Gedichten

[Reiziger]

Een mens lijdt dikwijls het meest
door het lijden dat hij vreest,
doch dat nooit op zal dagen.
Zo heeft men meer te dragen
dan God te dragen geeft
En komt het leed in huis
dan helpt God altijd weer
en geeft Hij kracht naar kruis.

Ds. Nic. Beets

Mooi gedicht!

En hoe waar is de inhoud...

[Panny]

Wat is ’t gebed?
Een zuchten naar omhoog,
Het vallen van een traan,
Een opwaarts blikken van het oog.
Ziet niemand het, God ziet het aan.

Ik kom, maar op geen and’ren grond,
Dan 't woord van “kom”, uit Uwen mond.
Zoals ik ben, vertoon ik mij,
Alleen Uw bloed maakt zondaars vrij.

Uw bloedstroom wast de onreinste rein:
Ontsluit ook mij die heilfontein.

Uit een preek van H. Grattan Guinness

[-DIA-]

Najaar

• Nu valt het lover langzaam naar beneden.
  De zomerglansen zijn voorgoed vergaan.
  Straks zien wij elke boom ontredderd staan,
  het volle bos, een voorportaal van Eden.
  
  Het najaar nadert nu met snelle schreden.
  De stormen zullen weer de landen slaan;
  zij werpen neer wat hindert op hun baan.
  Guur waait de wind door dorpen en door steden.
  
  Zo is de herfst een teken aan de wand
  van alles wat na bloei ten onder gaat
  het einde van een schitterende staat
  
  Het najaar van de wereld is nabij
  het einde komt van elke heerschappij
  Alleen Gods Koninkrijk houdt eeuwig stand.

Marinus Nijsse

[-DIA-]

REFORMATIE

Een straal van hemels licht trof zijn gemoed.
De monnik was door 's Heeren Geest verslagen.
Het antwoord kwam op zoveel bange vragen:
Er is behoud alleen door Christus' bloed.

Niet één van ons kan 's Heeren gramschap dragen.
Nooit kan door mensen voor de schuld geboet.
Een Middelaar gaf God tot ons behoed.

Zijn offer kan Zijn Vader slechts behagen.
Toen drong het Evangelie door de landen
gelijk een stroom die niet te stuiten is.
Ontwaakte mensen strekten nu hun handen

tot God en riepen uit hun duisternis.
En door 't geloof om Christus' offerande
ontvingen zij het goed dat eeuwig is.

Marinus Nijsse

[Vagari]

O! ‘t ruischen van het ranke riet!

O! ‘t ruischen van het ranke riet!
o wist ik toch uw droevig lied!
wanneer de wind voorbij u voert
en buigend uwe halmen roert,
gij buigt, ootmoedig nijgend, neer,
staat op en buigt ootmoedig weêr,
en zingt al buigen ‘t droevig lied,
dat ik beminne, o ranke riet!

O! ‘t ruischen van het ranke riet!
hoe dikwijls dikwijls zat ik niet
nabij den stillen waterboord,
alleen en van geen mensch gestoord,
en lonkte ‘t rimpelend water na,
en sloeg uw zwakke stafjes ga,
en luisterde op het lieve lied,
dat gij mij zongt, o ruischend riet!

O! ‘t ruischen van het ranke riet!
hoe menig mensch aanschouwt u niet
en hoort uw’ zingend’ harmonij,
doch luistert niet en gaat voorbij!
voorbij alwaar hem ‘t herte jaagt,
voorbij waar klinkend goud hem plaagt;
maar uw geluid verstaat hij niet,
o mijn beminde ruischend riet!

Nochtans, o ruischend ranke riet,
uw stem is zo verachtelijk niet!
God schiep den stroom, God schiep uw stam,
God zeide: "Waait!…" en ‘t windtje kwam,
en ‘t windtje woei, en wabberde om
uw stam, die op en neder klom!
God luisterde… en uw droevig lied
behaagde God, o ruischend riet!

O neen toch, ranke ruischend riet,
mijn ziel misacht uw tale niet;
mijn ziel, die van den zelven God
‘t gevoel ontving, op zijn gebod,
‘t gevoel, dat uw geruisch verstaat,
wanneer gij op en neder gaat:
o neen, o neen toch, ranke riet,
mijn ziel misacht uw tale niet!

O! ‘t ruischen van het ranke riet
weergalleme in mijn droevig lied,
en klagend kome ‘t voor uw voet,
Gij, die ons beiden leven doet!
o Gij, die zelf de kranke taal
bemint van enen rieten staal,
verwerp toch ook mijn klachte niet:
ik! arme, kranke, klagend riet!

Guido Gezelle

[-DIA-]

Dankdag

Hoe zullen zij, die nimmer baden,
nu voor Uw zegen danken gaan?
Die zó vertrouwen dat de zaden
vanzelf verworden tot goed graan;
die zelf beramen hoe hun paden
verlopen in dit aards bestaan?

Die rijke oogsten uit de aarde
als vrucht beschouwen van hun vlijt
en 't naarstig zwoegen in hun gaarde,
die met haar blad en vrucht verblijdt;
die, als de rups ''t gewas ontblaarde,
de vuisten ballen in hun nijd?

Maar die in prille lente staamlen
om Wijsheid, regen, wind en zon,
beseffen bij het blij verzaamlen:
't was onverdiend al wat ik won.
Zij gaan na d' oogst, een rijke of schaamle,
verzuchten: dat 'k maar danken kon

Marinus Nijsse

[Mara]

Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw,
Ik ben mij zelve moede en ik ben
Het zoeken moe naar God, dien ik niet ken,
En dien ik toch zoo gaarne kennen zou.

Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet,
Mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
Maar bovenal het zoeken naar mijn God!-
Ik ben het zoeken moede - maar God niet.

Hij ziet en kent mijn zonde en vergeeft
Ze zeventig maal zeven maal en meer.
Hij wil niet, dat mijn ziele sterft maar leeft.
O, wonderbare goedheid van den Heer,
Die naar zoo moedeloos een ziel nog vraagt,
Die alle dingen, en ook mij verdraagt.


Jacqueline van der Waals

[Owen]

Johann Ludwig Uhland

Hohe Liebe
In Liebesarmen ruht ihr trunken,
Des Lebens Früchte winken euch;
Ein Blick nur ist auf mich gesunken,
Doch bin ich vor euch allen reich.

Das Glück der Erde miss' ich gerne
Und blick, ein Märtyrer, hinan,
Denn über mir in goldner Ferne
Hat sich der Himmel aufgetan.

[Panny]

Wat in de toekomst ligt verborgen
dat houdt God nog voor ons bedekt.
Hij weet dat anders grote zorgen
in harten worden opgewekt.
Want als een mens kon verder kijken
wat in de toekomst straks gebeurd.
Dan kon het wel eens duidelijk blijken
dat menig mens moest opgebeurd.

Slecht over een ding laat God weten
wat in de toekomst mag verwacht.
En wat niet mag worden vergeten
Zijn Vrederijk dat op ons wacht.
Zijn Koninkrijk dat eens zal komen
waarover Jezus heeft verteld.
En waar God ons over laat dromen
tot dat die dag ons word gemeld.

De tijd daar tussen blijft verborgen
maar God laat wel de tekenen zien.
Gaat daar niet verder in dan morgen
genoeg vindt Hij dat bovendien.
Maar waakzaamheid is wel geboden
dat heeft Hij ook van ons gevraagd.
Er zullen komen rampen noden
voordat het Godsrijk eindelijk daagt.

Maar bovenal laat God ons weten
Hij houdt de tijden in Zijn hand.
Beloften zal Hij niet vergeten
God houdt Zijn Heilig Woord gestand.
God heeft de sluiers op doen lichten
wat van Zijn toekomst mag verwacht.
Als Hij Zijn Koninkrijk zal stichten
de wereld tonend al Zijn macht.

Justus van Tricht

[Panny]

HUIS VAN GOD

Huis van God met vele deuren,
die voor ieder openstaan.
Vrije toegang, zonder keuren.
Somber zwart of bonte kleuren.
Iedereen mag binnengaan.

Woorden over rechte paden,
dringend wijzend op 't gebod.
Woorden soms zeer zwaar beladen.
Blijde klanken van genade.
Alles in één Huis van God.

Woorden die het hart bereiken,
zaaiend op de goede plek,
of van wanhoop doen bezwijken.
Diep gebogen, hoge dijken,
ziende slechts op je gebrek.

Huis van God - Huis van de Vader,
met die éne Toegangspoort:
Jezus Christus, vol genade
en vergevend onze daden,
waardoor eeuwig Leven gloort

[Vagari]

GIJ BAD OP ENEN BERG


Gij badt op enen berg alleen,
en... Jesu, ik en vind er geen
waar 'k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden:


de wereld wilt mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn ogen sla;



en arm als ik en is er geen;
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die honger, en niet vragen kan;
die pijne, en niet gewagen kan
hoe zeer het doet!


O Leert mij, armen dwaas,
hoe dat ik bidden moet!

Guido Gezelle

[-DIA-]

Als de ziele luistert
spreekt het al een taal dat leeft,
't lijzigste gefluister
ook een taal en teeken heeft:
blâren van de boomen
kouten met malkaar gezwind,
baren in de stroomen
klappen luide en welgezind,
wind en wee* en wolken,
wegelen van Gods heiligen voet,
talen en vertolken
't diep gedoken Woord zoo zoet..
als de ziele luistert!

Guido Gezelle (Hij was trouwens niet echt protestant, maar dat terzijde)

*wee: wei(de)

[Mara]

Onrecht

Die een roeping heeft in 't leven,
Hij moet onrecht kunnen dragen,
Want dat is de toets des Heeren,
Of ge Hem zoekt, of u zelve.

Zo ge alleen u zelve liefhebt,
Als een vonk, die in 't kruit valt,
Zo verwoestend en verterend,
Valt het onrecht in uw ziel.

Zo ge uw zaak en die des Heeren
Liefhebt, die ten strijde u opriep,
Maakt het onrecht u geruster
En ootmoediger en trouwer.

Jacqueline van der Waals

[Mara]

GIJ BADT op eenen berg alleen,
en… JESU, ik en vind er geen
waar ‘k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden:
de wereld wilt mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn oogen sla;
en arm als ik en is er geen,
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die pijne, en niet gewagen kan
hoe zeer het doet!
o Leert mij, armen dwaas, hoe dat ik bidden moet!

Guido Gezelle

[-DIA-]

Een veelal onbegrijpelijk gedicht.
van
Reijer Pothoven (1904-1976)

Als onder ’t heilig recht
De ziele niet meer vecht,
Maar billijkt ’t zondeloon
Wat haar ook overkoom’
Rechtvaardigend haar God.
Wat eeuwig zij haar lot;
Als in haar laatste vreugde
(het eren van Gods deugden)
De deugd van ’t recht het wint,
Al eist zij: Doodt het kind.
O, stonde van ’t gericht;
O, dood’lijkst tijdgewricht.
Dan wordt verloren gaan
Door God niet toegestaan.
Hier wordt de Zoon gekust,
Eer z’op de weg vergaat.
Hier wordt zij welbewust,
Verzekerd van haar staat.
Hier drinkt zij’t Bloed des Lams,
’t welk haar in het leven laat.
Hier wordt de toorn geblust,
En is het: Vree met God,
Door ’t offer van Zijn Zoon.
O, allerzaligst lot.


http://www.digibron.nl/search/detail/01 ... een-zanger

Bron: Reformatorisch Dagblad 9 december 2004

heb de tekst weggehaald i.v.m het copyright, waar op werd gewezen.