Weerklank (uit: Kerkgebouwen)

[Mara]

Afgelopen zondag was ik in een gemeente waar het Onze Vader werd gezongen.
Wat een ingewikkelde melodie is dat zeg.
De gemeente had er duidelijk ook nog moeite mee.
Ik zou aan de componist willen vragen: waarom?

Ik vind het juist een vrij eenvoudige melodie, redelijk voorspelbaar.
https://soundcloud.com/stichting-weerkl ... -sanderman

Hij loopt niet.
Ik ging vroeger met een vriendinnetje mee naar de ger kerk en daar werd het Onze Vader gezongen, maar de melodie was een stuk makkelijker te zingen. Misschien dat die nog teveel in mijn hoofd zit.
Maar bedankt voor de link, dan kan ik thuis even oefenen.

[Hendrikus]

Afgelopen zondag was ik in een gemeente waar het Onze Vader werd gezongen.
Wat een ingewikkelde melodie is dat zeg.
De gemeente had er duidelijk ook nog moeite mee.
Ik zou aan de componist willen vragen: waarom?

De melodie is nieuw, en dus onbekend. Moeilijk is 'ie niet, maar iets wat nieuw is, zul je wel eerst moeten oefenen. Bij de presentatie van Weerklank werd lied 300 één keer voorgezongen door een solist en daarna moeiteloos nagezongen door de vele honderden aanwezigen. Dat bewijst wel dat het geen moeilijke melodie is. De opname is nog te beluisteren op de website van de Stichting Weerklank.
Het gaat om de letterlijke tekst van het Onze Vader. Dat is dus geen metrisch regelmatig gedicht, maar een onberijmde tekst. Logisch dat zo'n melodie dan niet zo'n makkelijke meezinger wordt als een berijmde tekst. Maar de melodie volgt het spraakritme en is melodisch absoluut niet ingewikkeld of onlogisch.
Weerklank bevat naast lied 300 ook een Onze Vader (298) op melodie van Marcel Zimmer en (299) op melodie van Rikkert Zuiderveld. Beide hebben een wat vrijere weergave van de tekst, maar 300 volgt letterlijk de tekst van het Onze Vader.
Geef het even de tijd, een nieuwe melodie zal niet direct vlekkeloos verlopen, maar dat went heel snel. Gewoon vaak zingen.

[eilander]

Afgelopen zondag was ik in een gemeente waar het Onze Vader werd gezongen.
Wat een ingewikkelde melodie is dat zeg.
De gemeente had er duidelijk ook nog moeite mee.
Ik zou aan de componist willen vragen: waarom?

De melodie is nieuw, en dus onbekend. Moeilijk is 'ie niet, maar iets wat nieuw is, zul je wel eerst moeten oefenen.

Dat klinkt logisch. Ik hoor de melodie voor het eerst nu, die is zeker niet moeilijk. Ik vind het wel mooi, zoals veel dingen van deze musicus!

[JCRyle]

Ik bespeur enige invloeden vanuit de Roomse liturigiek. Ik zou mijn mond houden

[ejvl]

Ik bespeur enige invloeden vanuit de Roomse liturigiek. Ik zou mijn mond houden

Verklaar u nader?

[JCRyle]

Ik bespeur enige invloeden vanuit de Roomse liturigiek. Ik zou mijn mond houden

Verklaar u nader?

Ik ben van mening, dat:
1. met de invoering van dergelijke liederen in de Eredienst er meer nadruk komt leggen op de Liturgie. Terwijl wij met de Reformatie het Woord weer terug hebben gekregen. Zeker de gemeentezang is een wezenlijk onderdeel van de Liturgie, maar dat moet altijd in verband staan met het Woord. Mijn inziens komt het Woord van God minder aan de orde, bij het zingen van dergelijke liederen. Doorgaans worden de preken korter en de gemeente losser in de dienst des Heeren.
2. (Hierbij neem ik het voorbeeld van het "Onze Vader"). Het lijkt wel alsof je naar een uitvoering gaat van het Rooms Katholieke Kerkkoor. Precies dezelfde elementen zie je terug komen in de melodie. Het is een gebed en daarom moet het ook als een gebed gezongen worden? Althans de melodie doet dat vermoeden. Dergelijke melodieën i.c.m. gebedenzangen zie je ook in Kloosters of de RKK. De Rooms Katholieke Kerk hebben wij in de Reformatie er via de voordeur uitgedaan, maar hoe langer hoe meer halen wij het via de achterdeur weer binnen. Dan kan je denken aan dergelijke melodieën (het lijkt onschuldig, maar is het niet), veruitwendiging van ons geloof (opkomst gebedskringen, gebedenhoeken in sommige kerken) en de verbeelding van ons geloof (PowerPoint-presentaties in de dienst, liturgische gewaden en kaarsen). En ik besef dat de voorbeelden die ik hier noem nog geen algemeenheid zijn, maar je ziet het wel steeds meer de Reformatorische kerken binnen sijpelen. Dan denk ik alleen maar aan de 'Christelijke teksten', waar een zeer grote eenzijdigheid aan de dag komt; namelijk een lieve God, een goede God.
3. Zoals ik zei gaat het om een gebed. Dan vraag ik mij af of 'gebeden' die als gebed overgeleverd zijn, gezongen moeten worden. Het 'Onze Vader' is door de Heere Jezus gegeven, nadat Zijn discipelen Hem vroegen om hen bidden te leren. En het was duidelijk uit het leven van de Heere Jezus dat bidden gebeurt 'in de binnenkamer'/'afgezonderd'.

Dit alles bij elkaar nemend kan ik niet verheugd zijn bij de opkomst van allerlei liedbundelen. En dan heb ik het nog geeneens over het niet-geïnspireerd-zijn van velen gezangen. Het is een teken aan de wand dat we aan het Woord niet genoeg te hebben om ons geloof vorm te geven en om ons geloof te belijden. Ik weet dat ik hier een zeldzame mening over heb, maar ik kan het niet anders zien.

[ejvl]

Ik bespeur enige invloeden vanuit de Roomse liturigiek. Ik zou mijn mond houden

Verklaar u nader?

Ik ben van mening, dat:
1. met de invoering van dergelijke liederen in de Eredienst er meer nadruk komt leggen op de Liturgie. Terwijl wij met de Reformatie het Woord weer terug hebben gekregen. Zeker de gemeentezang is een wezenlijk onderdeel van de Liturgie, maar dat moet altijd in verband staan met het Woord. Mijn inziens komt het Woord van God minder aan de orde, bij het zingen van dergelijke liederen. Doorgaans worden de preken korter en de gemeente losser in de dienst des Heeren.
2. (Hierbij neem ik het voorbeeld van het "Onze Vader"). Het lijkt wel alsof je naar een uitvoering gaat van het Rooms Katholieke Kerkkoor. Precies dezelfde elementen zie je terug komen in de melodie. Het is een gebed en daarom moet het ook als een gebed gezongen worden? Althans de melodie doet dat vermoeden. Dergelijke melodieën i.c.m. gebedenzangen zie je ook in Kloosters of de RKK. De Rooms Katholieke Kerk hebben wij in de Reformatie er via de voordeur uitgedaan, maar hoe langer hoe meer halen wij het via de achterdeur weer binnen. Dan kan je denken aan dergelijke melodieën (het lijkt onschuldig, maar is het niet), veruitwendiging van ons geloof (opkomst gebedskringen, gebedenhoeken in sommige kerken) en de verbeelding van ons geloof (PowerPoint-presentaties in de dienst, liturgische gewaden en kaarsen). En ik besef dat de voorbeelden die ik hier noem nog geen algemeenheid zijn, maar je ziet het wel steeds meer de Reformatorische kerken binnen sijpelen. Dan denk ik alleen maar aan de 'Christelijke teksten', waar een zeer grote eenzijdigheid aan de dag komt; namelijk een lieve God, een goede God.
3. Zoals ik zei gaat het om een gebed. Dan vraag ik mij af of 'gebeden' die als gebed overgeleverd zijn, gezongen moeten worden. Het 'Onze Vader' is door de Heere Jezus gegeven, nadat Zijn discipelen Hem vroegen om hen bidden te leren. En het was duidelijk uit het leven van de Heere Jezus dat bidden gebeurt 'in de binnenkamer'/'afgezonderd'.

Dit alles bij elkaar nemend kan ik niet verheugd zijn bij de opkomst van allerlei liedbundelen. En dan heb ik het nog geeneens over het niet-geïnspireerd-zijn van velen gezangen. Het is een teken aan de wand dat we aan het Woord niet genoeg te hebben om ons geloof vorm te geven en om ons geloof te belijden. Ik weet dat ik hier een zeldzame mening over heb, maar ik kan het niet anders zien.

Bedankt voor je mening.
Heb je dan ook moeite met het berijmde gebed des Heeren achter de psalmen?
Heb je dan ook moeite met vele verzen uit de berijming van 1773 die ver van het origineel afstaan, die met veel dichterlijke vrijheden gemaakt zijn en in sommige gevallen 60-70% toegevoegd zijn, wat niet in het origineel staat?
Heb je ook moeite met eenzijdige psalmen, zoals 150? Compleet genomen kent het psalmboek geen eenzijdigheid, maar ook Weerklank kent compleet genomen alle facetten natuurlijk.

[samanthi]

Ik bespeur enige invloeden vanuit de Roomse liturigiek. Ik zou mijn mond houden

Verklaar u nader?

Ik ben van mening, dat:
1. met de invoering van dergelijke liederen in de Eredienst er meer nadruk komt leggen op de Liturgie. Terwijl wij met de Reformatie het Woord weer terug hebben gekregen. Zeker de gemeentezang is een wezenlijk onderdeel van de Liturgie, maar dat moet altijd in verband staan met het Woord. Mijn inziens komt het Woord van God minder aan de orde, bij het zingen van dergelijke liederen. Doorgaans worden de preken korter en de gemeente losser in de dienst des Heeren.
2. (Hierbij neem ik het voorbeeld van het "Onze Vader"). Het lijkt wel alsof je naar een uitvoering gaat van het Rooms Katholieke Kerkkoor. Precies dezelfde elementen zie je terug komen in de melodie. Het is een gebed en daarom moet het ook als een gebed gezongen worden? Althans de melodie doet dat vermoeden. Dergelijke melodieën i.c.m. gebedenzangen zie je ook in Kloosters of de RKK. De Rooms Katholieke Kerk hebben wij in de Reformatie er via de voordeur uitgedaan, maar hoe langer hoe meer halen wij het via de achterdeur weer binnen. Dan kan je denken aan dergelijke melodieën (het lijkt onschuldig, maar is het niet), veruitwendiging van ons geloof (opkomst gebedskringen, gebedenhoeken in sommige kerken) en de verbeelding van ons geloof (PowerPoint-presentaties in de dienst, liturgische gewaden en kaarsen). En ik besef dat de voorbeelden die ik hier noem nog geen algemeenheid zijn, maar je ziet het wel steeds meer de Reformatorische kerken binnen sijpelen. Dan denk ik alleen maar aan de 'Christelijke teksten', waar een zeer grote eenzijdigheid aan de dag komt; namelijk een lieve God, een goede God.
3. Zoals ik zei gaat het om een gebed. Dan vraag ik mij af of 'gebeden' die als gebed overgeleverd zijn, gezongen moeten worden. Het 'Onze Vader' is door de Heere Jezus gegeven, nadat Zijn discipelen Hem vroegen om hen bidden te leren. En het was duidelijk uit het leven van de Heere Jezus dat bidden gebeurt 'in de binnenkamer'/'afgezonderd'.

Dit alles bij elkaar nemend kan ik niet verheugd zijn bij de opkomst van allerlei liedbundelen. En dan heb ik het nog geeneens over het niet-geïnspireerd-zijn van velen gezangen. Het is een teken aan de wand dat we aan het Woord niet genoeg te hebben om ons geloof vorm te geven en om ons geloof te belijden. Ik weet dat ik hier een zeldzame mening over heb, maar ik kan het niet anders zien.

Bedankt voor je mening.
Heb je dan ook moeite met het berijmde gebed des Heeren achter de psalmen?
Heb je dan ook moeite met vele verzen uit de berijming van 1773 die ver van het origineel afstaan, die met veel dichterlijke vrijheden gemaakt zijn en in sommige gevallen 60-70% toegevoegd zijn, wat niet in het origineel staat?
Heb je ook moeite met eenzijdige psalmen, zoals 150? Compleet genomen kent het psalmboek geen eenzijdigheid, maar ook Weerklank kent compleet genomen alle facetten natuurlijk.

Precies
Als We denken aan de lofzang van zacherias, die met ons lot bewogen, de noodlot gedachten die voortkomt uit de verlichting. We hebben om er in gezondigd niks geen nood lot.

Als We het onze Vader zingen is het rechtstreeks uit de Bijbel. Is dat dan fout?

[Mara]

Ik ben van mening, dat:
1. met de invoering van dergelijke liederen in de Eredienst er meer nadruk komt leggen op de Liturgie. Terwijl wij met de Reformatie het Woord weer terug hebben gekregen. Zeker de gemeentezang is een wezenlijk onderdeel van de Liturgie, maar dat moet altijd in verband staan met het Woord. Mijn inziens komt het Woord van God minder aan de orde, bij het zingen van dergelijke liederen. Doorgaans worden de preken korter en de gemeente losser in de dienst des Heeren.

Daar ben ik het mee eens.
Omdat ik dit ook zie.

Dan kan je denken aan dergelijke melodieën (het lijkt onschuldig, maar is het niet), veruitwendiging van ons geloof (opkomst gebedskringen, gebedenhoeken in sommige kerken) en de verbeelding van ons geloof (PowerPoint-presentaties in de dienst, liturgische gewaden en kaarsen). En ik besef dat de voorbeelden die ik hier noem nog geen algemeenheid zijn, maar je ziet het wel steeds meer de Reformatorische kerken binnen sijpelen. Dan denk ik alleen maar aan de 'Christelijke teksten', waar een zeer grote eenzijdigheid aan de dag komt; namelijk een lieve God, een goede God.

Alhoewel de Psalmen vrijwel hetzelfde zijn, alleen vertaald in hedendaagser taalgebruik, zijn de liederen dit zeker niet!
De Opwekkingsliederen sluipen zo mee de reformatorische kerk binnen.

Zoals ik zei gaat het om een gebed. Dan vraag ik mij af of 'gebeden' die als gebed overgeleverd zijn, gezongen moeten worden. Het 'Onze Vader' is door de Heere Jezus gegeven, nadat Zijn discipelen Hem vroegen om hen bidden te leren. En het was duidelijk uit het leven van de Heere Jezus dat bidden gebeurt 'in de binnenkamer'/'afgezonderd'.

In dit geval was het wel passend, daar er uit de H.C. gepreekt werd, over het gebed.

Dit alles bij elkaar nemend kan ik niet verheugd zijn bij de opkomst van allerlei liedbundelen. En dan heb ik het nog geeneens over het niet-geïnspireerd-zijn van velen gezangen. Het is een teken aan de wand dat we aan het Woord niet genoeg te hebben om ons geloof vorm te geven en om ons geloof te belijden. Ik weet dat ik hier een zeldzame mening over heb, maar ik kan het niet anders zien.

Zo zeldzaam is ie niet hoor.
Ik hoor argumenten voorbijkomen dat we ook lang niet alle Psalmen zingen, sommige zelfs nooit, en dan wil men een bundel invoeren met honderden liederen. Gaan we die wel allemaal zingen dan? Ik hoop het niet.
Voorlopig stem ik tegen.

[JCRyle]

1. De synode van Dordrecht heeft besloten dat in de eredienst alleen gezongen mogen worden: de 150 Psalmen en de 12 Enige gezangen. Daar hou ik graag aan vast. Het 'Gebed des Heeren' is van oorsprong een gedicht geweest, dat door de kerk der eeuwen gezongen werd. Persoonlijk snap ik overigens niet waarom deze 12 gezangen er bij gekomen zijn, daar zal ik eens naar moeten kijken. Interessant bedenk ik mij opeens! Dus wat de reden geweest is van Dordt om naast de 150 Psalmen, ook de 12 gezangen toe te voegen.

2. Het probleem met de berijming van 1773 is inderdaad dat het zo nu en dan beïnvloed is vanuit de Verlichting. 60%-70% verzonnen vind ik overigens wel ver gezocht. Waar baseer je dat overigens op? Daarnaast moeten we wel vaststellen dat tegen elke Psalmenberijming iets in te brengen is. Persoonlijk zou ik geen moeite hebben met de (her)invoering van Datheen, maar goed dan zullen sommige sputteren vanwege de zingbaarheid.

3. Over de eenzijdigheid van gezangen heb ik het nog niet gehad, dus waar deze vraag vandaan komt weet ik niet. Maar nee, tegen de 'vermeende' eenzijdigheid van Psalm 150 heb ik geen bezwaren. Mijn inziens moet je gezangen niet beoordelen of het eenzijdig is, aangezien dat niet te beoordelen valt. Het is geschreven vanuit een bepaald perspectief en dat moet meegenomen worden in de beoordeling. Mij gaat het meer om het inhoudelijke. En zeker dan kan je eenzijdigheden tegenkomen, maar dat mag je niet concluderen aan de hand van één gezang.

[JCRyle]

Zo zeldzaam is ie niet hoor.
Ik hoor argumenten voorbijkomen dat we ook lang niet alle Psalmen zingen, sommige zelfs nooit, en dan wil men een bundel invoeren met honderden liederen. Gaan we die wel allemaal zingen dan? Ik hoop het niet.
Voorlopig stem ik tegen.

Blijf vooral 'tegen' stemmen zou ik zeggen
Maar inderdaad sommige Psalmen worden nooit gezongen of alleen de bekende verzen. Terwijl het Psalmboek rijk is aan veelzijdigheid. Helaas hebben predikanten dat niet altijd even goed door en wordt er snel gegrepen naar de 'standaard'-Psalmen. Zoals bijvoorbeeld Psalm 25, 42, 68 en 84

[ejvl]

2. Het probleem met de berijming van 1773 is inderdaad dat het zo nu en dan beïnvloed is vanuit de Verlichting. 60%-70% verzonnen vind ik overigens wel ver gezocht. Waar baseer je dat overigens op? Daarnaast moeten we wel vaststellen dat tegen elke Psalmenberijming iets in te brengen is. Persoonlijk zou ik geen moeite hebben met de (her)invoering van Datheen, maar goed dan zullen sommige sputteren vanwege de zingbaarheid.

Door de woorden te tellen van psalm 121-134. in verschillende berijmde Psalmen staan 60-70% méér woorden dan in de onberijmde psalm. Bron: http://www.musicapsaltaria.nl/psa1773.htm Ik ben trouwens benieuwd wat je van dit artikel vind?
Vind je de berijming van 1968 dan niet vele malen beter dan 1773? Of de berijming van ds Meeuwse?

[Dodo]

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/206 ... -gezangen/

[eilander]

2. Het probleem met de berijming van 1773 is inderdaad dat het zo nu en dan beïnvloed is vanuit de Verlichting. 60%-70% verzonnen vind ik overigens wel ver gezocht. Waar baseer je dat overigens op? Daarnaast moeten we wel vaststellen dat tegen elke Psalmenberijming iets in te brengen is. Persoonlijk zou ik geen moeite hebben met de (her)invoering van Datheen, maar goed dan zullen sommige sputteren vanwege de zingbaarheid.

Door de woorden te tellen van psalm 121-134. in verschillende berijmde Psalmen staan 60-70% méér woorden dan in de onberijmde psalm. Bron: http://www.musicapsaltaria.nl/psa1773.htm Ik ben trouwens benieuwd wat je van dit artikel vind?
Vind je de berijming van 1968 dan niet vele malen beter dan 1773? Of de berijming van ds Meeuwse?

Ik heb het aantal woorden niet nageteld, maar ik vind het een dubieuze methode en ik vind zeker niet dat je daarom mag concluderen dat er 60-70% verzonnen is. Dat kun je wel zeggen van zinnetjes als "zo doe Hij ook aan mij" - daarvoor is geen enkele basis te vinden in de onberijmde psalm (al is het best mooi).
De onberijmde tekst van bv. Psalm 134:3 "De Heere zegene u uit Sion" is inderdaad een stuk korter dan de berijmde tekst "Dat 's Heeren zegen op u daal, Zijn gunst uit Sion u bestraal". Maar er zijn geen woorden verzonnen, de berijmde tekst geeft precies weer wat er onberijmd staat.
Berijming van 1968 ken ik niet zo goed, maar vind ik over het algemeen wel sterk.

Berijming van ds. Meeuse is niet korter, wel iets dichter bij de oorspronkelijke tekst. Er zijn mooi berijmde verzen bij, ik vind sommige dingen ook minder mooi.

Is mooi dan een criterium? Bij een gedicht vind ik van wel ja.
Verder kun je berijmen niet vergelijken met vertalen. Bij berijmen mag (binnen de grenzen) vrijheid zijn, bij vertalen niet.

[Harry65]

Ik ben van mening, dat:
1. met de invoering van dergelijke liederen in de Eredienst er meer nadruk komt leggen op de Liturgie. Terwijl wij met de Reformatie het Woord weer terug hebben gekregen.

Het lijkt alsof je wil zeggen "wij hebben met de Reformatie "de preek" weer terug gekregen.
Even simpel gezged: In de Roomse traditie gebeurde veel in het Latijns, en gebeurde vrijwel alles door de priesters.
En daar kwam in de Reformatie verandering in.
Er werd weer gelezen en gepreekt in de eigen spreektaal, en de mensen mochten weer zelf liederen zingen, in plaats van zang door een koor.
Niet voor niks is door Calvijn een complete psalmberijming gemaakt met 'nieuwe' melodieën, zodat de mensen de psalmen wat makkelijker zouden kunnen zingen.
Nadrukkelijk is tijdens de Reformatie ook "de zang" weer aan 'ons' teruggegeven.

Zeker de gemeentezang is een wezenlijk onderdeel van de Liturgie, maar dat moet altijd in verband staan met het Woord.

In essentie is het betekenis van "liturgie" de vormgeving van jouw/mijn/onze dienst aan de HEER, in ons hele leven.
Niet alleen in de (zondagse) erediensten, alhoewel dat natuurlijk wel één van de hoogtepunten is in de litugrie.
(Paulus en Silas zongen zelfs lofzangen terwijl ze in de gevangenis zaten - Hand. 16:25.)
Maar je kent vast de teksten als "God troont op de lofzangen van Zijn volk (zie bijv. Psalm 22:4),
de teksten in Efeziërs 5 (:19 "Spreekt onder elkaar met psalmen, en lofzangen, en geestelijke liederen, zingende en psalmende de HEERE in uw hart"), en Kolossenzen (:16 "leert en vermaant elkaar, met psalem en lofzangen, en geestelijke liedeeren, zingende de HEERE met aangenaamheid in uw hart"),
en ook in de Psalmen lees je al de roep om God "een nieuw lied" te zingen (zie bijv. Psalm 98:1 en Psalm 149:1)
Zang heeft een grote rol in onze (levens)liturgie.
Als je dan zou vinden dat daarvan niet teveel in de erediensten moet zijn, dan is er natuurlijk altijd de mogelijkheid om extra zangdiensten te organiseren, of gewoon als vroeger bij elkaar te komen op de koffie en samen te zingen.

Maar ook de oproep om naast psalmen ook gezangen en geestelijke liederen te zingen (en dat is toch iets ruimer dan de door de Dordtse Synode vastgestelde 12 gezangen), en "nieuwe" liederen te zingen, mogen we best serieus nemen.
En dan ook door liederen te zingen over nieuw-testamentische heilsfeiten.

Mijn inziens komt het Woord van God minder aan de orde, bij het zingen van dergelijke liederen. Doorgaans worden de preken korter en de gemeente losser in de dienst des Heeren.

Het zingen van (goede) liederen (psalmen EN gezangen EN hymnen) is OOK "Woord van God".
Dat door meer zingen de gemeente "losser" wordt (in de betekenis: niet zo stijfjes) mag ik hopen.
Dat door meer zingen de gemeenten losser "in de dienst des Heeren" zou worden, durf ik ernstig te betwijfelen.

2. (Hierbij neem ik het voorbeeld van het "Onze Vader"). Het lijkt wel alsof je naar een uitvoering gaat van het Rooms Katholieke Kerkkoor. ...

Niet alles wat Rooms Katholiek is, is verderfelijk. ;-)

Precies dezelfde elementen zie je terug komen in de melodie. Het is een gebed en daarom moet het ook als een gebed gezongen worden?

Ik begrijp hier even niet wat je bedoelt.
Als je een gebed wil zingen, lijkt het mij erg handig om het te zingen als een gebed.

3. Zoals ik zei gaat het om een gebed. Dan vraag ik mij af of 'gebeden' die als gebed overgeleverd zijn, gezongen moeten worden.

In de tijd van de Bijbel lagen "spreken", "bidden" en "zingen" heel dicht bij elkaar.
Als er voorgelezen werd, werd dat op een zangerige manier (een reciterende manier) gedaan.
Dat de laatste (ongeveer) 700 jaar de zangkunst en muziekkunst enorm is uitgebreid, is niet zo maar te vergelijken met de Bijbelse praktijk.
Maar persoonlijk vind ik het gezamenlijk opzeggen van het Onze Vader net zo mooi en soms zelfs indrukwekkender, dan samen gezongen.

Het 'Onze Vader' is door de Heere Jezus gegeven, nadat Zijn discipelen Hem vroegen om hen bidden te leren. En het was duidelijk uit het leven van de Heere Jezus dat bidden gebeurt 'in de binnenkamer'/'afgezonderd'.

Dat is een wat eenzijdige weergave inzake "bidden", want één van de kenmerken van de eerste gemeenten was het "volharden in de gebeden", ook en vooral in het samenzijn.

Dit alles bij elkaar nemend kan ik niet verheugd zijn bij de opkomst van allerlei liedbundelen. En dan heb ik het nog geeneens over het niet-geïnspireerd-zijn van velen gezangen. Het is een teken aan de wand dat we aan het Woord niet genoeg te hebben om ons geloof vorm te geven en om ons geloof te belijden. Ik weet dat ik hier een zeldzame mening over heb, maar ik kan het niet anders zien.

Mijn geloof (en mijn "liturgie") "vorm geven" betekent o.a. dat ik getuig van mijn geloof, dat ik aan barmhartigheidswerk doe, dat ik gastvrij ben, dat ik dus een discipel van Jezus ben, maar ook dat ik zing en musiceer. En waarom zou dat niet ook in de zondagse liturgie tot uiting mogen of kunnen komen?