Dat gaat goed, in die zin, ze is dan een tijd klachtenvrij, maar later spelen die klachten toch weer op, zodat ze weer voor een serie behandelingen moet.
Vorige week stelde hij voor om een collega mee te laten kijken, omdat haar klachten steeds terugkeren.
Daar stemde mijn dochter mee in, onder het mom van "twee weten meer dan één".
Dus vanmorgen toog ze erheen en kwam een beetje
thuis.De collega bleek blijkbaar in een alternatieve hoek te zitten, want hij had zijn handen 10 centimeter van haar hoofd, nek en rug gehouden en hij voelde dat er een blokkade zat, zei hij.
Hij stelde vervolgens vragen, maar zoals ik het van mijn dochter begreep, was dat eigenlijk een beetje de bekende weg.
Vervolgens kwam hij tot de conclusie dat zij teveel energie opslaat, wat er vervolgens niet uit komt, vanwege haar persoonlijkheid.
Zij zou eens wat vaker uit de band moeten springen, gekke dingen doen die zij nooit doet.
Ze moest er zelf verschrikkelijk om lachen, ik ook wel, maar toch schrok ik hier best wel van.
Dit verwacht je toch niet bij een reguliere behandelaar?
Gelukkig is ze zelf goed in staat om nee te zeggen als zo'n alternatieveling een behandeling voor gaat stellen.
En om gewoon zichzelf te blijven en zich niet in onnatuurlijke bochten te wringen om het teveel opgeslagen energie kwijt te raken. (wat dat dan ook zou betekenen, ik bedoel, ze is toch geen batterij?
)Ik las deze week ook dat een echtpaar een klacht had ingediend, omdat een revalidatie-arts een plastic kaartje met energiebanen (a 200 euro) had geadviseerd om van pijnklachten af te komen.
Ze droeg zelf ook zo'n kaartje.
Je hoort ook wel eens dat huisartsen yoga aanraden.
Wat vinden jullie van dit gedrag van behandelaars?
Zou je dit moeten aankaarten bij de zorgverzekeraar?
