Gewetenskwestie: Bedelaar voor de kerkdeur...

[refo]

j, n btje wl.

Ik heb een tijdje geprobeerd een Oost-Europees gezin Nederlands te leren. Drie generaties in een flatje.
Die mensen krijgen als ze geen werk hebben niets. Pas na een jaar of wat is bijstand mogelijk. Intussen verkopen ze de straatkrant (onzin dus, want ze zijn niet dakloos), doen folderwijkjes en zoeken werk.
Ik heb toch het idee dat ze hierheen komen omdat alles hier zo goed als gratis is.

[refo]

Het komt ook buiten de kerkdeur voor: de supermarktingang.
Ze staan er bijna elke dag in weer en wind.
bedelend om een daklozenkrantje te kopen.

De mensen hier verkopen De Herbergkrant.
Als je je een beetje verdiept over de achtergrond van die mensen blijkt er veel criminaliteit en meer onstichtelijks voor te komen.
De meeste lijken Romano's. Ik weet ook niet wat ik in deze gevallen moet doen.
Meestal geef ik niet wat met in mijn achterhoofd de zaken die ik over deze groep heb gelezen.
Het gaat me niet om die mensen, die gun ik wel wat, maar waar gaat je geld naartoe?
Er schijnen ook oneerlijke praktijken voor te komen: Bedelaars die elkaar de beste plekjes misgunnen.
Een vrouw die zeg (medelijden wekkend) dat ze weduwe is, en even verderop, bij een andere supermarkt bleek haar man
aan de gang te zijn, medelijden opwekkend door te zeggen dat hij weduwnaar is... Dan klopt er toch iets niet, dacht ik dan.

Ik ben hongerig geweest en jij dacht dat ik....

En ik, willende mij rechtvaardigen....
Nee hoor, je hebt wel gelijk.
Toch moet je jezelf ook niet tekort doen als je zelf op de kleintjes moet letten.
Als u begrijpt wat ik bedoel.
En als het hart open gaat, dan gaat vanzelf de portemonnee open.

Precies Dia, maar ik ben het wel met je eens dat je wel nuchter moet zijn, als je geld geeft aan een drugsverslaafde ben je er haast zeker van dat hij naast onderdak ook drugs gaat kopen, zo ook bij de Romana's die bij jou in de buurt zitten wat is hun nood? ik denk altijd; je hart open, maar ook je ogen en verstand.

In Gouda vroeg iemand eens om geld, hij had al twee dagen niet gegeten, ik zei, kom dan gaan we even naar de Mac, hij nam alleen een milkshake. Tja...

Geef hem een boterham. Dikke kans dat hij boos wordt. Het gaat om geld.
Ik was pas in Luxemburg-stad. Daar zitten echte bedelaars. In Nederland mag het helemaal niet, bedelen. En terecht.

[Wim Anker]

Het daklozenblaadje komt niet door het bijbelse filter.

[Desiree]

Tja, dat kom ik ook niet.

Maar ik koop het krantje zelf nooit. Vroeger wel gedaan, maar de horoscoop van een VVD-er ziet er natuurlijk anders uit dan die van een werkloze.. en dat soort info. Ik weet niet wat er nu in staat.

[huisman]

Voorzover ik weet is in Nederland niemand genoodzaakt te bedelen. Ik zie dat leuren met zo'n blaadje wel als bedelen. Het is het omzeilen van het bedelverbod.

Dit is een btje kortzichtig Refo.

Hier ter plaatse zat een lief roma uitziend echtpaar krantjes te verkopen. Hoor ik later van de plaatselijke politie dat ze gezamelijk een inkomen hebben van €4000,- per maand. Toen ik ze daarna in een vrij nieuwe VW Passat zag wegrijden kreeg het begrip "bedelen" een wat wrange inhoud.

[-DIA-]

Voorzover ik weet is in Nederland niemand genoodzaakt te bedelen. Ik zie dat leuren met zo'n blaadje wel als bedelen. Het is het omzeilen van het bedelverbod.

Dit is een btje kortzichtig Refo.

Hier ter plaatse zat een lief roma uitziend echtpaar krantjes te verkopen. Hoor ik later van de plaatselijke politie dat ze gezamelijk een inkomen hebben van €4000,- per maand. Toen ik ze daarna in een vrij nieuwe VW Passat zag wegrijden kreeg het begrip "bedelen" een wat wrange inhoud.

Zoiets kwam mij ook ter ore...

[Jongere]

Hier ter plaatse zat een lief roma uitziend echtpaar krantjes te verkopen. Hoor ik later van de plaatselijke politie dat ze gezamelijk een inkomen hebben van €4000,- per maand. Toen ik ze daarna in een vrij nieuwe VW Passat zag wegrijden kreeg het begrip "bedelen" een wat wrange inhoud.

Iedereen kent blijkbaar zulke verhalen. Het is verleidelijk om dan te generaliseren mbt alle krantenverkopers of daklozen. Ik zou je heel wat schrijnende verhalen uit de stad kunnen vertellen waar sprake is van werkelijke armoede en nood. Die verhalen kun je overigens evenmin toepassen op alle anderen.
De waarheid ligt in het midden en is genuanceerd. Dat is ook zo met de vraag naar 'schuld' of de vraag wat mensen met het gekregen geld gaan doen. Het lijkt me hoe dan ook niet juist om vanuit zulke algemene (voor)beelden ons eigen gedrag te laten bepalen. Sterker nog, we leren uit het evangelie dat genadegiften ook wel eens 'verkwistend' worden gegeven; ik denk aan de negen Samaritanen.

Wat concreter: ik denk dat we al scheef gaan als we zulke mensen met de openingspost reduceren tot een soort dilemma. "Wel of niet geven." Net alsof dat onze enige opties zijn. Dan zou het er voor ons inderdaad op neerkomen om een inschatting te maken: zijn ze het waard, wat gaan ze ermee doen, zijn ze wel echt heel arm, etc. etc. Als ze door onze keuring komen, hebben ze recht op wat geld.
Iemand alleen zien door de bril van het "wel of niet geven" definieert iemand als een bedelaar, zelfs als we beweren dat die er in Nederland niet zijn. Maar het gaat om mensen, schepsel van God. Zij hebben allereerst baat bij ontmoeting, een blik in de ogen, een belangstellende vraag.

Onlangs vroeg iemand mij om geld toen ik uit de supermarkt kwam. Ik vroeg hem waar hij het voor nodig had. Hij vertelde dat hij honger had. Ik heb hem toen wat van mijn boodschappen gegeven. Ik had niet het idee dat dat was wat hij wilde. De kans bestaat zelfs dat mijn boodschappen achter mijn rug in de prullenbak verdwenen. Je kunt hier in de stad overigens vaak ergens eten 's avonds bij verschillende instellingen.
Maar moet de houding van zo'n man mijn houding veranderen? Als ik merk dat hij eigenlijk liegt, dat hij niet écht honger heeft, leert mij dat alleen maar dat zijn nood nog groter is dan ik dacht. Dan is het een mens die vastzit in verslaving. Maar nog altijd een schepsel van God, niet op zijn plaats. Met die geestelijke nood kan ik mij beter identificeren dan met zijn lichamelijke nood, want ik herken iets van mezelf in die man.
Nog steeds vind ik het niet eenvoudig wat ik dan moet doen. Want ik kan zijn nood niet oplossen als ik hem ontmoet 's avonds voor de supermarkt. Zulke mensen zijn ook niet gebaat bij korte, snelle oplossingen waarmee het basisprobleem in stand blijft. Ik probeer wel hem als een mens in de ogen te kijken, door te vragen, Gods zegen te wensen.
Uiteindelijk is echte hulp erop gericht om deze mensen hun waardigheid terug te geven, weer zelfredzaam te maken en verantwoordelijkheid te geven. Ik zou iedereen willen aanraden eens een straatwandeling van stichting Ontmoeting te doen. Onder leiding van een ex-verslaafde/dakloze wandel je door Rotterdam. Je hoort dan in ieder geval wel dat geen geval te reduceren is tot een simpel zwart-wit verhaal van wel of geen schuld, wel of geen recht op hulp. Vaak is het grootste probleem de eigen mentaliteit van mensen - maar is dat niet heel herkenbaar voor ons? Of hebben we het evangelie gereserveerd voor nette refo's waarbij zonde alleen nog iets abstracts is dat we uitvoeren binnen de kaders van wat wij sociaal aanvaardbaar vinden?

[Mara]

Ik zag een documentaire op de britse televisie over een eerste hulp in een ziekenhuis. (wat zeuren wij hier dan over wachttijden, je kunt daar beter wat te eten en te drinken meenemen)
Regelmatig melden zich daklozen, spullen in een rolkoffer of rugzak en mankeren zogenaamd iets. Om maar een nacht in een wachtkamer te kunnen hangen.
Het hoofd van de afdeling - door ervaring wijs geworden - pikt hen er precies uit.
Ze is best streng voor hen, heel soms mag iemand in een stil hoekje van een wachtkamer blijven zitten, totdat de zon opkomt, maar hij krijgt wel altijd een reprimande. Dat zo iemand heel goed weet waar een bed en maaltijd te verkrijgen zijn, maar dat je dat smiddags moet regelen en niet s'avonds 11 uur.
Ze krijgen niets te eten of te drinken, soms wordt een wond(je) wel medisch behandeld.
Het lastige is dat je de bewust daklozen van de ongewild daklozen niet zo kunt onderscheiden van elkaar.
Er zijn mensen onder die al eerder geholpen zijn, maar gewoon niet terug willen in de normale maatschappij in een huisje.
In 2007 stond er al een artikel over in Trouw:
Rotterdam kampt al jaren met een groep mensen die bewust voor een dakloos bestaan kiezen. Maar nu blijken de buitenslapers een eigen blokhutje wel te zien zitten.
In Rotterdam zijn ongeveer vijftig tot zestig buitenslapers die de reguliere nachtopvang om diverse redenen afwijzen. Ze kiezen voor alternatieven die niet met elkaar te vergelijken zijn. Sommigen overnachten op openbare plekken, onder de blote hemel op een bankje of boven een warmterooster in het centrum van de stad. Anderen trekken zich terug en verbergen zich onder bruggen, viaducten, in parken of in rioolbuizen, de ’gootbewoners’.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/a ... kker.dhtml

De kans bestaat zelfs dat mijn boodschappen achter mijn rug in de prullenbak verdwenen. Je kunt hier in de stad overigens vaak ergens eten 's avonds bij verschillende instellingen.

Of hij verkoopt het door.

Want ik kan zijn nood niet oplossen als ik hem ontmoet 's avonds voor de supermarkt. Zulke mensen zijn ook niet gebaat bij korte, snelle oplossingen waarmee het basisprobleem in stand blijft.

Zelfs de instanties lukt het vaak niet.

Elke grotere stad heeft een aantal daklozen. Opmerkelijk genoeg tref je hen zelden in kleine dorpjes aan.
Ik denk dat het met de anonimiteit van de grote stad te maken heeft, je kunt er "ongezien" blijven.

[samanthi]

Wat is de bedoeling van al die voorbeelden hierboven? Proberen onder het gebod uit te komen? Ik help liever iemand onterecht dan dat ik iemand voorbij ben gelopen zonder iets voor of met hem gedaan te hebben. Ik moet doen wat de Heere Zelf deed. De Heere Jezus waarschuwde de mensen wel, jullie komen voor de wonderen, maar Hij stuurde niemand weg. Laten we dat niet vergeten.

[huisman]

Wat is de bedoeling van al die voorbeelden hierboven? Proberen onder het gebod uit te komen? Ik help liever iemand onterecht dan dat ik iemand voorbij ben gelopen zonder iets voor of met hem gedaan te hebben. Ik moet doen wat de Heere Zelf deed. De Heere Jezus waarschuwde de mensen wel, jullie komen voor de wonderen, maar Hij stuurde niemand weg. Laten we dat niet vergeten.

Heb je mijn verhaal niet begrepen? Ik gaf die lieve roma vrouw elke keer wat geld totdat een politieagent mij het echte verhaal vertelde.

Ik help liever iemand die het echt nodig heeft.

[merel]

Dat ben ik helemaal met Huisman eens. Ik ben, mede door mijn werk, erg sceptisch geworden voor hulpvragen, soort beroepsdeformatie. Het klinkt allemaal heel nobel om mensen te helpen, maar wat is de achtergrond van de hulpvraag. Waar gaat het fout? Dan helpt wat geld geven echt niet. Het feitelijke probleem moet aangepakt worden.
Ik heb ook altijd moeite met de straatkrant. Mensen staan soms dagen op dezelfde stek te leuren met een krantje. Waarom zoeken zij geen andere baan?

Onze vrienden dachten dit jaar ook menslievend te zijn door mensen met weinig geld aan te bieden om op hun kosten op vakantie te gaan. Zij hebben een tent en hebben deze 8 weken ergens gestald. Zelf zouden wij 2 weken gaan en de overige weken mochten 'armen' gebruik maken van de tent en zo vakantie vieren. Wat blijkt; veel tijd in gestoken om mensen te zoeken via de diaconale instanties, extra slaapzakken geregeld etc. Merendeel van de mensen komt gewoonweg niet opdagen etc.

[samanthi]

Dat ben ik helemaal met Huisman eens. Ik ben, mede door mijn werk, erg sceptisch geworden voor hulpvragen, soort beroepsdeformatie. Het klinkt allemaal heel nobel om mensen te helpen, maar wat is de achtergrond van de hulpvraag. Waar gaat het fout? Dan helpt wat geld geven echt niet. Het feitelijke probleem moet aangepakt worden.
Ik heb ook altijd moeite met de straatkrant. Mensen staan soms dagen op dezelfde stek te leuren met een krantje. Waarom zoeken zij geen andere baan?

Onze vrienden dachten dit jaar ook menslievend te zijn door mensen met weinig geld aan te bieden om op hun kosten op vakantie te gaan. Zij hebben een tent en hebben deze 8 weken ergens gestald. Zelf zouden wij 2 weken gaan en de overige weken mochten 'armen' gebruik maken van de tent en zo vakantie vieren. Wat blijkt; veel tijd in gestoken om mensen te zoeken via de diaconale instanties, extra slaapzakken geregeld etc. Merendeel van de mensen komt gewoonweg niet opdagen etc.

Daar zit ws de fout, alles regelen. Laat mensen zelf nadenken en zelfredzaam zijn. De straatkant wordt veelal verkocht Door asielzoekers, die mogen niet werken de skverkoopster bij ons heeft geen werk, haar man solliciteert heel veel maar tevergeefs tot dusver

[merel]

Niet alles werd geregeld, alleen de tent, standplaats en en het inventaris. De overige spullen moesten de mensen zelf meenemen. De reis ernaar toe moesten mensen ook zelf regelen, tenzij zij dit niet rond konden krijgen.

[samanthi]

Oké dat heb ik mis. Sorry

[Desiree]

Ja, je zou zeggen, het loopt storm... maar dus niet.

Die straatkrantverkoopster die ik ken is niet dakloos, maar heeft ergens heel eenvoudig onderdak. Ik zie het gewoon als werk voor haar. Ze leeft absoluut niet luxe. Ik vroeg haar of ik wat voor haar kon kopen, koffie Douwe Egberts ofzo, maar zij haalt een pak van Euroshopper. Goedkoop en lekker veel zei ze. Dus DE vond ze maar duur. Toen gaf ik niks en na een groet ging ik naar huis. Als je haar geld geeft, heeft ze een extraatje, zo zie ik het. Toch vind ik het nog lastig, ik zou door moeten vragen... je hele leven zo invullen, dat is toch ook de oplossing niet... Normaal werk zou toch beter zijn. Van mijn part in de kassen etc.