Bert Mulder schreef:Geachte DJK,
Ik ben bang dat je hier gevaarlijk bezig ben. Het ware berouw is een geloofsdaad. Het berouw komt niet voor het geloof, maar komt uit het ware geloof voort. God bekeert nog mensen, zoals Hij altijd gedaan heeft, door de levendmaking door Zijn Geest, en door middel van de prediking van het Woord. Maar lijkt mij dat jij een soort van nieuw-wettisme, oftewel neonomisme predikt. Door het werk van 'waar berouw' een voorwaarde te maken om tot Hem te komen...
Hetwelk, in wezen, dezelfde historische dwaling is als die van Kain, die met eigen werken wilde komen, die van Pelagius, die van Arminius, die van de Ultra-gereformeerden.
Wie roeme, laat hem roemen in Hem, en niet in eigen werken van berouw of wat dan ook!
Geachte mijnheer Mulder,
ik voel of begrijp het niet verkeerd van u, wanneer u me schrijft dat ik 'gevaarlijk bezig' ben, maar schrijf aub voortaan van bijv. 'onkundig bezig' ben of 'onbijbels bezig' ben, maar ik neem het u niet kwalijk, hoor! Men corrigeert mij ook zo vaak, nu dan, ik ook een keertje, uiteraard zeer vriendelijk bedoeld. Maar nu weer terzake...
Het
neonomiaanisme, zoals u wellicht bedoelde te schrijven.....(glimlach), plaatst de WET achter het Evangelie. Hier ben ik juist een fel tegenstander. Leest u mijn postings in de Topic over de leer van GG, vanaf blz/pag 23 of 24, en ik heb hier ook wel enige dingen over geschreven in de Topic over : Wat is het sterven aan de Wet der Wet. De Galatenbrief van Paulus heb ik in dit verband daarom ook meerdere malen aangehaald, met name het 3e t/m het 5e hoofdstuk. Dus als u dit uit mijn schrijven heeft opgemaakt, heeft u mij in het geheel niet begrepen. Ik heb het verschil van en over een wettische droefheid/berouw naar voren gebracht, vanwege dat ik vanuit het Topic over het sterven aan de Wet, zoveel onkunde, en onbijbelse uitspraken cq. beredeneringen ben tegen gekomen. Maar wat betreft het beleven van dat berouw, aangaande Gods' volk, wanneer ze voor Gods' heilig Recht worden gedaagd, leren zij toch wel degelijk tweeerlij droefheden en vormen van berouw kennen. Kijk, en dit is dan misschien ook gelijk een beperkt antwoord aan Tiberius, wanneer den Heere een zondaar in de geest/consientie voor Zijn heilig Recht komt te trekken middels Zijn koorden van eeuwige liefde, dan komt God Zijn heilig Beeld, waarmee Hij die zondaar volmaakt in Adam heeft geschapen, terug te eisen, middels die vloek- en doemwerking van Zijn heilige Wet ten dode, waaraan de zondaar dan aan en onder verloren gaat. En voor en tijdens dat verloren gaan onder God, middels het sterven aan die eis der Wet, gevoelt en ervaart die zondaar eenj wettisch berouw en een wettische droefheid over zijn bedreven kwaad/zonden/schuld jegens Zijn Rechter en Zijn Wet, welke tegelijk een afspiegeling is van dat heilige Recht Gods. En nadat die zondaar met Christus dus die vloek- en kruisdood aan die eis der Wet is gestorven, en hij in de Liefdesarmen van Christus is mogen vallen, leert die zondaar zich schuldig kennen aan het onschuldig vergoten Bloed van Christus, middels die evangelische droefheid naar God, welke hem zeer bitterlijk doen wenen. Deze droefheid is vele malen teerder, dieper en bitterder. En het is ook deze droefheid naar God in Christus, die een onberouwelijke bekering tot de zaligheid werkt.
Ten laatste, wil ik hierbij ook nog even opmerken, dat een ziel die een wettsiche droefheid/berouw heeft ondervonden, hier niet altijd een verlossing of een evangelische droefheid aan verbonden is. Daarom dienen wij altijd te zien naar de uitkomst van een bepaalde doorleefde droefheid. Want alleen van achteren kunnen we bezien, of het ons tot de verlossing in het Bloed van Christus heeft gebracht. Vergeef me aub mijn wat lange uitwijding, hier omtrent. Maar dit is wel belangrijk om te weten.
