Gods zegen over het zaad van Abr(ah)am

[helma]

Ja dat had ik al gelezen, maar ik bedoel voor Ismael persoonlijk. Een kind van een biddende vader.

[Hendrien]

Ja dat had ik al gelezen, maar ik bedoel voor Ismael persoonlijk. Een kind van een biddende vader.

Maar Ezau was ook het kind van een biddende vader! En hoe zit het met onze kinderen? Ligt er ook een belofte dat al onze kinderen behouden zullen worden?

[helma]

Ja dat had ik al gelezen, maar ik bedoel voor Ismael persoonlijk. Een kind van een biddende vader.

Maar Ezau was ook het kind van een biddende vader! En hoe zit het met onze kinderen? Ligt er ook een belofte dat al onze kinderen behouden zullen worden?

Ja, maar Abraham kreeg een belofte voor Ismael, en waarschijnlijk heb je vandaag ook een preek gehoord over 'de Heere hoort'. Onze predikant zei dat de Heere omzag naar Ismael in de woestijn omdat er een biddende vader achtergebleven was. En het zijn best grote dingen die beloofd worden aan Abraham aangaande Ismael. Iemand als da Costa geloofde aan de hand van die belofte dat er nog bekering zal zijn van het volk van Ismael. Maar ik vroeg me dus af of die belofte ook nog persoonlijk betrekking had op Ismael. De Heere zorgde voor water en zag naar hem om in de woestijn (de Heere hoort..) maar toen Abraham hem biddend liet gaan had hij toch vooral deze vraag: och dat Ismael leve voor Uw aangezicht.

(Ik denk wel dat de Heere aan mensen beloften kan geven ja, voor je hele gezin. Ik denk bijv. aan Mary Winslow. Niet dat de Heere 'automatisch' alle kinderen bekeert van biddende ouders)

[huisman]

Ja dat had ik al gelezen, maar ik bedoel voor Ismael persoonlijk. Een kind van een biddende vader.

Maar Ezau was ook het kind van een biddende vader! En hoe zit het met onze kinderen? Ligt er ook een belofte dat al onze kinderen behouden zullen worden?

Ja, maar Abraham kreeg een belofte voor Ismael, en waarschijnlijk heb je vandaag ook een preek gehoord over 'de Heere hoort'. Onze predikant zei dat de Heere omzag naar Ismael in de woestijn omdat er een biddende vader achtergebleven was. En het zijn best grote dingen die beloofd worden aan Abraham aangaande Ismael. Iemand als da Costa geloofde aan de hand van die belofte dat er nog bekering zal zijn van het volk van Ismael. Maar ik vroeg me dus af of die belofte ook nog persoonlijk betrekking had op Ismael. De Heere zorgde voor water en zag naar hem om in de woestijn (de Heere hoort..) maar toen Abraham hem biddend liet gaan had hij toch vooral deze vraag: och dat Ismael leve voor Uw aangezicht.

(Ik denk wel dat de Heere aan mensen beloften kan geven ja, voor je hele gezin. Ik denk bijv. aan Mary Winslow. Niet dat de Heere 'automatisch' alle kinderen bekeert van biddende ouders)

Staat een leespreek over deze tekst op internet van ds. J. IJsselstein
http://www.leespreken.nl/wp-content/upl ... erbond.pdf

Dit gedeelte geeft je misschien een antwoord.

En, zo staat in vers 20: God was met de jongen.
Nee, wees eerlijk! Verwijt de Heere geen ontrouw! Hij houdt Zijn Woord!
Eerst was er de put met water in de woestijn. En nu is er Gods goede zorg die blijft. Als een
blijvende roep: ‘Hagar, Ismaël, kom terug! Woon naast de tent van Abraham, en leef van het
geloof in Gods belofte.’
Maar ze doen het niet… Er staat in vers 20 en 21:
En God was met den jongen; en hij werd groot, en hij woonde in de woestijn, en werd een
boogschutter. En hij woonde in de woestijn Paran; en zijn moeder nam hem een vrouw uit
Egypteland.
Het lijkt erop dat ze het samen goed gehad hebben. Dat is een zegen, als je als alleenstaande
moeder het goed hebt samen met je kind of met je kinderen.
Ismaël eert zijn moeder in alles. Zij kiest ook voor hem zijn vrouw.
En later eert Ismaël ook nog zijn vader. Als ze hem samen, Izak en Ismaël, begraven.
Thuis is geen verboden terrein!
Maar toch, en dat is zijn eigen keuze, gaat dit kind van het verbond een andere, een eigen
weg. En dat blijkt ook uit zijn huwelijk. Hij trouwt met een Egyptische vrouw.
Terwijl Egypte, en dat weet Ismaël en dat weet moeder Hagar, het beeld is van de verleiding
om het beloofde land te verlaten en andere goden te dienen.
Ismaël, kind van het verbond…, maar hij komt niet terug. Hij trekt verder weg

[helma]

Ja, dank je! Dat is wat ik bedoelde ja. Aangrijpend wel....zoveel zegen ontvangen en dan toch menen dat je beter zonder God verder kan gaan. Echt heel aangrijpend om dat als biddende ouders te moeten zien...

[Terri]

Ik heb hier een vraag over.
Kon Ismael naast de tent van Abraham gaan wonen?
Hij was toch weggestuurd?

[helma]

Als hij zijn houding veranderde t.o.v. Izak had dat natuurlijk prima gekund. Het was tenslotte een jongen van 17, in die tijd toch vrijwel volwassen. Het spotten met Izak was minachting.
Misschien hoopte Abraham ook dat ze niet zo ver weg zouden trekken; zoveel proviand gaf hij ze niet mee. Hij had genoeg middelen om een paar kamelen mee te geven met volop water en voedsel.

[Floppy]

Bijzonder, bij ons ging het 's avonds ook over "De HEERE hoort" en de geschiedenis van Ismael in de woestijn (Gen 21).
Waarbij de ds. opmerkte dat het zo teleurstellend is dat er na de verhoring op het gebed, er geen danken volgt.

[refo]

Er staat ook niet dat Abraham God dankte toen Izak geboren werd. Over iets wat er niet staat hoeft niet geëxegetiseerd te worden.
Voor Ismaël was geen terugkeer mogelijk. "Drijf deze dienstmaagd en haar zoon uit; want de zoon dezer dienstmaagd zal met mijn zoon, met Izak, niet erven." God bevestigt dat en in Galaten wordt dat ook nog bekrachtigd. Dus niets over terugkomen als hij z'n gedrag zou verbeteren.

[eilander]

Voor Ismaël was geen terugkeer mogelijk. "Drijf deze dienstmaagd en haar zoon uit; want de zoon dezer dienstmaagd zal met mijn zoon, met Izak, niet erven." God bevestigt dat en in Galaten wordt dat ook nog bekrachtigd. Dus niets over terugkomen als hij z'n gedrag zou verbeteren.

Exact. Of Abraham had gewild dat Ismaël zou terugkeren weten we niet, maar het is het uit de geschiedenis wel volstrekt duidelijk dat Gods wil en bevel leidend is geweest. Daarom vind ik dat over die terugkeer een vreemde gedachte.

[helma]

Als Ismael geaccepteerd had dat God Zijn eigen plan had gehad met Izak, hadden ze prima als broeders bij elkaar kunnen wonen. Maar juist omdat hij dat niet accepteerde en spotte met Izak moest hij weg. Als de Palestijnen accepteren dat God Zijn eigen plan met Israel heeft, dan pas zullen ze in vrede naast elkaar kunnen wonen.

[Jongere]

Voor Ismaël was geen terugkeer mogelijk. "Drijf deze dienstmaagd en haar zoon uit; want de zoon dezer dienstmaagd zal met mijn zoon, met Izak, niet erven." God bevestigt dat en in Galaten wordt dat ook nog bekrachtigd. Dus niets over terugkomen als hij z'n gedrag zou verbeteren.

Exact. Of Abraham had gewild dat Ismaël zou terugkeren weten we niet, maar het is het uit de geschiedenis wel volstrekt duidelijk dat Gods wil en bevel leidend is geweest. Daarom vind ik dat over die terugkeer een vreemde gedachte.

God heeft tegen Nineve alleen gesproken over het naderende oordeel als Zijn besluit (Jona 3:4) zonder daarbij iets van ruimte tot wederkeer te laten horen. Toch heeft Hij zich in genade 'omgekeerd' toen zij tot Hem riepen.
God sprak tegen Hizkia dat Hij moest sterven en niet zou leven (Jes. 38:1), zonder dat hierin de ruimte klonk dat het anders zou zijn. Toch heeft Hij Hizkia op zijn ootmoedige gebed nog vijftien jaren gegeven.
De gedachte over terugkeer is niet vreemd. Gods bevel om Ismaël weg te sturen is niet 'zo maar' een besluit, maar is een oordeel. Zijn weggaan is daarom niet als gehoorzaamheid te typeren. Wie in oprecht berouw en bekering in het oordeel tast naar Gods genade, zal een barmhartige God ontmoeten.
Wel ben ik het met jullie eens dat in de Bijbel niet over terugkeer wordt gesproken, waardoor ook wij daar voorzichtig over moeten spreken.

[Vagari]

God heeft tegen Nineve alleen gesproken over het naderende oordeel als Zijn besluit (Jona 3:4) zonder daarbij iets van ruimte tot wederkeer te laten horen. Toch heeft Hij zich in genade 'omgekeerd' toen zij tot Hem riepen.

Echt?
Of kun je het nog op een andere manier lezen? Waarom wilde Jona daar, bij die enorme vijanden van Israel, niet gaan vertellen dat God ze zou vernietigen?

Jona 4
2 En hij bad tot den HEERE, en zeide: Och HEERE! was dit mijn woord niet, als ik nog in mijn land was? Daarom kwam ik het voor, vluchtende naar Tarsis; want ik wist, dat Gij een genadig en barmhartig God zijt, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwaad.
Jona 3
4 En Jona begon in de stad te gaan, een dagreis; en hij predikte, en zeide: Nog veertig dagen, dan zal Nineve worden omgekeerd.

Omdat hij niet mocht zeggen dat ze vernietigd zouden worden maar dat ze omgekeerd zouden worden. Jona wist beter wat dat allemaal kon betekenen. Omkeren is in het Hebreeuws: haphak. Hetzelfde woord wordt ook in Jesaja 60 gebruikt.

KJV/Isa 60:5
Then thou shalt see, and flow together, and thine heart shall fear, and be enlarged; because the abundance of the sea shall be converted unto thee, the forces of the Gentiles shall come unto thee.
SV/Jesaja 60:5
5 Dan zult gij het zien en samenvloeien, en uw hart zal vervaard zijn en verwijd worden; want de menigte der zee zal tot u gekeerd worden, het heir der heidenen zal tot u komen.

[Jongere]

Sorry, maar die exegese is mij te spitsvondig en gezocht. Het gebruik in Jesaja is inderdaad opmerkelijk, maar vooral omdat de vertaling daar zo sterk afwijkt van de gebruikelijke betekenis van het woord. Dit grondwoord wordt ook gebruikt bij de omkering van Sodom en Gomorra. Voor mij is het geen vraag of Jona moest dát oordeel deze stad gaan aanzeggen.
Ik begrijp in jouw visie ook niet hoe jij de rest van Jona 3 leest. Heeft Jona dan geprofeteerd dat God over 40 dagen een bekering zou geven? En dat was de boodschap waardoor de stad tot grote verslagenheid en bekering kwam, en het gebed tot God: "wie weet, Hij mocht zich wenden"?

Overigens moge duidelijk zijn dat ook Gods oordeelsaankondigingen, ook als daar schijnbaar geen genade in doorklinkt, toch ten diepste genade zijn. Ze openen de mogelijkheid tot bekering, al is het zo schuchter als in Nineve.
Ik denk dat dáár ook ten diepste Jona's probleem lag. Hij wilde Nineve het oordeel niet aankondigen, hij wilde het uitgevoerd zien worden.

[Terri]

Wel opmerkelijk is dat de boosheid van Jona in hoofdstuk 4 zich kenmerkt in de woorden; 'ik wist dat U een barmhartig......enz.
Er zit iets in van; 'ik zeg het oordeel aan, de mensen bekeren zich en U laat Uw barmhartigheid en vergeving zien en dan is mijn werk voor niets!'
Voorzag hij al het sparen van de stad als er berouw zou komen?
Ik heb dit altijd een lastig te begrijpen stukje gevonden.