DDD schreef:Als Paulus schrijft 'aanvaard elkaar, zoals ook Christus ons aanvaard heeft, is het wel degelijk uitdrukkelijk de bedoeling dat iedereen de ander aanvaardt. De verschillen van inzicht zijn een weerspiegeling van de veelkleurige genade van God. Dat zijn allemaal expliciet bijbelse inzichten. Ik zie daar niets postmoderns aan. En als wij in Christus geheiligd zijn, dan zijn we én onszelf, en leven we de zonde niet uit, althans, niet als we op onze plaats zijn.
1. Je raakt hier wel aan een kernpunt. Hoever gaat die aanvaarding? Wanneer moet je tegen elkaar zeggen: nu stopt het, dit kan en mag ik in geweten niet meer?
En voor de helderheid: "ruimte krijgen om jezelf te zijn" is wat mij betreft totaal iets anders dan "aanvaard elkaar, zoals Christus ons ook aanvaard heeft".
2. Waar ik me ongemakkelijk bij voel, is het automatisme waarmee iedereen maar broeders en zusters in Christus wordt genoemd. Is dat wel Bijbels? Als iemand niet wedergeboren is, is hij/zij niet in Christus en nog een vijand van genade.
Er zijn inderdaad in alle kerkverbanden gemeenten en individuen die geen vertrouwen hebben in de kerkelijke weg en dus ook daarbuiten van zich laten horen. Dat zegt iets over hen, maar het zegt mijns inziens ook iets over de kerkelijke weg als zodanig.
Kun je dat laatste toelichten?
Ik vind kleinburgerlijk een keurige aanduiding voor de gang van zaken (hoewel ik vanwege gebrek aan betrokkenheid niet zo snel zo'n kwalificatie zou gebruiken), en die vind ik veel minder verstrekkend dan (bijvoorbeeld)de kwalificaties van Huisman in dit draadje, en de suggestie om de enige kerk die de breedte van de rechtzinnigheid nog een beetje weerspiegelt, maar op te heffen en elk een gemeente naar eigen smaak uit te zoeken. Dat is pas echt postmodern.
Kleinburgerlijk... daarmee zet je de mensen die op een zorgvuldige wijze over dit proces hebben moeten beoordelen wel in een hoek, waardoor je hen niet meer serieus hoeft te nemen. Want tegenover de kleinburgerlijken staan dan de moderne, hoogverlichten.
Er zijn overigens zeker procesfouten gemaakt, maar om mensen die naar eer en geweten een beslissing hebben genomen als kleinburgerlijk weg te zetten, vind ik nogal wat. De afgevaardigden die tegen de GTU hebben gestemd, konden in geweten hun predikantenopleiding niet uitleveren aan een groter geheel waarin de GKv en de NGK de overhand zouden hebben. De nieuwe hermeneutiek die in die kerken leidend is, is funest voor de G in GTU.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)