Misschien een beetje onbeschoft geformuleerd maar luisteren jullie dan nog wel. wij houden met rond biddag altijd kleine persoonlijke gesprekjes met kinderen van de kinderclub. In groepjes van 4-5 kinderen per leidinggevende. En dan wordt ook wel de vraag gesteld, zijn er mensen die voor jullie bidden? Ze noemen (bijna, de niet- en randkerkelijke kinderen niet) altijd hun ouders, vaak nog hun opa of oma en nog een paar mensen. en dan vertellen we de kinderen ook nog dat wij als leidinggevende voor hen bidden. en als ik met ouders praat, dan zeggen ze ook dat ze bidden voor hun kinderen, ja, als je gewoon eens een goed gesprek met iemand aangaat, dan zegt iedereen wel dat hij bidt voor kinderen.jvdg schreef:Ik denk zomaar dat jij doelt op de tere Godsvreze, afhankelijkheid van God tot en met elke ademhaling, Liefde tot God, en dus Liefde tot onze naaste, dus gunning, en ga zo maar door......Mariavt schreef: Er zullen tegenwoordig ook mensen zijn die voor elkaar en hun kinderen bidden hoor maar je hóórt het nog maar zo weinig als je snapt wat ik bedoel.
Als dat "in de raderen mag zijn", wat zijn we dan rijk, buiten onszelf, in Christus Jezus onze Heere en Heiland.
Hem zij alle Lof en Heerlijkheid!
Voor Zijn aangezicht, huisgodsdienst in de 21e eeuw.
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Ik weet, mijn Verlosser leeft
Dhr. L.M.P. Scholten heeft hierop gereageerd met name op het volgende:jvdg schreef: Één echtpaar stelde dat ze hun kinderen niet leerden om te bidden/vragen om een nieuw hartje, aangezien dit geen praktische invulling is van de weg tot zaligheid.
Ik, en velen van u, ben opgevoed met dit vragen om een nieuw hartje.
Er zijn kinderen die doordenkend dan vragen hoe dat praktisch in z'n werk gaat.
De antwoorden zijn bekend.
"Arco: „Je mag misschien wel spreken over een nieuw hart, als je er maar inhoud aan geeft. De term nieuw hart staat in elk geval niet in de Bijbel.”
De term "nieuw hart" staat wel degelijk in de Bijbel, daarbij gaf hij een reeks tekstverwijzingen, waaronder de tekst die de meesten van ons zullen kennen Ezech. 36 vers 26
En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwen geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven.
Hij (Scholten) vroeg zich af of de geinterviewden en interviewer een "blackout" gehad hadden.
Eerlijk gezegd had ik van Klaas van der Zwaag wel verwacht dat hij dat zou weten. :o
Het kan natuurlijk zijn dat ze de tekst wel kennen, maar gezien de contekst waarin die staat het niet eens zijn met de oproep om om een 'nieuw hartje' te vragen.Een schreef:Dhr. L.M.P. Scholten heeft hierop gereageerd met name op het volgende:jvdg schreef: Één echtpaar stelde dat ze hun kinderen niet leerden om te bidden/vragen om een nieuw hartje, aangezien dit geen praktische invulling is van de weg tot zaligheid.
Ik, en velen van u, ben opgevoed met dit vragen om een nieuw hartje.
Er zijn kinderen die doordenkend dan vragen hoe dat praktisch in z'n werk gaat.
De antwoorden zijn bekend.
"Arco: „Je mag misschien wel spreken over een nieuw hart, als je er maar inhoud aan geeft. De term nieuw hart staat in elk geval niet in de Bijbel.”
De term "nieuw hart" staat wel degelijk in de Bijbel, daarbij gaf hij een reeks tekstverwijzingen, waaronder de tekst die de meesten van ons zullen kennen Ezech. 36 vers 26
En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwen geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven.
Hij (Scholten) vroeg zich af of de geinterviewden en interviewer een "blackout" gehad hadden.
Eerlijk gezegd had ik van Klaas van der Zwaag wel verwacht dat hij dat zou weten. :o
De bijbel schijnt namelijk nergens op te roepen daarom te vragen.
En ik moet zeggen: in de kerk hoor je dat eigenlijk ook zelden (meer). In mijn beleving was dat in mijn kinderjaren anders.
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Arco stelt dat de term "nieuw hart" niet in de Bijbel staat...
Blijkbaar wel...
Ezech 18 vers 31 bv. dan...
...maakt u een nieuw hart en een nieuwen geest want waarom zoudt gij sterven?
Is dat geen oproep om voor een nieuw hart te smeken?
Overigens had dhr. Scholten het niet over de interpretatie ervan, alleen het feit dat Arco zegt dat deze term niet in de Bijbel staat terwijl deze er wel degelijk in staat.
Blijkbaar wel...
Ezech 18 vers 31 bv. dan...
...maakt u een nieuw hart en een nieuwen geest want waarom zoudt gij sterven?
Is dat geen oproep om voor een nieuw hart te smeken?
Overigens had dhr. Scholten het niet over de interpretatie ervan, alleen het feit dat Arco zegt dat deze term niet in de Bijbel staat terwijl deze er wel degelijk in staat.
Dat valt nog te bezien. Wat te denken van Ez. 36:37?refo schreef:Het kan natuurlijk zijn dat ze de tekst wel kennen, maar gezien de contekst waarin die staat het niet eens zijn met de oproep om om een 'nieuw hartje' te vragen.
De bijbel schijnt namelijk nergens op te roepen daarom te vragen.
Is misschien per gemeente verschillend.refo schreef:En ik moet zeggen: in de kerk hoor je dat eigenlijk ook zelden (meer). In mijn beleving was dat in mijn kinderjaren anders.
Psalm 51 vers 12refo schreef:
De bijbel schijnt namelijk nergens op te roepen daarom te vragen.
"Schep mij een rein hart, o God! en vernieuw in het binnenste van mij een vasten geest."
De vraag ligt er schep mij een rein hart, daaruit kun je volgens mij ook van maken schep mij een nieuw hart, een hart dat de Heere zoek, een hart dat Gods eer zoekt enz.
Ik moet zeggen dat ik de term ook nauwelijks gebruik. Meestal praten wij over "een kind van God zijn/worden" of "God liefhebben".
Ik denk dat het ook te maken heeft met het accent dat je legt. Als kinderen leren te bidden om een nieuw hart, klinkt dat heel passief. Dat komt niet uit boven het "Vraag er maar veel om". En dan afwachten.
Ik denk dat het ook te maken heeft met het accent dat je legt. Als kinderen leren te bidden om een nieuw hart, klinkt dat heel passief. Dat komt niet uit boven het "Vraag er maar veel om". En dan afwachten.
Hoe je de boodschap ook naar kinderen brengt, vergeet niet dat het hart van een kind van nature niet op die boodschap zit te wachten. Zo wist ik als kind echt wel dat ik 'bekeerd' moest worden, maar ik had belangrijker dingen aan mijn hoofd dan God en Zijn dienst. En dat was niet de schuld van mijn ouders of van de kerk, die dan passiviteit in de hand zouden werken, maar dat was mijn eigen schuld!Unionist schreef:Ik moet zeggen dat ik de term ook nauwelijks gebruik. Meestal praten wij over "een kind van God zijn/worden" of "God liefhebben".
Ik denk dat het ook te maken heeft met het accent dat je legt. Als kinderen leren te bidden om een nieuw hart, klinkt dat heel passief. Dat komt niet uit boven het "Vraag er maar veel om". En dan afwachten.
Absoluut. Maar ik ben er wel van overtuigd dat je je kinderen teveel "afwachten" kunt meegeven. Als ik hoor waar mijn kinderen mee van school komen, dan word ik daar weleens een beetje verdrrietig van. Als ik mijn zoontje van 5 's avonds voor het slapen gaan hoor bidden: "Ach, mijn hart is dood. Ik kan mijzelf niet bekeren", volgt er nog wel een gesprekje. Het mag theologisch correct zijn van de kleuterjuf, maar godsdienstig-pedagogisch vind ik dat een ramp.
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Toch staan kinderen er veel meer open voor dan volwassenen. Ze willen, tenmiste dat is mijn ervaring, er sneller meer van weten dan meing onbekeerd volwassen iemand. natuurlijk heb je gelijk dat niemand van nature op God zit te wachten, maar een kind is zoveel meer onbevangen dan dat wij voor kunnen stellen. Maak daar gebruik van, zou ik zeggenAfgewezen schreef:Hoe je de boodschap ook naar kinderen brengt, vergeet niet dat het hart van een kind van nature niet op die boodschap zit te wachten. Zo wist ik als kind echt wel dat ik 'bekeerd' moest worden, maar ik had belangrijker dingen aan mijn hoofd dan God en Zijn dienst. En dat was niet de schuld van mijn ouders of van de kerk, die dan passiviteit in de hand zouden werken, maar dat was mijn eigen schuld!Unionist schreef:Ik moet zeggen dat ik de term ook nauwelijks gebruik. Meestal praten wij over "een kind van God zijn/worden" of "God liefhebben".
Ik denk dat het ook te maken heeft met het accent dat je legt. Als kinderen leren te bidden om een nieuw hart, klinkt dat heel passief. Dat komt niet uit boven het "Vraag er maar veel om". En dan afwachten.
Ik weet, mijn Verlosser leeft
-
shapie
Voor Zijn aangezicht, huisgodsdienst in de 21e eeuw
Gebed is het belangrijkste werk in het Koninkrijk Gods.
Het is de wil van onze God, dat we dit werk zullen opvatten, zodra we voor Hem gewonnen zijn, want van nature is het onze aard niet (meer) om oprecht tot God te bidden, uiteraard bedoel ik niet dat we dan ook maar niet hoeven bidden, dat hoeft geen betoog,denk ik. In een oud boekje over "Het Gebed" las ik over het belang daarvan voor de arbeiders des Heeren:
Jezus eigen woorden tonen ons het grote belang ervan, "De oogst is wel groot, maar de arbeiders zijn weinig. Bidt dan de de Heer des oogstes, dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitstote!" (Matth. 9 : 31).
En dat deze arbeiders niet altijd dominees of zendelingen hoeven zijn, maar ook ouders , grootouders, ja niemand uitgezonderd, bewijst het onderstaande :
Een zendingsvriend is zojuist teruggekeerd van het zendingsveld, hij vertelde onder andere over de vele problemen,waaronder met name de gezondheid, hij was in een gebied geweest waar de tropische koorts een grote bedreiging was voor de zendingswerkers, die ook de gezondheid van jonge mensen sterk ondermijnde.
Toen hem gevraagd werd hoe het hem vergaan was, antwoordde hij als volgt : "Toen ik zou uitvaren naar het zendingsveld, ging ik rond bij al mijn vrienden in onze woonplaats, om afscheid te nemen, zodoende kwam ik ook bij een oudere gelovige vrouw; ze hield mijn hand een moment vast, zag me rustig aan, en zei zacht: ik zal God voor u bidden en Hem vragen u te bewaren voor de koorts, zodat u al uw kracht kunt wijden aan uw werk daarginds."
"En ik heb niet éénmaal koorts gehad al deze jaren," vertelde hij met tranen in de ogen - tranen van vreugde.
Dit was weer iemand, die geleerd had het bidden op te vatten als een werk voor de Heer. Ook in 2007 gaat dat werk door, en mogen we bij elk gebed vragen : Heere, leer ons bidden, en wat wilt U dat ik doen zal ? Van jong tot oud, dat zal ons en onze kinderen ook voor veel zonden bewaren.
Het is de wil van onze God, dat we dit werk zullen opvatten, zodra we voor Hem gewonnen zijn, want van nature is het onze aard niet (meer) om oprecht tot God te bidden, uiteraard bedoel ik niet dat we dan ook maar niet hoeven bidden, dat hoeft geen betoog,denk ik. In een oud boekje over "Het Gebed" las ik over het belang daarvan voor de arbeiders des Heeren:
Jezus eigen woorden tonen ons het grote belang ervan, "De oogst is wel groot, maar de arbeiders zijn weinig. Bidt dan de de Heer des oogstes, dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitstote!" (Matth. 9 : 31).
En dat deze arbeiders niet altijd dominees of zendelingen hoeven zijn, maar ook ouders , grootouders, ja niemand uitgezonderd, bewijst het onderstaande :
Een zendingsvriend is zojuist teruggekeerd van het zendingsveld, hij vertelde onder andere over de vele problemen,waaronder met name de gezondheid, hij was in een gebied geweest waar de tropische koorts een grote bedreiging was voor de zendingswerkers, die ook de gezondheid van jonge mensen sterk ondermijnde.
Toen hem gevraagd werd hoe het hem vergaan was, antwoordde hij als volgt : "Toen ik zou uitvaren naar het zendingsveld, ging ik rond bij al mijn vrienden in onze woonplaats, om afscheid te nemen, zodoende kwam ik ook bij een oudere gelovige vrouw; ze hield mijn hand een moment vast, zag me rustig aan, en zei zacht: ik zal God voor u bidden en Hem vragen u te bewaren voor de koorts, zodat u al uw kracht kunt wijden aan uw werk daarginds."
"En ik heb niet éénmaal koorts gehad al deze jaren," vertelde hij met tranen in de ogen - tranen van vreugde.
Dit was weer iemand, die geleerd had het bidden op te vatten als een werk voor de Heer. Ook in 2007 gaat dat werk door, en mogen we bij elk gebed vragen : Heere, leer ons bidden, en wat wilt U dat ik doen zal ? Van jong tot oud, dat zal ons en onze kinderen ook voor veel zonden bewaren.
Ik ken best wel een hoop kinderen die al op hele jonge leeftijd die boodschap met blijdschap aanvaarden. De passiviteit komt me bekend voor... maar daar moet je ook niet teveel je natuur de schuld van geven, dan kan het snel iets worden van: Tja, zo zit ik in elkaar. Gelukkig doe je dat niet door ook aan te geven dat het je eigen schuld was. Maar ik geloof dat God juist door middel van opvoeding, kerk etc. ook die natuur wil aanpakken, Hij heeft je immers niet voor niets bij je naam geroepen.Afgewezen schreef:Hoe je de boodschap ook naar kinderen brengt, vergeet niet dat het hart van een kind van nature niet op die boodschap zit te wachten. Zo wist ik als kind echt wel dat ik 'bekeerd' moest worden, maar ik had belangrijker dingen aan mijn hoofd dan God en Zijn dienst. En dat was niet de schuld van mijn ouders of van de kerk, die dan passiviteit in de hand zouden werken, maar dat was mijn eigen schuld!Unionist schreef:Ik moet zeggen dat ik de term ook nauwelijks gebruik. Meestal praten wij over "een kind van God zijn/worden" of "God liefhebben".
Ik denk dat het ook te maken heeft met het accent dat je legt. Als kinderen leren te bidden om een nieuw hart, klinkt dat heel passief. Dat komt niet uit boven het "Vraag er maar veel om". En dan afwachten.
Zie Psalm 78, hoe God ook door de geslachten heen werkt, ouders hun kinderen mogen onderwijzen in Gods wegen... en het ze ook voorleven, zodat kinderen aan hun ouders kunnen zien hoe geweldig gaaf leven met God is.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Wat zeg jij dan in dat gesprekje?Unionist schreef:Absoluut. Maar ik ben er wel van overtuigd dat je je kinderen teveel "afwachten" kunt meegeven. Als ik hoor waar mijn kinderen mee van school komen, dan word ik daar weleens een beetje verdrrietig van. Als ik mijn zoontje van 5 's avonds voor het slapen gaan hoor bidden: "Ach, mijn hart is dood. Ik kan mijzelf niet bekeren", volgt er nog wel een gesprekje. Het mag theologisch correct zijn van de kleuterjuf, maar godsdienstig-pedagogisch vind ik dat een ramp.
Mijn zoontje (toen 4) zei een keer tegen mij: ik wou dat ik u was
ik zei: waarom?
Hij zei: u hebt een nieuw hart, en ik niet
Oh, zei ik, maar dat wil de Heere ook aan jou geven!
We hadden er samen gesprekje over en aan het eind zei ik: voel maar eens op je hart, voel je het kloppen? Hij legde zijn handje op zjn borst en zei; ja! Ik zei; dat is de Heere die aan de deur van je hart klopt. De Heere zegt in Zijn Woord: Zie ik sta aan de deur en Ik klop. Daarna zag ik hem regelmatig met zijn hand op zijn borst. Gelukkig, zei hij dan, ik kan nog bekeerd worden!
En iedere keer als in de preek deze tekst voorkwam dan schoot hij overeind en keek mij stralend aan. Dan legde hij zijn hand op zijn borst. Maar daar bleef het eigenlijk bij. Toen realiseerde ik me ineens dat ik hem de helft maar verteld had. Ik zei tegen hem: er staat nog wat achter die tekst: indien iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen en Ik zal met hem avondmaal houden. De Heere wil dat we ons hart voor Hem opendoen! Hij keek me even en aan en ineens stoof hij naar boven.
Even later kwam hij naar beneden met een gelukige glimlach. Hij omhelsde me en zei: mam, nu houden we allebei van de Heere Jezus. Ik vroeg: Hoe komt dat dan? Hij zei: ik ben op m'n knieén gegaan en heb gezegd Heere, hier ben ik. Ik wil dat U in mijn hart komt wonen en ik doe mijn hart voor U open....
Even wist ik niet wat ik moest zeggen. Ging dat niet te snel?
Maar ineens zag ik zijn vredige gezichtje; en ik dacht: Is dit niet het kinderllijk geloof wat we allemaal zouden moeten hebben? indien gij niet wordt als een kindeke!
Hij heeft me na die tijd al zo vaak beschaamd doen staan.......
ik zei: waarom?
Hij zei: u hebt een nieuw hart, en ik niet
Oh, zei ik, maar dat wil de Heere ook aan jou geven!
We hadden er samen gesprekje over en aan het eind zei ik: voel maar eens op je hart, voel je het kloppen? Hij legde zijn handje op zjn borst en zei; ja! Ik zei; dat is de Heere die aan de deur van je hart klopt. De Heere zegt in Zijn Woord: Zie ik sta aan de deur en Ik klop. Daarna zag ik hem regelmatig met zijn hand op zijn borst. Gelukkig, zei hij dan, ik kan nog bekeerd worden!
En iedere keer als in de preek deze tekst voorkwam dan schoot hij overeind en keek mij stralend aan. Dan legde hij zijn hand op zijn borst. Maar daar bleef het eigenlijk bij. Toen realiseerde ik me ineens dat ik hem de helft maar verteld had. Ik zei tegen hem: er staat nog wat achter die tekst: indien iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen en Ik zal met hem avondmaal houden. De Heere wil dat we ons hart voor Hem opendoen! Hij keek me even en aan en ineens stoof hij naar boven.
Even later kwam hij naar beneden met een gelukige glimlach. Hij omhelsde me en zei: mam, nu houden we allebei van de Heere Jezus. Ik vroeg: Hoe komt dat dan? Hij zei: ik ben op m'n knieén gegaan en heb gezegd Heere, hier ben ik. Ik wil dat U in mijn hart komt wonen en ik doe mijn hart voor U open....
Even wist ik niet wat ik moest zeggen. Ging dat niet te snel?
Maar ineens zag ik zijn vredige gezichtje; en ik dacht: Is dit niet het kinderllijk geloof wat we allemaal zouden moeten hebben? indien gij niet wordt als een kindeke!
Hij heeft me na die tijd al zo vaak beschaamd doen staan.......