Wat promoten van TP betreft, dit was een em. predikant die slechts een keer bij ons was. Ik heb later thuis andere preken van hem beluisterd via internet, ook een zelfde tekstbehandeling in een andere CGK en het was letterlijk hetzelfde.Wim Anker schreef:Bij mij blijft een unheimisch gevoel over bij al deze voor- en tegenvoorbeelden en al deze "nuance". Het zorgt ervoor dat de duidelijkheid van de Schrift wordt verduisterd. Deze discussie begon met het promoten van de Passion en het in een dienst bespreken van de wederwaardigheden van de voetbalcompetitie. Hier is de Heiligheid van God in het geding. Die notie moet voorop staan. Daar zouden we ons - uit liefde tot God en tot onze naaste - niet mee moeten willen bezondigen.
Ik heb voor mezelf besloten dat als hij weer zou komen, ik niet meer zou gaan. Dat heb ik aan de k.r. kenbaar gemaakt tijdens een huisbezoek. Dit geeft zoveel spanning vooraf en tijdens de dienst, dat is gewoon niet goed.
Ik heb erover nagedacht deze ds te mailen, maar ik heb het toch niet gedaan.
In principe blijf ik niet weg vanwege een ds, ook al is het wat oppervlakkig soms, dan kun je er vaak toch wel iets (verrassends) goeds uithalen. En je krijgt de Zegen van de Heere. (Dat is na een preek hierover, heel bijzonder voor me geworden).
Omdat die mensen er zijn. Die gebruiken dan jouw bezwaar (erbij) als kapstok om hun excuus aan te hangen. Dat gebeurt! Terwijl het hen om iets heel anders gaat.Wim Anker schreef: verhalen te vertellen over mensen die zomaar om het minste of geringste zonder wat te zeggen ergens weglopen.
Vroeger zei men dan: de dood is in de pot.Wim Anker schreef:En enkel de Schrift is de norm. En die zegt: Zo zij niet doen naar dit Woord. Dan is er geen dageraad te verwachten. Ook in de kerk niet. Laten we dus discussiëren over wat de Schrift zegt. Want dat helder krijgen is van levensbelang. Met veel verdriet blijven zitten of met veel pijn weggaan zegt helemaal niets over de juistheid van een keuze en is daarnaast ook niet relevant in een discussie. Het is eerder een dooddoener - en nee, ik bedoel dat niet om te bagatelliseren - om niet feitelijk te behoeven argumenteren.
Wanneer is een gemeente nu echt dood? Wat zijn de kenmerken van een levende gemeente?
En hoe is het ontstaan dat je komende uit een BhP gemeente niet zomaar een willekeurige CGK gemeente in den lande kunt binnengaan, want je komt dan in een totaal andere kerkwereld binnen.
Ik was laatst in een gemeente waar nog een bordje hing: gelieve met gepaste kleding de kerkdienst te bezoeken en de vrouwen met een gedekt hoofd.
Als deze mensen bij ons komen, krijgen ze toch een ander idee over gepaste kleding.
Het doet pijn als je dit constateert. Omdat je er met vrijwel niemand over kunt praten, zonder dat er overheen gegaan wordt met: ach, dat zijn toch bijzaken.
En zo is een ieder eigenlijk eenzaam op zijn eigen plek. De meeste mensen vertrekken dan ook geruisloos, eerst komen ze nog maar 1 keer en blijven dan weg, dan wordt hun naam opgelezen.
Dat is toch ook niet goed? Je vertrekt toch ook niet geruisloos uit je familie of je gezin, als het gezien wordt als broeders en zusters.