Wat heeft een GBS bijbel voor op een reguliere editie?

[Hendrikus]

De verschijning van een nieuwe psalmberijming was ongetwijfeld[*] wel een gerede aanleiding om te proberen ook het zingen te verbeteren. Maar 't is dus niet zo dat de berijming 1773 is gemaakt om op de korte zingtrant te worden gezongen.

[*] Dat vraag ik me af. Ik ken geen voorbeeld van een poging tot ritmisch zingen uit de 18e eeuw. Wel instrumentale notaties, maar ik ken geen enkele bron die wijst in een richting als dat zou 1773 een poging zijn om ritmisch te zingen. Verder dan de versnelde zingtrant (alleen de begin en eindnoten van de regels nog langgerekt) en poging de ongecontroleerde buigingen en halen in te dammen ging het mijns inziens niet. NB Zelfs Bastiaans schreef de muziek voor de eredienst een eeuw later nog niet-ritmisch, evenals de bekende uitgave van Johannes Worp. Pas in de 20e eeuw werden de oude zettingen overgezet naar ritmisch.

Ik zei niet dat de invoering van de berijming 1773 een aanleiding was om het ritmisch zingen in te voeren. Wat ik zei, was dat het idee om de korte zingtrant in te voeren een poging was om de gemeentezang te verbeteren. Immers, als men alle noten even langgerekt zingt en al glibberend van de ene naar de andere noot sjokt, is het al een hele verbetering wanneer de lengte van de noten gehalveerd wordt, uitgezonderd de eerste en de laatste noot van de regel. [Waarmee je trouwens in Psalm 68 voor de meeste regels het juiste ritme te pakken hebt.]

Je hebt gelijk, hoewel de psalmboekjes in die tijd een ritmische notatie lieten zien, zong men isometrisch. Pogingen om daadwerkelijk ritmisch te gaan zingen, komen pas tegen het eind van de 19e eeuw voorzichtig op gang en vinden pas bredere ingang gaandeweg de eerste helft van de vorige eeuw.

[-DIA-]

De verschijning van een nieuwe psalmberijming was ongetwijfeld[*] wel een gerede aanleiding om te proberen ook het zingen te verbeteren. Maar 't is dus niet zo dat de berijming 1773 is gemaakt om op de korte zingtrant te worden gezongen.

[*] Dat vraag ik me af. Ik ken geen voorbeeld van een poging tot ritmisch zingen uit de 18e eeuw. Wel instrumentale notaties, maar ik ken geen enkele bron die wijst in een richting als dat zou 1773 een poging zijn om ritmisch te zingen. Verder dan de versnelde zingtrant (alleen de begin en eindnoten van de regels nog langgerekt) en poging de ongecontroleerde buigingen en halen in te dammen ging het mijns inziens niet. NB Zelfs Bastiaans schreef de muziek voor de eredienst een eeuw later nog niet-ritmisch, evenals de bekende uitgave van Johannes Worp. Pas in de 20e eeuw werden de oude zettingen overgezet naar ritmisch.

Ik zei niet dat de invoering van de berijming 1773 een aanleiding was om het ritmisch zingen in te voeren. Wat ik zei, was dat het idee om de korte zingtrant in te voeren een poging was om de gemeentezang te verbeteren. Immers, als men alle noten even langgerekt zingt en al glibberend van de ene naar de andere noot sjokt, is het al een hele verbetering wanneer de lengte van de noten gehalveerd wordt, uitgezonderd de eerste en de laatste noot van de regel. [Waarmee je trouwens in Psalm 68 voor de meeste regels het juiste ritme te pakken hebt.]

Je hebt gelijk, hoewel de psalmboekjes in die tijd een ritmische notatie lieten zien, zong men isometrisch. Pogingen om daadwerkelijk ritmisch te gaan zingen, komen pas tegen het eind van de 19e eeuw voorzichtig op gang en vinden pas bredere ingang gaandeweg de eerste helft van de vorige eeuw.

De eerste alinea zit litterair gezien perfect in elkaar. Mijn complimenten! De verwoording is dusdanig knap gekozen dat zonder veel bijzonderheden te noemen, het gevoelen, het standpunt en de zienswijze van de auteur geheel tot zijn recht komt.

[refo]

De eerste alinea zit litterair gezien perfect in elkaar. Mijn complimenten! De verwoording is dusdanig knap gekozen dat zonder veel bijzonderheden te noemen, het gevoelen, het standpunt en de zienswijze van de auteur geheel tot zijn recht komt.

Dat is dan goed gelukt, want de bedoeling van iedere bijdrage.

Wat jouw gevoelen, standpunt en zienswijze in dezen is kan ik niet tot zijn recht zien komen. Tenzij ik je bijdrage cynisch mag opvatten, want dan weer wel. Dan heeft je bijdrage ook iets literaars.

[-DIA-]

De eerste alinea zit litterair gezien perfect in elkaar. Mijn complimenten! De verwoording is dusdanig knap gekozen dat zonder veel bijzonderheden te noemen, het gevoelen, het standpunt en de zienswijze van de auteur geheel tot zijn recht komt.

Dat is dan goed gelukt, want de bedoeling van iedere bijdrage.

Wat jouw gevoelen, standpunt en zienswijze in dezen is kan ik niet tot zijn recht zien komen. Tenzij ik je bijdrage cynisch mag opvatten, want dan weer wel. Dan heeft je bijdrage ook iets literaars.

Ik bedoelde: Zo ken ik dhr. H. In deze paar woorden zien we dhr. H. echt zoals hij zich hier openbaart.
Men zei vroeger wel eens: Elk woord weegt.
Zo gezien vind ik het knap omschreven, hoewel ik er vanzelf niet kan bijvallen.

[Van Ewijk]

Ik heb het woord binnen gekregen en kan niet anders zeggen dan dat ik er erg content mee ben.
Als ik nu ondanks de huidige drukte die ik momenteel heb wat vaker de tijd en de rust krijg (geknal buiten) om er langdurig in te lezen zou dat helemaal ideaal zijn...