DWW schreef:jvdg schreef:refo schreef:Ellendekennis maakt geen plaats voor Christus. Dat is de wanhopige misvatting van het verhaal van ds M. en anderen.
Het evenwicht in de preek is: Jullie hebben Christus gedood! Bekeert u ! Want u komt de belofte toe.
Kortom: ik geloof niet dat de 'leer van ds M.' kan werken. Zelfs verkeerd werkt, hoewel er vast uitzonderingen zijn.
Ik vraag me echt in gemoede af, of jij en al die andere tegenstanders van Ds. M., ooit hebben beluisterd of begrepen wat de prediking van deze predikant werkelijk inhoudt.
Jullie bestrijden hem met dogma's, eigen visie en komen nooit met Bijbelse argumenten waarom die prediking zielsmisleidend zou zijn.
(Ik zie het al voor me: refo zij aan zij met DWW en GPPB tegen Ds. M., vergeef me deze karikatuur)
Ook het door refo genoemde ontbreken van evenwichtigheid heb ik nooit in die preken kunnen opmerken.
Integendeel!
Tegenover de onmogelijkheid van 's mensen zijde hoorde ik altijd de mogelijkheid van Gods kant preken.
Of willen we wat anders horen?
Iets roomser misschien?
Het vetgedrukte is zeker waar, beste JVDG. Maar hij stelt het leven en de wedergeboorte in zijn prediking wel degelijk té vroeg. Hij leert zeer duidelijk, dat in de weg der ontdekking, waarin een zondaar zijn schuld thuis krijgt en gaat leren bewenen, tot God gaat kermen, en zijn leven voor God gaat reformeren, die zondaar met deze gesteldheden alrede levend en wedergeboren is. Ondanks dat die zondaar het zelf niet weet, en zelf Christus niet kent, en het ook zelf niet voor een wedergeboorte durft te houden. Dit is een vermenging van Wet & Eavngelie. Uit de wet is de kennis der zonden, Rom. 3:20. Zolang die ontdekt zondaar zijn leven voor God (nog) niet heeft verloren, is hij nog niet in het bloed van Christus behouden.
Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonden, Rom. 6:7. Dit gaat niet buiten de zondaar om, JVDG. De opstellers van de DL stelden op grond van Gods Woord, dat deze wedergeboorte door de verbrijzelende kracht van de liefde Gods in Christus, Jes. 57:15, (deze moet onderscheiden worden van Gods opzoekende liefde, Rom. 2:4), met zulk een herscheppende kracht geschiedt, nog groter dan de kracht waarmee God de hemel en de aarde schiep.
Ik hoop nu ook dat je mag zien, dat ds. M. hiermee,
wellicht onbedoeld, in zijn leer en prediking Gods heilig recht omzeilt. Ondanks alle stichtelijke dingen die hij ook gezegd heeft. Want, ik moet bekennen dat ikzelf ook weleens door hem gesticht ben geworden. Maar, dat doet niets af van de zaak dat de dogmatiek waaruit hij leert en preekt, veel leerdwalingen bevat. Theodorus van der Groe heeft het eens gezegd, dat wie in het stuk van de wedergboorte dwaalt, mogelijk in alles dwaalt.
Het is makkelijk om voor deze onderwerpen een slotje te vragen omdat ze al 300 keer in evenzoveel topics behandeld zijn. Maar ik zal er toch nog op ingaan, misschien heb je iets aan mijn verworven inzichten.
Eerst enkele opmerkingen waarmee ik je voorzichtiger wil maken in stellige uitspraken:
Hoe kan de wet bewerkstelligen dat een mens God gaat zoeken (in de Bijbel gaat lezen, bidden, naar de kerk gaan, zijn leven gaat reformeren)? Dat kun je toch niet het "doden van de wet" noemen?
Waarom vergelijkt de Heere Jezus de levendmaking van de mens met de geboorte, als hij het de wedergeboorte noemt? Ben je weleens bij een geboorte aanwezig geweest? Ik neem aan van wel want ik geloof dat je kinderen hebt. Hoe treffelijk zie je dan het leven, als het ware, ontstaan. Lacht dat kind eerst? Weet het dat het leeft? Kan het zeggen wat er gebeurd is? Weet het wie zijn moeder is? Ligt het gelijk met een baard in de wieg? Oh, is het niet volkomen lijdelijk en van zijn moeder afhankelijk (en bij de geboorte van de verloskundige)?
Dit gezegd hebbende wil ik er op in gaan hoe een en ander theologisch te duiden. Allereerst dit: er mag nooit een grond buiten Christus gegeven worden (buiten de bewuste kennis van Christus). Nooit! Want dan kunnen we met een gereformeerd conclusiegeloof onze staat opmaken (ik ween over de zonde, ik kan het in de wereld niet meer vinden etc. dus ik ben wedergeboren en de armen maar over elkaar).
Maar toch ontkom je er niet aan dat als God Zijn Hand op een zondaar legt en hij de afstand gaat zien tussen God en zijn ziel, er ook liefde tot God komt. Er wordt wel eens gezegd door meer bevestigde christenen: ik wilde wel dat ik die liefde van die eerste stappen nog had. DE WET WERKT GEEN LIEFDE MAAR DE DOOD! Ook is er wel eens een heenwijzing naar Christus, er wordt iets van Hem gezien, zoals wel eens gezegd wordt, door de tralies van het Woord. Net zoals die schat in de akker even gezien werd. Dan vraag ik je, kan de wet iets tonen van Christus? Terwijl ze toch in een wettisch werk arbeiden, namelijk ze willen de wet houden en door God voor vol worden aangezien. Vermengt God zelf dan wet en evangelie (zoals jij dit zo graag noemt)? Welnee. De wet heeft toch een heel andere bediening dan het evangelie? Christus is toch niet de wet? Dan is er toch geen vermenging? Om te zeggen dat datgene wat van Christus gezien is een wettisch werk is, dát is vermenging van wet en evangelie.
Moeten we dan maar zeggen dat die zondaar, die al die kenmerken heeft, iets van de heerlijkheid van Christus gezien (anders zou hij omkomen in het wettische werk), nu aardig op weg is? NEE! Want al deze dingen kunnen verworpenen ook hebben. AL DEZE DINGEN.
Hebben we niet in uw Naam geprofeteerd... Ja, dat hadden ze. En toch,
gaat weg van Mij, Ik heb u nooit gekend. Wij weten niet of zo een wedergeboren is. Dat weten we pas, als Christus de hoogste plaats in hun hart heeft verkregen, door een openbaring van achter het recht.
Nog een praktische vraag: als de mensen deze kenmerken etc elke keer horen in de prediking, en God gaat ze waarlijk trekken, maken ze, door hun wetenschap, dan niet zelf de toepassing? Dat zou de satan wel willen. Maar als God waarlijk doortrekt dan leidt Hij elke keer verrassend en al hebben ze het 150 keer horen bepreken, dan weten ze het niet. Ja dan lijkt het wel of ze voor de eerste keer van Jezus horen.
Moet elke zondag deze weg bepreekt worden? Een moeilijk punt. Ik meen van niet. De tekst moet uitgelegd worden maar de weg die God met z'n volk gaat mag daar niet elke keer aan de haren bijgetrokken worden. Echter dat gevaar merk ik ook aan de andere kant: ook DWW meent in elke tekst iets te zien of te moeten zeggen over de inlijving in Christus. Al de andere onderwerpen worden dan onderbelicht. Gelukkig hebben we 's zondagsmiddags de catechismusprediking. Predikanten worden dan gedwongen niet alleen hun stokpaardjes te berijden.
.
