Verkiezing ambtsdragers

[zonnebloem96]

Op grond van de Bijbelse onderbouwing eerder in dit topic vind ik dat een ambtsdrager zelf ook enige kennis aan Christus moet hebben, waarbij die persoon dan ook aan het Avondmaal dient te gaan.
Echter: wat als er in een gemeente weinig mannen aan het Avondmaal gaan en degenen die wel gaan te oud zijn o.i.d. waardoor zij niet als ambtsdrager kunnen worden gekozen? Laat je dan de vacatures onvervuld?

Een gemeente behoort ambtelijk te worden geleid. Zonder leiding kan een gemeente niet voortbestaan: dan is het ofwel aansluiten bij een naburige gemeente die wel ambtelijk wordt geleid, ofwel de gemeente opheffen.
Als er nauwelijks mannen aan het Avondmaal gaan, geeft dat sowieso te denken.

Daar ben ik het wel mee eens. Ik ken een gemeente waar er drie mannen (wel veel meer vrouwen) aan het avondmaal gingen, waarvan er twee oud waren en andere ook niet in aanmerking kwam als ambtsdrager. Die gemeente zou dus opgeheven moeten worden, echter naar de dichtstbijzijnde naburige gemeente van dat (of zelfs soortgelijke) kerkverband moest je dan een uur verder rijden. Dat is ook niet wenselijk.

[JolandaOudshoorn]

Op grond van de Bijbelse onderbouwing eerder in dit topic vind ik dat een ambtsdrager zelf ook enige kennis aan Christus moet hebben, waarbij die persoon dan ook aan het Avondmaal dient te gaan.
Echter: wat als er in een gemeente weinig mannen aan het Avondmaal gaan en degenen die wel gaan te oud zijn o.i.d. waardoor zij niet als ambtsdrager kunnen worden gekozen? Laat je dan de vacatures onvervuld?

Een gemeente behoort ambtelijk te worden geleid. Zonder leiding kan een gemeente niet voortbestaan: dan is het ofwel aansluiten bij een naburige gemeente die wel ambtelijk wordt geleid, ofwel de gemeente opheffen.
Als er nauwelijks mannen aan het Avondmaal gaan, geeft dat sowieso te denken.

Daar ben ik het wel mee eens. Ik ken een gemeente waar er drie mannen (wel veel meer vrouwen) aan het avondmaal gingen, waarvan er twee oud waren en andere ook niet in aanmerking kwam als ambtsdrager. Die gemeente zou dus opgeheven moeten worden, echter naar de dichtstbijzijnde naburige gemeente van dat (of zelfs soortgelijke) kerkverband moest je dan een uur verder rijden. Dat is ook niet wenselijk.

Een noodoplossing is dan: vrouwen in het ambt. In navolging van de Bijbelse Deborah, die ook Richteres was, omdat er geen competente man was. En in zekere zin zou je ook de vrouwen bij het graf als voorbeeld kunnen nemen. Zij waren geloviger en dapperder dan de (mannelijke) discipelen.

[zonnebloem96]

Op grond van de Bijbelse onderbouwing eerder in dit topic vind ik dat een ambtsdrager zelf ook enige kennis aan Christus moet hebben, waarbij die persoon dan ook aan het Avondmaal dient te gaan.
Echter: wat als er in een gemeente weinig mannen aan het Avondmaal gaan en degenen die wel gaan te oud zijn o.i.d. waardoor zij niet als ambtsdrager kunnen worden gekozen? Laat je dan de vacatures onvervuld?

Een gemeente behoort ambtelijk te worden geleid. Zonder leiding kan een gemeente niet voortbestaan: dan is het ofwel aansluiten bij een naburige gemeente die wel ambtelijk wordt geleid, ofwel de gemeente opheffen.
Als er nauwelijks mannen aan het Avondmaal gaan, geeft dat sowieso te denken.

Daar ben ik het wel mee eens. Ik ken een gemeente waar er drie mannen (wel veel meer vrouwen) aan het avondmaal gingen, waarvan er twee oud waren en andere ook niet in aanmerking kwam als ambtsdrager. Die gemeente zou dus opgeheven moeten worden, echter naar de dichtstbijzijnde naburige gemeente van dat (of zelfs soortgelijke) kerkverband moest je dan een uur verder rijden. Dat is ook niet wenselijk.

Een noodoplossing is dan: vrouwen in het ambt. In navolging van de Bijbelse Deborah, die ook Richteres was, omdat er geen competente man was. En in zekere zin zou je ook de vrouwen bij het graf als voorbeeld kunnen nemen. Zij waren geloviger en dapperder dan de (mannelijke) discipelen.

Daar heb ik mijn vraagtekens bij. Richteres is toch nog iets anders dan ambtsdrager. Ambtsdragers hebben de taak van profeet, priester en koning in het openbaar. Richters hadden niet de priesterlijke bediening (offeren e.d.), maar de koninklijke, namelijk het volk leiden.
Of ze de profetelijke bediening hadden weet ik zo niet, ik heb geen voorbeeld van een richter die de Woorden Gods verkondigde.
De vrouwen evenmin, dus m.i. zijn er geen Bijbelse voorbeelden van vrouwen als ambtsdragers.

[zonnebloem96]

aanvulling: Hulda had trouwens wel de profetische bediening, zij was profetes.
Echter mist nog steeds een voorbeeld van een vrouw met priesterlijke bediening.

[Wim Anker]

Ja dat is wat ik bedoel Sheba, onze berichtjes passeerden elkaar net

Ik geloof het ook
Er staat trouwens nog meer geschreven over die tollenaar. Er staat niet alleen dat hij uitriep wees mij de zondaar genadig. Er staat ook nog bij. Hij dan ging gerechtvaardigd naar huis.
Zou deze zondaar toen hij gerechtvaardigd naar huis ging, bij wijze van spreken zijn plek aan de avondmaalstafel leeg durven laten? En wel anderen menen te kunnen onderwijzen? Laat staan weten hiertoe (roeping tot het ambt)door God geroepen te zijn?

Zo ken ik er nog wel een paar...

Hoe bedoel je dit?

Dat deze inlegkunde wel heel erg gericht is op het bevestigen van het eigen gelijk.

[samanthi]

Wim Anker schreef:
Dat deze inlegkunde wel heel erg gericht is op het bevestigen van het eigen gelijk.

Ik vroeg het niet aan jou.

[DDD]

Op grond van de Bijbelse onderbouwing eerder in dit topic vind ik dat een ambtsdrager zelf ook enige kennis aan Christus moet hebben, waarbij die persoon dan ook aan het Avondmaal dient te gaan.
Echter: wat als er in een gemeente weinig mannen aan het Avondmaal gaan en degenen die wel gaan te oud zijn o.i.d. waardoor zij niet als ambtsdrager kunnen worden gekozen? Laat je dan de vacatures onvervuld?

Een gemeente behoort ambtelijk te worden geleid. Zonder leiding kan een gemeente niet voortbestaan: dan is het ofwel aansluiten bij een naburige gemeente die wel ambtelijk wordt geleid, ofwel de gemeente opheffen.
Als er nauwelijks mannen aan het Avondmaal gaan, geeft dat sowieso te denken.

Nou, daar gaat de bijbel ons anders niet in voor. Lydia kwam met enkele vrouwen samen aan de rivier, en daar staat geen kwaad woord over in de bijbel. Ik vind het nogal ver gaan om een gemeente op te heffen omdat er alleen vrouwen aan het avondmaal gaan.

[Johannes 3:16]

Uit het boekje 'Ambt en avondmaalsmijding'.

Zoals eerder gezegd, hebben wij wel begrip voor mensen die met schroom vervuld zijn voor het Avondmaal. Ook voor mensen die twijfelen en aangevochten worden, voor bekommerde zielen. Maar wij zouden van hen juist verwachten dat zij ook schroom hebben voor het ambt. Deze schroom voor het ambt komt immers in de Bijbel reeds voor. De vraag of men ambtsdrager kan worden, en dus een grote verantwoordelijkheid op zich mag nemen voor het welzijn van anderen, is toch niet van minder gewicht dan de vraag of men zelf wel kan deelnemen aan het Avondmaal? Wij zijden het tegendeel willen beweren. Wat wij niet begrijpen is, dat mensen met grote schroom ten aanzien van het Avondmaal, met grote twijfel of zij wel deelhebben aan het heil van Christus, intussen met grote zekerheid en zéér vastberaden het recht claimen ambtsdrager te mogen worden. We hebben moeite met deze vrijmoedigheid.
‘Hoe kan een ouderling huisbezoek doen bij bezwaarden, als hij zelf ook tot die bezwaarden behoort? Zij zijn gebonden door verkeerde opvattingen en tradities, maar bij deze ouderling zèlf ontbreekt het óók aan het juiste inzicht! Hòe kan hij de dolende schapen de weg wijzen, als hij die zelf niet kent – of voor zover hij de juiste weg vermoedt – die toch zèlf niet gaat?’ (Overwegingen 1960, pag. 25).
Wij zouden zelf nog een stap verder willen gaan. Wij denken dat zulke ambtsdragers – en dat geldt niet alleen de ouderlingen maar óók de diakenen – door hun voorbeeld vreesachtige mensen kunnen hinderen en juist àfhouden van het Avondmaal. Er is namelijk heel wat vrijmoedigheid toe nodig om als gemeentelid aan te gaan terwijl de kerkenraadsleden in hun bank blijven zitten! Die ambtsdragers moeten toch wel in zo’n grote geestelijke nood terecht komen, in zo’n verlegenheid en spanning dat zij dit onmogelijk langere tijd kunnen volhouden? Zij zullen zich immers afvragen: stel dat ik één van de kleinen die in Christus geloven, zou hinderen!
Wie na ernstige pastorale gesprekken bij voortduur niet de vrijmoedigheid heeft aan het Avondmaal deel te nemen, zou zelf dienen in te zien dat hij geen ambtsdrager kan worden of blijven. Nog méér zou de kerkenraad van zijn gemeente dat dienen in te zien en daarnaar dienen te handelen.

[Johannes 3:16]

Nog een stukje uit het genoemde boekje:

Op de vraag of het mogelijk is, dat een ambtsdrager wel vrijmoedigheid ontvangt om zijn ambt in het midden van de gemeente te bekleden, maar geen vrijmoedigheid ontvangt tot deelname aan het Avondmaal, antwoorden sommigen bevestigend. Zij zeggen ‘op grond van eigen geestelijke staat en stand geen recht te bezitten (nl. om aan de dis des Verbonds aan te zitten)’.
Deze ambtsdragers scheiden, wat niet gescheiden kan en mag worden. Wij wezen hierboven al op de nauwe verbondenheid van ambt en Avondmaal. Wie bij zijn bevestiging tot ambtsdrager zegt in zijn hart overtuigd te zijn dat hij wettig door Gods gemeente en mitsdien door God zelf tot zijn heilige dienst geroepen is, kan niet tegelijk een wezenlijk deel van zijn ambtelijke dienst uitsluiten. De deelname aan het Heilig Avondmaal en de gemeente daarin voor te gaan met woord en daad is zo’n wezenlijk deel. Het is het verkondigen van de dood des Heeren totdat Hij komt. Wie opdracht krijgt de gemeente te leiden en voor te gaan op de weg des Heeren, kan en mag op dit zeer wezenlijke punt zijn dienst niet verzaken. Dit is scheiden wat niet te scheiden is.
Wie geen Goddelijk recht heeft om aan het Avondmaal aan te gaan, heeft ook geen Goddelijk recht tot het ambt. Zou de Heere het onmogelijk vragen van hen, die Hij geroepen roept in Zijn dienst? Als hij iemand tot de ambtelijke dienst roept, dan is dit tot de hele ambtelijke dienst en niet tot een stukje daarvan.
Ook een beroep op de onvolkomenheid van de kerk – die de volmaaktheid pas bereiken zal in het einde der dagen – is hier niet op zijn plaats. Het Heilig Avondmaal spreekt ons van het nu nog verborgen (verhulde) Koninkrijk van God, waarheen we als gemeente op weg zijn. Het is ons tot voedsel gegeven om op die weg staande en gaande te blijven. Hoe zou de ambtsdrager zonder dat voedsel zelf te nemen, de gemeente op weg naar het Rijk leiden?

Als de ambtsdrager niet aan het Avondmaal kan, omdat het te heilig is, is het ambt dan een minder heilige zaak, zodat hij de aanvaarding daarvan wel aandurft?
Ook het ambt is een heilige zaak. Door de ambten regeert Christus immers Zijn Kerk.
Wie scheiding maakt tussen ambt en sacrament door als ambtsdrager het Avondmaal niet te gebruiken, verburgerlijkt het ambt tot een menselijke bestuursfunctie in de gemeenten. En dat kan de bedoeling van de Avondmaalsmijdende ambtsdrager nooit zijn.

[CvdW]

Nu zijn we dus terug waar we waren.
De mannen die aan het avondmaal gaan worden niet op tweetal gesteld en mannen die niet aangaan worden wel op lijstje gezet voor ouderling of diaken.
Er is dus iets grondigs mis in de kerk!
Dit zal wellicht niet voor elk kerkverband gelden en ook niet voor elke kerkelijke gemeente, maar in de krant is wel te lezen dat men klaagt dat de ambten niet of moeilijk vervuld raken.
Handel conform DKO.

[eilander]

Ik denk dat de combinatie 'schroom tot het ambt - schroom om deelnemen aan het Heilig Avondmaal' vaker voorkomt eigenlijk. Mis ik nu iets, of zegt het citaat daar niets over?

[Johannes 3:16]

Ik denk dat de combinatie 'schroom tot het ambt - schroom om deelnemen aan het Heilig Avondmaal' vaker voorkomt eigenlijk. Mis ik nu iets, of zegt het citaat daar niets over?

Het ging over de vraag of het mogelijk is dat iemand wel de vrijmoedigheid kan hebben om een ambt te aanvaarden, maar geen vrijmoedigheid heeft om aan het Avondmaal te gaan.

Het boekje laat zien dat hier geen tegenstelling in kan bestaan.

[eilander]

Ik denk dat de combinatie 'schroom tot het ambt - schroom om deelnemen aan het Heilig Avondmaal' vaker voorkomt eigenlijk. Mis ik nu iets, of zegt het citaat daar niets over?

Het ging over de vraag of het mogelijk is dat iemand wel de vrijmoedigheid kan hebben om een ambt te aanvaarden, maar geen vrijmoedigheid heeft om aan het Avondmaal te gaan.

Het boekje laat zien dat hier geen tegenstelling in kan bestaan.

Dat begrijp ik, maar het lijkt erop alsof er in één keer doorgeschoten wordt van "niet zomaar durven bedanken voor de verkiezing tot het ambt" naar "met grote zekerheid en zéér vastberaden het recht claimen ambtsdrager te mogen worden". Sorry, maar dat gaat mij te ver.

Nog afgezien van mijn waarneming dat ik ook nog nooit heb gehoord dat een Avondmaalsganger een recht claimt op een plaats in de kerkenraadsbank. Wat is dat voor een vreemde tekst?

[Johannes 3:16]

Ik denk dat het zo bedoeld wordt, en zo staat het ook in het boekje: 'Wie geen Goddelijk recht heeft om aan het Avondmaal aan te gaan, heeft ook geen Goddelijk recht tot het ambt'.
Als iemand dan toch het ambt aanvaart, claimt iemand toch in zekere zin het ambt?

[Sheba]

Wim Anker schreef:
Dat deze inlegkunde wel heel erg gericht is op het bevestigen van het eigen gelijk.

Ik vroeg het niet aan jou.

Die "inlegkunde" heb je zelf uitgelokt door onderstaande vraag op te werpen.

Wie zou de beste ambtsdrager zijn? de farizeer of de tollenaar?

Verder heb ik niets gezegd wat niet naar Gods Woord is. Leg ik m.i. Er ook niets in. De tollenaar was de zondaar. En ging gerechtvaardigd naar huis.
De farizeeer was niet de zondaar en ging dus niet gerechtvaardigd naar huis. Hij kon nog danken dat hij niet was als die en die...
Zolang ik nog kan zeggen ik ben gelukkig niet zoals diegene die in zonden leven, maar nog wel buiten het verzoenend lijden en sterven van Christus kan... Ben ik net als die Farizeeër. En ook al sta ik daar ahw ergens tussenin, maar nog steeds buiten het verzoenend lijden en sterven... Ben ik niet gerechtvaardigd. En niet geroepen tot het ambt ( als ik man zou zijn)
Nicodemus was wel de zondaar geworden en had Christus liefgekregen.

En de gevolgtrekking dat iemand die gerechtvaardigd is in Christus niet van de tafel des Heeren kan afblijven is bijbels. Hij belijdt daar juist wie hij is in Christus.
En dat dat zeker dan ook geldt voor iemand die meent geroepen te zijn tot ambtsdrager. ( tenzij je ervan uit blijft gaan dat een niet wedergeboren man tot het ambt geroepen wordt. Maar dat is niet Bijbels m.i. Zie Handelingen.)