Wat acht u gepermitteerd op zondag?

[DDD]

Ik begrijp niet hoe je weet dat de Heere dat nog steeds een goede methode zou vinden.

[Mara]

Woonomgeving, werk, familie, meeste vrienden zijn seculier. Met de echte atheïsten kan ik/kunnen wij over het geloof praten. Het merendeel is afwijzend of het vijandige af

Er zijn meer soorten mensen, ik werk bij ouderen en zie dan weleens een prachtige oude Bijbel liggen.
Dan komt het gesprek er over wel op gang.
Dan vertellen ze dat ze gedoopt zijn, soms belijdenis hebben gedaan, maar ja, daarna gleed het af.
Ik vind het wel bijzonder dat ze dan hun Bijbel niet de deur uit hebben gedaan, maar dat deze zelfs op een ereplaatsje ligt.
Eén mevrouw had zelfs de Bijbel van haar ouderlijk huis liggen.
Maar gaandeweg in zo'n gesprek merk je toch wel, helaas: hoe ouder, hoe kouder.
Want ze hebben goed geleefd, dus o.l.h. (ik vind het een oneerbiedige benaming, vandaar dat ik het afkort) zal wel een oogje toeknijpen.
Er is geen angst, en als er twijfel is, toch, dan zal het toch wel positief uitpakken.
Dan huiver ik wel en ben ik zo met die mensen begaan. Ik voel me dan vaak schuldig, dat het mij niet lukt om te evangeliseren.
Ik begrijp die verhalen niet van die blije christenen. Ze lopen met een kruis om hun nek, zitten in de tram en hebben dan zo'n goed gesprek over Jezus.
Vorige week overleed de zoon van een oude mevrouw. Mevrouw was heel erg verdrietig en overstuur. Toen ik bij haar wegging vroeg ik of ik voor haar mocht bidden. Ze werd bijna boos. O nee, daar ben ik helemaal klaar mee. Absoluut niet!
En lig ik in mijn bed en denk: mag ik nu wel of niet voor haar bidden?

[eilander]

Vorige week overleed de zoon van een oude mevrouw. Mevrouw was heel erg verdrietig en overstuur. Toen ik bij haar wegging vroeg ik of ik voor haar mocht bidden. Ze werd bijna boos. O nee, daar ben ik helemaal klaar mee. Absoluut niet!
En lig ik in mijn bed en denk: mag ik nu wel of niet voor haar bidden?

Uiteraard wel. Er is zelfs des te meer reden om dat te doen.

[eilander]

Vorige week overleed de zoon van een oude mevrouw. Mevrouw was heel erg verdrietig en overstuur. Toen ik bij haar wegging vroeg ik of ik voor haar mocht bidden. Ze werd bijna boos. O nee, daar ben ik helemaal klaar mee. Absoluut niet!
En lig ik in mijn bed en denk: mag ik nu wel of niet voor haar bidden?

Uiteraard wel. Er is zelfs des te meer reden om dat te doen.

Trouwens wel bijzonder dat je dit voor de tweede keer in korte tijd meemaakt.

[Mara]

Vorige week overleed de zoon van een oude mevrouw. Mevrouw was heel erg verdrietig en overstuur. Toen ik bij haar wegging vroeg ik of ik voor haar mocht bidden. Ze werd bijna boos. O nee, daar ben ik helemaal klaar mee. Absoluut niet!
En lig ik in mijn bed en denk: mag ik nu wel of niet voor haar bidden?

Uiteraard wel. Er is zelfs des te meer reden om dat te doen.

Trouwens wel bijzonder dat je dit voor de tweede keer in korte tijd meemaakt.

Ik weet niet of je dit bijzonder moet noemen.
De ene zoon overleed na een ernstig ziekbed, de ander plotseling.
Het betreft hier 2 verschillende ouderen, van de eerste is nu ook een achterkleinkind ernstig ziek.

[samanthi]

Vorige week overleed de zoon van een oude mevrouw. Mevrouw was heel erg verdrietig en overstuur. Toen ik bij haar wegging vroeg ik of ik voor haar mocht bidden. Ze werd bijna boos. O nee, daar ben ik helemaal klaar mee. Absoluut niet!
En lig ik in mijn bed en denk: mag ik nu wel of niet voor haar bidden?

Uiteraard wel. Er is zelfs des te meer reden om dat te doen.

Trouwens wel bijzonder dat je dit voor de tweede keer in korte tijd meemaakt.

Ik weet niet of je dit bijzonder moet noemen.
De ene zoon overleed na een ernstig ziekbed, de ander plotseling.
Het betreft hier 2 verschillende ouderen, van de eerste is nu ook een achterkleinkind ernstig ziek.

Ik heb ook buren die beslist niet willen dat ik voor hen bid, ik doe het wel en vertel de Heere erbij dat zij niet willen dat ik voor hen bid.

[eilander]

Trouwens wel bijzonder dat je dit voor de tweede keer in korte tijd meemaakt.

Ik weet niet of je dit bijzonder moet noemen.
De ene zoon overleed na een ernstig ziekbed, de ander plotseling.
Het betreft hier 2 verschillende ouderen, van de eerste is nu ook een achterkleinkind ernstig ziek.

Ik begrijp uiteraard dat het om verschillende situaties gaat, maar ik vind het wel bijzonder dat iemand zo vijandig reageert 'ik ben daar helemaal klaar mee'. Dat is verschrikkelijk eigenlijk. God is in elk geval niet klaar met deze mensen, en ik bedoel dat Hij hen nog steeds genadig wil zijn omdat ze leven in het heden van genade. En daarom zou ik ook zonder toestemming te vragen voor hen bidden.
In mijn familie zijn mensen die je eigenlijk 'godsdienstig vijandig' mag noemen. Daar bid ik regelmatig voor, maar dat kan ik beter niet aan hen vragen denk ik.
Als je aan een Jood vraagt of je mag bidden voor hun bekering, reageren ze ook heel nijdig. Maar ik doe het toch...

[Mara]

Ik begrijp uiteraard dat het om verschillende situaties gaat, maar ik vind het wel bijzonder dat iemand zo vijandig reageert 'ik ben daar helemaal klaar mee'. Dat is verschrikkelijk eigenlijk.

Dat is het ook, want die mensen zijn ergens onderweg in hun leven, in zo grote opstand gekomen tegen God. Terwijl ze nog mee mogen maken hoe trouw Hij is.
En dan zijn ze zelfs boos dat hun kind is overleden en zij leven nog, krakend en steunend.
Maar ze kunnen niet eens verwoorden soms op wie of wat ze nu boos zijn. Het voelt oneerlijk.
En ik kan me die gevoelens wel voorstellen, een ouder "hoort" zijn kind niet te overleven, volgens de algemene gedachte, het is ook het ergste wat je kan overkomen, vinden velen.
En ik ben ook weleens verbitterd geweest jegens de Heere (Ik zou nu Naomi gekozen hebben als nickname) omdat ik Zijn weg met mij niet begreep. Maar uiteindelijk dreef dat me toch uit naar God.
En die mensen kunnen het niet (meer).
In het kerkblad van een andere gemeente las ik in een memoriam:
Piet was helemaal klaar met de kerk, maar niet met God. Hij vond de kerk niet nodig, hij zag God wel in de natuur en geloofde zeker dat een plaatsje voor hem was bereid Boven.
Dus zongen we op zijn crematie: ik zie een poort wijd open staan.
Dan huiver ik ook.

In mijn familie zijn mensen die je eigenlijk 'godsdienstig vijandig' mag noemen.

Maar daar zitten misschien toch mensen onder die reageren in de zin van: ja hoor, je mag voor me bidden, maar dat helpt toch niet.

[samanthi]

Woonomgeving, werk, familie, meeste vrienden zijn seculier. Met de echte atheïsten kan ik/kunnen wij over het geloof praten. Het merendeel is afwijzend of het vijandige af

Er zijn meer soorten mensen, ik werk bij ouderen en zie dan weleens een prachtige oude Bijbel liggen.
Dan komt het gesprek er over wel op gang.
Dan vertellen ze dat ze gedoopt zijn, soms belijdenis hebben gedaan, maar ja, daarna gleed het af.
Ik vind het wel bijzonder dat ze dan hun Bijbel niet de deur uit hebben gedaan, maar dat deze zelfs op een ereplaatsje ligt.
Eén mevrouw had zelfs de Bijbel van haar ouderlijk huis liggen.
Maar gaandeweg in zo'n gesprek merk je toch wel, helaas: hoe ouder, hoe kouder.
Want ze hebben goed geleefd, dus o.l.h. (ik vind het een oneerbiedige benaming, vandaar dat ik het afkort) zal wel een oogje toeknijpen.
Er is geen angst, en als er twijfel is, toch, dan zal het toch wel positief uitpakken.
Dan huiver ik wel en ben ik zo met die mensen begaan. Ik voel me dan vaak schuldig, dat het mij niet lukt om te evangeliseren.
Ik begrijp die verhalen niet van die blije christenen. Ze lopen met een kruis om hun nek, zitten in de tram en hebben dan zo'n goed gesprek over Jezus.
Vorige week overleed de zoon van een oude mevrouw. Mevrouw was heel erg verdrietig en overstuur. Toen ik bij haar wegging vroeg ik of ik voor haar mocht bidden. Ze werd bijna boos. O nee, daar ben ik helemaal klaar mee. Absoluut niet!
En lig ik in mijn bed en denk: mag ik nu wel of niet voor haar bidden?

Ja Mara dat zijn de moeilijkste mensen om te bereiken, ik heb in de zomervakantie geholpen bij "geloven in Spangen" daar kom je veel makkelijker binnen, ik zeg niet dat de mensen die je daar spreekt allemaal meteen de Heere gaan dienen, maar het zijn mensen die het niet meer weten, die het moeilijk hebben, die naa een luisterend oor verlangen of een arm om hun schouder.

Met de buren ben ik met kerst weleens in op de Bergse Dorpstraat geweest, veel al hoog opgeleidde mensen, die komen niet eens chocolademelk halen bij de kraam.

In onze gemeenten hebben we laagdrempelige diensten in Facinatio (brug010) daar heb je precies het zelfde, er komen meer mensen van buiten de wijk dan van in de wijk en de meeste kontakten hebben we met kinderen uit de wijk.

Dan de oudere mensen die hun hele leven nee tegen God gezegd hebben, daar kom je vaak ook niet bij, ze hebben een leven zonder God opgebouwd, een harde eeltlaag op hun ziel, zie je dit in de kerk ook niet terug?

Toch vind ik dat je een mooie taak hebt bij die ouderen, maar wel heel moeilijk, niet te vergelijken met de gesprekjes in de tram, dt zijn vaak mensen die er open voor staan, en de mensen die de verhalen vertellen, vertellen alleen de succesverhalen.

Ik hoorde eens op een lezing van iemand die vaak met de trein reisde, hij nam dan een Bijbel mee, voor hij weg ging vroeg hij de Heere of hij iemand tegen mocht komen waar hij die Bijbel aan kon geven.

[Ditbenik]

Ik begrijp niet hoe je weet dat de Heere dat nog steeds een goede methode zou vinden.

Dat had ik er bij staan. Hij gebruikt dit middel nog steeds om mensen ons Zijn Woord te brengen.

[samanthi]

Dit kun je natuurlijk niet zeggen. Het woordje 'moeten' is sowieso al niet goed in dit verband. De één heeft meer vrijmoedigheid dan de ander. In het algemeen kun je wel zeggen dat er maar heel weinig buren zijn waar dit 'ter sprake' komt. Wel zou het goed zijn om naar een aanleiding te zoeken: ziekte van iemand, een ongeval, leed in de wereld, enzovoorts.
Ander voorbeeld: als iemand dagelijks zijn auto staat te poetsen zou dat ook een aanleiding kunnen zijn om een gesprekje te beginnen over dat er méér is dan alleen het hier en nu.
Ik zeg maar wat, het is niet één of andere checklist voor Jehovah's getuigen ofzo. Ik geloof toch al niet in het langs de deuren gaan. Maar afwachten tot ze naar je toe komen met de vraag: 'kan ik zondag met je mee?' zou ik niet doen.

Je schrijft: "Ik geloof toch al niet in het langs de deuren gaan". Hoe komt dat? Jezus stuurde Zijn discipelen er twee aan twee op uit en ook nu nog zien we het effect van het twee aan twee langs de deuren gaan. De Heere gelooft er blijkbaar nog steeds in en gebruikt het om mensen onder Zijn Woord te brengen.

Even goed begrijpen in welke context ik dat zei.
Het ging niet over evangelisatiewerk, maar over het getuigen in je eigen omgeving.
En het ging over een soort verplichting, en daarvan zeg ik: als het een 'moeten' is, lijkt me dat geen goede basis.

Ik snap je tegenstand, maar toch is het een bevel van de Heere Jezus, Gaat heen verkondig!

[eilander]

Ik geloof beslist niet dat dat een bevel voor iedereen is. Wel om te getuigen, maar niet om overal te gaan prediken.

[DDD]

Ik begrijp niet hoe je weet dat de Heere dat nog steeds een goede methode zou vinden.

Dat had ik er bij staan. Hij gebruikt dit middel nog steeds om mensen ons Zijn Woord te brengen.

Dat lijkt me geen voldoende reden om te zeggen dat het een goede methode is. Ik bedoel niet in de zin van geoorloofd, maar een voorkeursmethode.

[samanthi]

Ik geloof beslist niet dat dat een bevel voor iedereen is. Wel om te getuigen, maar niet om overal te gaan prediken.

Ieder op zijn of haar plek met zijn of haar mogelijkheden, voor de een deur aan deur voor de andere in liefdediensten, ik zie getuigen ook als verkondigen, vertellen over God en wat Hij doet en wat Hij wil doen. Over wat Jezus gedaan heeft en wil schenken.

Ik geloof niet dat we gemeenteleden moeten gaan dwingen langs de deuren te gaan zoals bij de ... getuigen, in de brieven van Paulus staat duidelijk dat het lichaam afzonderlijke funkties heeft.

[eilander]

Ik geloof beslist niet dat dat een bevel voor iedereen is. Wel om te getuigen, maar niet om overal te gaan prediken.

Ieder op zijn of haar plek met zijn of haar mogelijkheden, voor de een deur aan deur voor de andere in liefdediensten, ik zie getuigen ook als verkondigen, vertellen over God en wat Hij doet en wat Hij wil doen. Over wat Jezus gedaan heeft en wil schenken.

Ik geloof niet dat we gemeenteleden moeten gaan dwingen langs de deuren te gaan zoals bij de ... getuigen, in de brieven van Paulus staat duidelijk dat het lichaam afzonderlijke funkties heeft.

Eens.