Is dan God ook niet barmhartig?

[DWW]

Marco schreef : “En zelfs wanneer het min of meer beschreven wordt kan je er nog steeds niet veel uit concluderen. Neem nou die moordenaar aan het kruis. Hij besefte dat hij schuldig was aan datgeen waarvoor hij veroordeeld was. Of hij op dat moment ook besefte, dat hij met heel zijn leven in schuld had geleefd, of hij erfschuld en erfsmet beseft heeft? Niet uit te sluiten, maar er staat niets over in. Lees de schrift, en verwonder je…”


DWW aan Marco : Dus deze onderstaande woorden hebben dan voor jou geen enkele betekenis….?

“En als Hij nu alleen was, vraagden Hem degenen, die omtrent Hem waren, met de twaalven, naar de gelijkenis. En Hij zeide tot hen: Het is u gegeven te verstaan de verborgenheid van het Koninkrijk Gods; maar dengenen, die buiten zijn, geschieden al deze dingen door gelijkenissen; Opdat zij ziende zien, en niet bemerken, en horende horen, en niet verstaan; opdat zij zich niet te eniger tijd, bekeren en hun de zonden vergeven worden, Markus 4:10-12.”

[Marco]

..en Paulus haalt dat alles aan.... om deze christenen er op te wijzen dat ze, nu ze christenen geworden zijn, niet meer in de zonde moeten blijven leven. Dat is waar het Paulus om gaat. Niet om die wet op zich. De kern van veel van wat Paulus geschreven heeft is dat men zich moet heiligen als gemeente van Christus.

[Marco]

Marco schreef : “En zelfs wanneer het min of meer beschreven wordt kan je er nog steeds niet veel uit concluderen. Neem nou die moordenaar aan het kruis. Hij besefte dat hij schuldig was aan datgeen waarvoor hij veroordeeld was. Of hij op dat moment ook besefte, dat hij met heel zijn leven in schuld had geleefd, of hij erfschuld en erfsmet beseft heeft? Niet uit te sluiten, maar er staat niets over in. Lees de schrift, en verwonder je…”


DWW aan Marco : Dus deze woorden hebben dan voor jou geen enkele betekenis….?

“En als Hij nu alleen was, vraagden Hem degenen, die omtrent Hem waren, met de twaalven, naar de gelijkenis. En Hij zeide tot hen: Het is u gegeven te verstaan de verborgenheid van het Koninkrijk Gods; maar dengenen, die buiten zijn, geschieden al deze dingen door gelijkenissen; Opdat zij ziende zien, en niet bemerken, en horende horen, en niet verstaan; opdat zij zich niet te eniger tijd, bekeren en hun de zonden vergeven worden, Markus 4:10-12.”

Ik had het over de moordenaar aan het kruis. Je haalt zaken door elkaar.
Jezus legt de gelijkenissen over het koninkrijk inderdaad uit. Maar daar gaat hij helemaal niet in op de zaken waar we het nu over hebben: geen woord over hoe men zijn zonde moet kennen, of hoe diep die wel of niet moet zitten. Hij legt uit, dat wie Zijn Woord aanneemt, er naar leeft en daarin volhardt, het koninkrijk bezit.
Graag de Schrift voor zich laten spreken, geen teksten door elkaar husselen. Anders krijg je rare dingen.

[Zonderling]

Jezus legt de gelijkenissen over het koninkrijk inderdaad uit. Maar daar gaat hij helemaal niet in op de zaken waar we het nu over hebben: geen woord over hoe men zijn zonde moet kennen, of hoe diep die wel of niet moet zitten. Hij legt uit, dat wie Zijn Woord aanneemt, er naar leeft en daarin volhardt, het koninkrijk bezit.

"Geen woord over hoe men zijn zonde moet kennen...".

@Marco, heb je Johannes 16 weleens gelezen?
En dat is niet het enige gedeelte waarin Jezus spreekt over de kennis van zonde.

[Marco]

Jezus legt de gelijkenissen over het koninkrijk inderdaad uit. Maar daar gaat hij helemaal niet in op de zaken waar we het nu over hebben: geen woord over hoe men zijn zonde moet kennen, of hoe diep die wel of niet moet zitten. Hij legt uit, dat wie Zijn Woord aanneemt, er naar leeft en daarin volhardt, het koninkrijk bezit.

"Geen woord over hoe men zijn zonde moet kennen...".

@Marco, heb je Johannes 16 weleens gelezen?
En dat is niet het enige gedeelte waarin Jezus spreekt over de kennis van zonde.

Er staat niet veel over hoe men zijn zonde moet kennen. Duidelijk is wel dat men zijn zonden moet erkennen.
Let op: ik reageer hier op een opmerking van DWW, waar het gaat over Marcus, niet over Johannes. En je moet ook mijn opmerking wel lezen in het verband van het topic. Anders kan je ook daaruit vreemde conclusies trekken..

[memento]

Want de wet des Geestes des levens in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods. Want hetgeen der wet onmogelijk was, dewijl zij door het vlees krachteloos was, heeft God, Zijn Zoon zendende in gelijkheid des zondigen vleses, en dat voor de zonde, de zonde veroordeeld in het vlees. Opdat het recht der wet vervuld zou worden in ons, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest, Rom. 8 : 2-4.

De kantekenaren:

de wet des Geestes des levens: Dat is, de levendmakende Geest, die in Christus Jezus is.
De wet der zonde en des doods: Dat is, de kracht der zonde, die in ons tevoren heeft geheerst. En dit is een krachtig bewijs van het laatste deel van Rom. 8:1, dat de gelovigen niet naar het vlees, maar naar den Geest wandelen.
Want: In deze twee verzen bewijst hij het eerste deel van Rom. 8:1, namelijk dat er gene verdoemenis voor de gelovigen is.
hetgeen der wet onmogelijk was: Grieks het onmogelijke der wet; dat is, omdat het de wet onmogelijk was de zonde teniet te doen, of den mens voor God te rechtvaardigen.
het recht der wet: Dat is, hetgeen de wet eiste, die het leven beloofde aan degenen, die de wet volkomen hielden, welken eis Christus voor ons vervuld heeft; Gal. 3:13,14, en Gal. 4:4,5.

Alzo wij ook, toen wij kinderen waren, zo waren wij dienstbaar gemaakt onder de eerste beginselen der wereld. Maar wanneer de volheid des tijds gekomen is, heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geworden uit een vrouw, geworden onder de wet; Opdat Hij degenen, die onder de wet waren, verlossen zou, en opdat wij de aanneming tot kinderen verkrijgen zouden. En overmits gij kinderen zijt, zo heeft God den Geest Zijns Zoons uitgezonden in uw harten, Die roept: Abba, Vader! Zo dan, gij zijt niet meer een dienstknecht, maar een zoon; en indien gij een zoon zijt, zo zijt gij ook een erfgenaam van God door Christus, Gal. 4:3-7.

Zie de kanttekeningen voor wat daar bedoelt wordt met het "onder de wet waren": Dat is, die onder het juk waren van de wet der ceremoniën, en ook onder den vloek en de scherpe gehoorzaamheid van de wet der zeden, waar hij in Gal. 4 ook van spreekt. Zie Gal. 4:21.

Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou. Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft, Gal. 2 : 19-20.

Ook hier maar de kanttekeningen:

door de wet: Dat is, door den dienst der wet.
der wet gestorven: Dat is, ik heb door de wet geleerd dat ik een groot zondaar ben, naar de wet den vloek en dood onderworpen, en dat de gerechtigheid, die de wet eist, in mij niet is, en dienvolgens dat de wet mij in den dood laat.
Gode leven zou: Dat is, een nieuw en heilig leven zou leiden, dat Gode behagelijk is, volgens zijne geboden, en overzulks niet der zonde. Zie Rom. 6:11.

Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, namelijk Desgenen, Die van de doden opgewekt is, opdat wij Gode vruchten dragen zouden. Want toen wij in het vlees waren, wrochten de bewegingen der zonden, die door de wet zijn, in onze leden, om den dood vruchten te dragen. Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren; alzo dat wij dienen in nieuwigheid des geestes, en niet in de oudheid der letter, Rom. 7 : 4-6.

Der wet gedood: De tegenstelling scheen te vereisen dat de apostel zou zeggen: De wet is u gedood, of gestorven, alzo de heersende macht der zonde door de wet, of de wet zelve, hier als de man gesteld wordt, die over ons heerst door hare dreigementen tegen de zonde, en aanritsingen tot de zonde vanwege de verkeerdheid onzes vleses, gelijk hij hierna Rom. 7:8 zal verklaren; maar de apostel heeft hetzelve liever omgekeerd, omdat het vreemd zou geschenen hebben zo hij gezegd had dat de wet van Christus gedood was, daar hij maar verstaat, dat de heersende macht der wet gedood was; hetwelk door deze wijze van spreken; wij zijn der wet gedood, dat is, de wet heeft deze dreigende en aanritsende macht niet meer over ons, dewijl wij dood voor haar zijn, wel zo bekwamelijk kan verstaan worden.

Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen. Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonde. Indien wij nu met Christus gestorven zijn, zo geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven, Rom. 6 : 6-8.

Met Hem gekruisigd is: Dewijl Christus onze zonden aan het kruis op zich geladen heeft, niet alleen om die te verzoenen, maar ook om dezelve te niet te doen, gelijk volgt. Zie ook Hebr. 9:14,26,28.

Dus om terug te komen op je vraag: De teksten die je noemt gaan niet over een sterk gesystematiseerde bevinding van het sterven aan de wet, maar juist over een door Christus vrij en verlost zijn van de wet.

Telkens noemt, verwijst en herhaalt de apostel Paulus naar dezelfde zaken, tot onderwijs en vermaning naar de Galaten en de Romeinen. Namelijk, het sterven aan de Wet en het Gode leven in Christus, middels de geschonken beloftenissen des Evangeliums. Daar hoor ik jou werkelijk NOOIT over. Deze twee brieven waren de leerboeken van de vroegchristelijke Kerk. Je moet ook het voorwoord van de Romeinenbrief, geschreven door de kanttekenaren, er maar eens op na lezen. Ik laat je daarvan een kort citaat volgen : "Deze zendbrief is van den apostel Paulus uit Korinthe aan de gemeente van CHRISTUS te Rome geschreven, om haar in de leer des Heiligen Evangelies, tegen alle oprijzende dwalingen, scheuringen en ergernissen te versterken; en begrijpt in zich een korte en bondige verklaring van de voornaamste hoofdstukken der christelijke religie, en van al de weldaden die wij in CHRISTUS en door CHRISTUS van God ontvangen. Waarom deze brief met recht gehouden wordt voor een sleutel van het recht verstaan der gehele Heilige Schrift."

Wie de Romeinenbrief recht verstaat, heeft inderdaad een sleutel tot de Schrift. M.i. hebben de kanttenaren de Schrift recht verstaan. Zij staan daarmee in lijn met de andere Reformatoren.

Kortom, voor zover ik jouw uitleg begrijp, wijkt deze nogal af van de uitleg die gewoon is in de gereformeerde traditie. Volgens mij kunnen die teksten niet dienen voor de sterk gesystematiseerde bekeringsweg (met het sterven aan de wet als hét belangrijke punt). De Schrift stelt juist het geloof in Christus als het middelpunt, en laat zich niet zo uit over hoe dat bevindelijk beleefd wordt.

Als je het niet eens bent met de uitleg van de kanttekenaren, leg dan maar eens uit hoe je de teksten wél moet lezen, en vooral: Waarom je die teksten zó moet lezen, en niet anders.

[Luther]

DWW, waar Memento op doelt is het feit dat jij , met opzich Bijbelse waarheden toch tot een systematisering van de heilsweg komt, en dat is niet terecht.
Wat je anderen verwijt , daar maak je je zelf schuldig aan.

En dan de opmerking dat God niet tegelijkertijd rechtvaardig en barmartig kan zijn, wil ik toch wat nuanceren. In het leven van de zondaar kunnen deze zaken voor de beleving wel heel dicht bij elkaar liggen.

Ook van de Groe verwoord dat in de, overigens mooie preek die je me opgestuurd hebt :

Welnu, geliefden, alle dingen die u zijn voorgehouden, zijn wezenlijke eigenschappen van de
ware, hartelijke en zaligmakende droefheid over de zonden, die naar God is en een onberouwelijke
bekering werkt tot zaligheid. Overal waar deze in iemand gevonden wordt, komt ze zo
voor de dag. Wij moeten echter wel opmerken dat deze droefheid verschillende gestalten en
een verschillend verloop heeft, en dat ze in al degenen die bekeerd worden, niet op dezelfde
manier wordt ondervonden. Bij de een is ze immers méér wettisch en bij de ander méér evangelisch gericht. Bij de een gaat ze met meer smart, benauwdheid en ontzetting gepaard; bij de
ander is ze zachter, teerder en liefelijker. Bij de een duurt ze langer, bij de ander korter vóór
de ziel werkelijk ontledigd en tot Christus gebracht wordt. Bij de een treedt ze meer naar buiten,
bij de ander weer minder, en zo is er meer te noemen.
De Heere werkt hierin heel verschillend, en naar Hij weet wat het beste voor de mens is. Maar
hoe evenwichtiger, hoe wezenlijker, hoe geestelijker en hoe evangelischer de droefheid en het
leedwezen over de zonden zijn hoe beter. De droefheid is dán het meest innig, het meest hartelijk
en het meest aangenaam voor de Heere, en ook het meest vruchtbaar voor de ziel, als ze
veroorzaakt wordt door het zien van Jezus’ bloedwonden. Want dit is het oppermachtigste en
krachtigste middel om een diamanten hart te vergruizelen en verbreken, zodat het zich als was
laat kneden. Als men iemand ontmoet met leedwezen en droefheid over de zonden, is er daarom
niets méér nodig dan te speuren naar de werkelijke bron en oorzaak waaruit deze voortkomt.
Ik ben ervan verzekerd dat er in deze tijd in de wereld veel droefheid is, die door het
vlees en de duivel zijn ingegeven; en dat er veel geween over de zonden is zoals de duivels en
verdoemden in de hel doen. Maar ik weet ook zeker dat de ware en geestelijke droefheid hiervan
gemakkelijk te onderscheiden is door haar evangelische bron en goddelijke eigenschappen,
waarover we gesproken hebben. Men moet zich er vooral voor hoeden iemand gerust te
stellen en hem Christus en de zaligheid toe te eigenen op grond van enige voorbereidende
wettische droefheid, hoe groot en buitengewoon die ook mag zijn. Men mag dit niet doen, als
men die arme mensen niet wil bedriegen. De tranen mogen hun niet worden afgewist, vóór zij
met ontledigde en uitgeschudde zielen tot Christus gekomen zijn en zich met hun betraande
gezicht in de heilfontein van Zijn bloed hebben gedompeld om daarin gewassen te worden.
Het zijn immers niet onze tránen, maar het is alleen Christus’ bloed, dat ons van al onze zonden
moet reinigen!

Mooi citaat, Wilhelm! Dank je wel!
Nog even terugkomend op een eerdere post van jou. Natuurlijk moet de zondaar ook iets van het recht van God in zijn ziel beleven. Naast het leven zonder God en dat dát onverdragelijk wordt, is er alleen plaats voor Christus als we zelf iets van onze onwaardigheid ervaren en weten dat we zonder vrijspraak naar recht zullen moeten omkomen.
DWW bepaalt echter helemaal de weg waarlangs dat gaat en ik heb alleen maar betoogd dat de diepte van de genoemde zaken ook weleens later helderder kan komen te liggen. DWW lijkt te suggereren dat alles t.a.v. het recht van God beleefd moet zijn, alvorens Christus Zich zal openbaren. Volgens mij spreekt de Bijbel daar niet zo stellig over.

[DWW]

@ Memento,


Jij schreef me : "Kortom, voor zover ik jouw uitleg begrijp, wijkt deze nogal af van de uitleg die gewoon is in de gereformeerde traditie. Volgens mij kunnen die teksten niet dienen voor de sterk gesystematiseerde bekeringsweg (met het sterven aan de wet als hét belangrijke punt). De Schrift stelt juist het geloof in Christus als het middelpunt, en laat zich niet zo uit over hoe dat bevindelijk beleefd wordt."

DWW : Nu begrijp ik dat jij niet ziet, c.q. niet begrijpt, c.q. niet verstaat, dat het ware zaligmakende geloof pas daar is, en pas daar geschonken wordt aan een verloren zondaar, wanneer deze zondaar aan het doen der Wet is gestorven, in een weg van recht en gerechtigheid. Je stelt namelijk het geloof voor alles, ook voor de bevindelijke geestelijke doorleving van Gods heilig Recht. Dat is mis, Memento. Ik heb je misschien wel honderd keren verklaard waarom.

[refo]

Een stadgenoot van me zei eens: het is ingewikkeld geworden. Inderdaad, de bijbel lijkt in dit topic (overigens in alle topics van DWW) wel een cryptogrammenboek.

[Luther]

Nu begrijp ik dat jij niet ziet, c.q. niet begrijpt, c.q. niet verstaat, dat het ware zaligmakende geloof pas daar is, en pas daar geschonken wordt aan een verloren zondaar, wanneer deze zondaar aan het doen der Wet is gestorven, in een weg van recht en gerechtigheid. Je stelt namelijk het geloof voor alles, ook voor de bevindelijke geestelijke doorleving van Gods heilig Recht. Dat is mis, Memento. Ik heb je misschien wel honderd keren verklaard waarom.

Al wat uit het geloof niet is, dat is zonde, DWW!
Hoe kan iemand die geestelijk dood is al door de Heilige Geest zaligmakend bearbeid worden, zodat hij Gods heilig recht gaat doorleven en gaat sterven aan de Wet?

[DWW]

Nu begrijp ik dat jij niet ziet, c.q. niet begrijpt, c.q. niet verstaat, dat het ware zaligmakende geloof pas daar is, en pas daar geschonken wordt aan een verloren zondaar, wanneer deze zondaar aan het doen der Wet is gestorven, in een weg van recht en gerechtigheid. Je stelt namelijk het geloof voor alles, ook voor de bevindelijke geestelijke doorleving van Gods heilig Recht. Dat is mis, Memento. Ik heb je misschien wel honderd keren verklaard waarom.

Al wat uit het geloof niet is, dat is zonde, DWW!
Hoe kan iemand die geestelijk dood is al door de Heilige Geest zaligmakend bearbeid worden, zodat hij Gods heilig recht gaat doorleven en gaat sterven aan de Wet?

Dat is nu dé reden waarom ik dit stuk heb willen plaatsen. Want, ook jij vermengt, met deze opmerking, Gods rechtvaardigheid met Gods barmhartigheid. Dit is een grove on-Bijbelse vermenging van Wet & Evangelie. Maar je bent werkelijk niet de enige op dit forum. Er bestaat namelijk een geloof in Gods heilige Wet welke alleen de dood baart, en een zaligmakend geloof in het heilig Evangelie welke het leven baart. Daarnaast bestaan er géén zaligmakende overtuigingen. Dit is van jou beter bedoeld, dan geschreven. Maar, daar komen nu juist de dwalingen van. Daarom moeten we Bijbels proberen te blijven schrijven. De overtuigingen van zonden, gewerkt door de H. Geest, zijn afkomstig vanuit de geestelijke bediening van Gods heilige Wet, naar Rom. 3:20. De zonden gaan wel leven in het hart van die zondaar, maar NIET de zondaar zelf, Rom. 7:8-11. Om die reden gaat hij op de vlucht naar de Vrijstad. Wanneer dan de H.Geest die zondaar van zonde overtuigd, wordt die zondaar juist innerlijk gewaar dat hij géén geloof heeft, naar Joh. 16:9. De Wet baart dus geen geloof omdat zij uit het geloof niet is, Gal. 3:12. Daarnaast maken de overtuigingen der Wet een zondaar ook niet geestelijk levend, Gal. 3:21. Wanneer, een zondaar bearbeid wordt door de H.Geest ten dode, kan er slechts sprake zijn van een geestelijke ontwaking. De gehele afscheiding zou dit de levendmaking c.q. de wedergeboorte noemen, waarmee ze Gods heilig Recht omzeilen én onteren, om de reden dat Gods heilig Recht gelegen is tussen Gods rechtvaardigheid en Gods barmhartigheid. Maar wanneer het niet verder komt dan deze geestelijke vlucht naar die Vrijstad, dan gaat die ontdekte zondaar met deze geestelijke ontwaking wel voor eeuwig verloren. Want, hij moet namelijk geestelijk nog met Jona overboord. Het moet dus eerst de dood in, opdat de zondaar binnen de muren van die Vrijstad zou komen, en alleen aldaar zijn Behoudenis zal vinden tegen de eeuwige dood. Achter de dood ligt pas het leven, en achter de vloek ligt pas de zegen, Gal. 2:19-20, Rom. 6:6-8, Rom. 7:1-4, Rom. 8:2-4. Heel Gods Woord getuigt hiervan, maar hoevelen wensen hier werkelijk NIET van te weten nog minder te horen. Dat blijkt namelijk uit hoe on-Bijbels ze denken c.q. redeneren, en hoe ze bepaalde zaken in hun schrijven verwoorden.

[memento]

@ Memento,


Jij schreef me : "Kortom, voor zover ik jouw uitleg begrijp, wijkt deze nogal af van de uitleg die gewoon is in de gereformeerde traditie. Volgens mij kunnen die teksten niet dienen voor de sterk gesystematiseerde bekeringsweg (met het sterven aan de wet als hét belangrijke punt). De Schrift stelt juist het geloof in Christus als het middelpunt, en laat zich niet zo uit over hoe dat bevindelijk beleefd wordt."

DWW : Nu begrijp ik dat jij niet ziet, c.q. niet begrijpt, c.q. niet verstaat, dat het ware zaligmakende geloof pas daar is, en pas daar geschonken wordt aan een verloren zondaar, wanneer deze zondaar aan het doen der Wet is gestorven, in een weg van recht en gerechtigheid. Je stelt namelijk het geloof voor alles, ook voor de bevindelijke geestelijke doorleving van Gods heilig Recht. Dat is mis, Memento. Ik heb je misschien wel honderd keren verklaard waarom.

Je hebt het echter nog geen 1 keer bewezen vanuit de Schrift. En dat is het enige wat telt.

De Schrift spreekt zeer vaak over het geloof. Een simpele zoekopdracht op het woordeke geloof leert dat al. Maar voor jouw "bevindelijke geestelijke doorleving van Gods heilig Recht" heb je nog geen enkel Schrift-bewijs aangedragen, alleen wat losse teksten die bij nader onderzoek blijken iets heel anders te zeggen (niet alleen bij mijn uitleg, maar ook bij die van bv de kanttekenaren)

[Luther]

Nu begrijp ik dat jij niet ziet, c.q. niet begrijpt, c.q. niet verstaat, dat het ware zaligmakende geloof pas daar is, en pas daar geschonken wordt aan een verloren zondaar, wanneer deze zondaar aan het doen der Wet is gestorven, in een weg van recht en gerechtigheid. Je stelt namelijk het geloof voor alles, ook voor de bevindelijke geestelijke doorleving van Gods heilig Recht. Dat is mis, Memento. Ik heb je misschien wel honderd keren verklaard waarom.

Al wat uit het geloof niet is, dat is zonde, DWW!
Hoe kan iemand die geestelijk dood is al door de Heilige Geest zaligmakend bearbeid worden, zodat hij Gods heilig recht gaat doorleven en gaat sterven aan de Wet?

Dat is nu dé reden waarom ik dit stuk heb willen plaatsen. Want, ook jij vermengt, met deze opmerking, Gods rechtvaardigheid met Gods barmhartigheid. Dit is een grove on-Bijbelse vermenging van Wet & Evangelie. Maar je bent werkelijk niet de enige op dit forum. Er bestaat namelijk een geloof in Gods heilige Wet welke alleen de dood baart, en een zaligmakend geloof in het heilig Evangelie welke het leven baart. Daarnaast bestaan er géén zaligmakende overtuigingen. Dit is van jou beter bedoeld, dan geschreven. Maar, daar komen nu juist de dwalingen van. Daarom moeten we Bijbels proberen te blijven schrijven. De overtuigingen van zonden, gewerkt door de H. Geest, zijn afkomstig vanuit de geestelijke bediening van Gods heilige Wet, naar Rom. 3:20. De zonden gaan wel leven in het hart van die zondaar, maar NIET de zondaar zelf, Rom. 7:8-11. Om die reden gaat hij op de vlucht naar de Vrijstad. Wanneer dan de H.Geest die zondaar van zonde overtuigd, wordt die zondaar juist innerlijk gewaar dat hij géén geloof heeft, naar Joh. 16:9. De Wet baart dus geen geloof omdat zij uit het geloof niet is, Gal. 3:12. Daarnaast maken de overtuigingen der Wet een zondaar ook niet geestelijk levend, Gal. 3:21. Wanneer, een zondaar bearbeid wordt door de H.Geest ten dode, kan er slechts sprake zijn van een geestelijke ontwaking. De gehele afscheiding zou dit de levendmaking c.q. de wedergeboorte noemen, waarmee ze Gods heilig Recht omzeilen én onteren, om de reden dat Gods heilig Recht gelegen is tussen Gods rechtvaardigheid en Gods barmhartigheid. Maar wanneer het niet verder komt dan deze geestelijke vlucht naar die Vrijstad, dan gaat die ontdekte zondaar met deze geestelijke ontwaking wel voor eeuwig verloren. Want, hij moet namelijk geestelijk nog met Jona overboord. Het moet dus eerst de dood in, opdat de zondaar binnen de muren van die Vrijstad zou komen, en alleen aldaar zijn Behoudenis zal vinden tegen de eeuwige dood. Achter de dood ligt pas het leven, en achter de vloek ligt pas de zegen, Gal. 2:19-20, Rom. 6:6-8, Rom. 7:1-4, Rom. 8:2-4. Heel Gods Woord getuigt hiervan, maar hoevelen wensen hier werkelijk NIET van te weten nog minder te horen. Dat blijkt namelijk uit hoe on-Bijbels ze denken c.q. redeneren, en hoe ze bepaalde zaken in hun schrijven verwoorden.

Je hebt een heleboel woorden nodig om allerlei beschuldigingen zogenaamd te onderbouwen, maar ondertussen geef je de Wet een kracht ten leven. Citaat: "De overtuigingen van zonden, gewerkt door de H. Geest, zijn afkomstig vanuit de geestelijke bediening van Gods heilige Wet."
Ondertussen komt er nog een sneer naar de afgescheiden kerken, namelijk: die zouden dit al de wedergeboorte of levendmaking genoemd hebben. Misschien heb je gelijk, maar waarom moet dat zo liefdeloos?
Er is maar één werkelijk kenmerk van genade en dat is de verbinding door het geloof met Christus. Alles wat eraan vooraf gaat, kan zaligmakend van God zijn, maar het kan ook algemeen werk zijn.
Ik zou je willen aanraden om eens de Christinnereis te lezen en dan m.n. de gang van Barmhartigheid. (Inclusief de verwijsteksten die Bunyan daarbij gebruikt.)

[DWW]

@ Luther,

Luther : “Je hebt een heleboel woorden nodig om allerlei beschuldigingen zogenaamd te onderbouwen, maar ondertussen geef je de Wet een kracht ten leven. Citaat: "De overtuigingen van zonden, gewerkt door de H. Geest, zijn afkomstig vanuit de geestelijke bediening van Gods heilige Wet."

DWW : De geest maakt levend, en de letter der Wet doodt de zondaar. Maar zolang die zondaar geestelijk nog niet gedood is aan het betrachten van de letter der Wet, kan de Geest die zondaar niet levend maken. Want, alwaar de Wet nog leeft – daar kunnen de beloftenissen van het Evangelie geen kracht doen. Dit is de geestelijke inhoud van Rom. 7:1-4. Ik wenste wel dat dit eens een keer mocht zien en verstaan. Want, uit je schrijven blijkt telkens zo anders. Paulus zegt in Rom. 7:10, het volgende : “En het gebod, dat ten leven was, hetzelve is mij ten dood bevonden.” Kijk Luther, dit is nu het geloof in de Wet. Lees dit eens in het verband van vers 8 t/m 11.

Luther : “Ondertussen komt er nog een sneer naar de afgescheiden kerken, namelijk: die zouden dit al de wedergeboorte of levendmaking genoemd hebben. Misschien heb je gelijk, maar waarom moet dat zo liefdeloos? Er is maar één werkelijk kenmerk van genade en dat is de verbinding door het geloof met Christus. Alles wat eraan vooraf gaat, kan zaligmakend van God zijn, maar het kan ook algemeen werk zijn.”

DWW : Niet als een sneer bedoeld, Luther! Wanneer je recht zou verstaan wat ik je hierboven schreef, zou je mijn schrijven wellicht ook niet als ‘liefdeloos’ betitelen. Want, praktisch de gehele afscheiding, maar niet alleen zij, maar nu ook bijna geheel behoudend kerkelijk Nederland heeft van het geloof in de Wet, het geloof in het Evangelie gemaakt. Wanneer dan een zondaar een weinig overtuigd is geworden van zijn kwaad en bedreven zonden, deze voor God heeft leren bewenen, zijn leven gaat proberen te reformeren, en een vluchtweg probeert te zoeken tot ontkoming, noemen zij dit al de levendmaking, want zo zegt men dan al gauw: 'een dooie gaat niet naar God schreeuwen!' Kijk Luther, dit zijn de goedertierenheden des Heeren die een ziel tot bekering (kunnen) leiden, Rom. 2:4. Denk hierbij aan de verloren zoon, en hij kwam tot zichzelf en zeide: ‘ik zal opstaan en tot mijn vader gaan etc….’ Maar, dit is de bekering des harte nog NIET. Begint het hier dan niet mee? Nee, want de waarachtige bekering begint met het geloof in de Heere Jezus Christus, waarbij de zondaar mag weten van schuld, vloek, hel en eeuwig oordeel te zijn verlost. Dat was pas toen die zoon als een verlorene voor zijn vader in het stof ging, en hem zijn oude vieze kleed werd uitgetrokken en hem een nieuw Kleed werd omhangen. Het Kleed der gerechtigheid en de ring tot verzegeling van zijn geloof in zijn vader. Waarbij die zoon weer hersteld was geworden met het beeld van zijn vader. En wat zegt dan zijn vader? En brengt het gemeste kalf, en slacht het; en laat ons eten en vrolijk zijn. Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden! En zij begonnen vrolijk te zijn, Luk. 15:23-24. Pas aan de voeten van zijn vader was die zoon geestelijk gestorven. Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonde, Rom. 6:7. Dit was de leer der apostelen en reformatoren. Wat ik je eerder omschreef is de toeleidende weg tot de Weg der bekering waarop nog geen geestelijk leven is. De Weg is Christus onder de heerschappij der vrijheid van Zijn genade, maar de weg tot de Weg is nog immer onder heerschappij der Wet waaronder alleen de vloek en de dood is, Rom. 6:14. Maar bij hoevelen is het met hun ontwaakte ziel nimmer in Christus gekomen, hoevelen zijn met deze goedertierenheden des Heeren niet voor eeuwig verloren gegaan. Dit is niet het algemene werk, maar zijn de gemene werkingen des Geestes, lees Toetsteen. Begrijp je dan niet, dat met zulk een uitleg van leer de troost en de zegen niet een beetje te vroeg gepreekt wordt…? Want, zij preken de zegen alwaar juist de vloek der Wet gepreekt behoort te worden. Tussen de Wet en Gods heilig Evangelie ligt Gods verborgen recht, Luther. In dit heilige recht wordt de zondaar door de vloekeis der Wet gedood, en van zijn oude wortel in Adam afgesneden, om daar ingelijfd te worden in de Tweede Adam, middels de toegepaste beloftenissen van het heilig Evangelie, dewelke zijn werkende door de liefde Gods in Christus. Lees daartoe de twaalf bijlslagen van Thomas Boston, de laatste bijlslag is de afsnijding en gelijk ook de inenting. Laatste vraag zou kunnen zijn: hoe diep moet dan dit heilige recht doorleefd zijn, aleer die verloren zondaar door het zaligmakende geloof in Hem wordt ingelijfd en verenigd? Waarop ik je zou zeggen: hoeveel weeën moet een barende moeder krijgen om haar kindje te baren? De ene moeder baart haar kindje in een half uur, de ander doet er 24 uur over. Maar een ding is zeker! Hoe dieper de doorleefde nood en benauwdheid, hoe groter de blijdschap en vrede die er is wanneer het kindje daarna op haar borst wordt gelegd. “Een vrouw, wanneer zij baart, heeft droefheid, dewijl haar ure gekomen is; maar wanneer zij het kindeken gebaard heeft, zo gedenkt zij de benauwdheid niet meer, om de blijdschap, dat een mens ter wereld geboren is, Joh. 16:21.”

Plaats dit eens geestelijk over, en je hebt de theologie die ik telkens vanuit de Romeinen en Galatenbrief heb trachten naar voren te brengen, Rom. 6:6-8, Gal. 2:19-20.

[Johann Gottfried Walther]

DWW ik zou stoppen met knippen (uit hun verband) en plakken (in jou denken) van bijbelteksten.
Een een wat lezen van die kostelijke werken die je op je site hebt staan, Ds. Boston bijv.
Die leren werken niet wat jij leert.