JCRyle schreef:Ik ben van mening, dat:
1. met de invoering van dergelijke liederen in de Eredienst er meer nadruk komt leggen op de Liturgie. Terwijl wij met de Reformatie het Woord weer terug hebben gekregen.
Het lijkt alsof je wil zeggen "wij hebben met de Reformatie "de preek" weer terug gekregen.
Even simpel gezged: In de Roomse traditie gebeurde veel in het Latijns, en gebeurde vrijwel alles door de priesters.
En daar kwam in de Reformatie verandering in.
Er werd weer gelezen en gepreekt in de eigen spreektaal, en de mensen mochten weer zelf liederen zingen, in plaats van zang door een koor.
Niet voor niks is door Calvijn een complete psalmberijming gemaakt met 'nieuwe' melodieën, zodat de mensen de psalmen wat makkelijker zouden kunnen zingen.
Nadrukkelijk is tijdens de Reformatie ook "de zang" weer aan 'ons' teruggegeven.
JCRyle schreef:Zeker de gemeentezang is een wezenlijk onderdeel van de Liturgie, maar dat moet altijd in verband staan met het Woord.
In essentie is het betekenis van "liturgie" de vormgeving van jouw/mijn/onze dienst aan de HEER, in ons hele leven.
Niet alleen in de (zondagse) erediensten, alhoewel dat natuurlijk wel één van de hoogtepunten is in de litugrie.
(Paulus en Silas zongen zelfs lofzangen terwijl ze in de gevangenis zaten - Hand. 16:25.)
Maar je kent vast de teksten als "God troont op de lofzangen van Zijn volk (zie bijv. Psalm 22:4),
de teksten in Efeziërs 5 (:19 "Spreekt onder elkaar met psalmen, en lofzangen, en geestelijke liederen, zingende en psalmende de HEERE in uw hart"), en Kolossenzen (:16 "leert en vermaant elkaar, met psalem en lofzangen, en geestelijke liedeeren, zingende de HEERE met aangenaamheid in uw hart"),
en ook in de Psalmen lees je al de roep om God "een nieuw lied" te zingen (zie bijv. Psalm 98:1 en Psalm 149:1)
Zang heeft een grote rol in onze (levens)liturgie.
Als je dan zou vinden dat daarvan niet teveel in de erediensten moet zijn, dan is er natuurlijk altijd de mogelijkheid om extra zangdiensten te organiseren, of gewoon als vroeger bij elkaar te komen op de koffie en samen te zingen.
Maar ook de oproep om naast psalmen ook gezangen en geestelijke liederen te zingen (en dat is toch iets ruimer dan de door de Dordtse Synode vastgestelde 12 gezangen), en "nieuwe" liederen te zingen, mogen we best serieus nemen.
En dan ook door liederen te zingen over nieuw-testamentische heilsfeiten.
JCRyle schreef:Mijn inziens komt het Woord van God minder aan de orde, bij het zingen van dergelijke liederen. Doorgaans worden de preken korter en de gemeente losser in de dienst des Heeren.
Het zingen van (
goede) liederen (psalmen EN gezangen EN hymnen) is OOK "Woord van God".
Dat door meer zingen de gemeente "losser" wordt (in de betekenis: niet zo stijfjes) mag ik hopen.
Dat door meer zingen de gemeenten losser "in de dienst des Heeren" zou worden, durf ik ernstig te betwijfelen.
JCRyle schreef:2. (Hierbij neem ik het voorbeeld van het "Onze Vader"). Het lijkt wel alsof je naar een uitvoering gaat van het Rooms Katholieke Kerkkoor. ...
Niet alles wat Rooms Katholiek is, is verderfelijk. ;-)
JCRyle schreef:Precies dezelfde elementen zie je terug komen in de melodie. Het is een gebed en daarom moet het ook als een gebed gezongen worden?
Ik begrijp hier even niet wat je bedoelt.
Als je een gebed wil zingen, lijkt het mij erg handig om het te zingen als een gebed.
JCRyle schreef:3. Zoals ik zei gaat het om een gebed. Dan vraag ik mij af of 'gebeden' die als gebed overgeleverd zijn, gezongen moeten worden.
In de tijd van de Bijbel lagen "spreken", "bidden" en "zingen" heel dicht bij elkaar.
Als er voorgelezen werd, werd dat op een zangerige manier (een reciterende manier) gedaan.
Dat de laatste (ongeveer) 700 jaar de zangkunst en muziekkunst enorm is uitgebreid, is niet zo maar te vergelijken met de Bijbelse praktijk.
Maar persoonlijk vind ik het gezamenlijk opzeggen van het Onze Vader net zo mooi en soms zelfs indrukwekkender, dan samen gezongen.
JCRyle schreef:Het 'Onze Vader' is door de Heere Jezus gegeven, nadat Zijn discipelen Hem vroegen om hen bidden te leren. En het was duidelijk uit het leven van de Heere Jezus dat bidden gebeurt 'in de binnenkamer'/'afgezonderd'.
Dat is een wat eenzijdige weergave inzake "bidden", want één van de kenmerken van de eerste gemeenten was het "volharden in de gebeden", ook en vooral in het samenzijn.
JCRyle schreef:Dit alles bij elkaar nemend kan ik niet verheugd zijn bij de opkomst van allerlei liedbundelen. En dan heb ik het nog geeneens over het niet-geïnspireerd-zijn van velen gezangen. Het is een teken aan de wand dat we aan het Woord niet genoeg te hebben om ons geloof vorm te geven en om ons geloof te belijden. Ik weet dat ik hier een zeldzame mening over heb, maar ik kan het niet anders zien.
Mijn geloof (en mijn "liturgie") "vorm geven" betekent o.a. dat ik getuig van mijn geloof, dat ik aan barmhartigheidswerk doe, dat ik gastvrij ben, dat ik dus een discipel van Jezus ben, maar ook dat ik zing en musiceer. En waarom zou dat niet ook in de zondagse liturgie tot uiting mogen of kunnen komen?