Ik zal gedenken Uw wonderen van oudsher.

Gebruikersavatar
Terri
Berichten: 3952
Lid geworden op: 21 nov 2009, 20:53

Re: Ik zal gedenken Uw wonderen van oudsher.

Bericht door Terri »

Wim Anker schreef:
helma schreef:Dat weet ik nog; in 1981 was ik in Canada (Norwich) en toen ging ds.de Boer voor. Mijn nichtje zei toen: ik heb liever ds. Lamain, want die vertelt altijd verhaaltjes. Ik was geschokt want ik dacht toen dat dat oneerbiedig was om van een dominee te zeggen. Voor kinderen was dat dus wel aantrekkelijk overigens.
Is het nu echt nodig - ook gelet op dit topic - een 77 jarige predikant (dat was ds. Lamain in 1981) nog even door het slijk te halen? Gaan we nu een grijsaard postuum neersabelen omdat een geplaatst stukje van hem over de werken Gods ons niet bevalt?
Volgens mij wordt dit helemaal niet negatief bedoeld.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Ik zal gedenken Uw wonderen van oudsher.

Bericht door -DIA- »

Jantje schreef:-DIA-,
Klopt het dat dit de artikelen zijn van die ouderling uit jouw gemeente die onlangs in de Terdege stond met een interview over zulke artikelen op de website van het Rijssens Nieuwsblad?
Nee, het interview met hem stond in de Gezinsgids.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
helma
Berichten: 18661
Lid geworden op: 11 sep 2006, 10:36
Locatie: Veenendaal

Re: Ik zal gedenken Uw wonderen van oudsher.

Bericht door helma »

@Wim Anker; Ik heb he-le-maal nergens iets negatiefs over ds Lamain of over het stukje van Mientje Vrijdag geschreven of bedoeld.
Laatst gewijzigd door helma op 01 jul 2017, 21:39, 1 keer totaal gewijzigd.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Ik zal gedenken Uw wonderen van oudsher.

Bericht door -DIA- »

Bewogen periode voor dominee Lamain

Door R. van Kralingen

Ds. W.C. Lamain werd dinsdag 24 augustus 1943 door ds. J. Fraanje bevestigd in de Walkerk. Een bewogen periode ligt achter hem.
Toen hij zaterdagavond 29 mei 1943 van een vergadering thuiskwam, zei zijn vrouw: "Ouderling Haase uit Rijssen heeft zojuist gebeld om te zeggen dat je beroepen bent."
Als een zware last valt het beroep op zijn hart. 'Ik liep die laatste zaterdagmorgen voordat ik moest beslissen van kamer naar kamer. Het was alsof de Heere het afsneed om langer in Zuid te blijven. En het was zoals de Heere zegt in Zijn Woord: "Wat Ik doe, weet gij nu niet, maar gij zult het na dezen verstaan.' Onvoorwaardelijk moest ik de Heere volgen. Ik ging naar de telefoon, belde ouderling Haase op en zei alleen maar tegen hem, dat ik komen moest.' Als ds. Kersten die zaterdagmiddag met een ontroerend gebed de bestuursvergadering van de scholen sluit, maakt dat diepe indruk. "Ik ging erover denken om mijn ja-woord naar Rijssen maar terug te nemen."
Woensdag 25 augustus deed ds. Lamain intrede uit Zacharía 11 vers 7: "Dies heb Ik deze slachtschapen geweid, dewijl zij ellendige schapen zijn; en Ik heb Mij genomen twee stokken: den enen heb Ik genoemd LIEFLIJKHEID, en den anderen heb Ik genoemd SAMENBINDERS; en Ik heb die schapen geweid." Ds. Lamain wijst op de leiding van de Heere. "Er zijn beroepen op mij uitgebracht van deze plaats, die mij zeer aangegrepen hebben. Doch niet in die mate gelijk de laatste maal, toen van uw gemeente, de roep tot mij kwam. Ik heb mijn hand in die roeping niet gehad en ziende op de nauwe betrekking en verbinding die ligt in mijn onvergetelijk Rotterdam, heb ik zolang het mij mogelijk was tegengestaan. (…) Maar de Heere betuigt: 'Mijn raad zal bestaan en Ik zal al Mijn welbehagen doen.' Aan het einde van de dienst wordt de nieuwe predikant toegesproken door ouderling H. Ligtenberg ('de Toeteboer'): "Wij zijn verblijd dat u de mond des Heeren niet wederspannig geweest zijt, maar gehoorzaam zijt aan Zijn roeping tot in het midden der gemeente." Namens de Eskerk spreekt ouderling J. Ligtenberg ('Akk'n Jan'): "De Heere mocht u bekrachtigen en willen gebruiken als slijk aan Zijn heilige vingeren." Ds. Lamain beschouwt zich ook enigszins predikant van de Eskerk. Donderdag 26 augustus doet hij daar ook intrede. Hij bedient daarbij het Woord uit Johannes 4 vers 4: En Hij moest ook door Samaria gaan."
De Gereformeerde Gemeente van de Walstraat telt inmiddels zo'n elfhonderd leden en twaalfhonderd doopleden. Naast het vele werk in de gemeente en de classis Kampen zet hij zich ook in voor de opvang van Rotterdamse kinderen in gastgezinnen. Hij weet in welke oorlogsomstandigheden zij verkeren. In ruime mate wordt gehoor geven aan zijn oproep om hier aan mee te werken.

Bron: RIJSSEN S NIEUWSBLAD

Uitgebreider staat alles in het Jubileumboek t.g.v. 175 Afscheiding: "Elk verhaalt zijn weg en zaken"
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Ik zal gedenken Uw wonderen van oudsher.

Bericht door eilander »

helma schreef:@Wim Anker; Ik heb he-le-maal nergens iets negatiefs over ds Lamain of over het stukje van Mientje Vrijdag geschreven of bedoeld.
Ik las in jouw bijdrage ook niets negatiefs, maar dit topic in bredere zin is er helaas niet geheel vrij van.
Een beetje in lijn met wat ik eerder vandaag al gepost heb: ik weet zeker dat we veel meer negatieve dingen zouden kunnen schrijven als we Mientje Vrijdag en/of ds. Lamain beter gekend hadden. En we hoeven ook de verkeerde dingen niet te verdoezelen.
Maar Gods genade is in deze mensen verheerlijkt! Dan heb ik geen behoefte over deze mensen centraal te zetten (al loop ik dat gevaar natuurlijk ook wel), maar ik heb ook geen zin om nu eens te gaan focussen op de dingen die op hen aan te merken zijn.

Kort en goed: ik zag al weer een nieuwe bijdrage van DIA, en zo moet het ook. Gods daden herdenken, opletten dat we geen mensen centraal zetten maar alle negatiefdoenerij in zo'n topic maar laten voor wat het is.

Bij ons werd al weer enige tijd geleden een preek gehouden over Lot. Daarover zijn veel negatieve dingen te zeggen, maar hoe werd hij in het Nieuwe Testament herinnerd, aldus onze dominee? God zag hem als een man die dagelijks zijn rechtvaardige ziel kwelde. Meer niet... de rest was verdwenen in de zee van eeuwige vergetelheid. Gaan wij dat dan oprakelen? Ik zou maar voorzichtig zijn.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Ik zal gedenken Uw wonderen van oudsher.

Bericht door -DIA- »

We hopen verder te gaan met het plaatsen van stukjes uit de plaatselijke kleine kerkgeschiedenis, en daarbij tevens te letten op de wonderen des Allerhoogsten.
Het is naar Gods woord: Opdat wij niet vergeten. Hopelijk nu zonder te veel gehakketak.

Bron: Rijssens Nieuwsblad, 25 april 2017

'Deze vrouw zal genezen óf tot bekering komen'

Soms gebeuren er opmerkelijke dingen in de gemeente en wordt ds. P. Honkoop er van Godswege bij bepaald dat personen voor wie hij bidt, gered of genezen zullen worden.

Zo valt er op zekere dag een man van een ladder. Zwaargewond wordt hij thuisgebracht. De doktoren vrezen dat hij niet meer zal ontwaken. Als ds. Honkoop in het gebed om het behoud van deze man worstelt, voelt hij dat zijn woorden hoger gaan dan het plafond. In zijn hart mag hij weten dat God zijn gebed verhoort en dat deze man weer beter zal worden. Omdat hij niet twijfelt aan Gods belofte, stuurt hij zijn zoon Piet, de latere predikant, naar de betreffende familie met de mededeling dat hij die dag geen tijd meer heeft om langs te komen maar dat Gerrit – zo heet die man – weer bij zal komen uit coma. Tegen alle menselijke verwachtingen in gebeurt dit ook. Zes weken later ontwaakt de man. De doktoren staan voor een raadsel, maar ds. Honkoop weet wel Wie voor uitkomst heeft gezorgd.

Een ander voorbeeld betreft een moeder die door de gevreesde ziekte is aangetast. Volgens doctoren is er niets meer aan te doen en zal de vrouw zeker overlijden. Als de dominee met deze zaak voor Gods aangezicht worstelt, krijgt hij ruimte bij de Heere vandaan. Hij is zo zeker van zijn zaak dat hij tegen enkele kerkenraadsleden zegt: 'Deze vrouw zal genezen óf tot bekering komen.' Van het eerste is iedereen getuige. Na haar ziekte leefde ze nog vele jaren.

Op 22 augustus 1949 overlijdt oud-ouderling J.H. Altink op 73-jarige leeftijd. Van 1919 tot 1948 heeft hij de gemeente mogen dienen. Jan Hendrik Altink ('Boers Jan') wordt op 22 september 1875 geboren in Rijssen. Op 21 november 1896 trouwt hij met Gerritdina Bruins. Van de twaalf kinderen die hun worden geschonken, worden er maar zes levend geboren. Daarnaast wordt een van de kinderen, Hendrika, maar drie weken oud.

In het gewone leven neemt Altink het aanvankelijk niet zo nauw. Zo treffen drie kerkenraadsleden hem eens dronken aan in de goot. Hoewel Altink de waarschuwingen ter harte neemt, lukt het hem slecht om niet een borreltje te drinken. Maar de Heere zoekt hem op en leert hem in korte tijd waar anderen vaak jaloers op zijn. Als Altinks familie aan het eind van zijn leven een nieuwe kiel (katoenen jasje) voor hem wil kopen, merkt hij op: 'Doe het maar niet, want ik zal hier niet lang meer zijn.' Kort daarop haalt de Heere hem uit dit leven weg. In 'De Saambinder' van 8 september 1949 wordt bij zijn overlijden en begrafenis stilgestaan: 'Op maandag 22 augustus overleed in Rijssen Jan Altink, rustend ouderling van de Ger. Gemeente Walstraat. Altink, die de leeftijd van 73 jaar bereikte, heeft meer dan 30 jaren de gemeente in het ambt mogen dienen. De laatste anderhalf jaar was hij rustend ouderling.' Op vrijdag 26 augustus wordt hij begraven door ds. Honkoop.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Refogast
Berichten: 1138
Lid geworden op: 19 feb 2013, 09:42

Re: Ik zal gedenken Uw wonderen van oudsher.

Bericht door Refogast »

Prachtig, DIA. De artikelen uit het Rijssens Nieuwsblad van harte aanbevolen!
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Ik zal gedenken Uw wonderen van oudsher.

Bericht door -DIA- »

De Kléane Koarke:
'Dit ligt voor Miene zeker niet eenvoudig'

Uit: Rijssens Nieuwsblad, 22 jul 2017, 12:00 
door Robert van Kralingen

In het boekje Het Alwijze Godsbestuur Verheerlijkt schrijft ds. M. Hofman: 'Onder de gesprekken die ten huize van voornoemden ouderling vóór den dienst gehouden werden, was het, of ik iets merkte dat bijzonder de belangstelling opwekte en het gesprek levendig hield. Toen ik vroeg wat dat was, kreeg ik van den oudsten ten antwoord; och dominé, het zal zoowel uwe als onze belangstelling hebben hetgeen wij bespreken; er is de vorige keer dat u hier preekte, naar we hopen, een meisje geraakt, die is thans ongelukkig en God kwijt, enz., Doch we zullen dat maar achterna zien, onze ouden zeiden wel: het moet eerst overzomeren en overwinteren. Vanzelf was mijn ziel over zulk een nieuwstijding verheugd. Het is 't uitzien en verlangen van een zaaier dat het zaad niet al bij den weg op de rotsen of in de doornen valt. Ik heb later nog al een en andermaal gevraagd naar het verloop van dat alles en kreeg den eenen tijd een moedgevend en den anderen tijd een meer teleurstellend antwoord, maar het duurde een langen tijd voor ik zelf eens de gelegenheid kreeg haar persoonlijk te ontmoeten. Kwam die gelegenheid, ik kreeg dan weinig te hooren, merkte veel beschaamdheid en verlegenheid, doch kreeg tusschenbeiden hoop dat de Heere een goed werk bij dat meisje begonnen had.

De 21-jarige Miene Beverdam uit Wierden raakt ervan overtuigd dat zij de lege plaats in het gezin van ds. M. Hofman moet innemen. Dit ligt voor haar niet eenvoudig. Het zou zeker leiden tot een breuk met haar ouderlijk huis, waar nauwelijks iets aan godsdienst gedaan wordt. De Heere bestuurt deze weg opmerkelijk. Hij geeft licht over deze weg vanuit het vijfde vers van Psalm 45: 'O dochter, hoor, en zie, en neig uw oren; Verlaat, vergeet, wat ooit u kon bekoren, Uws vaders huis, uw volk, en wat voorheen, U dierbaar en beminnenswaardig scheen. 'Verbaasd en beschaamd lag ik ter neder. En in de overdenking daarvan liggende, kreeg ik licht over de woorden, waarvan ik tevoren gezegd heb, die mij in het openvallende Bijbelboek voor oogen stonden: lk zal ze daar losmaken en gij zult ze weg nemen. Te weten: de Heere had ze in huis en familie en midden in de wereld zijnde, gearresteerd en daar los gemaakt voor mij om mij te dienen en de mijnen te verzorgen en daarvoor had de Heere mij Zelf als middel gebruikt. O, wonderlijke wegen des Heeren! Op mijn bede en ootmoedig verzoek aan den troon, zond de Heere haar den volgenden avond tot mij en heb ik in 't kort mijn hart lucht gegeven, toen wij alleen bij elkander waren. Alles valt mee als de Heere wat doet.' Op dinsdag 21 februari 1922 trouwt Hermina Egberdina Beverdam met ds. M. Hofman. In de autobiografische schets schrijft de predikant dat hij nu meer dan 20 jaar gelukkig mag samenwonen met zijn tweede vrouw Miene. Samen mogen zij nog acht kinderen krijgen.


PS Ik merk dat ik de stukjes niet in chronologische volgorde heb geplaatst. Dat zou de leesbaarheid ten goede komen.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Ik zal gedenken Uw wonderen van oudsher.

Bericht door -DIA- »

Na een hele poos geen stukjes uit Rijssens Nieuwsblad te hebben geplaatst, leek het me niet verkeerd de draad zo af en toe weer op te pakken. Zoals opgemerkt is de volgorde niet chronoligisch, maar de meeste stukjes kunnen afzonderlijk worden gelezen. Intussen zijn er bij het vorige week verschenen nummer al 62 van deze stukjes geplaatst. Ik pak er een willekeurige uit. Het gaat over de tijd dat ds. P. Honkoop de gemeente diende. Dit is de dominee die mij nog gedoopt heeft, maar dat terzijde.

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

De Kléane Koarke*
*De kleine kerk

'Wie is dat toch, die daar zo schreeuwt?'

Uit Rijssens Nieuwsblad,
wo 19 apr 2017, door R. van Kralingen


Af en toe vertelt hij (ds. P. Honkoop sr. -DIA-) ook iets uit zijn eigen leven: 'O, ge kunt uw leven wel verslingeren in de wereld. Ik heb drieëntwintig jaar de spot gedreven en de mensen laten lachen dat ze van hun stoel op de grond neerzakten. Maar toen de zonde mij zonde werd, heb ik anderhalf jaar lang honderden malen gelopen van Kijkduin naar Den Helder, en heb ik in die anderhalf jaar meer geweend dan in drieëntwintig jaar gelachen.'

RIJSSEN - Omdat ds. Honkoop als veekoopman af en toe een fors stemgeluid moest produceren, blijft hem dat als predikant parten spelen. Op een morgen gaat hij op bezoek bij enkele mensen die aan de Dannenberg (straat in Rijssen, -DIA-) wonen. Terwijl hij nog buiten is, hoort hij dat ze binnen naar een preek zitten te luisteren. De stem van de voorganger komt hem echter niet bekend voor. Nog voordat hij de mensen heeft gegroet, vraagt hij bij binnenkomst: 'Wie is dat toch, die daar zo verschrikkelijk schreeuwt?' Met de nodige schroom wordt hem geantwoord: 'Dat bent u, dominee.' Ook zijn vrouw is van mening dat hij rustiger moet doen. Met een flinke zakdoek veegt zij haar gezicht af als haar man tijdens het preken zachter moet spreken.

Een van de collegapredikanten in Rijssen is ds. W. van Tuyl, predikant in de Nederlandse Hervormde Kerk. Omdat hij veel over ds. Honkoop heeft gehoord, wil hij hem zelf ook weleens gaan beluisteren. Als aan hem na afloop van de dienst in de Walkerk wordt gevraagd wat hij van de preek vond, antwoordt hij: 'Voor exegese krijgt hij een drie, maar voor zijn Christusverkondiging een tien plus.'

Rouw-, trouwdiensten en de consulentgemeente vragen de nodige aandacht. Het pastorale werk in de gemeente komt hierdoor in het nauw. Enkele kerkenraadsleden zijn van mening dat ds. Honkoop in het pastorale werk te kort schiet. Zij zijn van mening dat de dominee wel vaker in de gemeente te vinden mag zijn. Met het plan om hem hierover aan te spreken gaan ze naar de pastorie. Zijn vrouw vertelt hen dat haar man in de tuin is. Als de broeders achterom gaan, is ds. Honkoop nergens de bekennen. Bij zijn tuinkas treffen zij hem op zijn knieën liggend aan en horen ze hoe hij de noden en zorgen van de gemeente aan de Heere opdraagt en worstelt om het behoud van zielen.

Aan de militairen in Indië schrijft ds. Honkoop op 30 maart 1949: Zeer geachte vrienden, Het doet mij genoegen je weer eens te kunnen schrijven. En dit temeer, nu ik enkele weken niets heb mogen verrichten, omdat mijn lichaam in overspannen toestand verkeerde.

Ik vind het echter vervelend dat ik er zo weinig van jullie ken. Naar onbekende schrijven is dood en naar; toch zal ik trachten er wat van te maken. De zoon van Baan uit de Molenstraat hoopt, zodra hij wat aangesterkt is, naar Holland terug te keren. Wat zijn Gods goedertierenheden groot over jullie
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Plaats reactie