Gedichten

[parsifal]

Van de heuvel Golgotha,
uit des Heilands wrede wonden,
vloeien stromen van genâ
voor scharlakenrode zonden.
(...)

Ik lees nu pas dit prachtige gedicht. Wie heeft dit geschreven?

P.Huet

Is dat ook niet de dichter van "Vaste Rots van mijn behoud?"

Nee, dat was Jacqueline van der Waals.

[Terri]

De dichter is Toplady en de vertaalster Jacqueline van der Waals

[-DIA-]

Is dat ook niet de dichter van "Vaste Rots van mijn behoud?"

Nee, dat was Jacqueline van der Waals.

Nee, dat was (in de oorspronkelijke Engelse versie) A.M Toplady (1740- 1778)

[-DIA-]

Toevoeging: Ik zie dat het boven al is gezegd...

[parsifal]

De dichter is Toplady en de vertaalster Jacqueline van der Waals

Het lied is wel wat meer dan een vertaling. Van der Waals was zelf een heel goede dichtster en dat is te merken. Al is het lied natuurlijk zeker herdicht op basis van "rock of ages"

[-DIA-]

De dichter is Toplady en de vertaalster Jacqueline van der Waals

Het lied is wel wat meer dan een vertaling. Van der Waals was zelf een heel goede dichtster en dat is te merken. Al is het lied natuurlijk zeker herdicht op basis van "rock of ages"

Ja, klopt, ooit merkte ds. J. Roos op dat de oorspronkelijke Engelse versie meer diepgang had,
en die had ook zijn voorkeur.

[Mannetje]

Oordeel zelf:
Rock of Ages, cleft for me,
Let me hide myself in Thee;
Let the water and the blood,
From Thy wounded side which flowed,
Be of sin the double cure,
Save from wrath and make me pure.

Not the labor of my hands
Can fulfill Thy law’s demands;
Could my zeal no respite know,
Could my tears forever flow,
All for sin could not atone;
Thou must save, and Thou alone.

Nothing in my hand I bring,
Simply to Thy cross I cling;
Naked, come to Thee for dress;
Helpless, look to Thee for grace;
Foul, I to the fountain fly;
Wash me, Savior, or I die.

While I draw this fleeting breath,
When my eyes shall close in death,
When I rise to worlds unknown,
And behold Thee on Thy throne,
Rock of Ages, cleft for me,
Let me hide myself in Thee.

En in het Nederlands:

Vaste rots van mijn behoud,
als de zonde mij benauwt,
laat mij steunen op uw trouw,
laat mij rusten in uw schauw,
waar het bloed door u gestort,
mij de bron des levens wordt.

Jezus, niet mijn eigen kracht,
niet het werk door mij volbracht,
niet het offer dat ik breng,
niet de tranen die ik pleng,
schoon ik ganse nachten ween,
kunnen redden, Gij alleen.

Zie, ik breng voor mijn behoud
U geen wierook, mirr' of goud;
moede kom ik, arm en naakt,
tot de God, die zalig maakt,
die de arme kleedt en voedt,
die de zondaar leven doet.

Eenmaal als de stonde slaat,
dat dit lichaam sterven gaat,
als mijn ziel uit d' aardse woon
opklimt tot des rechters troon,-
Rots der eeuwen, in uw schoot
berg mijn ziele voor de dood.

Overigens is er nog een vertaling in het Nederlands, daar kan ik zo snel de tekst echter niet van vinden.

[Hendrikus]

Oordeel zelf:
Rock of Ages, cleft for me,
Let me hide myself in Thee;
Let the water and the blood,
From Thy wounded side which flowed,
Be of sin the double cure,
Save from wrath and make me pure.

Not the labor of my hands
Can fulfill Thy law’s demands;
Could my zeal no respite know,
Could my tears forever flow,
All for sin could not atone;
Thou must save, and Thou alone.

Nothing in my hand I bring,
Simply to Thy cross I cling;
Naked, come to Thee for dress;
Helpless, look to Thee for grace;
Foul, I to the fountain fly;
Wash me, Savior, or I die.

While I draw this fleeting breath,
When my eyes shall close in death,
When I rise to worlds unknown,
And behold Thee on Thy throne,
Rock of Ages, cleft for me,
Let me hide myself in Thee.

En in het Nederlands:

Vaste rots van mijn behoud,
als de zonde mij benauwt,
laat mij steunen op uw trouw,
laat mij rusten in uw schauw,
waar het bloed door u gestort,
mij de bron des levens wordt.

Jezus, niet mijn eigen kracht,
niet het werk door mij volbracht,
niet het offer dat ik breng,
niet de tranen die ik pleng,
schoon ik ganse nachten ween,
kunnen redden, Gij alleen.

Zie, ik breng voor mijn behoud
U geen wierook, mirr' of goud;
moede kom ik, arm en naakt,
tot de God, die zalig maakt,
die de arme kleedt en voedt,
die de zondaar leven doet.

Eenmaal als de stonde slaat,
dat dit lichaam sterven gaat,
als mijn ziel uit d' aardse woon
opklimt tot des rechters troon,-
Rots der eeuwen, in uw schoot
berg mijn ziele voor de dood.

Overigens is er nog een vertaling in het Nederlands, daar kan ik zo snel de tekst echter niet van vinden.

Oordeel zelf:

Rots waaruit het leven welt

1 Rots waaruit het leven welt,
berg mij voor het wreed geweld;
laat het water met het bloed
dat Gij stort in overvloed
als een bron van Sion zijn,
die ontspringt in de woestijn.

2 Niet de arbeid die ik lijd,
niet mijn ijver en mijn strijd,
niet mijn have en mijn goed
komt uw eisen tegemoet,
ook mijn tranen en verdriet
zijn voor niets, redt Gij mij niet.

3 Ja, Gij zijt het die mij redt
van uw eigen strenge wet,
van mijn eigen dwaze schuld
die Gij delgt in uw geduld,
God die al mijn kwaad verdroeg,
uw genade is genoeg.

4 Wat ik in mijn handen houd
is uw kruis tot mijn behoud.
Gij die naakten overkleedt,
die tot redding zijt gereed,
die melaatsen rein doet zijn,
kleed mij, red mij, maak mij rein.

5 Als ik eens het leven laat
en de adem mij ontgaat,
als mijn oog gebroken is,
als mijn ziel gedoken is
in de dorre doodsvallei,
o Gij rots, wees daar nabij!

[zonnebloem96]

@Hendrikus.
De originele versie is inderdaad mooier, hoewel Vaste Rots evengoed prachtig blijft.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

In de smeltkroes
Eén is er Die uw lijden weet,
uw noden kent, u nooit vergeet!
Wacht stil op Hem, dra komt de tijd
dat Hij uw ziel van last bevrijdt.
Niets is er voor Zijn oog bedekt:
Hij weet hoe ver uw draagkracht strekt.
En of het laat is dan wel vroeg,
eens spreekt Hij toch: Het is genoeg!
Vertrouw op Hem Die u bemint,
zoals een vader 't liefste kind.
't Is liefde, zuiv're liefdegloed
die u zo bitter lijden doet.
Hij weet wel wat Zijn kind behoeft;
zoals de smelter 't goud beproeft
en aan de lout'ring overgeeft,
totdat hij het gezuiverd heeft,
zó zuivert Hij met wijs beleid
ook uw geloof door druk en strijd.
Zoals de smelter 't lout'ringsvuur,
bepaalt Hij ook uw lijdensduur;
geen dag te vroeg, geen uur te laat,
't is al naar Zijn beleid en raad.
Dra volgt de dag op deze nacht;
wees daarom stil, mijn ziel, en wacht.

[Jeremiah]

Over het sterven van een gelovige jongen

Ik zag niet, toen, die laatste keer,
je zon op aard' gedaald zozeer,
ik zie, en ik vergeet 't niet meer;
lief kind, ik zie je weer.

Hoewel je lag op bed verdoofd
en je soms riep: 'Mijn hoofd, mijn hoofd!'
zag ik je lach en 'k heb geloofd:
lief kind, ik zie je weer.

Je moeder stond er wenend bij,
je zusters blik was bleek, maar jij
keek steeds met helder' ogen blij.
Lief kind, ik zie je weer.

't is goed', sprak je, 'ik sterf in God,
een worm als ik, o, zalig lot!
Bij Christus smaak ik heilgenot.'
Lief kind, ik zie je weer.

'Mijn moeder, ik bemin u wel
met d' and'ren, droog uw tranen snel.
't is Christus, die ik 't hoogste stel.
Vaarwel, ik zie u weer.

Ik wilde eerst Gods dienaar zijn,
maar als 'k zolang nog hier zou zijn,
zou 'k van de dood afkerig zijn.'
Lief kind, ik zie je weer.

De sabbatszon rees meer en meer,
toen jouw zin doofd' en daalde neer
om op te gaan in hoger sfeer.
Vaarwel, ik zie je weer.

Ik stond daar naast je bed zo stil,
je hoofd was marmer, dood en kil,
je ziel was weg, ze kreeg haar wil.
Lief kond, ik zie je weer.

Ik zag waar men je lichaam lei;
je kist bedolf men, 'k stond erbij;
de wolken weenden, maar in mij
sprak God: 'We zien je weer.'

Ja, ouders, lach maar om je zoon,
je lieverd draagt de gloriekroon;
het graf is maar een korte woon
tot straks. We zien hem weer.

Het stof, dat hier nog rusten moet
en Jezus eens weer leven doet,
gaat straks zijn Bruigom tegemoet,
Die dag zien wij Hem weer.

R. M. MacCheyne

[Mara]

ZAAIEN

Ik zag op het verlaten land
een boer, die eenzaam koren zaaide.
Hij ging gebogen en zijn hand
deed stil het groot gebaar dat zaaide.

Want zaaien is een nederig werk
dat in ootmoedigheid geschiede,
en groot is het verborgen werk
van God alleen, Wiens wil geschiede...

W.A.P. Smit

[Ezen]

Dat gedicht komt in een boek voor, waarin een boerenjongen het oneens is met dat gedicht.
"Niemand loopt trotser over het land als een zaaier" zei hij.
Weet niet meer welk boek 't is. Bartje of zo.

[-DIA-]

Dat gedicht komt in een boek voor, waarin een boerenjongen het oneens is met dat gedicht.
"Niemand loopt trotser over het land als een zaaier" zei hij.
Weet niet meer welk boek 't is. Bartje of zo.

Het zou inderdaad Bartje van Anne de Vries kunnen zijn, het eerste deel denk ik.
Ik weet het ook niet zeker, maar het past daar wel goed, zo voor mijn gevoel.

[Zita]

ZAAIEN

Ik zag op het verlaten land
een boer, die eenzaam koren zaaide.
Hij ging gebogen en zijn hand
deed stil het groot gebaar dat zaaide.

Want zaaien is een nederig werk
dat in ootmoedigheid geschiede,
en groot is het verborgen werk
van God alleen, Wiens wil geschiede...

W.A.P. Smit

Ik zit van alle kanten vol boerenbloed, maar kan met zulke gedichten echt helemaal niks. Waarvan is dat zaaien een beeld? Van Woordverkondiging? Van het werken in nederigheid? Of gaat het om het zaaien an sich? Waarom die stille hand? Kan een hand ook niet-stil zijn? En dat zaaien bij uitstek nederig zou zijn, ontgaat mij ook al. Waarom dat tragische beeld van 'verlaten land' en 'eenzaam' en 'gebogen'? Zaaien is best wel leuk. Bovendien zaait iedereen zo'n beetje rond dezelfde tijd, dus echt verlaten is het niet. De aanvoegende wijs bij de eerste keer 'geschiede' snap ik niet. En taalkundig vind ik het ook niet echt een juweeltje: zaaide rijmt op zaaide, geschiede rijmt op geschiede. Zo kan ik ook wel dichten.
Misschien mis ik een antenne voor sentiment. Of dit gedicht gaat mij gewoon boven m'n pet. Of smaken verschillen.

[Terri]

Mij deed het denken aan Psalm 126.....