Daphne schreef:

Tiberius schreef: Ik wist niet, dat je Refo al zo lang kent.

Wie zegt dat nou... we hebben allebei een andere vader hoor en moeder uiteraard

Tiberius las je bijdrage maar half. Hij sloeg het eerste woord over.

Tiberius schreef:

Daphne schreef:

Tiberius schreef: Ik wist niet, dat je Refo al zo lang kent.

Wie zegt dat nou... we hebben allebei een andere vader hoor en moeder uiteraard

Ik zeg niet, dat jullie dezelfde vader hebben.
Ik verbaas me er alleen over, dat jij Refo al zo lang kent, dat jij je nog herinnert wat zijn vader in 1963 deed.

WHOEHOE!!! Een oplettend lezer! Je gaat door voor de koelkast!

refo schreef:

Daphne schreef:

Tiberius schreef: Ik wist niet, dat je Refo al zo lang kent.

Wie zegt dat nou... we hebben allebei een andere vader hoor en moeder uiteraard

Tiberius las je bijdrage maar half. Hij sloeg het eerste woord over.

Ik ben altijd meer gefocust op het laatste woord.

Tiberius schreef:

refo schreef:

Daphne schreef:

Tiberius schreef: Ik wist niet, dat je Refo al zo lang kent.

Wie zegt dat nou... we hebben allebei een andere vader hoor en moeder uiteraard

Tiberius las je bijdrage maar half. Hij sloeg het eerste woord over.

Ik ben altijd meer gefocust op het laatste woord.

Tja dat is de mens eigen het laatste en meestal ook het hoogste woord

Tiberius schreef:

refo schreef:

Daphne schreef:

Tiberius schreef: Ik wist niet, dat je Refo al zo lang kent.

Wie zegt dat nou... we hebben allebei een andere vader hoor en moeder uiteraard

Tiberius las je bijdrage maar half. Hij sloeg het eerste woord over.

Ik ben altijd meer gefocust op het laatste woord.

Ja, ik kan er niks aan doen: maar dan ben je meer doeltaalgericht, dan brontekstgetrouw!

-DIA- schreef:

judith schreef:achh, ik vind alle bloemen gewoon mooi.

Ook de bloemen van een varen?

hebben die bloemen dan? Ik heb geen verstand van bloemen, ik kijk en ruik er alleen maar aan.

judith schreef:

-DIA- schreef:

judith schreef:achh, ik vind alle bloemen gewoon mooi.

Ook de bloemen van een varen?

hebben die bloemen dan? Ik heb geen verstand van bloemen, ik kijk en ruik er alleen maar aan.

Ik kan je wel beloven dat je bij een bloem van een varen niks ruikt, eenvoudig oimdat het geen bloeiende
planten (Angiospermen) zijn....
Datzelfde geldt trouwens voor veel bloemen, eenvoudig omdat ze reukloos zijn, voor een mensenneus dan...
Maar je hebt gelijk: Alle bloemen zijn mooi om te zien...!

ik weet niet of ze vallen onder bloemen, maar de lak-anthurium is voor mij de allermooiste (je kunt ze ook per 1 tot 3 in vaas kopen)....waarom? ik zou het niet weten, maar ze hebben voor mij iets onweerstaanbaar moois.....

neppers.........makklijk in ondehoud en staan altijd in bloei

Bart schreef:neppers.........makklijk in ondehoud en staan altijd in bloei

duidelijk geen liefhebber van deze bloem/plant

Fresia's

Paardenbloemen
(Ik kleur het maar oranje, wamt geel komt niet uit op de blauwe achtergrond)
Een bloem die soms hele weilanden geel kleurt. Ik vindt het altijd een prachtig gezicht.
Ik zal Wikipedia even citeren voor meer info:

De paardenbloem (Taraxacum officinale) is een soort uit de composietenfamilie (Asteraceae). In deze familie zijn bloemen sterk gereduceerd en klein en staan ze dicht bij elkaar in een bloemhoofdje. Paardenbloemen zijn heel algemeen. In april kunnen ze hele weilanden geel kleuren. Dat neemt niet weg dat bepaalde micro-soorten en secties zeldzaam kunnen zijn.

De paardenbloem komt van oorsprong voor in Afrika, Azië en Europa en is door toedoen van de mens over veel andere plaatsen verspreid.

In Nederland zijn tenminste 250 micro-soorten bekend. Micro-soorten zijn klonen of mengsels van klonen, die morfologisch onderscheidbaar zijn van elkaar. Omdat er zeer veel kruisingen tussen de micro-soorten voorkomen, worden ze door de Heukels' Flora van Nederland niet meer als aparte microsoorten gezien en zijn de volgende secties en soorten tot wat wel wordt aangeduid als Taraxacum officinale agg. G.H.Weber ex F.H.Wigg. samengevoegd:
sect. Taraxacum
sect. Ruderalia
sect. Vulgaria
Taraxacum vulgare
Taraxacum palustre
Taraxacum laevigatum
Taraxacum obliquum
Taraxacum celticum
Taraxacum hamatum
Leontodon taraxacum
Botanische beschrijving
Het bloemhoofdje van de paardenbloem lijkt op een bloem, maar is feitelijk samengesteld uit een groot aantal kleine bloemetjes. Het bestaat uit alleen gele lintbloemen. De pappus bestaat uit haren en kan beschouwd worden als een gereduceerde kelk. Zie voor verdere uitleg composietenfamilie. De stengel is altijd hol en heeft nooit bladeren. De bladeren staan in een bladrozet bij elkaar. Ze zijn diep ingesneden tot bochtig getand. Bij kneuzing vloeit uit de plant een witte, melkachtige vloeistof, die paardenbloemenmelk wordt genoemd. Deze laat bruine vlekken achter.

De wortel is een penwortel die decimeters diep de grond in kan dringen. Wanneer hij afbreekt op behoorlijke diepte kan deze zich herstellen en meerdere rozetten geven.

De voortplanting van paardenbloemen vindt voor een groot deel plaats door middel van apomixie, dat wil zeggen dat het vruchtbeginsel kan uitgroeien tot een zaad zonder dat de eicel bevrucht is geweest. De paardenbloem kloont zichzelf op deze manier. Daardoor zijn er grote groepen paardenbloemen die genetisch en morfologisch weinig van elkaar verschillen en deze worden microsoorten genoemd. In Nederland zijn er minimaal 250 microsoorten gevonden. Deze microsoorten worden samengevoegd tot secties. Deze worden in diverse flora's beschreven in plaats van de soorten. De paardenbloem kan zich echter ook voortplanten door middel van bevruchting.

De vrucht is een nootje (vaak zegt men ten onrechte "zaad"). Aan het nootje zit het gesteelde vruchtpluis (pappus). De nootjes worden door de wind verspreid (anemochorie). De pappus is in feite de bloemkelk. Het vruchtpluis zit vast op een steeltje (het rostrum), daaronder zit de piramide en het vruchtlichaam. Dit laatste heeft ribben en heeft veelal stekels aan de bovenkant. De kleur van het vruchtlichaam is een determinatiekenmerk.

Werkzame stoffen
Inuline
Choline
Looizuur
Bitterstoffen

Het melksap bevat eiwit, hars, taraxarine en taraxine.

Gebruik als Molsla
Paardenbloemen zijn eetbaar. De jonge bladeren zijn minder bitter dan de volwassen bladeren. Door "bleken" kan de bitterheid worden verminderd, net als bij witlof. Traditioneel worden de bladeren hiertoe overdekt met zand. Ze worden dan molsla genoemd. Het is het jonge blad van de paardenbloem. Vroeger werd in de lente in molshopen naar gebleekte paardenbloembladeren gezocht, vandaar de naam molsla.

Door veredeling is een verbeterde, bladrijke molsla verkregen. Molsla wordt op diverse markten in Europa als malse voorjaarsgroente aangeboden. In Nederland en België is het niet ruim verkrijgbaar.

Kruidengeneeskunde
De wortel wordt wel in gedroogde vorm tegen nier- en galkwalen gebruikt.
De melk van de plant kan gebruikt worden tegen puistjes door ze rechtstreeks aan te brengen.
Afkooksel van de wortels, verse worteltinctuur of vers geperst wortelsap van de paardenbloem wordt gebruikt voor de behandeling van artritis.
De wortels en bladeren hebben een eetlustopwekkende werking vanwege de aanwezige bitterstoffen.

Honing
Van de bloemen kan op eenvoudige wijze een honingachtige siroop worden gekookt, met name in Duitsland bekend. Dit wordt dan op dezelfde manier als honing genuttigd.

Overig
In de Sovjet-Unie is getracht om uit paardenbloemen rubber te fabriceren. Er werden speciale landbouwwerktuigen voor ontwikkeld en speciale fabrieken gebouwd. In 1941 was het areaal paardenbloemen 67.000 ha groot en waren er meer dan 10.000 kolchozen bij betrokken. In bepaalde jaren voorzag de paardenbloementeelt in 30 procent van de rubberbehoefte van de Sovjet-Unie. Eén hectare paardenbloemen levert 150 kilogram rubber tegen 2000 kg per ha voor de Braziliaanse rubberboom. Door de opkomst van synthetisch rubber ging de betekenis van de paardenbloementeelt voor de productie van rubber verloren.[3]
Paardensla is een alternatieve naam, de paardenbloem werd ook wel als veevoer gebruikt.
Cavia's en konijnen zijn dol op versgeplukte bladeren van de paardenbloem.

Iconografie
In de iconografie is de paardenbloem het symbool en attribuut van de gematigdheid. Ook is het een christelijk symbool van rouw.

Andere namen
De paardenbloem is in het noorden bekend als hondstong (Drenthe) en als hondenbloem (Groningen) en hynsteblom in Friesland. In het Nederlands is hondstong ook de benaming voor een andere plantensoort. In het zuiden (Limburg) en in Vlaanderen (België) wordt de paardenbloem ook wel pisbloem of pissebloem genoemd. In West-Vlaanderen spreekt men vaak van beddepissers of iets vulgairder beddezeekers. In verschillende delen van (Zeeland) kan de naam variëren van pissebed, pissebaede tot pisseblomme. De naam pisbloem of pissebed slaat op het kennelijk urine-afdrijvend effect van de plant wanneer de bladeren gegeten worden. Ook de naam melkwiet komt veel voor in de provincie Zeeland. In delen van Gelderland wordt de wortelrozet kettingspol genoemd. Andere namen zijn konijnenbladeren (bijvoorbeeld op Texel) of brievenbesteller (in West-Friesland). De laatste naam slaat op het vruchtpluis dat wanneer ertegen aangeblazen wordt, wegdrijft om als het ware de zaden die er aan hangen als brieven te bestellen.

Tot het begin van de twintigste eeuw was er geen officiële Nederlandse naam voor de paardenbloem. Dat was lastig bij onderwijs en educatie omdat de plant in verschillende streken een andere naam had. Een commissie van de KNNV onder leiding van Hendrik Heukels stelde in 1906 het boekje "Nederlandse plantenamen" samen, waarin een lijst van plantennamen is opgenomen om meer eenheid te brengen in het gebruik van Nederlandse namen voor planten. Er werd daarbij een keuze gemaakt uit de veelheid aan regionale namen voor planten. Sindsdien heet de plant in het Nederlands officieel paardenbloem. De betekenis is vermoedelijk nutteloze of waardeloze bloem. Een vergelijkbaar gebruik van het woord 'paard' is te vinden in paardenkastanje, die, in tegenstelling tot de tamme kastanje, niet eetbaar is. Waarom het woord 'paard' deze betekenis kan hebben is onduidelijk.

Spelling
Naar de paardenbloem is een bekende uitzondering in de Nederlandse spelling genoemd, de paardebloemregel. Tot de spellingwijziging van 2005 gold dat er geen tussen-n werd geschreven in een samenstelling waarvan het eerste deel een dierennaam is en het tweede deel een plantkundige aanduiding. Paardebloem was het bekendste voorbeeld van die uitzondering, vandaar de paardebloemregel. Inmiddels is het toch paardenbloem geworden.

Rozen en Hortensia's.

tulpen en seringen

-DIA- schreef:Paardenbloemen

Niet!

het is een pest!