Nasrani schreef:-DIA- schreef:Was het niet zo, het staat me ergens bij, dat dhr. W.J. Ouweneel, van het boek "Geloofszekerheid", anders is gaan 'geloven' omtrent de eerste hoofstukken van de Bijbel? Ik meen dat ik zijn naam las in een rijtje namen waaronder ook de bekende heer. A.G. Knevel...
Waarom moet bij jou altijd iemand in een hokje geplaatst worden?
Het is toch hetzelfde hokje waarin jij en ik zitten? Wij allen zijn van nature veranderlijke mensen.
Maar er meer. We zien ook dat er altijd mensen zijn geweest die een andere inhoud aan de Bijbelse Boodschap probeerden te geven. Daar moeten we erg in hebben. We moeten niet alles geloven wat in strijd is met de Bijbel.
Ik lees in Bijbel niets over een andere oorsprong van het leven dan we in Genesis lezen.
We kunnen daar over fantaseren, maar ik geloof dat er ook nog wat anders in Gods Woord staat.
We niet willen indringen in zaken die God voor ons verborgen heeft. Wat nut ons dat, anders dan ketterijen invoeren,
onderling verwijdering bevorderen, en voor onszelf gaan verdwalen. We hebben scherp te zijn. Waar een ander
invalt, moeten wij niet denken dat we daar niet in vallen. De discipelen vroegen eerlijk en oprecht, toen Hij zei dat
één van hen Hem zou verraden. Wisten ze toen zeker: Ik zal dat nooit doen? Nee, ze vroegen, door wat zelfkennis:
Ben ik het? Begrijpt u?
Of zou het geslacht dat ketterijen bedektelijk of openlijk invoeren nu in deze tijd zijn uitgestorven?
Denkt even na, en bezint eer ge veroordeeld. Ik spreek niet over hokjes. Heb ik dat ooit gedaan? Waarom zou ik'
dat dan nu wel doen? U suggereert dat ik "altijd iemand in een hokje plaats". Dit verwijt treft me al zeker
acht lange jaren op dit forum, en ook hier, mensen die het niet verstaan. Mensen doe niet kunnen luisteren, zelf
ook soms niet willen luisteren. Men heeft een eigen interpretatie, en onderzoekt niet. Is het niet zo? Wat waar komt
het vandaan dat men zegt dat ik mensen "altijd in hokjes plaats"? Denkt na.
We hebben vaak gewezen op een bekend spreekwoord: Een schip op het strand is als een baken in zee.
Daar zijn ook Bijbelse voorbeelden van. Bijvoorbeeld: bouwen we wel op een rotssteen, of op zand?
Hebben onze vrijgemaakte medemensen dat gestrande schip in het oog gehouden?
Hebben we altijd geleerd van de val van anderen? Nee toch? We merken doorgaan niet op.
Ik vind het jammer dat ik dit nu weer opnieuw moest uitleggen. Jammer.