Uitleg Psalm 130

[Willem]

In het topic over "de Bijbelse en on-Bijbelse uitleg van HC zondag 7" zijn een aantal zaken besproken waarbij ook ik stelde dat er alleen in Christus de ware
vertroosting te vinden is en men daarom de uitzienden niet de troost kan/mag bieden dat de Heere op Zijn tijd de vervulling schenkt als een vertroosting voor degenen die wel weet hebben van hun eigen zonde en ongeloof maar tegelijkertijd nog niet de zekerheid van hun rechtvaardiging bezitten.

Na het lezen van Psalm 130 moet ik toch constateren dat deze redenering niet klopt, Deze psalm is toch 1 grote bemoediging voor degenen die weten dat hun ongerechtheid groot is, die ook weten dat bij de Heere vergeving is voor zondaren maar er zich niet bij kunnen rekenen.

Psalm 130. Een Boetepsalm of een Bedevaartslied. 1
Een lied Hammaälôth. Uit de diepten roep ik tot U, o HEERE!
2 Heere! hoor naar mijn stem; laat Uw oren opmerkende zijn op de stem mijner smekingen.
3 Zo Gij, HEERE! de ongerechtigheden gadeslaat; Heere! wie zal bestaan?
4 Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.
5 Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord.
6 Mijn ziel wacht op den Heere, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.
7 Israël hope op den HEERE; want bij den HEERE is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing.
8 En Hij zal Israël verlossen van al zijn ongerechtigheden.

Het telkemale aangewezen gevaar van het vertroosten van het uitziende volk dat onbekeerden met algemene overtuigingen zullen rusten in hun vermeende "bevindingen" blijft bestaan, maar men moet ook constateren dat de mens van nature overal misbruik van maakt. En vertroosting onthouden aan het "gekrookte riet" omdat men daarmee ook onbekeerden rust vinden lijkt me geen goed argument.
DWW e.a. hebben in dat eerdere topic behartingswaardige zaken aangeven, maar ik ben toch wel erg benieuwd hoe ze dan aankijken tegen een Psalm als deze.

[Tiberius]

John Owen heeft over Psalm 130 een mooie en behartenswaardige verklaring geschreven: zie hier.

[huisman]

In het topic over "de Bijbelse en on-Bijbelse uitleg van HC zondag 7" zijn een aantal zaken besproken waarbij ook ik stelde dat er alleen in Christus de ware
vertroosting te vinden is en men daarom de uitzienden niet de troost kan/mag bieden dat de Heere op Zijn tijd de vervulling schenkt als een vertroosting voor degenen die wel weet hebben van hun eigen zonde en ongeloof maar tegelijkertijd nog niet de zekerheid van hun rechtvaardiging bezitten.

Na het lezen van Psalm 130 moet ik toch constateren dat deze redenering niet klopt, Deze psalm is toch 1 grote bemoediging voor degenen die weten dat hun ongerechtheid groot is, die ook weten dat bij de Heere vergeving is voor zondaren maar er zich niet bij kunnen rekenen.

Psalm 130. Een Boetepsalm of een Bedevaartslied. 1
Een lied Hammaälôth. Uit de diepten roep ik tot U, o HEERE!
2 Heere! hoor naar mijn stem; laat Uw oren opmerkende zijn op de stem mijner smekingen.
3 Zo Gij, HEERE! de ongerechtigheden gadeslaat; Heere! wie zal bestaan?
4 Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.
5 Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord.
6 Mijn ziel wacht op den Heere, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.
7 Israël hope op den HEERE; want bij den HEERE is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing.
8 En Hij zal Israël verlossen van al zijn ongerechtigheden.

Het telkemale aangewezen gevaar van het vertroosten van het uitziende volk dat onbekeerden met algemene overtuigingen zullen rusten in hun vermeende "bevindingen" blijft bestaan, maar men moet ook constateren dat de mens van nature overal misbruik van maakt. En vertroosting onthouden aan het "gekrookte riet" omdat men daarmee ook onbekeerden rust vinden lijkt me geen goed argument.
DWW e.a. hebben in dat eerdere topic behartingswaardige zaken aangeven, maar ik ben toch wel erg benieuwd hoe ze dan aankijken tegen een Psalm als deze.

Deze Psalm is idd een bemoediging voor mensen die twee dingen hebben leren zien.1. Dat zij ongerechtigheid bedrijven en ongerechtigheid zijn. 2, Dat de HEERE een gaarne vergevend God is. Die twee zaken weet een mens van nature niet.
Kijk eens naar de kanttekeninigen van vs 5, Gods belofte wordt de houvast van zo'n zondaar en zijn pleitgrond in het gebed.

7) Verwacht den HEERE;

De zin is: Omdat ik weet dat de Heere zo goedertieren is, daarom verwacht ik met een vast vertrouwen, dat Hij mij, naar zijne beloftenis, mijne zonden vergeven en mij uit alle ellenden verlossen zal.

8) ik hoop op Zijn Woord.

Dat is, ik wacht op hetgeen Hij in zijn woord allen gelovigen beloofd heeft en mij in het bijzonder.

[Erasmiaan]

Alle psalmen staan in de heiligmaking.

[Marnix]

Helemaal met Huisman eens.

De vragen die we dan kunnen stellen zijn:

1. Gaat het hier over mensen die hun zonde kennen maar de het vergeven van God wel kennen als algemeen feit maar niet persoonlijk hebben ondervonden?
2. Als dat zo is, wat moet er dan gebeuren zodat het ook persoonlijk wordt?
3. Verandert er door het nieuwe verbond door het bloed van Jezus Christus nog iets aan deze (oudstestamentische) Psalm?

[Afgewezen]

DWW e.a. hebben in dat eerdere topic behartingswaardige zaken aangeven, maar ik ben toch wel erg benieuwd hoe ze dan aankijken tegen een Psalm als deze.

Ik zou zeggen, lees de kanttekeningen SV en kijk eens hoe de kanttekenaars tegen deze psalm aankeken.
Hier is een gelovige aan het woord, geen zoekende zondaar. Met 'zoeken' bedoel ik hier het zoeken vanuit het gemis, niet het Bijbelse 'zoeken van de Heere', wat iets anders betekent.

[Willem]

DWW e.a. hebben in dat eerdere topic behartingswaardige zaken aangeven, maar ik ben toch wel erg benieuwd hoe ze dan aankijken tegen een Psalm als deze.

Ik zou zeggen, lees de kanttekeningen SV en kijk eens hoe de kanttekenaars tegen deze psalm aankeken.
Hier is een gelovige aan het woord, geen zoekende zondaar. Met 'zoeken' bedoel ik hier het zoeken vanuit het gemis, niet het Bijbelse 'zoeken van de Heere', wat iets anders betekent.

Op deze manier houden we de cirkelredeneringen wel in stand ja. Niemand - ik herhaal niemand - heeft ooit op dit forum in dit soort discussies gesteld dat een ongelovige vertroost moet worden. Het gaat erom of gelovigen - dus mensen die van Gods zijde bezien zijn wedergeboren - vertroost mogen worden ook al hebben ze niet de verzekering dat Christus ook voor hun zonden is gestorven. Ik zal e.e.a nakijken maar in de Psalm staat toch duidelijk, wat ook Huisman aanhaalde, dat de dichter 2 dingen wist: 1. Dat zij ongerechtigheid bedrijven en ongerechtigheid zijn. 2, Dat de HEERE een gaarne vergevend God is. Dus je ponering dat het geen zoekende zondaar was/is is nogal kort door de bocht. Hetgeen Paulus mocht schrijven in 1 Tim 1 vs 16 "Maar daarom is mij barmhartigheid geschied, opdat Jezus Christus in mij, die de voornaamste ben, al Zijn lankmoedigheid zou betonen, tot een voorbeeld dergenen, die in Hem geloven zullen ten eeuwigen leven" kan de dichter van deze Psalm nog niet nazeggen. Het lijkt eerder dat deze dichter deze 2 dingen wist en wacht. Zoals Psalm 123 zegt: "alzo zijn onze ogen op den HEERE, onzen God, totdat Hij ons genadig zij". Ook hier drukt het totdat een nog komende weldaad uit.

En de kanttekeningen bieden daar - voor de bekommerde lezer - toch wel grond voor bij de oproep in in het 7e vers: "Israël hope op de Heere". Waarvan de kanttekeningen zeggen: "Alsof hij zeide: Gelijk ik, op den Heer wachtende, hulp en verlossing verkregen heb, zo doe ook Israël, dat is, de kerk Gods en alle godzaligen in het bijzonder. Anders: O Israël, hoop op den Heere!"
En dan doet men geen recht aan deze psalm als men zegt dat er geen vertroosting in deze psalm te vinden is voor een niets hebbende, zolang aan de gelovige niet persoonlijk de Christus als de Middelaar is toegepast.

[huisman]

DWW e.a. hebben in dat eerdere topic behartingswaardige zaken aangeven, maar ik ben toch wel erg benieuwd hoe ze dan aankijken tegen een Psalm als deze.

Ik zou zeggen, lees de kanttekeningen SV en kijk eens hoe de kanttekenaars tegen deze psalm aankeken.
Hier is een gelovige aan het woord, geen zoekende zondaar. Met 'zoeken' bedoel ik hier het zoeken vanuit het gemis, niet het Bijbelse 'zoeken van de Heere', wat iets anders betekent.

Hier is een zoekende zondaar aan het woord die de vergeving zoekt bij de HEERE, Hij ziet twee zaken: Zijn ongerechtigheid en een God die vergeeft. Die twee zaken ziet een natuurlijk mens niet dus is hier een gelovige aan het woord, maar hij houdt zich niet voor een gelovige of een van schuld vergevene. Maar hij verwacht het, hij hoopt op de HEERE.
Vs 7 is zo'n prachtige tekst en geloofsbelijdenis.

7 Israël hope op den HEERE; want bij den HEERE is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing.

Een zondaar die zo in geloof en met die Bijbelse hoop de HEERE mag aanroepen zal ook die vergeving der zonden mogen ontvangen.

[refo]

De onderscheiding 'misschien nog net niet' / 'misschien toch al net wel' is niet iets waar we ons bezig mee mogen houden.
Het geeft wel veel praatstof maar leidt tot niets.

[Afgewezen]

En dan doet men geen recht aan deze psalm als men zegt dat er geen vertroosting in deze psalm te vinden is voor een niets hebbende, zolang aan de gelovige niet persoonlijk de Christus als de Middelaar is toegepast.

Ik geloof dat er wel vertroosting in deze psalm te vinden is voor een zoekende zondaar. Zolang deze zich maar niet vereenzelvigt met de dichter.
Punt is: als iemand waarlijk gelooft dat God barmhartig is, te weten in Christus, dan hééft hij de vergeving der zonden. Probleem is, dat een zoekende zondaar dat nu maar niet kan geloven en daarom blijft hij buiten Christus ronddolen, tot hem de ogen geopend worden voor de goedheid en barmhartigheid Gods in Christus.

[theoloog]

Ik val van mijn stoel bij deze dogmatische lezingen der Schriftuur. Zoudt gijlieden niet eens kunnen overgaan tot den trits: Ontdekken, begrijpen en toepassen.

Ontdekken: lees gewoon wat er staat = literair lezen. Hier dus een gedicht, dus niet in alles letterlijk. Wat zijn precies de beelden.
Begrijpen: wie was de eerste schrijver of toehoorder. Wat was zijn situatie waarin hij of zij zat. Hier dus een groep pelgrims op weg naar een feest in Jeruzalem. Ze roepen elkaar op te vertrouwen op de genade van God
Toepassen: welke principes golden toen en nu. Welk antwoord/actie vraagt God van mij nu. Wanneer ga ik dat doen (uiteraard door de kracht van de H. Geest).

Ok en nu dogmatische brillen af en eerst lezen wat er staat! Succes en Gods zegen!

[Erasmiaan]

Ik val van mijn stoel bij deze dogmatische lezingen der Schriftuur. Zoudt gijlieden niet eens kunnen overgaan tot den trits: Ontdekken, begrijpen en toepassen.

Ontdekken: lees gewoon wat er staat = literair lezen. Hier dus een gedicht, dus niet in alles letterlijk. Wat zijn precies de beelden.
Begrijpen: wie was de eerste schrijver of toehoorder. Wat was zijn situatie waarin hij of zij zat. Hier dus een groep pelgrims op weg naar een feest in Jeruzalem. Ze roepen elkaar op te vertrouwen op de genade van God
Toepassen: welke principes golden toen en nu. Welk antwoord/actie vraagt God van mij nu. Wanneer ga ik dat doen (uiteraard door de kracht van de H. Geest).

Ok en nu dogmatische brillen af en eerst lezen wat er staat! Succes en Gods zegen!

Theo,

Zit je inmiddels al weer op je stoel? Zou je dan even aan willen geven wat we niet letterlijk moeten nemen?

Groet,

Erasmiaan

[Fjodor]

Ik val van mijn stoel bij deze dogmatische lezingen der Schriftuur. Zoudt gijlieden niet eens kunnen overgaan tot den trits: Ontdekken, begrijpen en toepassen.

Ontdekken: lees gewoon wat er staat = literair lezen. Hier dus een gedicht, dus niet in alles letterlijk. Wat zijn precies de beelden.
Begrijpen: wie was de eerste schrijver of toehoorder. Wat was zijn situatie waarin hij of zij zat. Hier dus een groep pelgrims op weg naar een feest in Jeruzalem. Ze roepen elkaar op te vertrouwen op de genade van God
Toepassen: welke principes golden toen en nu. Welk antwoord/actie vraagt God van mij nu. Wanneer ga ik dat doen (uiteraard door de kracht van de H. Geest).

Ok en nu dogmatische brillen af en eerst lezen wat er staat! Succes en Gods zegen!

Begrijpen: Het is een groep pelgrims die als ze dit oprecht zongen wisten van hun zonde, en ook wisten dat de Heere rechtvaardig en vergevend is. Ze weten dat ze enkel op Hem kunnen vertrouwen, en dat vertrouwen spreken ze dan ook uit. Tenslotte roepen ze op richting Israël om ook op de Heere te vertrouwen.
Toepassen: Het principe dat geldt toen en nu is dat degene die op de Heere vertrouwt als rechtvaardige maar ook vergevende God gerechtvaardigd is. In deze psalm wordt dat vertrouwen uitgesproken. Laten wij ook vanuit dat vertrouwen onze weg gaan.

[theoloog]

Ik val van mijn stoel bij deze dogmatische lezingen der Schriftuur. Zoudt gijlieden niet eens kunnen overgaan tot den trits: Ontdekken, begrijpen en toepassen.

Ontdekken: lees gewoon wat er staat = literair lezen. Hier dus een gedicht, dus niet in alles letterlijk. Wat zijn precies de beelden.
Begrijpen: wie was de eerste schrijver of toehoorder. Wat was zijn situatie waarin hij of zij zat. Hier dus een groep pelgrims op weg naar een feest in Jeruzalem. Ze roepen elkaar op te vertrouwen op de genade van God
Toepassen: welke principes golden toen en nu. Welk antwoord/actie vraagt God van mij nu. Wanneer ga ik dat doen (uiteraard door de kracht van de H. Geest).

Ok en nu dogmatische brillen af en eerst lezen wat er staat! Succes en Gods zegen!

Theo,

Zit je inmiddels al weer op je stoel? Zou je dan even aan willen geven wat we niet letterlijk moeten nemen?

Groet,

Erasmiaan

Ik bedoel bijvoorbeeld de dichterlijke taal in deze Psalm, waarmee van God gezegd wordt dat Hij oren heeft. Andere vraag kan zijn: wat wordt bedoeld met diepten?

[Ander]

Ik val van mijn stoel bij deze dogmatische lezingen der Schriftuur. Zoudt gijlieden niet eens kunnen overgaan tot den trits: Ontdekken, begrijpen en toepassen.

Ontdekken: lees gewoon wat er staat = literair lezen. Hier dus een gedicht, dus niet in alles letterlijk. Wat zijn precies de beelden.
Begrijpen: wie was de eerste schrijver of toehoorder. Wat was zijn situatie waarin hij of zij zat. Hier dus een groep pelgrims op weg naar een feest in Jeruzalem. Ze roepen elkaar op te vertrouwen op de genade van God
Toepassen: welke principes golden toen en nu. Welk antwoord/actie vraagt God van mij nu. Wanneer ga ik dat doen (uiteraard door de kracht van de H. Geest).

Ok en nu dogmatische brillen af en eerst lezen wat er staat! Succes en Gods zegen!

Dit lees ik ondermeer:
Uit de diepten roep ik: Deze uitspraak impliceert een grote afstand. God is hoog verheven, ik roep uit de diepten. Wat zijn de diepten: ellende, verwijderd van God, door de zonden. Later heeft hij het immers over vergeving. Het roepen ziet op de hulpeloosheid. Dus: een hulpeloze zondaar die vanuit de diepten roept. Wie kan voor God bestaan? Niemand. Dus in de diepte ook nog het oordeel. In een woord samen te vatten: Ellende.

Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt. Na de diepten deze belijdenis. Bij U is vergeving. De vergeving ligt buiten de dichter maar is bij God. Dus er is een grote afstand tot die vergeving. Maar toch de belijdenis, met kinderlijke vreze. Met een toevluchtnemend geloof de vergeving eigenen. In een woord samen te vatten: Verlossing.

Daarna: Mijn ziel verwacht de Heere. Ik hoop op Zijn Woord. Een gelovig verwachten. Het vertrouwen van het geloof. In een woord samen te vatten: Dankbaarheid.

Tja, en dat is toch weer wat dogmatisch: de drie stukken komen heel duidelijk naar voren in deze psalm.