Leren van Evangelische gemeente????

[Mirror]

De komende dagen ben ik niet in de gelegenheid te reageren.

Als we een link leggen tussen de stelling "Als wij doen wat we kunnen, dan doet God wat we niet kunnen" en de verovering van Jericho.

Zouden de muren ook gevallen zijn zonder het rondlopen om de stad, bazuingeschal en gejuich?

[Christina]

Zouden de muren ook gevallen zijn zonder het rondlopen om de stad, bazuingeschal en gejuich?

Ik denk van niet!

Gerrie, het is helemaal waar dat de Heere altijd de eerste is. Net als in de tuin, na de zondeval toen God Adam riep en Adam weggekropen in de bosjes zat. Toen Adam antwoord gaf was hij daarmee "zelf" aan het werk?
Nu is het zo dat God al duizend maal de eerste geweest is in ons leven. Hij heeft ons immers niet aan ons lot overgelaten maar Zijn Zoon gestuurd on voor onze zonden te sterven en er ook nog voor gezorgd dat die boodschap ons ter oren kwam. Als je dan uiteindelijk antwoord geeft ben je dan bezig om de eerste te wezen? Nee toch?

"te proberen het goede te doen en dan te ontdekken, dat je het niet kunt. "
Wat bedoel je precies hiermee?
1) een leven volgens de wil van God leiden
2) geloven dat Jezus de Christus , de Zoon van God is



[Veranderd op 1/5/02 door Christina]

[Hoopvol]

Bij ervaring denk ik aan ambacht en kunde
Bij een boekje denk ik aan Het Boek der Boeken (De Bijbel)

Volgens mij was en is het geloof uit het gehoor en het gehoor uit het Woord van God (Rom. 10:17)

Waarom geloof je liever op grond van je eigen ervaringen en niet op grond van hetgeen God in zijn woord belooft??

[kridje]

Origineel geplaatst door Christina
Zouden de muren ook gevallen zijn zonder het rondlopen om de stad, bazuingeschal en gejuich?

NEE! Dit was een opdracht van God aan zijn volk.

Zo kunnen we vanuit het N.T. leren dat we nu ook nog een opdracht hebben. Ondanks dat we dood zijn door de zonde zegt Christus tegen ons: "bid en u zal gegeven worden, klopt en u zal open gedaan woorden, zoekt en gij zult vinden".

Dit is volgens mij een goede vergelijking met de val van Jericho. Het volk van God had een opdracht, na de opdracht doet God het werk. Zo vraagt God ook van ons om te bidden, kloppen en zoeken (ondanks onze doodstaat) en dan zal Hij het grote werk doen.

[Lecram]

De vraag was: kun je wel geloven? En het antwoord is NEEN, niet in eigen kracht, maar alleen in de kracht van God.
En dat weet ik uit ervaring ( en ook uit een boekje). Maar sommigen zeggen dat ze niet kunnen geloven en laten het er dan bij. En mijn reactie was daarop gespitst. Het gaat om het geloof in de bijbel gegrond, waarbij je God gelooft op zijn Woord.
Is het zo duidelijk?

Is het echt zo dat een mens niet kan geloven? En onwedergeboren mens inderdaad niet, maar iemand die wedergeboren is?
God heeft bij de wedergeboorte het vermogen gegeven om te kunnen geloven. Het geloof is een gave van God. Niet dat het geloof volkomen is, maar je kunt keuzes maken. Wanneer je toegeeft aan de verleiding, dan is het geloof weg, maar je kunt strijden tegen de verleiding, in Jezus' Naam. We zijn toch een nieuw schepsel geworden?

[Hoopvol]

Kridje: je schrijft

"en dan zal Hij het grote werk doen. " [/quote]

Wat bedoel je daar mee?

[Veranderd op 2/5/02 door Hoopvol]

[Lecram]

Origineel geplaatst door Gerrie
Vraag je jezelf eerst af of je wedergeboren bent, voordat je kan geloven, Lecram?

Indirect denk ik wel, Gerrie. Je mag best wel terugdenken aan datgene wat de Heere al aan je ziel heeft gedaan. Dat mag je vertrouwen geven om jezelf op Hem te werpen, toch? De DL spreken van een zekerheid door het Woord en de vruchten. Die vruchten liggen helaas maar al te vaak in het duister, maar als het goed is weet je dat de Heere de eerste in je leven was. Ontkennen is zo verduisterend. Zo mag je tijdens HA met vrijmoedigheid aangaan, omdat je vanuit het Woord weet welkom bij Hem te zijn, niet door onze werken, maar door het bloed alleen!

[kridje]

Origineel geplaatst door Hoopvol
Kridje: je schrijft

"en dan zal Hij het grote werk doen. "

Wat bedoel je daar mee?
[/quote]

Dat het echte werk in God hand ligt en dat wij zelf geen milimeter aan onze eigen genade kunnen bijdragen.

[ndonselaar]

Beste Gerrie,

Je schrijft: Bij het HA vraag ik me niet af of ik wedergeboren ben maar of de Heere me roept.

Ik versta de worsteling. Toch vraag ik me af Gerrie of Christus zo Zijn instelling heeft ingesteld. Hier klonk toch immers Zijn bevel : Doe dat zo dikwijls als gij dien zult drinken.
De Heidelberger spreekt in vraag en antwoord 81 ook niet van een roeping maar eerder van een heilig bevel: Voor degenen die zich vanwege hun zonden mishagen en nochtans vertrouwen dat deze hun om Christus wil vergeven zijn.

Hierin klinkt toch op dat het tot vertroosting van Gods volk is, ja zoals Psalm 63 het verwoordt in het 6de vers: Mijn ziel zou als met smeer en vettigheid verzadigd worden, en mijn mond zou roemen met vrolijk zingende lippen.

[Lecram]

Origineel geplaatst door Gerrie

Origineel geplaatst door Lecram
Zo mag je tijdens HA met vrijmoedigheid aangaan, omdat je vanuit het Woord weet welkom bij Hem te zijn, niet door onze werken, maar door het bloed alleen!

Beste Lecram,
Je reageert wat anders dan ik. Bij het HA vraag ik me niet af of ik wedergeboren ben maar ik kijk of de Heere mij roept, en als Hij dat doet dan mag ik niet wegblijven.
En natuurlijk speelt datgene wat al eerder is gebeurt een rol. En dan is het vaak zo bij mij zoals in ps. 63 staat:

'k Heb u voorwaar in 't heiligdom
voorheen beschouwd met vrolijk' ogen,
....
Och wierd ik derwaarts weer geleid,
dan zou mijn mond U d'ere geven.

Toch, Gerrie, het lijkt misschien dat ik wat anders neerschrijf, ik zeg hetzelfde. Ik zei omdat je vanuit het Woord weet dat je welkom bent, niet omdat je eerdere ervaringen heb gehad. Die ervaringen die geven je in ieder geval niet de gelegenheid om te ontkennen (of te twijfelen aan) dat je geroepen wordt.

[Lecram]

Origineel geplaatst door Gerrie
Bedankt voor jullie reactie. Het is in ieder geval zo dat (althans in onze kerk) het "komt dan want alle dingen zijn gereed" altijd klinkt. En dat klinkt mij als een roeping in de oren.

Dat IS de roeping vanuit het Woord

Maar het automatisch aangaan, of (zoals sommigen zeggen dat je moet doen: het altijd aangaan zonder meer), daar heb ik moeite mee. Ik sla weleens een keer over.

Automatisch: dat niet, nee, we moeten een hele goede reden hebben om aan te gaan. En dat mag zeker niet de waardigheid in onszelf zijn, of het feit dat we nu eenmaal belijdenis hebben gedaan. We komen aan, omdat Hij nodigt en we moeten bekennen dat we geen waardigheid in onszelf hebben. Hij heeft de woorden des eeuwigen levens!

Zo zie je dat iedereen anders is. Ik zou zelf niet af durven blijven, omdat ik daarmee zou ontkennen dat Hij een goed werk in mij begonnen is. Is het dan geen verloochening van Hem? Het kan nooit goed zijn voor je geestelijk leven om niet aan te gaan. En aangaan kan nooit slecht zijn voor je geestelijk leven (maar dan moet je wel geestelijk leven hebben).

[kridje]

Effe terug naar het onderwerp!

Je hoort ook vaak dat er vanuit Evangelische gemeentes veel meer liefde en bewogenheid straalt. Hoe zou dit komen? Wordt de liefde van Christus meer ervaren? Ik denk wel dat dit een duidelijke aanklaagt is richting de gereformeerde gezindte! Waar is onze betrokkenheid tegenover de mede-leden? Hebben wij wel wat over voor de gemeenteleden? Zowel als het ongelegen of gelegen komt? Hierbij schiet de gelijkenis in mijn gedachte die Christus heb verteld. Volgens mij was dat de belijdenis van de 'onboetvaardige vriend'. of een andere. Maar in die gelijkenis komt het erop neer dat een goede vriend (gemeentelid?) het ervoor over heb om 's nachts te helpen als het nodig is. Al worden daarbij zelfs zijn kinderen wakker toch zal zo iemand het doen als goede vriend! Is dit nog te vinden onder ons? Of zijn we op dit punt ongelofelijk ver afgedwaald van het Woord?

[HaJee]

Ik reageer hier voor het eerst dus ik zal mezelf eerst ff voorstellen, dat is wel zo netjes en handig. Ik ben Harm Jan Holsappel, bijna 20 jaar en lid van de Gereformeerde Studentenvereniging te Groningen alwaar ik Nederlands studeer. Ik ben belijdend lid van de Geref. Kerk Vrijgemaakt.
In onze kerk mis ik soms ook die dingen die Kridje aanduidde: de liefde voor elkaar. Wat dat betreft kan er zeker iets geleerd worden van de Evangelische kerk. Om nu te zeggen dat we helemaal afgedwaald zijn, gaat mij iets te ver. Het is net zoals in de brief aan de gemeente te Efeze: we zijn heel goed in het controleren en eventueel verwerpen van leerstukken, maar ondertussen dreigen we uit het oog te verliezen wat Christus voor ons heeft gedaan, en vergeten we uit dankbaarheid voor Hem te leven in hartelijke liefde voor elkaar.
Ik wilde nog even reageren op Lecram. Je stelde dat het niet goed is voor je geestelijk leven om een keer het vieren van het avondmaal over te slaan. Ik ben het niet met je eens. Stel dat je in de week voor het avondmaal ontdekt dat niet goed zit tussen jou en een naaste en je bent nog niet zo ver om dat weg te doen, bijv. door diegene te vergeven. Kan je dan wel aan het avondmaal? Volgens mij niet.

[Lecram]

Origineel geplaatst door Gerrie

Ik wilde nog even reageren op Lecram. Je stelde dat het niet goed is voor je geestelijk leven om een keer het vieren van het avondmaal over te slaan. Ik ben het niet met je eens. Stel dat je in de week voor het avondmaal ontdekt dat niet goed zit tussen jou en een naaste en je bent nog niet zo ver om dat weg te doen, bijv. door diegene te vergeven. Kan je dan wel aan het avondmaal? Volgens mij niet.

Nee, je kunt niet aan het avondmaal als er iets niet goed zit, maar dan is het het toch niet goed dat je niet aan het avondmaal gaat. Omdat het sowieso niet goed is als er onenigheid is. En kom je daar pas achter in de voorbereidingsweek? Das wel een beetje laat! Het moet zo zijn dat er nooit een belemmering is om aan het avondmaal te gaan. Dat is niet te verzachten om wat voor reden dan ook. Daar ben ik heel radicaal in.

[Mara]

Wat betreft onze en enkele andere kerkelijke gemeentes, zijn dat de activiteiten die voor de jeugd georganiseerd worden.
Mijn dochter heeft sinds een paar maanden een vriendin, zij is lid van de evangelische gemeente, van huis uit dus.
Een andere vriendin (zij is hervormd) heeft een vriend uit diezelfde kerk.
Vanuit deze kerk wordt heel veel gedaan voor de jeugd. Een sportdag, high tea voor de meiden, debating avonden voor de studenten, muziekavondjes (gezamenlijk musiceren) lessen in vrije expressie, en zo voort.
Zelfs haar andere vriendin (GGiN) doet hier regelmatig ook aan mee.
De meiden blijven zichzelf, voelen geen druk om daar lid te worden, maar ik ben diep in mijn hart best wel bezorgd.
Gaat dit niet subtiel? Sommige jongeren uit onze kerkelijke gemeente zijn daar wel lid geworden.
Mijn dochter en haar vriendinnen zijn geen uitgaanstypes, maar ze willen natuurlijk in het weekend soms gezellige dingen doen, met nog meer jongelui.
Vanuit onze en veel andere reformatorische kerken, wordt helemaal niets gedaan, alleen een jv of bijbelstudie op zondagavond.

Hoe is jullie ervaring? Is mijn bezorgdheid overdreven? Ik heb dit wel eens aangekaart tijdens huisbezoek, maar daar wordt dit als tijdelijk verschijnsel gezien. Mijn oudste zoon zegt dat in zijn (GerGem) gemeente daar ook zo over wordt gedacht. M.a.w. ze komen heus wel weer terug, het is een tijdelijk verschijnsel.
Laten de reformatorische kerken niet teveel liggen of gaat het toch echt alleen om het Woord?