Sja, we leven in een tijd van dogmatisch perfectionisme. Alles moet zó goed kloppen, dat er haast geen ruimte meer is voor geloof...Oorspronkelijk gepost door arend
Ik weet het allemaal niet. En het maakt me ook niet uit. Mijn geloof in een Levende God is er niet van afhankelijk.
Maar dat mag je tegenwoordig in Christelijk NEderland niet meer zeggen, geloof ik.
Andries Knevel laat creationisme los
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Hoorde pas dat Genesis 1 een dichterlijke weergave van de schepping is. Tot het begin van genesis 2. Dan gebruikt de bijbelschrijver ipv God (Elohim?) opeens de Naam Heere God.
In de wetenschap gaat men er van uit dat er twee scheppingsverhalen zijn. Men baseert zich hiervoor op de Godsnaam [JHWH / Elohiem]. Voor mij zijn twee verhalen geen probleem, waarom ook, we hebben ook vier evangelisten. Bewijst dit dan een schepping in 6 tijden?
En God zei: ' Er zij licht' . Werd het toen heel langzaam licht, of werd het in een punt van tijd licht? Missschien kun je beter zeggen: alles op aarde werd in zes momenten geschapen.
Graag bewijzen dat God de aarde in zes momenten heeft geschapen en dat deze momenten geen dagen zijn, maar bijvoorbeeld zes seconden.
De hemel en de aarde werd 'in den beginne' geschapen. Dat kan gemakkelijk 14 miljard jaar eerder geweest zijn.
Hiermee is de evolutie niet opgelost. We zitten nog steeds met een ge-evolueerde homo sapiens. Als je vasthoudt aan én de schepping in zes dagen en een hemel en aarde die 14 miljard jaar daarvoor zijn geschapen bevindt je jezelf in een spasme. Het heelal breidt nog steeds uit, dat is een gegeven en dat is ook meetbaar. Waarom zou God niet alles geschapen hebben met een schijnbare ouderdom? Of laten we eens denken aan het antwoord wat Job kreeg: waar was jij toen IK de aarde schiep?
Hoe kun je zeggen dat het 'avond' is en 'morgen' als er nog geen zon is?
Hoe delen de noorderlingen hun dagen in zonder zon?
In de wetenschap gaat men er van uit dat er twee scheppingsverhalen zijn. Men baseert zich hiervoor op de Godsnaam [JHWH / Elohiem]. Voor mij zijn twee verhalen geen probleem, waarom ook, we hebben ook vier evangelisten. Bewijst dit dan een schepping in 6 tijden?
En God zei: ' Er zij licht' . Werd het toen heel langzaam licht, of werd het in een punt van tijd licht? Missschien kun je beter zeggen: alles op aarde werd in zes momenten geschapen.
Graag bewijzen dat God de aarde in zes momenten heeft geschapen en dat deze momenten geen dagen zijn, maar bijvoorbeeld zes seconden.
De hemel en de aarde werd 'in den beginne' geschapen. Dat kan gemakkelijk 14 miljard jaar eerder geweest zijn.
Hiermee is de evolutie niet opgelost. We zitten nog steeds met een ge-evolueerde homo sapiens. Als je vasthoudt aan én de schepping in zes dagen en een hemel en aarde die 14 miljard jaar daarvoor zijn geschapen bevindt je jezelf in een spasme. Het heelal breidt nog steeds uit, dat is een gegeven en dat is ook meetbaar. Waarom zou God niet alles geschapen hebben met een schijnbare ouderdom? Of laten we eens denken aan het antwoord wat Job kreeg: waar was jij toen IK de aarde schiep?
Hoe kun je zeggen dat het 'avond' is en 'morgen' als er nog geen zon is?
Hoe delen de noorderlingen hun dagen in zonder zon?
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Bovendien staat er in Genesis 1 bij dat het avond was geweest en het morgen was geweest.Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Twee opmerkingen:
Waarop baseert Memento het feit dat yom ook vertaald kan worden met 'periode' en dan juist in deze context? Vergelijk alleen maar eens de sabbathdag in dit verhaal en onze zeven dagen van de week.
Natuurlijk kan het woordje yom wel 'dagen' betekenen maar dan staat er bijvoorbeeld het aanwijzend voornaamwoord 'deze' bij.
[Aangepast op 13/6/05 door Kislev]
Een vraag: Stel God schiep de variatie in het leven via evolutie (dus niet evolutie die alleen gebaseerd is op pure toevalsprocessen) en het heelal via een stabiel systeem zoals nu de natuurkundigen vermoeden dat het heelal is. Hoe zou je verwachten dat dit in de Bijbel naar voren zou komen?
Ik weet hier het antwoord niet op. Ik geloof wel dat God zich aansluit bij de bestaande ideeen. (En weet dat het in het oude oosten veel belangrijker was dat God bijvoorbeeld de zon schiep dan hoe Hij en in welke volgorde Hij de dingen schiep)
En nu Knevel hard aanvallen en de EO afschrijven betekent bij consequent denken ook Augustinus afschrijven.
Zelf kan ik wel meevoelen met Knevel: Het heelal gedraagt zich als 13.7 miljard jaar oud, misschien is het niet zo oud, maar voor Natuurkunde is het wel een makkelijke aanname.
Ik weet hier het antwoord niet op. Ik geloof wel dat God zich aansluit bij de bestaande ideeen. (En weet dat het in het oude oosten veel belangrijker was dat God bijvoorbeeld de zon schiep dan hoe Hij en in welke volgorde Hij de dingen schiep)
En nu Knevel hard aanvallen en de EO afschrijven betekent bij consequent denken ook Augustinus afschrijven.
Zelf kan ik wel meevoelen met Knevel: Het heelal gedraagt zich als 13.7 miljard jaar oud, misschien is het niet zo oud, maar voor Natuurkunde is het wel een makkelijke aanname.
Exodus 20 is inderdaad een veel gehoord bewijs voor een letterlijk nemen van de zes dagen. Maar toch zit juist hier m.i. een groot probleem. Want als je de zes dagen letterlijk neemt, ontkom je er niet aan om ook de zevende letterlijk te nemen. Wat is God dan na de rustdag gaan doen? Is Hij toen weer een nieuwe wereld gaan scheppen?Oorspronkelijk gepost door memento
Niet verwonderlijk. Ik denk dat het een overweging is die iedereen die nadenkt over deze dingen op zn minst zal maken.
En om eerlijk te zijn heb ik ook vaak getwijfeld aan de schepping in 6 letterlijke dagen. Het lijkt zo in strijd met de wetenschap. En maken we niet zo vaak de fout om de Schrift te lezen vanuit onze traditie, dus zonder na te denken ervan uit te gaan dat die 6 dagen letterlijk zijn? Wat mij uiteindelijk over de streep heeft om toch een strikte creationist te blijven is Ex 20:11 Want in zes dagen heeft de HEERE den hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte ten zevenden dage; daarom zegende de HEERE den sabbatdag, en heiligde denzelven. Maar ik ben me ervan bewust dat 'dagen' hier ook vertaald kan worden met 'tijden' of 'perioden'.
Ik bedoel dit niet spottend. Maar zoals we Gods rusten op de zevende dag niet letterlijk kunnen opvatten, alsof God moe was, zo kunnen/hoeven/mogen we wellicht ook de dagen waarop God werkte en rustte niet letterlijk te nemen.
Het is overigens interessant dat de versie van de Tien Geboden in Deuteronium 5 niet de schepping, maar de uittocht als motief voor de sabbathsviering noemt. Heeft iemand ideeen over waarom dat kan zijn?
[Aangepast op 13/6/05 door David J]
Nee natuurlijk. Maar op zijn minst moet je zeggen dat de twee scheppingsverhalen in Gen. 1 en Gen. 2 slecht verenigbaar zijn, al was het maar op het punt van de volgorde van scheppen.Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Hoorde pas dat Genesis 1 een dichterlijke weergave van de schepping is. Tot het begin van genesis 2. Dan gebruikt de bijbelschrijver ipv God (Elohim?) opeens de Naam Heere God.
In de wetenschap gaat men er van uit dat er twee scheppingsverhalen zijn. Men baseert zich hiervoor op de Godsnaam [JHWH / Elohiem]. Voor mij zijn twee verhalen geen probleem, waarom ook, we hebben ook vier evangelisten. Bewijst dit dan een schepping in 6 tijden?
Toch heb ik een probleem met 'schijnbare ouderdom'. Dat Adam geschapen werd als volwassen man, soit. God kon nu eenmaal moeilijk beginnen met een bevruchte eicel.En God zei: ' Er zij licht' . Werd het toen heel langzaam licht, of werd het in een punt van tijd licht? Missschien kun je beter zeggen: alles op aarde werd in zes momenten geschapen.
Graag bewijzen dat God de aarde in zes momenten heeft geschapen en dat deze momenten geen dagen zijn, maar bijvoorbeeld zes seconden.
De hemel en de aarde werd 'in den beginne' geschapen. Dat kan gemakkelijk 14 miljard jaar eerder geweest zijn.
Hiermee is de evolutie niet opgelost. We zitten nog steeds met een ge-evolueerde homo sapiens. Als je vasthoudt aan én de schepping in zes dagen en een hemel en aarde die 14 miljard jaar daarvoor zijn geschapen bevindt je jezelf in een spasme. Het heelal breidt nog steeds uit, dat is een gegeven en dat is ook meetbaar. Waarom zou God niet alles geschapen hebben met een schijnbare ouderdom? Of laten we eens denken aan het antwoord wat Job kreeg: waar was jij toen IK de aarde schiep?
Maar een heelal dat de indruk wekt miljoenen (miljarden) jaren oud te zijn? We kunnen bijvoorbeeld moeilijk ontkennen dat we sterren kunnen zien die miljoenen lichtjaren ver weg staan. Dat betekent dus dat het licht -normaal gesproken- miljoenen jaren onderweg is geweest om hier te komen. Heeft God dan ook de 'lichtstralen' van zo'n ster naar ons in een keer geschapen? In mijn ogen is het theologisch bezwaar tegen zo'n theorie veel groter dan het wetenschappelijke. Want zo'n daad maakt van God een grappenmaker, Iemand die iets maakt wat niet is wat het lijkt. En wat kan de reden zijn geweest waarom God zoiets doen zou? Waarom zou Hij zoveel moeite doen om het verhaal dat wij lezen in het boek van de schepping zo weinig overeen te laten komen met het verhaal dat wij lezen in het boek van de Bijbel? Een schijnbare ouderdom van zeg tweehonderd jaar bij het begin van de schepping kan ik nog wel begrijpen, omdat die 'leeftijd' nodig is om een leefbare aarde te kunnen hebben. Maar miljarden jaren?
En wat Gods vraag aan Job betreft: die geldt zowel creationisten als (theistische) evolutionisten. Het geding gaat over de uitleg van de Bijbel en de juiste interpretatie van wetenschappelijke gegevens. Je suggestie lijkt te zijn dat in de persoonlijke ontmoeting tussen God en een mens die mens automatisch in een schepping van zes dagen gaat geloven. Dat lijkt me in het geheel niet de bedoeling van de auteur van Job.
Op hun biologische klok, hoogstwaarschijnlijk. Die gebaseerd is op een door de mensheid als geheel ervaren etmaal van 24 uur. Zou je de vraag nog eens willen beantwoorden, en dan zonder vluchtpogingen?Hoe kun je zeggen dat het 'avond' is en 'morgen' als er nog geen zon is?
Hoe delen de noorderlingen hun dagen in zonder zon?
[Aangepast op 13/6/05 door David J]
1. In den beginne schiep God den hemel en de aarde.
2 De aarde nu was woest en ledig, en duisternis was op den afgrond; en de Geest Gods zweefde op de wateren.
3 En God zeide: Daar zij licht! en daar werd licht.
Dat begin kan al miljarden jaren geleden zijn. De aarde was toen woest en ledig. En op een dag gaat God leven scheppen op de aarde.
Dat het heelal al zo oud is sluit de Bijbel volgens mij niet uit.
[Aangepast op 14/6/05 door Kislev]
2 De aarde nu was woest en ledig, en duisternis was op den afgrond; en de Geest Gods zweefde op de wateren.
3 En God zeide: Daar zij licht! en daar werd licht.
Dat begin kan al miljarden jaren geleden zijn. De aarde was toen woest en ledig. En op een dag gaat God leven scheppen op de aarde.
Dat het heelal al zo oud is sluit de Bijbel volgens mij niet uit.
[Aangepast op 14/6/05 door Kislev]
-
limosa
Als je die scheiding in de tijd tussen het eerste en tweede vers wil maken dan nog verklaard dat niet de leeftijd van het heelal. De hemellichamen (aan de beweging waarvan we de ouderdom menen te kunnen bepalen) zijn later geschapen. Wel zou het kunnen dat de "in den beginne" zaken als ruimte, tijd, materie en energie geschapen zijn en dat later de ordening is aangebracht. Maar het bepalen van de leeftijd van de schepping van vóór die ordening is de mens niet gegeven.Oorspronkelijk gepost door Kislev
1. In den beginne schiep God den hemel en de aarde.
2 De aarde nu was woest en ledig, en duisternis was op den afgrond; en de Geest Gods zweefde op de wateren.
3 En God zeide: Daar zij licht! en daar werd licht.
Dat begin kan al miljarden jaren geleden zijn. De aarde was toen woest en ledig. En op een dag gaat God leven scheppen op de aarde.
Dat het heelal al zo oud is sluit de Bijbel volgens mij niet uit.
[Aangepast op 14/6/05 door Kislev]
Van de website scheppingofevolutie.nl
Christenen kunnen uren besteden aan het discussiëren of het Hebreeuwse word dag (yom) in Genesis echt een dag betekent. Houden ze dezelfde discussie over Joshua en het volk Israël of die nu werkelijk 7 dagen of miljoenen jaren om de stad Jericho heenliep? Nee, als het om dat schriftgedeelte (en vele andere) gaat dan houden ze die discussie niet. Maar waarom dan wel vaak die discussie als het gaat om de gebeurtenissen in Genesis 1 (en 2)?
Op de vraag wanneer het woord dag in de bijbel dan echt een dag van 24 uur betekent, blijft het vaak angstvallig stil. De meeste mensen hebben daar geen antwoord op.
Veel christenen zeggen al te gemakkelijk dat een dag in Genesis niet bedoeld kan zijn als een dag, maar ze hebben ook geen antwoord in welke context je het woord dag dan wel als dag mag lezen.
Het Hebreeuws heeft net als andere talen bepaalde grammatica regels die precies aangeven wat elk woord betekent. Dat geld voor elk woord, dus ook voor het woord dag. Hebreeuwse taalkundigen [1], zelfs evolutionisten zeggen dat er geen twijfel mogelijk is.
Dag in Genesis betekent dag.
[1] Professor James Barr, professor Hebreeuwse taal aan de Oxford Universiteit zegt dat de woorden die in Genesis 1 verwijzen naar ‘een serie van 6 dagen welke gelijk zijn aan dagen van 24 uur zoals we die nu vandaag de dag ervaren’ en tevens zegt hij dat hij geen enkele professor Hebreeuws van een gerespecteerd instituut iets anders zal beweren (bron: brief van Prof. James Barr aan David C.C. Watson, op 23 April 1984. N.B. Deze Prof. Barr zegt dus niet dat hij zelf gelooft wat er in Genesis staat, maar geeft enkel de unanieme mening van 's werelds meest toonaangevende Hebreeuwse taalkundigen, inclusief die van hemzelf).
Christenen kunnen uren besteden aan het discussiëren of het Hebreeuwse word dag (yom) in Genesis echt een dag betekent. Houden ze dezelfde discussie over Joshua en het volk Israël of die nu werkelijk 7 dagen of miljoenen jaren om de stad Jericho heenliep? Nee, als het om dat schriftgedeelte (en vele andere) gaat dan houden ze die discussie niet. Maar waarom dan wel vaak die discussie als het gaat om de gebeurtenissen in Genesis 1 (en 2)?
Op de vraag wanneer het woord dag in de bijbel dan echt een dag van 24 uur betekent, blijft het vaak angstvallig stil. De meeste mensen hebben daar geen antwoord op.
Veel christenen zeggen al te gemakkelijk dat een dag in Genesis niet bedoeld kan zijn als een dag, maar ze hebben ook geen antwoord in welke context je het woord dag dan wel als dag mag lezen.
Het Hebreeuws heeft net als andere talen bepaalde grammatica regels die precies aangeven wat elk woord betekent. Dat geld voor elk woord, dus ook voor het woord dag. Hebreeuwse taalkundigen [1], zelfs evolutionisten zeggen dat er geen twijfel mogelijk is.
Dag in Genesis betekent dag.
[1] Professor James Barr, professor Hebreeuwse taal aan de Oxford Universiteit zegt dat de woorden die in Genesis 1 verwijzen naar ‘een serie van 6 dagen welke gelijk zijn aan dagen van 24 uur zoals we die nu vandaag de dag ervaren’ en tevens zegt hij dat hij geen enkele professor Hebreeuws van een gerespecteerd instituut iets anders zal beweren (bron: brief van Prof. James Barr aan David C.C. Watson, op 23 April 1984. N.B. Deze Prof. Barr zegt dus niet dat hij zelf gelooft wat er in Genesis staat, maar geeft enkel de unanieme mening van 's werelds meest toonaangevende Hebreeuwse taalkundigen, inclusief die van hemzelf).
Echter, soms word er gebruik gemaakt van beeldspraak, waarbij de betekenis van een woord niet word bepaald door de grammatica.Het Hebreeuws heeft net als andere talen bepaalde grammatica regels die precies aangeven wat elk woord betekent. Dat geld voor elk woord, dus ook voor het woord dag. Hebreeuwse taalkundigen [1], zelfs evolutionisten zeggen dat er geen twijfel mogelijk is.
Dag in Genesis betekent dag.
Een voorbeeld: Ik kan zeggen: de auto vloog over de weg, terwijl ik bedoel dat de auto hard reed. Grammaticaal gezien zou ik moeten concluderen dat de auto kan vliegen, terwijl iedereen zal begrijpen dat dat niet is wat wordt bedoelt.
God spreekt in het OT vaker in woorden die, letterlijk genomen, niet juist zijn. Hij spreekt over Zijn rechterhand, over Zijn voetbank, etc.
Maargoed, als je consequent deze opvatting hanteerd is het gevaar erg groot om derest van Gen 1 - 3 ook symbolisch of figuurlijk te gaan lezen...
Zomaar een paar gedachten...
De mogelijke invloed van de zondvloed op de vorming van fossielen en aardlagen heb ik hier nog niet gehoord. Is dat inmiddels achterhaald?
Ik meen dat de theorie van een watermantel om de aarde voor de zondvloed wel is achterhaald, omdat een mantel met voldoende water een veel te hoge druk op aarde zou opleveren. Dat neemt niet weg dat een watermassa (waar dat water dan ook vandaan gekomen is) die zelfs de hoogste bergen onder water zet, een enorme druk op het aardoppervlak uitgeoefend zal hebben, wat niet zonder gevolgen zal gebleven zijn.
Ik kan me overigens ook niet echt voorstellen dat God ons voor de gek zou willen houden met een schijnbaar oude aarde. Maar, misschien maken we het ons wel veel te moeilijk. Want wat ook nog niet naar voren is gekomen, is dat de natuurwetten en natuurconstanten natuurlijk ook door God geschapen zijn en in stand gehouden worden.
Wie zegt dat die altijd hetzelfde geweest zijn? Om een voorbeeld te noemen, de lichtsnelheid zou vlak na de schepping toch ook een stuk groter geweest kunnen zijn? Wat zouden we (menselijkerwijs gesproken) aan de sterren hebben als we ze pas over miljarden jaren zouden kunnen zien?
En de isotoop vervalsnelheid zou bijvoorbeeld ook anders geweest kunnen zijn.
Ik weet natuurlijk wel dat alle natuurwetten en -constanten met elkaar samenhangen en dus niet straffeloos veranderd kunnen worden, maar toch moeten we daar m.i. niet al te statisch over denken, in ieder geval niet tijdens de schepping.
De mogelijke invloed van de zondvloed op de vorming van fossielen en aardlagen heb ik hier nog niet gehoord. Is dat inmiddels achterhaald?
Ik meen dat de theorie van een watermantel om de aarde voor de zondvloed wel is achterhaald, omdat een mantel met voldoende water een veel te hoge druk op aarde zou opleveren. Dat neemt niet weg dat een watermassa (waar dat water dan ook vandaan gekomen is) die zelfs de hoogste bergen onder water zet, een enorme druk op het aardoppervlak uitgeoefend zal hebben, wat niet zonder gevolgen zal gebleven zijn.
Ik kan me overigens ook niet echt voorstellen dat God ons voor de gek zou willen houden met een schijnbaar oude aarde. Maar, misschien maken we het ons wel veel te moeilijk. Want wat ook nog niet naar voren is gekomen, is dat de natuurwetten en natuurconstanten natuurlijk ook door God geschapen zijn en in stand gehouden worden.
Wie zegt dat die altijd hetzelfde geweest zijn? Om een voorbeeld te noemen, de lichtsnelheid zou vlak na de schepping toch ook een stuk groter geweest kunnen zijn? Wat zouden we (menselijkerwijs gesproken) aan de sterren hebben als we ze pas over miljarden jaren zouden kunnen zien?
En de isotoop vervalsnelheid zou bijvoorbeeld ook anders geweest kunnen zijn.
Ik weet natuurlijk wel dat alle natuurwetten en -constanten met elkaar samenhangen en dus niet straffeloos veranderd kunnen worden, maar toch moeten we daar m.i. niet al te statisch over denken, in ieder geval niet tijdens de schepping.
Men moet zich uiteindelijk in duizend bochten wringen om een hele duidelijke verhalen uit Genesis, met woordjes die al in les 1 van de hebreeuwse taalles voorkomen, om te vormen tot ingewikkelde zaken, zoals een dag, die een tijdperk aangeeft enz. enz.
1. Er staat wat er staat. Gewoon een heel duidelijk scheppingsverhaal, dat elk kind kan volgen en dat dan ook heel gemakkelijk verteld kan worden op de zondagschool of in een klas. Inderdaad: de scheppingsverhalen zijn niet voor tweeërlei uitleg vatbaar.
2. Daarnaast hebben wij onze eigen scheppingsverhalen. Dat zijn voor velen bijna onbegrijpelijk ingewikkelde, technische, biologisch, astronomische verhalen. Met veel cijfers, vaktaal, grafieken, formules. Het staat bol van de wetenschappelijke ontdekkingen van de laatste honderd jaar en elke dag wordt dit scheppingsverhaal (met de steekwoorden Big Bang en evolutie) weer aangepast, gewijzigd, verbeterd, verder uitgewerkt. Ik denk dat de relevante literatuur hierover zo'n beetje een hele kerk zou kunnen vullen.
En vervolgens gaan we die twee verhalen en die twee talen met elkaar vergelijken.
Ondoenlijk!
O, hoor ik iemand al denken, gaat het die kant op. De hoeveelheid informatie moet zeker de waarheid van de wetenschappelijke visie aantonen. Die paar regeltjes uit Genesis wegen daar zeker niet tegen op.
Maar dat is mijn bedoeling niet.
Ik wil alleen toe naar een juiste vergelijking van beide scheppingsverhalen. En dat punt van vergelijking is niet gelegen in het harde feitenmateriaal (dan zou alleen de wetenschap in beeld komen), het is ook niet gelegen in de ouderdom of het vaakst toegepaste van de verhalen (dan zou Genesis met vlag en wimple slagen). De beide scheppingsverhalen moeten worden vergeleken op basis van hun ontstaan.
Ze hebben een elk een eigen omgeving, waarin ze ontstaan. Ze hebben elk een eigen achtergrond, waarom ze verteld worden, zoals ze verteld worden.
Genesis komt voort uit een volstrekt religieuze omgeving. De schrijver was een gelovige. Hij kon de wereld alleen maar begrijpen vanuit het alomtegenwoordige besef van God. Buiten God kon hij niet denken, omdat er nergens buiten goden / God gedacht werd. Zoals een vis zich niets kan voorstellen bij het droge. Eenvoudigweg, omdat hij zich op het droge überhaupt niets voorstellen kan. Een vis weet niet beter, dan dat de werkelijkheid water is.
Een wereld zonder het goddelijke had men zich nog niet voorgesteld.
De wetenschap leeft in een andere wereld. Deze wereld heeft zich wel voorgesteld, dat er een bestaan kan zijn zonder het bestaan van God / goden. Het blijkt, dat deze gedachtesprong de werkelijkheid niet terstond in elkaar heeft doen donderen, hetgeen in antieke culturen wel gedacht werd. Men kon dus levenmet de gedachte dat God er niet was. In die gedachte is er alleen de werkelijkheid. Wil je dus je afkomst weten, dan heb je ook alleen maar de werkelijkheid om te onderzoeken. Met verbluffend resultaat heeft men vervolgens die werkelijkheid op al het mogelijke onderzocht. Resultaat: Big Bang, evolutie.
En eigenlijk is er op die resultaten, denk ik, ook niet zoveel af te dingen. Er is, dat geef ik toe, wel wat vertrouwen in de wetenschap voor nodig, maar als ik zie, dat m'n wasmachine het ook doet, dat de chirurg ook aardig uit de voeten kan met de wetenschappelijke ontdekkingen, dat techniek, onderwijs, scholing, gezondheid, economie en vele andere wetenschappen ons toch goed op weg hebben geholpen, zou ik toch ook enig geloof moeten hechten aan de uitkomsten op het gebied van het ontstaan van het universum en het leven.
Weg Genesis?
Welnee, want waar staat Genesis voor? Wat betekent het, dat de mensheid als het ware vergroeid is geweest met het goddelijke? Dat ze als het ware ontstaan is uit het goddelijke? Dat er maar één eerste woord van de mens op Schrift kon komen en dat dat woord God was?
Dat betekent, dat de mens in eerste aanleg op het goddelijke is aangewezen. Het is een echt oerverhaal, zoals er zoveel oerverhalen zijn. De karakteristiek is echter, dat mens en God al in het eerste begin verband houden met elkaar.
Noem het een intuitie, die de schrijvers van Genesis hadden, noem het een goddelijke openbaring. In ieder geval is het een goddelijke en heilige zaak, deze uitspraak dat de mens schepsel is van de Schepper.
Wie de evolutie bekijkt, moet ergens een overgang maken tussen de voortijd naar de mens. Voor mij is dat een compleet raadsel. Maar uit die overgang (of: uit dit begin) hebben we een document. Wie weet hoe oud die kennis al is. Wie weet op hoeveel manieren deze intuitie al overgebracht is in hoeveel generaties. Maar uiteindelijk is die fundamentele oergedachte op schrift gezet en tot op de dag van vandaag bewaard gebleven. In den beginne schiep God de hemel en de aarde (voortijd ?)... en uiteindelijk de mens.
De relevantie voor vandaag is, dat de mens, die God heeft weggedacht en slechts zichzelf en de werkelijkheid overhield om te onderzoeken, deze stap slechts kon maken dankzij die eerste God-mens betrekking. Voor dit begin moet elk menselijk denken dankbaar zijn. Wie zich de overgang van primaten naar mensen voorstelt zonder een goddelijk aspect...ach hou maar op: zonder God gedraagt de mens zich nog altijd als een beest.
Daarmee staan de wetenschappelijke ontdekkingen wat mij betreft dus niet in het beklaagdenbankje, maar wel de gedachte, dat we niet iets verloren zijn, wat nu juist zo wezenlijk en fundamenteel is aan de geboorten des hemels en der aarde.
De duizelingwekkende ontdekkingen, die we doen van direkt na het ontstaan van alles moet worden aangevuld met het geloof, dat het moment van het ontstaan zelf alleen denkbaar is met inbegrip van de goddelijke component van de god-menselijke betrekking uit de oertijd.
Daarvoor is een begrip Big Bang taalkundig en betekenisgewijs te arm. Elke scholier vraagt het die knappe koppen toch ook: en wat was er vóór de Big Bang? Goeie vraag!
Wie zo'n simpel, leeg en nietsbetekenend begrip als 'iets voor de oerknal' als laatste fundament van z'n enige werkelijkheid beschouwt mist alles weer. Intuitief voelen velen aan, hoe tevergeefs het wegdenken van God dan geweest is.
Wie deze leeggezogen werkelijkheid moet rijmen met de immense bibliotheek aan verwondering, die elk mens heeft over de schoonheid en functionaliteit van alles wat om hem heen draait, beweegt, leeft, spreekt en liefheeft, zoekt vanuit zijn diepste drijfveren en zijn allerinnigste menszijn naar een zin en doel van dit alles.
Slechts één zin gaat dan al eeuwen vertroostend mee:
In den beginne schiep God de hemel en de aarde. Amen
1. Er staat wat er staat. Gewoon een heel duidelijk scheppingsverhaal, dat elk kind kan volgen en dat dan ook heel gemakkelijk verteld kan worden op de zondagschool of in een klas. Inderdaad: de scheppingsverhalen zijn niet voor tweeërlei uitleg vatbaar.
2. Daarnaast hebben wij onze eigen scheppingsverhalen. Dat zijn voor velen bijna onbegrijpelijk ingewikkelde, technische, biologisch, astronomische verhalen. Met veel cijfers, vaktaal, grafieken, formules. Het staat bol van de wetenschappelijke ontdekkingen van de laatste honderd jaar en elke dag wordt dit scheppingsverhaal (met de steekwoorden Big Bang en evolutie) weer aangepast, gewijzigd, verbeterd, verder uitgewerkt. Ik denk dat de relevante literatuur hierover zo'n beetje een hele kerk zou kunnen vullen.
En vervolgens gaan we die twee verhalen en die twee talen met elkaar vergelijken.
Ondoenlijk!
O, hoor ik iemand al denken, gaat het die kant op. De hoeveelheid informatie moet zeker de waarheid van de wetenschappelijke visie aantonen. Die paar regeltjes uit Genesis wegen daar zeker niet tegen op.
Maar dat is mijn bedoeling niet.
Ik wil alleen toe naar een juiste vergelijking van beide scheppingsverhalen. En dat punt van vergelijking is niet gelegen in het harde feitenmateriaal (dan zou alleen de wetenschap in beeld komen), het is ook niet gelegen in de ouderdom of het vaakst toegepaste van de verhalen (dan zou Genesis met vlag en wimple slagen). De beide scheppingsverhalen moeten worden vergeleken op basis van hun ontstaan.
Ze hebben een elk een eigen omgeving, waarin ze ontstaan. Ze hebben elk een eigen achtergrond, waarom ze verteld worden, zoals ze verteld worden.
Genesis komt voort uit een volstrekt religieuze omgeving. De schrijver was een gelovige. Hij kon de wereld alleen maar begrijpen vanuit het alomtegenwoordige besef van God. Buiten God kon hij niet denken, omdat er nergens buiten goden / God gedacht werd. Zoals een vis zich niets kan voorstellen bij het droge. Eenvoudigweg, omdat hij zich op het droge überhaupt niets voorstellen kan. Een vis weet niet beter, dan dat de werkelijkheid water is.
Een wereld zonder het goddelijke had men zich nog niet voorgesteld.
De wetenschap leeft in een andere wereld. Deze wereld heeft zich wel voorgesteld, dat er een bestaan kan zijn zonder het bestaan van God / goden. Het blijkt, dat deze gedachtesprong de werkelijkheid niet terstond in elkaar heeft doen donderen, hetgeen in antieke culturen wel gedacht werd. Men kon dus levenmet de gedachte dat God er niet was. In die gedachte is er alleen de werkelijkheid. Wil je dus je afkomst weten, dan heb je ook alleen maar de werkelijkheid om te onderzoeken. Met verbluffend resultaat heeft men vervolgens die werkelijkheid op al het mogelijke onderzocht. Resultaat: Big Bang, evolutie.
En eigenlijk is er op die resultaten, denk ik, ook niet zoveel af te dingen. Er is, dat geef ik toe, wel wat vertrouwen in de wetenschap voor nodig, maar als ik zie, dat m'n wasmachine het ook doet, dat de chirurg ook aardig uit de voeten kan met de wetenschappelijke ontdekkingen, dat techniek, onderwijs, scholing, gezondheid, economie en vele andere wetenschappen ons toch goed op weg hebben geholpen, zou ik toch ook enig geloof moeten hechten aan de uitkomsten op het gebied van het ontstaan van het universum en het leven.
Weg Genesis?
Welnee, want waar staat Genesis voor? Wat betekent het, dat de mensheid als het ware vergroeid is geweest met het goddelijke? Dat ze als het ware ontstaan is uit het goddelijke? Dat er maar één eerste woord van de mens op Schrift kon komen en dat dat woord God was?
Dat betekent, dat de mens in eerste aanleg op het goddelijke is aangewezen. Het is een echt oerverhaal, zoals er zoveel oerverhalen zijn. De karakteristiek is echter, dat mens en God al in het eerste begin verband houden met elkaar.
Noem het een intuitie, die de schrijvers van Genesis hadden, noem het een goddelijke openbaring. In ieder geval is het een goddelijke en heilige zaak, deze uitspraak dat de mens schepsel is van de Schepper.
Wie de evolutie bekijkt, moet ergens een overgang maken tussen de voortijd naar de mens. Voor mij is dat een compleet raadsel. Maar uit die overgang (of: uit dit begin) hebben we een document. Wie weet hoe oud die kennis al is. Wie weet op hoeveel manieren deze intuitie al overgebracht is in hoeveel generaties. Maar uiteindelijk is die fundamentele oergedachte op schrift gezet en tot op de dag van vandaag bewaard gebleven. In den beginne schiep God de hemel en de aarde (voortijd ?)... en uiteindelijk de mens.
De relevantie voor vandaag is, dat de mens, die God heeft weggedacht en slechts zichzelf en de werkelijkheid overhield om te onderzoeken, deze stap slechts kon maken dankzij die eerste God-mens betrekking. Voor dit begin moet elk menselijk denken dankbaar zijn. Wie zich de overgang van primaten naar mensen voorstelt zonder een goddelijk aspect...ach hou maar op: zonder God gedraagt de mens zich nog altijd als een beest.
Daarmee staan de wetenschappelijke ontdekkingen wat mij betreft dus niet in het beklaagdenbankje, maar wel de gedachte, dat we niet iets verloren zijn, wat nu juist zo wezenlijk en fundamenteel is aan de geboorten des hemels en der aarde.
De duizelingwekkende ontdekkingen, die we doen van direkt na het ontstaan van alles moet worden aangevuld met het geloof, dat het moment van het ontstaan zelf alleen denkbaar is met inbegrip van de goddelijke component van de god-menselijke betrekking uit de oertijd.
Daarvoor is een begrip Big Bang taalkundig en betekenisgewijs te arm. Elke scholier vraagt het die knappe koppen toch ook: en wat was er vóór de Big Bang? Goeie vraag!
Wie zo'n simpel, leeg en nietsbetekenend begrip als 'iets voor de oerknal' als laatste fundament van z'n enige werkelijkheid beschouwt mist alles weer. Intuitief voelen velen aan, hoe tevergeefs het wegdenken van God dan geweest is.
Wie deze leeggezogen werkelijkheid moet rijmen met de immense bibliotheek aan verwondering, die elk mens heeft over de schoonheid en functionaliteit van alles wat om hem heen draait, beweegt, leeft, spreekt en liefheeft, zoekt vanuit zijn diepste drijfveren en zijn allerinnigste menszijn naar een zin en doel van dit alles.
Slechts één zin gaat dan al eeuwen vertroostend mee:
In den beginne schiep God de hemel en de aarde. Amen