Het wel en wee van de latere bekeerling...

[Van Ewijk]

Ze zijn er, ik ben er zelf ook één en wij zijn best met velen...
Ik heb het hier al vaker gezegd en menigeen is er hier al bekend mee, ik stam uit een seculiere omgeving en heb gekozen voor de volwassendoop op latere leeftijd,
Geen godsdienstige familie, geen christelijke vrienden en familie, alleen op de tast zelf tot geloof gekomen, alhoewel dat allicht gezwets is omdat zulks altijd en immer het werk is van de Geest.

Nu moet ik jullie toch wat vertellen over deze situatie..je merkt echt het verschil tussen jezelf en diegenen die van huis uit een christelijke opvoeding hebben genoten... veel bekender in de materie, de gebruiken, zowel binnen als buiten de kerk.
Je bent, zoals ikzelf hier, niet echt bekend met de terminologie en de uitdrukkingen, en van sommige dingen weet je regelrecht gewoon niet wat ze betekenen.

- De drie formulieren? heeft dat met verzekeren te maken?
- Zegt het begrip oudvaders u iets?
- Bent u bekend met de kerkelijke cultuur?
- Klinken termen zoals ''thuislezers'' en ''huisgodsdienst'' bekend?
- Psalmberijming van Peter Datheen? is dat een uitgever?


Kortom: je bent behalve je bijbelkennis gewoon dom.
Daarbij ben je in vergelijking met anderen ook nog meer ''werelds'' .
Je hebt een tv, je gaat uit, je ziet geen kwaad in kermis en cafébezoek en het gross van je naasten is seculier.
je geloofsgenoten tref je alleen maar in de kerk of daaraan verwante activiteiten.
Laten we het over de verschillen in omgang en taalgebruik maar niet eens hebben...

Mijn vraag die ik u voor wil leggen is, is er in de christelijke wereld, en in de kerk wel genoeg aandacht en begrip voor deze nieuwe ''wereldse'' aanwas? en dan bedoel ik meer gemeenteleden onder elkaar...predikanten en ambtsdragers staan altijd klaar voor vragen en hulp, maar dat bedoel ik ook niet.
Hoe gaat men er bij u, en wat dat betreft uzelf mee om?
Is het verschil in cultuur en achtergrond voor u erg merkbaar als u zo iemand treft?
Kunt u begrijpen dat men zich soms een vreemde eend in de bijt voelt?

Deze contrasten baren mij al deze en vele andere vragen...

[Wim Anker]

.....

- De drie formulieren? heeft dat met verzekeren te maken?
- Zegt het begrip oudvaders u iets?
- Bent u bekend met de kerkelijke cultuur?
- Klinken termen zoals ''thuislezers'' en ''huisgodsdienst'' bekend?
- Psalmberijming van Peter Datheen? is dat een uitgever?

......

Daarbij ben je in vergelijking met anderen ook nog meer ''werelds'' .
Je hebt een tv, je gaat uit, je ziet geen kwaad in kermis en cafébezoek en het gross van je naasten is seculier.
je geloofsgenoten tref je alleen maar in de kerk of daaraan verwante activiteiten.
Laten we het over de verschillen in omgang en taalgebruik maar niet eens hebben......

Geld bovenstaande nu nog steeds voor jouw? De "onkunde" zoals de vragen hierboven en de leefwijze zoals hier aangegeven?

[Van Ewijk]

Geld bovenstaande nu nog steeds voor jouw? De "onkunde" zoals de vragen hierboven en de leefwijze zoals hier aangegeven?

Tot een bepaalde hoogte..ik ken nu onderhand wel betekenis en inhoud, maar vertrouwdheid is iets anders...
Daar buiten leef ik nog steeds in twee werelden.

[coco]

Geld bovenstaande nu nog steeds voor jouw? De "onkunde" zoals de vragen hierboven en de leefwijze zoals hier aangegeven?

Tot een bepaalde hoogte..ik ken nu onderhand wel betekenis en inhoud, maar vertrouwdheid is iets anders...
Daar buiten leef ik nog steeds in twee werelden.

Zonder u iets te willen verwijten: voor sommigen hier is het ondenkbaar in 2 werelden te kunnen leven en zich een bekeerling te noemen. Er kan een bekering van de wereld naar de kerk zijn, en er kan een waarachtige bekering van het hart zijn. Hoogstwaarschijnlijk krijg ik nu van anderen het verwijt erg kritisch en teveel op de christelijke wereld gericht te zijn.. Maar bij mij rijst wel de vraag: wat is aan uw bekering vooraf gegaan, of: hoe bent u tot bekering gekomen?

[refo]

Daar heb je het al. Hoewl een Christen naar de toekomst reist is men in onze gezindte geïnteresseerd in het verleden. Wat er voorafgaat is volstrekt niet relevant.
Ik ben jaloers op mensen zoals Van Ewijk. Die zijn als de eerste christenen: levend in een heidense wereld, zonder boekenkast, zonder kennis behalve dé preek waardoor ze geloofden. Niemand die ze aan de tand voelde.
Maar getuige de briven van Paulus verdwijnt die eenvoud snel als de gemeente wat gaat worden.

[Martijn]

Nee er is geen begrip voor nieuwe aanwas. Het gros verwacht dat nieuwelingen direct mee draaien in het kerkelijk leven. Buitenstaanders worden niet in liefde aangesproken. Hoe haal je het in je hoofd om op zondag de was buiten te hangen, is er onlangs tegen een onkerkelijke buurman gezegd.
Diep triest dat mensen zo omgaan met onkerkelijken.

[Terri]

Mijn idee.
Juist deze bekeringen getuigen dat er daadwerkelijk een machtig God is, want er kan op geen enkele manier nabootsing zijn.
Moet je eens de boeken lezen van zendelingen.

[Van Ewijk]

Zonder u iets te willen verwijten: voor sommigen hier is het ondenkbaar in 2 werelden te kunnen leven en zich een bekeerling te noemen. Er kan een bekering van de wereld naar de kerk zijn, en er kan een waarachtige bekering van het hart zijn. Hoogstwaarschijnlijk krijg ik nu van anderen het verwijt erg kritisch en teveel op de christelijke wereld gericht te zijn.. Maar bij mij rijst wel de vraag: wat is aan uw bekering vooraf gegaan, of: hoe bent u tot bekering gekomen?

Met twee werelden bedoelde ik als gelovige in een verder seculiere omgeving.
Geen gelovige familie, vrienden of kennissen, helemaal niets.
En geloven in God heb ik al zolang ik me kan herinneren, van kinds af aan.
Op later leeftijd de bijbel gaan lezen en uiteindelijk gekozen voor de volwassendoop.
Ik ben erg lang een thuislezer geweest.

[DDD]

Geld bovenstaande nu nog steeds voor jouw? De "onkunde" zoals de vragen hierboven en de leefwijze zoals hier aangegeven?

Tot een bepaalde hoogte..ik ken nu onderhand wel betekenis en inhoud, maar vertrouwdheid is iets anders...
Daar buiten leef ik nog steeds in twee werelden.

Zonder u iets te willen verwijten: voor sommigen hier is het ondenkbaar in 2 werelden te kunnen leven en zich een bekeerling te noemen. Er kan een bekering van de wereld naar de kerk zijn, en er kan een waarachtige bekering van het hart zijn. Hoogstwaarschijnlijk krijg ik nu van anderen het verwijt erg kritisch en teveel op de christelijke wereld gericht te zijn.. Maar bij mij rijst wel de vraag: wat is aan uw bekering vooraf gegaan, of: hoe bent u tot bekering gekomen?

Wat zou je ervan denken om een iets meer welwillende interpretatie van andermans woorden te hanteren? Gewoon, omdat dat kan? En omdat iemand misschien wel iets anders bedoelt dan je in eerste instantie vermoedt?

Want zo ingewikkeld is het heus niet om in gewoon Nederlands te spreken. Los daarvan: christenen zijn burgers van twee werelden. Dat is al sinds Augustinus een bekende uitdrukking.

[coco]

Zonder u iets te willen verwijten: voor sommigen hier is het ondenkbaar in 2 werelden te kunnen leven en zich een bekeerling te noemen. Er kan een bekering van de wereld naar de kerk zijn, en er kan een waarachtige bekering van het hart zijn. Hoogstwaarschijnlijk krijg ik nu van anderen het verwijt erg kritisch en teveel op de christelijke wereld gericht te zijn.. Maar bij mij rijst wel de vraag: wat is aan uw bekering vooraf gegaan, of: hoe bent u tot bekering gekomen?

Met twee werelden bedoelde ik als gelovige in een verder seculiere omgeving.
Geen gelovige familie, vrienden of kennissen, helemaal niets.
En geloven in God heb ik al zolang ik me kan herinneren, van kinds af aan.
Op later leeftijd de bijbel gaan lezen en uiteindelijk gekozen voor de volwassendoop.
Ik ben erg lang een thuislezer geweest.

Met deze informatie wordt het al helderder! Bedankt daarvoor! De overige reacties getuigen helaas weer van een graag onjuist interpreteren van een posting.

[ejvl]

Ik heb wel eens gehoord dat een van jongs af aan kerkelijke man jaloers was op zijn vrouw die uit de wereld bekeerd is geworden.

De man moest bekeerd worden uit zijn godsdienst, de vrouw uit de wereld.

[Mara]

Tot een bepaalde hoogte..ik ken nu onderhand wel betekenis en inhoud, maar vertrouwdheid is iets anders...
Daar buiten leef ik nog steeds in twee werelden.

Dat herken ik ook wel bij mijn man van Ewijk. Voor mij zijn dingen vanzelfsprekend, omdat ik er van heel jongsaf aan mee vertrouwd was.
Om maar een voorbeeld te noemen, hij kende geen enkele Psalm, terwijl ik op de lagere school elke maandag een versje moest leren en ook al die jaren op de zondagsschool.
Dat haal je dus eigenlijk niet meer in. Sommige vaak gezongen Psalmen kan hij inmiddels goed meezingen, maar veel Psalmen zijn nog steeds lastig.
Toen de kinderen klein waren las ik hen uit de kinderbijbel voor en zo heeft hij ook veel verhalen "opgepikt".
Hij heeft heel veel aan mijn ouders gehad.
Maar een oudvader lezen, lukt hem niet, hij loopt daarmee vast.
Reforegels respecteert hij wel, maar hij vindt het allemaal best verwarrend en soms elkaar tegensprekend.
Waarom deden we iets wel, of juist niet? Als je dat dan uit moet leggen, kom je tot het inzicht dat sommige regels eigenlijk bizar zijn en nergens op gebaseerd als enkel op een traditie of gewoonte.

Loop jij vaak tegen onbegrip aan? Van je seculiere familie die niet begrijpt waarom jij bepaalde dingen niet meer doet en van kerkmensen, die niet begrijpen waarom jij iets nog niet doet?

[Jeremiah]

Mijn vraag die ik u voor wil leggen is, is er in de christelijke wereld, en in de kerk wel genoeg aandacht en begrip voor deze nieuwe ''wereldse'' aanwas? en dan bedoel ik meer gemeenteleden onder elkaar

Over het algemeen denk ik dat er veelste weinig aandacht en begrip is.

Hoe gaat men er bij u, en wat dat betreft uzelf mee om?

Ik zit in een stadsgemeente en daar is er wel aandacht voor. Als er een "vreemdeling" in de kerk zit wordt er met diegene altijd een praatje gemaakt, en zijn er altijd mensen die diegene uitnodigen voor een bakje koffie. Ikzelf maak graag een praatje met nieuwelingen. Interessant en leerzaam.

Is het verschil in cultuur en achtergrond voor u erg merkbaar als u zo iemand treft?

Kunt u begrijpen dat men zich soms een vreemde eend in de bijt voelt?

Ja natuurlijk. Helemaal. Vooral bij de rechterkant van de gereformeerde gezindte heerst een soort starheid. Men weet bijvoorbeeld geen raad met mensen die op een Evangelische manier tot bekering komen. Of op een manier, anders dan men "gewend" is. Men denkt oudvaders te kennen, maar men kent ze niet. oa Brakel, Smytegeldt, Immens en Guthrie hebben namelijk uitgebreid geschreven over de verschillende manieren waarop God zondaren trekt. Men trapt kleine plantjes in de grond onder het mom van: als het echt is bloeit het toch wel weer op.

[coco]

Mijn vraag die ik u voor wil leggen is, is er in de christelijke wereld, en in de kerk wel genoeg aandacht en begrip voor deze nieuwe ''wereldse'' aanwas? en dan bedoel ik meer gemeenteleden onder elkaar

Over het algemeen denk ik dat er veelste weinig aandacht en begrip is.

Hoe gaat men er bij u, en wat dat betreft uzelf mee om?

Ik zit in een stadsgemeente en daar is er wel aandacht voor. Als er een "vreemdeling" in de kerk zit wordt er met diegene altijd een praatje gemaakt, en zijn er altijd mensen die diegene uitnodigen voor een bakje koffie. Ikzelf maak graag een praatje met nieuwelingen. Interessant en leerzaam.

Is het verschil in cultuur en achtergrond voor u erg merkbaar als u zo iemand treft?

Kunt u begrijpen dat men zich soms een vreemde eend in de bijt voelt?

Ja natuurlijk. Helemaal. Vooral bij de rechterkant van de gereformeerde gezindte heerst een soort starheid. Men weet bijvoorbeeld geen raad met mensen die op een Evangelische manier tot bekering komen. Of op een manier, anders dan men "gewend" is. Men denkt oudvaders te kennen, maar men kent ze niet. oa Brakel, Smytegeldt, Immens en Guthrie hebben namelijk uitgebreid geschreven over de verschillende manieren waarop God zondaren trekt. Men trapt kleine plantjes in de grond onder het mom van: als het echt is bloeit het toch wel weer op.

[knip] Niet op de persoon aub

[eilander]

Maar eerlijk gezegd denk ik dat de opmerkingen van @Jeremiah niet veel te maken hebben met de vraag van Van Ewijk.