Zelf denk ik dat het helemaal geen probleem hoeft te zijn dat 'onze' verhalen in bepaalde mate overeenkomen met verhalen uit andere culturen.„Tijdens mijn studie Nederlands en literatuurwetenschap ontdekte ik dat veel verhalen uit de Bijbel ontleend zijn aan andere, oudere culturen. Het scheppingsverhaal komt opvallend overeen met zijn veel oudere variant in de Babylonische mythe Enuma Elish. Het zondvloedverhaal onder meer met het Gilgamesjepos, waarin zelfs de eropuit gestuurde vogel voorkomt. Vergelijkbare pendanten zijn er voor verhalen rondom Jezus, zoals Zijn geboorte uit een maagd en Zijn kruisdood. Ik voelde me min of meer verraden, omdat ik hierdoor tot de overtuiging was gekomen dat godsdienst iets was van mensen, die via verhalen antwoorden zochten op levensvragen. Niet iets dat ingesteld was door God".
- In de eerste eeuwen na de schepping, toen het schrift nog niet uitgevonden was, was mondelinge overlevering de enige manier om de geschiedenis levend te houden. Begrijpelijk dus, dat er verschillende culturen waren die min of meer identieke verhalen kenden; zeker wanneer je je realiseert dat al die volken dezelfde voorvaders hadden (Adam, ...., Noach).
- God maakte aan Mozes bekend wat hij moest opschrijven. Dat was ongetwijfeld de zuiverste versie van de 'verhalen'.
- "Verhalen rondom Jezus": van latere tijd; komt dit voort vanuit een bepaald Godsbesef / behoeft aan Messias? Weinig concreet gemaakt in het interview, overigens.
Maar is er misschien nog meer over te zeggen? Met name in het gesprek met iemand die niet gelovig is?