"Ben ik dan uw vijand geworden, u de waarheid zeggende?" (Gal. 4:1)

Sommigen reageren soms zo vijandig op mijn(DJK) schrijven, me zeggende dat ik meer vanuit de liefde tot iemand moet komen, en wat minder vanuit de hoogte. Terwijl ik het helemaal zo niet bedoel. Ik probeer juist te schrijven vanuit de liefde, vanwege dat ik een ander niet over heb voor het eeuwige verderf. Het deed me denken, aan een treffend stukje wat ik onlangs ergens las :

"Ik had eens een lieve vriend -ome Jan- noemden wij hem, hij juicht voor de troon, die kerkte bij dominee Bogaard uit Sliedrecht. In die tijd was daar nog het gezelschapsleven. Ome Jan die bij ds. Bogaard op catechisatie ging, werd op een dag door Bogaard uitgenodigd om ook op het gezelschap van het oude volk aanwezig te zijn. Ome Jan dacht van zichzelf dat hij ook al aardig bekeerd was en vond het een hele eer om bij het oude, geoefende volk van God te verkeren. Toen het gezelschap was afgelopen, nam ds. Bogaard Jan even apart en zei tot hem: "Jan, ik heb je vanavond eens gadegeslagen, maar toen het oude volk knikte, knikte jij ook. En toen het oude volk hun hoofden schudden, schudde jij ook je hoofd, maar jongen, ik moet jou de wacht aanzeggen, want van hetgeen het volk van God vanavond hier bespoken heeft, daar sta jij totaal buiten!" Maar Jan boog niet, nee, hij liep rood aan van de vijandschap en viel onbedaarlijk tegen Bogaard uit: "Man, jij moet een doodskop op je kerk zetten, want je laat geen kip in 't leven." Bogaard, niet uit evenwicht gebracht door Jan's uitval, antwoordde: "Och, voor mijn liefde sta je mij tegen (Ps. 109:4)."
In dezelfde week werd ome Jan's ziel gered door de weg van het recht. Kijk, zo ging men vroeger met elkaar om als het ging over de waarheid van het Evangelie. Vandaag de dag is men wel heel snel op de tenen getrapt, maar de scherpte van het Woord is niet bedoeld om Gods kinderen te beledigen, nee, maar is bedoeld tot hun eeuwig welzijn, hoewel dat niet in aller dank wordt afgenomen...."


"Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel, en des geestes, en der samenvoegselen, en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten." (Hebreen 4:12)


“Is Mijn woord niet alzo, als een vuur? spreekt de HEERE, en als een
hamer, die een steenrots te morzel slaat?”(Jer.23:29)

DJK schreef:"Ben ik dan uw vijand geworden, u de waarheid zeggende?" (Gal. 4:1)

Sommigen reageren soms zo vijandig op mijn(DJK) schrijven, me zeggende dat ik meer vanuit de liefde tot iemand moet komen, en wat minder vanuit de hoogte. Terwijl ik het helemaal zo niet bedoel. Ik probeer juist te schrijven vanuit de liefde, vanwege dat ik een ander niet over heb voor het eeuwige verderf. Het deed me denken, aan een treffend stukje wat ik onlangs ergens las :

"Ik had eens een lieve vriend -ome Jan- noemden wij hem, hij juicht voor de troon, die kerkte bij dominee Bogaard uit Sliedrecht. In die tijd was daar nog het gezelschapsleven. Ome Jan die bij ds. Bogaard op catechisatie ging, werd op een dag door Bogaard uitgenodigd om ook op het gezelschap van het oude volk aanwezig te zijn. Ome Jan dacht van zichzelf dat hij ook al aardig bekeerd was en vond het een hele eer om bij het oude, geoefende volk van God te verkeren. Toen het gezelschap was afgelopen, nam ds. Bogaard Jan even apart en zei tot hem: "Jan, ik heb je vanavond eens gadegeslagen, maar toen het oude volk knikte, knikte jij ook. En toen het oude volk hun hoofden schudden, schudde jij ook je hoofd, maar jongen, ik moet jou de wacht aanzeggen, want van hetgeen het volk van God vanavond hier bespoken heeft, daar sta jij totaal buiten!" Maar Jan boog niet, nee, hij liep rood aan van de vijandschap en viel onbedaarlijk tegen Bogaard uit: "Man, jij moet een doodskop op je kerk zetten, want je laat geen kip in 't leven." Bogaard, niet uit evenwicht gebracht door Jan's uitval, antwoordde: "Och, voor mijn liefde sta je mij tegen (Ps. 109:4)."
In dezelfde week werd ome Jan's ziel gered door de weg van het recht. Kijk, zo ging men vroeger met elkaar om als het ging over de waarheid van het Evangelie. Vandaag de dag is men wel heel snel op de tenen getrapt, maar de scherpte van het Woord is niet bedoeld om Gods kinderen te beledigen, nee, maar is bedoeld tot hun eeuwig welzijn, hoewel dat niet in aller dank wordt afgenomen...."


“Is Mijn woord niet alzo, als een vuur? spreekt de HEERE, en als een
hamer, die een steenrots te morzel slaat?”(Jer.23:29)

...alsof u iets vreemds overkwame...

DJK Schreef:Ik had eens een lieve vriend -ome Jan- noemden wij hem, hij juicht voor de troon, die kerkte bij dominee Bogaard uit Sliedrecht. In die tijd was daar nog het gezelschapsleven. Ome Jan die bij ds. Bogaard op catechisatie ging, werd op een dag door Bogaard uitgenodigd om ook op het gezelschap van het oude volk aanwezig te zijn. Ome Jan dacht van zichzelf dat hij ook al aardig bekeerd was en vond het een hele eer om bij het oude, geoefende volk van God te verkeren. Toen het gezelschap was afgelopen, nam ds. Bogaard Jan even apart en zei tot hem: "Jan, ik heb je vanavond eens gadegeslagen, maar toen het oude volk knikte, knikte jij ook. En toen het oude volk hun hoofden schudden, schudde jij ook je hoofd, maar jongen, ik moet jou de wacht aanzeggen, want van hetgeen het volk van God vanavond hier bespoken heeft, daar sta jij totaal buiten!" Maar Jan boog niet, nee, hij liep rood aan van de vijandschap en viel onbedaarlijk tegen Bogaard uit: "Man, jij moet een doodskop op je kerk zetten, want je laat geen kip in 't leven." Bogaard, niet uit evenwicht gebracht door Jan's uitval, antwoordde: "Och, voor mijn liefde sta je mij tegen (Ps. 109:4)."
In dezelfde week werd ome Jan's ziel gered door de weg van het recht. Kijk, zo ging men vroeger met elkaar om als het ging over de waarheid van het Evangelie. Vandaag de dag is men wel heel snel op de tenen getrapt, maar de scherpte van het Woord is niet bedoeld om Gods kinderen te beledigen, nee, maar is bedoeld tot hun eeuwig welzijn, hoewel dat niet in aller dank wordt afgenomen...."

DJK, wil je hiermee zeggen: "je kunt wel denken dat je een geloof hebt maar net zo als Ome Jan zit je er totaal naast"
Dat kan ik er makkelijk uit opmaken.
God zegt in Jesaja; Troost, troost Mijn volk, dat is wat anders dan het volk zo diep mogelijk te drijven om het te bekeren.
Ik ken genoeg mensen die daardoor juist heel passief zijn geworden en wachten op een wonder!

Alexander CD schreef:

DJK Schreef:Ik had eens een lieve vriend -ome Jan- noemden wij hem, hij juicht voor de troon, die kerkte bij dominee Bogaard uit Sliedrecht. In die tijd was daar nog het gezelschapsleven. Ome Jan die bij ds. Bogaard op catechisatie ging, werd op een dag door Bogaard uitgenodigd om ook op het gezelschap van het oude volk aanwezig te zijn. Ome Jan dacht van zichzelf dat hij ook al aardig bekeerd was en vond het een hele eer om bij het oude, geoefende volk van God te verkeren. Toen het gezelschap was afgelopen, nam ds. Bogaard Jan even apart en zei tot hem: "Jan, ik heb je vanavond eens gadegeslagen, maar toen het oude volk knikte, knikte jij ook. En toen het oude volk hun hoofden schudden, schudde jij ook je hoofd, maar jongen, ik moet jou de wacht aanzeggen, want van hetgeen het volk van God vanavond hier bespoken heeft, daar sta jij totaal buiten!" Maar Jan boog niet, nee, hij liep rood aan van de vijandschap en viel onbedaarlijk tegen Bogaard uit: "Man, jij moet een doodskop op je kerk zetten, want je laat geen kip in 't leven." Bogaard, niet uit evenwicht gebracht door Jan's uitval, antwoordde: "Och, voor mijn liefde sta je mij tegen (Ps. 109:4)."
In dezelfde week werd ome Jan's ziel gered door de weg van het recht. Kijk, zo ging men vroeger met elkaar om als het ging over de waarheid van het Evangelie. Vandaag de dag is men wel heel snel op de tenen getrapt, maar de scherpte van het Woord is niet bedoeld om Gods kinderen te beledigen, nee, maar is bedoeld tot hun eeuwig welzijn, hoewel dat niet in aller dank wordt afgenomen...."

DJK, wil je hiermee zeggen: "je kunt wel denken dat je een geloof hebt maar net zo als Ome Jan zit je er totaal naast"
Dat kan ik er makkelijk uit opmaken.
God zegt in Jesaja; Troost, troost Mijn volk, dat is wat anders dan het volk zo diep mogelijk te drijven om het te bekeren.
Ik ken genoeg mensen die daardoor juist heel passief zijn geworden en wachten op een wonder!

Wat ik er onder andere mee bedoelde te zeggen, was, hetgeen Paulus in zijn tijd ook wel mee heeft gemaakt, uiteraard niemand in het bijzonder bedoelende :

2 Tim. 4 : 3-4
Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden; En zullen hun gehoor van de waarheid afwenden, en zullen zich keren tot fabelen.


Bovendien schreef ik het bovenstaande niet, maar het was een citaat van wat ik ergens las...

DJK schreef:"Ben ik dan uw vijand geworden, u de waarheid zeggende?" (Gal. 4:1)

Sommigen reageren soms zo vijandig op mijn(DJK) schrijven, me zeggende dat ik meer vanuit de liefde tot iemand moet komen, en wat minder vanuit de hoogte. Terwijl ik het helemaal zo niet bedoel. Ik probeer juist te schrijven vanuit de liefde, vanwege dat ik een ander niet over heb voor het eeuwige verderf. Het deed me denken, aan een treffend stukje wat ik onlangs ergens las :

"Ik had eens een lieve vriend -ome Jan- noemden wij hem, hij juicht voor de troon, die kerkte bij dominee Bogaard uit Sliedrecht. In die tijd was daar nog het gezelschapsleven. Ome Jan die bij ds. Bogaard op catechisatie ging, werd op een dag door Bogaard uitgenodigd om ook op het gezelschap van het oude volk aanwezig te zijn. Ome Jan dacht van zichzelf dat hij ook al aardig bekeerd was en vond het een hele eer om bij het oude, geoefende volk van God te verkeren. Toen het gezelschap was afgelopen, nam ds. Bogaard Jan even apart en zei tot hem: "Jan, ik heb je vanavond eens gadegeslagen, maar toen het oude volk knikte, knikte jij ook. En toen het oude volk hun hoofden schudden, schudde jij ook je hoofd, maar jongen, ik moet jou de wacht aanzeggen, want van hetgeen het volk van God vanavond hier bespoken heeft, daar sta jij totaal buiten!" Maar Jan boog niet, nee, hij liep rood aan van de vijandschap en viel onbedaarlijk tegen Bogaard uit: "Man, jij moet een doodskop op je kerk zetten, want je laat geen kip in 't leven." Bogaard, niet uit evenwicht gebracht door Jan's uitval, antwoordde: "Och, voor mijn liefde sta je mij tegen (Ps. 109:4)."
In dezelfde week werd ome Jan's ziel gered door de weg van het recht. Kijk, zo ging men vroeger met elkaar om als het ging over de waarheid van het Evangelie. Vandaag de dag is men wel heel snel op de tenen getrapt, maar de scherpte van het Woord is niet bedoeld om Gods kinderen te beledigen, nee, maar is bedoeld tot hun eeuwig welzijn, hoewel dat niet in aller dank wordt afgenomen...."


"Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel, en des geestes, en der samenvoegselen, en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten." (Hebreen 4:12)


“Is Mijn woord niet alzo, als een vuur? spreekt de HEERE, en als een
hamer, die een steenrots te morzel slaat?”(Jer.23:29)

Meende dat alleen God een hartenkenner was. Houd ik het liever bij wat de DL ons geleerd hebben, hetwelk ook de apostelen zelf deden:

3/4-15. Deze genade is God aan niemand schuldig; want wat zou Hij schuldig zijn dengenen, die Hem niets eerst geven kan, opdat het hem vergolden worde? Ja, wat zou God dien schuldig zijn, die van zichzelven niet anders heeft dan zonde en leugen? Diegene dan, die deze genade ontvangt, die is Gode alleen daarvoor eeuwige dankbaarheid schuldig, en dankt Hem ook daarvoor; diegene, die deze genade niet ontvangt, die acht ook deze geestelijke dingen gans niet en behaagt zichzelven in het zijne; of, zorgeloos zijnde, roemt hij ijdellijk dat hij heeft hetgeen hij niet heeft. Voorts, van diegenen die hun geloof uiterlijk belijden en hun leven beteren, moet men naar het voorbeeld der apostelen het beste oordelen en spreken; want het binnenste des harten is ons onbekend. En wat aangaat anderen, die nog niet geroepen zijn, voor dezulken moet men God bidden, Die de dingen die niet zijn, roept alsof zij waren; en wij moeten ons geenszins tegenover hen verhovaardigen, alsof wij onszelven uitgezonderd hadden.

Dag Bert,


Volgens mij ben je een stukje kwijt. Het ging er namelijk om, dat de meeste vragenstellers gedurig blijven denken dat er al sprake van het zaligamkende geloof in het hart van de zondaar kan zijn, al eer die zondaar aan zijn eerste man is gestorven geworden.(Rom. 7:1-6) Lees daarom het TOPIC over hóe, en in welk kader, wij de H.C. dienen te verstaan. Ik had dit met name aan jou en Gouwenaar gericht, als nader uitleg over wat én hoe ik sommige zaken bedoelde te zeggen...

Hoort dit niet in humor thuis?

'U de waarheid zeggende'
U hebt patent op de waarheid?

Maar als het verhaaltje van Ome Jan klopt, moet je je geen zorgen maken.....

Kislev schreef:Hoort dit niet in humor thuis?

hebben wij dan een afdeling humor???

DJK,

Je gaat er kennelijk vanuit dat 'men' hier op RF niet bekeerd kan zijn. Je ziet jezelf als een profeet die de opdracht heeft om de onbekeerden hier de wacht aan te zeggen. Waar haal je die roeping vandaan? Hoe kom je op het idee dat jij hier een oordeel moet vellen over mensen die je absoluut niet kent?
Met dit gepreek maak je alleen maar zwakken in het geloof aan het twijfelen. Zonder kennis van de persoon en zonder reden breng je een barrière tussen zwakke gelovigen en hun redding in Christus. Vraag je daarom eerst eens af, of je met deze prediking niet een erger middel bent dan de veronderstelde kwaal.

Ondertussen sta je voor tegenwerpingen niet echt open. Met als gevolg, in het gunstigste geval, een discussie van langs-elkaar-heen-praten. Ook dit topic kan niet veel meer opleveren dan dat, want er is niet meer dan een verhaaltje-met-moraal om over te praten.
Mijn advies - en bede is: Overweeg eens waar je boodschap vandaan komt, en of je je met die boodschap tot het juiste publiek richt.

Marco

GPPB heeft ook een ome Jan.

freek schreef:GPPB heeft ook een ome Jan.

Ik ook

Marco schreef:DJK,

Je gaat er kennelijk vanuit dat 'men' hier op RF niet bekeerd kan zijn. Je ziet jezelf als een profeet die de opdracht heeft om de onbekeerden hier de wacht aan te zeggen. Waar haal je die roeping vandaan? Hoe kom je op het idee dat jij hier een oordeel moet vellen over mensen die je absoluut niet kent?
Met dit gepreek maak je alleen maar zwakken in het geloof aan het twijfelen. Zonder kennis van de persoon en zonder reden breng je een barrière tussen zwakke gelovigen en hun redding in Christus. Vraag je daarom eerst eens af, of je met deze prediking niet een erger middel bent dan de veronderstelde kwaal.

Ondertussen sta je voor tegenwerpingen niet echt open. Met als gevolg, in het gunstigste geval, een discussie van langs-elkaar-heen-praten. Ook dit topic kan niet veel meer opleveren dan dat, want er is niet meer dan een verhaaltje-met-moraal om over te praten.
Mijn advies - en bede is: Overweeg eens waar je boodschap vandaan komt, en of je je met die boodschap tot het juiste publiek richt.

Marco

Dag Marco,


Ik oordeel niemand. Want dat komt mij geheel niet toe. En de wijsheid in pacht, heb ik nog minder.
Ik schuif alleen maar even naar voren van hoe het in vroegertijd, en hoe het nu veelal onder elkander gaat.
En daar proef en smaak ik toch een beetje uit, van : "Als jij het van mij gelooft, geloof ik het van jou..."
Wat hebben we daar nou aan, vriend. Vertel me dat nou eens.
Mogen we elkander dan niet meer eerlijk bakeren?

Ik proef iets van "vroeger was alles beter"

freek schreef:GPPB heeft ook een ome Jan.

Bij GPPB is wel een tweespraak met DJK te vinden. Blijkbaar kennen ze elkander.
http://www.derokendevlaswiek.nl/index.h ... ELSzb.html