Natuurlijk heb je gelijk. Er zijn ook mensen tot geloof gekomen die normaliter zaten te slapen en waar er woorden ineens doordrongen, of die stenen wilde gaan gooien naar de predikant en waar een van de stenengooiers onder de preek tot geloof is gekomen en predikant is geworden. (eens gelezen).Ad Anker schreef:Juist wel. Je gelooft toch niet dat het alleen voor mensen die van God de verwachting hebben gekregen zinvol is om de middelen waar te nemen. Nee, de middelen heeft God gegeven omdat Hij door de middelen werkt en wonderen doet in verloren zondaren. Wij sluiten ons hart af, allemaal, van uit onszelf. Elk kerkmens. En nu is dat eenzijdige Godswerk van belang, wat God middellijk werkt. Dus het heeft wel degelijk nut om de middelen waar te nemen.samanthi schreef: Bij Wie anders dan bij God.
Maar trouw de middelen waarnemen en je hart afsluiten heeft of er een beloning op verwachten heeft geen enkel nut.
Maar wat Samanthi zegt is ook waar. Wij mogen naar de kerk gaan met verwachting, met geloof, hoop, liefde en vertrouwen dat God tot ons spreekt.
Onze kerkgang is geen reden tot zaligheid (de eerdere opmerking "heb ik daar heel m'n leven oudvaders voor gelezen"), maar ik ben er wel van overtuigd dat God door de prediking werkt, ook tot diegene die niet eens willen luisteren.