Genade door recht schreef:Die diaken maakte een vergissing of is verkeerd begrepen. Geen predikant in de Ger. Gem. leert dat je na wedergeboorte nog verloren kunt gaan. Eenmaal geboren - zeker verloren, tweemaal geboren - gewis verkoren. Die stelregel wordt over de volle breedte van de GG gegarandeerd onderschreven, ook door betreffende diaken.
De leer van de GG, en de andere kerken waar DWW op doelt, heeft ook niets te maken met de leer van dr. Kuyper. Die zei nu juist dat een mens van een wedergeboorte totaal niets hoeft te merken en dat een wedergeboorte als een verborgen blijvend zaad geheel onopgemerkt kan blijven. Ook dit wordt in de GG niet geleerd. Juist wordt geleerd dat de wedergeboorte een zeer krachtdadige werking van Gods Geest is. In die wedergeboorte wordt het stenen hart weggenomen en een vlesen hart gegeven. Dat is dus geen bediening vanuit de wet, maar dat is een zaligmakende bediening van / bearbeiding door Gods Geest, Die van dood levend maakt. Dat de wedergeborene dit niet direct ziet, is iets anders, maar dit is niet verwarrend. Paulus ging als een onwedergeborene op pad op de gemeente te vervolgen, maar werd neergeveld en tevens levendgemaakt, hij ging gelijk naar God vragen en doen wat God wilde. Hij zag zich toen echter niet als een wedergeborene, maar als een wetsovertreder. Dit is toch niet verwarrend DWW?
Kuiper leerde een onbewuste wedergeboorte, de GG (in Ned) leert een bewuste wedergeboorte. Maar het is beide verondersteld, omdat het beide zonder Christuskennis is. Want, zo zegt men dan: het zal wél moeten blijken of het bij die ziel in zijn leven tot een bewuste afrekening/rechtvaardiging mag komen. Zo niet, dan was het een (al)gemeen werk des Geestes. Anderen zeggen dan ook nog wel, dat wanneer bijv. wel ‘de kenmerken’ van de wedergeboorte bij zo’n aanwezig waren, en zo’n ziel nimmer tot zekerheid heeft mogen komen, dat zo’n ziel met de nachtschuit is vertrokken. Ze hebben er theologisch werkelijk een puinhoop van gemaakt, beste GDR. Want, waar staan deze dingen in Gods Woord?
Kijk, het is wat anders wanneer Paulus in dit verband bijv. zegt dat, het Koninkrijk der hemelen niet gelegen is in (opgeblazen –zie kant.) woorden, maar in kracht, 1 Kor. 4:20. Zo zijn er zielen, die wel degelijk verloren zijn gegaan, en werkelijk gevoeld hebben dat ze niet meer zalig konden worden, maar toen door Hem zijn opgericht ten uiterste dage. Lees daartoe Jes. 57:10-15. Maar, omdat zij zichzelf theologisch niet kunnen verklaren, vanwege pure onkunde of dwalingen waarin zij verstrikt zitten, en omdat er geen leraren zijn die hen kunnen verklaren, durven zij het er veelal niet voor te houden. Terwijl ze na hun verlorengaan voor God, wel degelijk de kracht van die verbrijzelende liefde Gods in Christus in hun arme ziel hebben ervaren. De Erskines spraken daarom wel over de zekerheid des geloofs, en de zekerheid des gevoels. Denk eens aan Thomas, of aan de Emmausgangers, of aan die genoemde zielen aan het einde van Jes. 42. Door die kracht zijn zij in Hem ingelijfd, en hebben zij de zekerheid verkregen, ondanks dat velen van Gods kinderen het er vanwege het eeuwige wonder niet voor durven houden. Hoe komt dat? Zij moeten nog licht over licht ontvangen. Thomas was rein om het woord dat Christus tot zijn arme ziel had gesproken. Hier leert de ziel: “ik de Zijne” Hier is de ziel wedergeboren, want hij kent Christus, en de ziel is rein c.q. gerechtvaardigd in Hem, en ligt daarmede voor rekening van Hem.
Maar hij kreeg pas licht over licht, toen hij zijn handen in Zijn zijde en doorboorde handen mocht leggen. Hier leert de ziel: “Hij de mijne”. Mijn Heere, en mijn God, riep Thomas uit….!!
