blijven of de artsen niet te vroeg de dood geconstateerd hebben. De wetenschappers zijn daar volgens mij niet allemaal éénduidig in.

Verder heb ik een vraag aan de donoren:
Zijn alle organen goed om te geven, of ga je bepaalde organen uitsluiten? En welke organen dan?

1. je weet idd niet aan wie jeje orgaan geeft, maar ookal mag je de persoon niet, heeft die persoon niet net zoveel recht om te leven?
2. Volgens mij kan je de overleden persoon net zo snel begraven als ieman die overleden is en geen donor is, want de organen moeten direct na het overlijden eruit gehaald worden anders heeft het al geen zin meer...
3. Pas als iemand hersendood is dan kunnen organen afgestaan worden, als je hersendood betn dan kom je echt niet opeens weer tot leven. Ik heb iig genoeg vertrouwen in artsen dat ze je echt hersendood verklaren als je dat ook werkelijk bent.

Mij maakt het niet uit welke organen ze van me nemen als ik dood ben, ik heb ze niet meer nodig. Hersenen gebruiken ze toch niet voor transplantatie, is gewoon niet mogelijk, dus daar hoef je niet bang voor te zijn. Je kan wel nog toestemmen om je hersenen aan de wetenschap af te staan, maar daar moet je volgens mij weer apart toestemming voor geven.

En de kans dat je donor wordt is gewoon zo klein, al als je boven een bepaalde leeftijd komt hebben ze aan de meeste organen niks meer dus dan wordt je geen donor. En als je al een tijd dood bent voordat je in het ziekenhuis beland, zijn de organen al niet meer goed. En er moet natuurlijk iemand zijn die op het moment van jou overlijden iets nodig heeft en dat die organen dan ook geplaatst kunnen worden zonder dat ze verstoten worden...

ik ga er dus niet vanuit dat ik donor wordt, maar als ik dood ben en iemand heeft een orgaan van mij wel nodig, dan geef ik het met alle liefde af......

Egbert · Bericht door **Egbert** » 09 jan 2004, 13:25

Ik dacht eigenlijk dat donor organen alleen maar te gebruiken zijn als de patient al in het ziekenhuis ligt en daar overlijdt. Praktisch komt dat neer op ongeval slachtoffers [b.v. te hardrijders of daar slachtofers van].

Pink Ivy · Bericht door **Pink Ivy** » 10 jan 2004, 14:54

Oorspronkelijk gepost door Egbert
Ik dacht eigenlijk dat donor organen alleen maar te gebruiken zijn als de patient al in het ziekenhuis ligt en daar overlijdt. Praktisch komt dat neer op ongeval slachtoffers [b.v. te hardrijders of daar slachtofers van].

behalve dan als die persoon ter plaatse overlijd...

nursje · Bericht door **nursje** » 10 jan 2004, 20:06

Vaak mogen de organen van iemadn niet eens gebruikt worden omdat er sprake is van een onnatuurlijke doodsoorzaak en dan kan de officier van justitie bij enige vorm van argwaan het lichaam niet vrijgeven (als hij/zij denkt dat er een misdrijf in het spel is) en dan kan je de organen dus nog niet gebruiken!!!

limosa · Bericht door **limosa** » 12 jan 2004, 11:23

Maar hoe is de situatie ale je jezelf opgeeft voor donordonatie:
(als het niet klopt gaarne correctie)
1. je weet niet voor wie de nier is bestemd (misschien wel voor een terrorist).
2. het overlijden zal voor de familie van de donor extra complicaties geven. Ze mogen het lichaam niet gewoon begraven, maar eerst moet de medische stand tijd hebben om de organen te verwijderen.
3. onduidelijk zal steeds blijven of de artsen niet te vroeg de dood geconstateerd hebben. De wetenschappers zijn daar volgens mij niet allemaal éénduidig in.

Zijn alle organen goed om te geven, of ga je bepaalde organen uitsluiten? En welke organen dan?

Gerrie,

1) Je weet inderdaad niet voor wie de organen bestemd zijn, maar wie zou je willen uitsluiten om (als de middelen gezegend worden) een paar jaar aan z'n leven toe te voegen? Een terrorist? In het licht van de eeuwigheid ga ik daar maar niet teveel boven staan . . .
2) Lijkt me niet zo. Het uitnemen van de organen gebeurt direct na overlijden. Het begraven verandert niks aan. Nadeel lijkt me wel dat bij overlijden in het ziekenhuis als er familie bij is het lichaam dan snel weg moet, de nabestaanden kunnen op dat moment niet bij de overledene blijven.
3) Daar zijn door iedereen gehanteerde criteria voor. Ik ben daar niet bang voor. Als dit werkelijk zou gebeuren hielden ze al snel geen donors meer over, dan trekt iedereen z'n codicil in. Het lijkt me ook een onterechte verdachtmaking naar de ziekenhuizen in Nederland.

Of alle organen geschikt zijn? Ik zou die lichaamsdelen die verband houden met iemands identiteit willen uitsluiten. Hersenen dus, en ook het hoofd als geheel.

marsm104 · Bericht door **marsm104** » 12 jan 2004, 16:08

Ondanks alle mogelijk negatieve aspecten, kijk ik wel positief aan tegen deze medische ontwikkeling. Je kan eventuuel andere mensen er mee helpen. Je kunt wel denken van "ja maar als..." . Ik denk dat de wetenschap op dat punt wel verstandig is. En heus geen rare dingen doet. Een overledene moet je toch respectvol behandelen! Zo zou de wetenschap = dokters er ook wel over denken.

Redenen van "als er nou een terrorist is" ofzo vind ik niet opgaan. Als eerste denk ik dan aan de man aan het kruis, naast Jezus. Hij werd ook bekeerd. Wij kunnen niet oordelen over anderen, zoals terroristen. Wij weten niet wat in hun hart speelt. God wel. Daar gaan wij niet over.

Verder (heb ik al gezegd) moet ik zelf niet te diep nadenken over dat soort dingen (bloed, dat ze zitten te peuteren in je lichaam etc. ).
Zodra ik 18 ben zal ik dankbaar gebruik maken van de gelegenheid en "ja" aankruisen op mijn formuliertje. En er dan niet meer over nadenken. Op deze manier kan ik misschien wel het leven redden van mensen. Ik vind het toch een prachtige gedachte!

Gerrie · Bericht door **Gerrie** » 12 jan 2004, 16:31

Oorspronkelijk gepost door limosa
1) Je weet inderdaad niet voor wie de organen bestemd zijn, maar wie zou je willen uitsluiten om (als de middelen gezegend worden) een paar jaar aan z'n leven toe te voegen? Een terrorist? In het licht van de eeuwigheid ga ik daar maar niet teveel boven staan . . .
2) Lijkt me niet zo. Het uitnemen van de organen gebeurt direct na overlijden. Het begraven verandert niks aan. Nadeel lijkt me wel dat bij overlijden in het ziekenhuis als er familie bij is het lichaam dan snel weg moet, de nabestaanden kunnen op dat moment niet bij de overledene blijven.
3) Daar zijn door iedereen gehanteerde criteria voor. Ik ben daar niet bang voor. Als dit werkelijk zou gebeuren hielden ze al snel geen donors meer over, dan trekt iedereen z'n codicil in. Het lijkt me ook een onterechte verdachtmaking naar de ziekenhuizen in Nederland.

Of alle organen geschikt zijn? Ik zou die lichaamsdelen die verband houden met iemands identiteit willen uitsluiten. Hersenen dus, en ook het hoofd als geheel.

Hoi Limosa,
Het gaat mij er niet om om personen uit te sluiten.
Maar wel dit:
Er is oorlog in de wereld en mensen schieten elkaar dood. Waarom dan zoveel moeite om b.v. een terrorist te laten leven met een kunsthart?
En kunnen de artsen hun tijd, energie en geld niet beter besteden om de hongerigen te helpen?

Wat punt 2 betreft, een nadeel noemde je al.
Indertijd waren er allemaal verslagen van mensen die een orgaan beschikbaar stelden. En dat was, eens en nooit weer.
Hier mis ik die verhalen.
Wie heeft een verslag van de praktijk?

En daarmee kunnen we ook punt 3 bekijken.

En het niet nadenken marsm104, dat lijkt me niet verstandig.
Bezint, eer gij begint.
Anders hebben je familieleden er last van, als je een verkeerde conclusie trekt.
Praat je er trouwens over met je familie?

limosa · Bericht door **limosa** » 12 jan 2004, 20:20

Gerrie,

Er is oorlog in de wereld en mensen schieten elkaar dood. Waarom dan zoveel moeite om b.v. een terrorist te laten leven met een kunsthart?
En kunnen de artsen hun tijd, energie en geld niet beter besteden om de hongerigen te helpen?

Da's geen argument in deze discussie. Het gaat hier niet over hulp aan ontwikkelingslanden maar over orgaandonatie.

Indertijd waren er allemaal verslagen van mensen die een orgaan beschikbaar stelden. En dat was, eens en nooit weer.
Hier mis ik die verhalen.
Mmm, bij punt 2 kom je met een nieuw element. Het begraven is blijkbaar niet het punt. Wat is nu precdies wel je punt?

En punt 3 volg ik je ook niet helemaal. Denk je dat er hier mensen overlijden die eigenlijk nog best te genezen waren omdat ' ze' de nier wel konden gebruiken? Daar geloof ik niks van . . .

marsm104 · Bericht door **marsm104** » 12 jan 2004, 23:00

En het niet nadenken marsm104, dat lijkt me niet verstandig.
Bezint, eer gij begint.
Anders hebben je familieleden er last van, als je een verkeerde conclusie trekt.
Praat je er trouwens over met je familie?

Een tijdje geleden hebben we een discussieavond gehad in de kerk. Over hedendaagse onderwerpen. Zoals media, donor-nier en evangeliseren(hoe je dat in de praktijk brengt). Dat was een leuke avond. Het tweede punt was toen ook "Donornier". Er kwamen toen verschillende argumenten boven tafel. Dat gaf stof tot nadenken

Ik merkte toen wel dat er wat mensen "huiverig" waren voor een transplantatie. De details als dat ze "in je zitten te peuteren" en dergelijk. Zelf moet ik er al niet aan denken om ook maar het kleinste prikje te krijgen. Gewoon --> ik...
Tja, dat ze in je zitten te "peuteren". Daar moet ik gewoon niet te veel over nadenken. Ik bedoel dus de details.

Maar als ik zou overlijden, en de omstandigheden zijn daar, dat ik lichaamsdelen kan afstaan. Dan heeft mijn familie daar geen problemen mee. Ze zouden dan denken: "Goed dat hij dat wou, dat hij andere kan helpen" En niemand heeft er bij ons moeite mee.

Toch kan ik me het wel voorstellen. Het is wennen voor veel mensen. Het is moderne wetenschap. Niet verkeerd om 'terughoudend' te zijn. Maar ik (en m'n familie met mij) hebben het met "JA" beantwoord.

Gerrie · Bericht door **Gerrie** » 14 jan 2004, 15:21

Oorspronkelijk gepost door marsm104
Het is moderne wetenschap. Niet verkeerd om 'terughoudend' te zijn. Maar ik (en m'n familie met mij) hebben het met "JA" beantwoord.

Dat is duidelijk marsm104.
Wij hebben het donor codicil niet ingestuurd, en dat betekent dat de familie beslist, en dat is ook een standpunt.
Je hebt dus wel degelijk er over nagedacht, en dat bedoelde ik.

Gerrie · Bericht door **Gerrie** » 14 jan 2004, 15:30

Oorspronkelijk gepost door limosa
Da's geen argument in deze discussie. Het gaat hier niet over hulp aan ontwikkelingslanden maar over orgaandonatie.

Mijn argument is dit:
Laten de artsen zich meer bezig houden met andere zaken.
Het transplanteren van organen kost veel tijd en geld, en dit kan beter worden besteed aan b.v. ontwikkelingslanden.
Waar kies je voor als arts, het helpen van mensen die een nieuwe nier nodig hebben, of de zieke leprapatienten aan Afrika.

Wat is nu precies wel je punt?

Mijn punt is, dat het allemaal wat simpel wordt voorgesteld.
Wie komt er nu eens met een verhaal uit de praktijk?
Hoe beleven ouders dat, als hun kind plotseling in het ziekenhuis ligt en daarbij ook nog een paar organen worden verwijderd?
Ik ben er van overtuigd dat er zulke verhalen zijn. Als ik tijd heb, zoek ik nog wel eens op internet.

[Aangepast op 14/1/04 door Gerrie]

marsm104 · Bericht door **marsm104** » 14 jan 2004, 15:43

Oorspronkelijk gepost door Gerrie
Oorspronkelijk gepost door marsm104
Het is moderne wetenschap. Niet verkeerd om 'terughoudend' te zijn. Maar ik (en m'n familie met mij) hebben het met "JA" beantwoord.
Dat is duidelijk marsm104.
Wij hebben het donor codicil niet ingestuurd, en dat betekent dat de familie beslist, en dat is ook een standpunt.
Je hebt dus wel degelijk er over nagedacht, en dat bedoelde ik.

Gerrie, even deze concrete vraag:

Wat zou jij kiezen, een dichtbijzijnd familielid, na een ernstig ongeval hersendood in het ziekenhuis ligt. Zal niet meer tot "leven" komen. Maar het lichaam is wel goed. Doktoren vragen je, of het goed is, dat het hart word getransplanteerd... en je moet beslissen.

Het familielid zal nooit meer tot "leven" komen (immers, hersendood) en is compleet afhankelijk van de stroomvoorziening in het ziekenhuis.

Zou je de doktoren toestaan? of niet? en in welke gevallen dan wel/niet?

Groeten,