Zonder kracht van God kan niemand de deur openen. Lees de verklaring van Obadiah Sedgwick bij deze tekst:Nasrani schreef:De Heere Jezus zegt in Openbaring 3:20:Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en de maaltijd met hem gebruiken, en hij met Mij.Johannes van Dijk schreef:Beter hier Spaans benauwd dan straks voor eeuwig je tong moeten kauwen onder het roepen van had ik,had ik,had ik maar. Dat ik je tegensta kan ik heel goed begrijpen Ryle, al weet ik je echte naam niet. ik denk dat er op dit forum wel meer vingers omhoog gaan, die mij liever kwijt zijn dan rijk. Maar dat deert me in het minst niet. Wist je dat zelfs de discipelen vertwijfeld uitriepen bij de Heere: Wie kan dan nog zalig worden? Hoe antwoordde de Heere? Bij de mens is dat onmogelijk,maar wat bij de mens onmogelijk is,dat is mogelijk bij God. Bij mij zit de genadedeur dicht ja. En sterker nog, ik heb de knop er aan mijn kant afgehakt. Dus van mijn kant kan die deur nooit meer open. Het is zoals je zegt een onmogelijkheid. En ik heb nergens op dit forum beweert dat er van mij wat anders uitgaat, dan een grote stank. Al eens zo,n smeulende vlaswiek onder je neus gehad? Bah! ik probeer slechts wat gebrek vol door te geven, wat ik zoals onder de prediking, en het lezen van oudvaders op mag merken. Meer niet. Pas maar op voor een verondersteld geloof. Die vrouw die Jezus aanliep omdat haar dochtertje deerlijk van de duivel bezeten was, werd door Jezus omarmt en gekust? Nee weggestuurd! Alleen voor de verloren schapen van het huis Israëls. Daar sta je dan! Stterker nog, we gaan toch niet het brood van de kinderen voor de honden werpen? En gelukkig mocht ze door de trekkende liefde des Heeren aanhouden. Maar Heere,de honden eten toch ook van de brokjes die van de tafel vallen? Kijk, met dat volk voel ik me verenigd. Over de bol getsreken worden,en op de schoot liefelijk vertroeteld willen we allemaal. Maar we zijn van nature geen kinderen maar vijanden! Daar gaf Ds.Kort ook nog een goed voorbeeld van.Een boerenknecht die al jaren op de boerderij werkt, eet zelfs mee aan de tafel.Hij slaapt onder hetzelfde dak.Hij hoort als het ware bij de huisraad. Hij meent dat hij wel in het testament komt te staan.Hij hoort er toch zeker al jaren bij? Maar hij is rechteloos. Hij is knecht,en geen kind. Vat je dit beste vriend? Je kan je van alles inbeelden,maar dat bloed moet aan de deurposten van ons hart komen,wil het wel zijn.JCRyle schreef: Je zegt ongetwijfeld een hoop waarheden, maar het gaat mij tegenstaan. Het stuit mij gigantisch tegen de borst hoe je de ene na de andere afserveert. En dan gaat het voornamelijk hoe je dat doet. Niet dat ik het allemaal zo goed doet, nee verre van dat. Maar om nu de ene na de andere de afgrond in de schieten, vanwege de eigen-godsdienst, daar blijf ik graag verre van. Daarnaast heb ik veel moeite met hoe jij het onvoorwaardelijk Evangelie verengt tot een onmogelijkheid. Ik zie bij jou de genadedeur niet openstaan. Het heeft nooit gekund, het kan niet en het zal nooit kunnen. Ik krijg het er spaansbenauwd van. Je verwijt de 'vrijzinnigheid' dat er niets van uitgaat, maar gaat er van jou iets uit? Gaat er iets uit van een donderende Sinaï met zijn onmogelijkheid? Of gaat er iets uit van dat liefdevolle Evangelie voor onverbetelijke zondaren? Dat God geen lust heeft in de dood van een zondaar. Dat God Zelf de Weg gegeven heeft, waardoor Zijn vijanden met Hem verzoend kunnen worden. Dat de prijs betaald en aan het recht voldaan is, zodat zondaren hun eigengerechtigheid mogen verliezen en de Bloedgerechtigheid van Christus mogen ontvangen. Dat Christus de Wet vervult heeft, zodat wij vlekkeloos heilig in Hem voor God mogen staan. En dit alles wil de Heere door Zijn Geest ons schenken. De Naam van de Drie-enige God is aan ons voorhoofd verbonden. En waar spreekt dat nu van? Ten eerste van de noodzaak van wedergeboorte en ten tweede van mogelijkheid van wedergeboorte. Want Christus heeft Zijn leven afgelegd en weer opgenomen, om zo voor ons het Leven te zijn. Geloof je dat? Dan is Christus je Borg bij God!
Hoe kan je deur dan open als jij de knop er hebt afgehakt?
U ziet dat deze woorden zijn uitgesproken bij wijze van bediening of voorwaarde: 'indien iemand’ enz. Dit toont ons dat er zowel aan onze zijde als aan Christus’ zijde iets gedaan moet worden. Hoewel Christus zeer gewillig is om een zondaar zalig te maken, wil Hij het echter niet doen tegen onze wil. Het is zeker waar dat de bereidheid om voor Christus te openen geen natuurlijk, maar een bovennatuurlijk werk is. Toch moet dit werk er zijn, want anders kan er geen bekering, geen betering bij ons zijn.
