Herman schreef:

-DIA- schreef: Het oude geoefende volk was niet geleerd (in aardse dingen dan) dus die waren makkelijker te weerleggen?
Dat is niet nieuw: we lezen ook van een arme wijze man niet werd gewaardeerd, maar in zijn eenvoud wel de stad bevrijdde...

Ik heb geen idee wat de achtergrond van je opmerking is, maar het komt toch zeer regelmatig voor dat ik hoor dat het geoefende volk ernstig uit het spoor van Gods Woord is geraakt. Dus ja, dat is makkelijker te weerleggen.

In dit specifieke geval, je zult toch kennis moeten hebben van de geschiedenis van de Vroege Kerk, om een foute uitspraak met inachtneming van de academische spelregels te kunnen weerleggen.

Ik denk dat u zo heel belangrijke informatie als ondeskundig terzijde schuift. Laten we dat 'oude volk' maar niet onderschatten, ik heb ergens het gevoel dat men ze niet meer kent, of dat men er een soort over-godsdienstige mensen onder verstaat, i.p.v. door Gods Geest onderwezen en geleerde mensen. Ik weet ook dat er altijd kaf onder het koren was, maar er was ook meer schroom om zich er bij te voegen omdat men juist goed aanvoelde dat men snel door de mand kon vallen. Dat volk kon scherp opluisteren. Heel scherp, ook al was daar ook onderscheid in. Het onderscheiden van de geesten is iets wat in deze tijd een zeldzaamheid wordt.

samanthi schreef:Ik ben ook maar een ongeletterde, maar vind dit ook wel erg rooms overkomen.
https://www.rd.nl/opinie/theologenblog- ... -1.1451075

Dr. Mulder schreef:De vondst in de Grafkerk onderstreept het belang om hier ook binnen de christelijke traditie dieper over door te denken. Wat voegt het toe als je precies dáár bent, waar de dood metterdaad overwonnen is? Dat is toch de harde spijker waar het hele geloof aan hangt. Geen verzinsel of theorie, maar verlossing midden in de concrete realiteit van ons bestaan: toen en daar is Christus gestorven en opgestaan. De recente archeologische ontdekking vormt daarvan een mooie illustratie. Als er één plaats is waar die verbinding het meest essentieel is, dan wel in de belijdenis van de lichamelijke opstanding van Jezus.

Het geloof dat uit God is, zoekt geen aardse stenen om het geloof op te funderen. Het geloof rust in het Fundament Christus en houdt in gedachtenis, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt. Dat is de spijker waaraan het geloof hangt, namelijk het geloof dat uit God is en gewerkt en onderhouden wordt door de Heilige Geest. En God, de Kenner der harten, heeft hun getuigenis gegeven, hun gevende den Heiligen Geest, gelijk als ook ons; (Hand. 15:8). (Want wij wandelen door geloof en niet door aanschouwen.) (2 Kor. 5:7)

Zomaar enkele gedachten bij het bovenstaande citaat.

-DIA- schreef: Ik denk dat u zo heel belangrijke informatie als ondeskundig terzijde schuift. Laten we dat 'oude volk' maar niet onderschatten, ik heb ergens het gevoel dat men ze niet meer kent, of dat men er een soort over-godsdienstige mensen onder verstaat, i.p.v. door Gods Geest onderwezen en geleerde mensen. Ik weet ook dat er altijd kaf onder het koren was, maar er was ook meer schroom om zich er bij te voegen omdat men juist goed aanvoelde dat men snel door de mand kon vallen. Dat volk kon scherp opluisteren. Heel scherp, ook al was daar ook onderscheid in. Het onderscheiden van de geesten is iets wat in deze tijd een zeldzaamheid wordt.

Het valt weliswaar buiten het verband van dit topic. Maar ik wil hier toch graag twee waarnemingen delen.

1. Het feit dat iemand door Gods Geest is onderwezen wil in onze gezindte allereerst zeggen dat diegene door de persoonlijke geloofsvereniging met Christus zich zeker mag weten van de rust die over blijft voor het volk van God. Velen komen niet verder dan deze kennis (of de worsteling omtrent deze kennis) en concentreren zich in hun gedachten alleen daarop. Daarmee ontstaat een vernauwd blikveld op grond waarvan kerk en samenleving worden bekeken en beoordeelt. Zeer dikwijls ontrbeekt daar de liefde als zichtbaar teken van de drijvende kracht van Gods Geest.

2. De kerk der Reformatie heeft de academische vorming van predikanten altijd voorgestaan. Zo doceerden Luther en Calvijn aan de universiteit van Wittenberg en Genève en heeft de kerk in Nederland ten spoedigste na de doorbraak van de Reformatie faculteiten Godgeleerdheid gesticht in Leiden. Franeker en Harderwijk. Wanneer er dus theologische vraagstukken leven, dan kunnen we de behandeling daarvan het best toevertrouwen aan hen die daarvoor gestudeerd hebben. Dat sluit geestelijke kennis van Gods Koninkrijk overigens niet uit, maar in.

JCRyle schreef:

Dr. Mulder schreef:De vondst in de Grafkerk onderstreept het belang om hier ook binnen de christelijke traditie dieper over door te denken. Wat voegt het toe als je precies dáár bent, waar de dood metterdaad overwonnen is? Dat is toch de harde spijker waar het hele geloof aan hangt. Geen verzinsel of theorie, maar verlossing midden in de concrete realiteit van ons bestaan: toen en daar is Christus gestorven en opgestaan. De recente archeologische ontdekking vormt daarvan een mooie illustratie. Als er één plaats is waar die verbinding het meest essentieel is, dan wel in de belijdenis van de lichamelijke opstanding van Jezus.

Het geloof dat uit God is, zoekt geen aardse stenen om het geloof op te funderen. Het geloof rust in het Fundament Christus en houdt in gedachtenis, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt. Dat is de spijker waaraan het geloof hangt, namelijk het geloof dat uit God is en gewerkt en onderhouden wordt door de Heilige Geest. En God, de Kenner der harten, heeft hun getuigenis gegeven, hun gevende den Heiligen Geest, gelijk als ook ons; (Hand. 15:8). (Want wij wandelen door geloof en niet door aanschouwen.) (2 Kor. 5:7)

Zomaar enkele gedachten bij het bovenstaande citaat.

Als altijd waardeer ik je radicaliteit. Dat is fris en helder.

Aan de andere kant. Met kerst herdenken we het wonder van de menswording Gods. We horen vertellen dat Jezus als een kind is geboren. De scheiding die er door de val in Adam is gekomen tussen God en mens wordt opgeheven. Daarom is Zijn Naam: Immanuel. God met ons.
Dit laatste wijst op de directe, tastbare en zichtbare werkelijkheid dat Jezus, de Zoon van God, hier op aarde is geweest. Het bezoeken van bijvoorbeeld de Hof van Getsemané, Bethlehem of Jeruzalem heeft in zichzelf geen kracht tot zaligmakend geloof, maar doet het besef van Zijn menswording wel toenemen. En voert als het goed is terug, naar het genoemde wonder.

"Dat volk kon scherp opluisteren. Heel scherp, ook al was daar ook onderscheid in."

De jeugd kan nu ook scherp opluisteren, ja heel scherp. Ze horen haarfijn. De jeugd die ik ken vraagt om oudvaders te lezen omdat ze de preken van predikanten die in vorige eeuw overleden zijn niet begrijpen. Helaas wordt daar geen gehoor aan gegeven.

Verder heb ik veel respect voor het 'oude volk', ik heb er ook gekend. Maar de eventuele dwalingen die ze hadden moeten we gauw vergeten. Het gaat niet om hun/mijn bevinding, maar om de eer van Heere.

Herman schreef:

JCRyle schreef:

Dr. Mulder schreef:De vondst in de Grafkerk onderstreept het belang om hier ook binnen de christelijke traditie dieper over door te denken. Wat voegt het toe als je precies dáár bent, waar de dood metterdaad overwonnen is? Dat is toch de harde spijker waar het hele geloof aan hangt. Geen verzinsel of theorie, maar verlossing midden in de concrete realiteit van ons bestaan: toen en daar is Christus gestorven en opgestaan. De recente archeologische ontdekking vormt daarvan een mooie illustratie. Als er één plaats is waar die verbinding het meest essentieel is, dan wel in de belijdenis van de lichamelijke opstanding van Jezus.

Het geloof dat uit God is, zoekt geen aardse stenen om het geloof op te funderen. Het geloof rust in het Fundament Christus en houdt in gedachtenis, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt. Dat is de spijker waaraan het geloof hangt, namelijk het geloof dat uit God is en gewerkt en onderhouden wordt door de Heilige Geest. En God, de Kenner der harten, heeft hun getuigenis gegeven, hun gevende den Heiligen Geest, gelijk als ook ons; (Hand. 15:8). (Want wij wandelen door geloof en niet door aanschouwen.) (2 Kor. 5:7)

Zomaar enkele gedachten bij het bovenstaande citaat.

Als altijd waardeer ik je radicaliteit. Dat is fris en helder.

Aan de andere kant. Met kerst herdenken we het wonder van de menswording Gods. We horen vertellen dat Jezus als een kind is geboren. De scheiding die er door de val in Adam is gekomen tussen God en mens wordt opgeheven. Daarom is Zijn Naam: Immanuel. God met ons.
Dit laatste wijst op de directe, tastbare en zichtbare werkelijkheid dat Jezus, de Zoon van God, hier op aarde is geweest. Het bezoeken van bijvoorbeeld de Hof van Getsemané, Bethlehem of Jeruzalem heeft in zichzelf geen kracht tot zaligmakend geloof, maar doet het besef van Zijn menswording wel toenemen. En voert als het goed is terug, naar het genoemde wonder.

Het is niet nodig, dan zou je schepping ook moeten beseffen, of dat Jona in de vis heeft gezeten, nee geloof heeft een nochtans, al spreek alles tegen nochtans zal ik in Zijn Naam geloven.

Herman schreef:

JCRyle schreef:

Dr. Mulder schreef:De vondst in de Grafkerk onderstreept het belang om hier ook binnen de christelijke traditie dieper over door te denken. Wat voegt het toe als je precies dáár bent, waar de dood metterdaad overwonnen is? Dat is toch de harde spijker waar het hele geloof aan hangt. Geen verzinsel of theorie, maar verlossing midden in de concrete realiteit van ons bestaan: toen en daar is Christus gestorven en opgestaan. De recente archeologische ontdekking vormt daarvan een mooie illustratie. Als er één plaats is waar die verbinding het meest essentieel is, dan wel in de belijdenis van de lichamelijke opstanding van Jezus.

Het geloof dat uit God is, zoekt geen aardse stenen om het geloof op te funderen. Het geloof rust in het Fundament Christus en houdt in gedachtenis, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt. Dat is de spijker waaraan het geloof hangt, namelijk het geloof dat uit God is en gewerkt en onderhouden wordt door de Heilige Geest. En God, de Kenner der harten, heeft hun getuigenis gegeven, hun gevende den Heiligen Geest, gelijk als ook ons; (Hand. 15:8). (Want wij wandelen door geloof en niet door aanschouwen.) (2 Kor. 5:7)

Zomaar enkele gedachten bij het bovenstaande citaat.

Als altijd waardeer ik je radicaliteit. Dat is fris en helder.

Aan de andere kant. Met kerst herdenken we het wonder van de menswording Gods. We horen vertellen dat Jezus als een kind is geboren. De scheiding die er door de val in Adam is gekomen tussen God en mens wordt opgeheven. Daarom is Zijn Naam: Immanuel. God met ons.
Dit laatste wijst op de directe, tastbare en zichtbare werkelijkheid dat Jezus, de Zoon van God, hier op aarde is geweest. Het bezoeken van bijvoorbeeld de Hof van Getsemané, Bethlehem of Jeruzalem heeft in zichzelf geen kracht tot zaligmakend geloof, maar doet het besef van Zijn menswording wel toenemen. En voert als het goed is terug, naar het genoemde wonder.

Je andere kant is een terechte aanvulling. In eerste instantie had ik wat moeite met het bezoeken van (...). Maar ik denk dat je hier toch een juist perspectief hebt. Bij mijn eerste instantie moest ik denken aan het "Hij is hier niet; want Hij is opgestaan. Daaruit kan je de vraag stellen van het 'waarom bezoeken?'. Maar dan sla je het vervolg over: "Komt herwaarts, ziet de plaats, waar de Heere gelegen heeft. En gaat haastelijk heen, en zegt Zijn discipelen, dat Hij opgestaan is van de doden;".

samanthi schreef:Het is niet nodig, dan zou je schepping ook moeten beseffen, of dat Jona in de vis heeft gezeten, nee geloof heeft een nochtans, al spreek alles tegen nochtans zal ik in Zijn Naam geloven.

Mijn opmerkingen horen gewoon bij het kennen van God. En dat belijden we ook zo. Namelijk in artikel 2 NGB:

Wij kennen Hem door twee middelen. Ten eerste door de schepping, onderhouding en regering van de hele wereld. Want deze is voor onze ogen als een prachtig boek, waarin alle schepselen, groot en klein, de letters zijn, die ons te aanschouwen geven wat van God niet gezien kan worden, namelijk zijn eeuwige kracht en goddelijkheid, zoals de apostel Paulus zegt in Rom. 1 : 20. Dit alles is voldoende om de mensen te overtuigen en hun elke verontschuldiging te ontnemen.

Ten tweede maakt Hij Zichzelf nog duidelijker en volkomener aan ons bekend door zijn heilig en goddelijk Woord, namelijk voor zover dat voor ons in dit leven nodig is tot zijn eer en tot behoud van de zijnen.

Herman schreef:

samanthi schreef:Het is niet nodig, dan zou je schepping ook moeten beseffen, of dat Jona in de vis heeft gezeten, nee geloof heeft een nochtans, al spreek alles tegen nochtans zal ik in Zijn Naam geloven.

Mijn opmerkingen horen gewoon bij het kennen van God. En dat belijden we ook zo. Namelijk in artikel 2 NGB:

Wij kennen Hem door twee middelen. Ten eerste door de schepping, onderhouding en regering van de hele wereld. Want deze is voor onze ogen als een prachtig boek, waarin alle schepselen, groot en klein, de letters zijn, die ons te aanschouwen geven wat van God niet gezien kan worden, namelijk zijn eeuwige kracht en goddelijkheid, zoals de apostel Paulus zegt in Rom. 1 : 20. Dit alles is voldoende om de mensen te overtuigen en hun elke verontschuldiging te ontnemen.

Ten tweede maakt Hij Zichzelf nog duidelijker en volkomener aan ons bekend door zijn heilig en goddelijk Woord, namelijk voor zover dat voor ons in dit leven nodig is tot zijn eer en tot behoud van de zijnen.

de schepping is iets anders dar een vermeend graf.

samanthi schreef:de schepping is iets anders dar een vermeend graf.

Je kunt moeilijk mijn opmerkingen weerleggen door de schepping aan te voeren. En daarna te beweren dat de schepping niet hetzelfde is als een vermeend graf. Je gesprekspartner raakt daar op zijn minst van in de war. :-)

De vraag is, hebben we een cultuurbeschouwing die terugvoert op God? Of zeggen we tegen elke herdenkingspunt, kathedraal of archeologische vindplaats dat het heidens is. "Hetzij dat gij iets anders doet, doet het al ter ere Gods" geeft mij voldoende christelijke vrijheid om bij historische plaatsen en geschiedenissen een gedenksteen op te richten (Jozua 4 vers 9).

En een gedenksteen is iets anders dan een afgodsbeeld, want anders zou Jozua het ook niet hebben gemogen.

Herman schreef:

samanthi schreef:de schepping is iets anders dar een vermeend graf.

Je kunt moeilijk mijn opmerkingen weerleggen door de schepping aan te voeren. En daarna te beweren dat de schepping niet hetzelfde is als een vermeend graf. Je gesprekspartner raakt daar op zijn minst van in de war. :-)

De vraag is, hebben we een cultuurbeschouwing die terugvoert op God? Of zeggen we tegen elke herdenkingspunt, kathedraal of archeologische vindplaats dat het heidens is. "Hetzij dat gij iets anders doet, doet het al ter ere Gods" geeft mij voldoende christelijke vrijheid om bij historische plaatsen en geschiedenissen een gedenksteen op te richten (Jozua 4 vers 9).

En een gedenksteen is iets anders dan een afgodsbeeld, want anders zou Jozua het ook niet hebben gemogen.

Ook een gedenksteen is anders dan een vermeend graf.

samanthi schreef:

Herman schreef:

samanthi schreef:de schepping is iets anders dar een vermeend graf.

Je kunt moeilijk mijn opmerkingen weerleggen door de schepping aan te voeren. En daarna te beweren dat de schepping niet hetzelfde is als een vermeend graf. Je gesprekspartner raakt daar op zijn minst van in de war. :-)

De vraag is, hebben we een cultuurbeschouwing die terugvoert op God? Of zeggen we tegen elke herdenkingspunt, kathedraal of archeologische vindplaats dat het heidens is. "Hetzij dat gij iets anders doet, doet het al ter ere Gods" geeft mij voldoende christelijke vrijheid om bij historische plaatsen en geschiedenissen een gedenksteen op te richten (Jozua 4 vers 9).

En een gedenksteen is iets anders dan een afgodsbeeld, want anders zou Jozua het ook niet hebben gemogen.

Ook een gedenksteen is anders dan een vermeend graf.

Hier doe je Herman geen recht mee, Samanthi.

JCRyle schreef:

samanthi schreef:

Herman schreef:

samanthi schreef:de schepping is iets anders dar een vermeend graf.

Je kunt moeilijk mijn opmerkingen weerleggen door de schepping aan te voeren. En daarna te beweren dat de schepping niet hetzelfde is als een vermeend graf. Je gesprekspartner raakt daar op zijn minst van in de war. :-)

De vraag is, hebben we een cultuurbeschouwing die terugvoert op God? Of zeggen we tegen elke herdenkingspunt, kathedraal of archeologische vindplaats dat het heidens is. "Hetzij dat gij iets anders doet, doet het al ter ere Gods" geeft mij voldoende christelijke vrijheid om bij historische plaatsen en geschiedenissen een gedenksteen op te richten (Jozua 4 vers 9).

En een gedenksteen is iets anders dan een afgodsbeeld, want anders zou Jozua het ook niet hebben gemogen.

Ook een gedenksteen is anders dan een vermeend graf.

Hier doe je Herman geen recht mee, Samanthi.

Nee dat kan hoor, maar het is niet anders. Er zijn meerdere plekken die het graf moeten zijn, dus het is nog eens niet helemaal zeker, wat moet je er dan mee? meer geloof krijgen?

Herman schreef:

-DIA- schreef: Ik denk dat u zo heel belangrijke informatie als ondeskundig terzijde schuift. Laten we dat 'oude volk' maar niet onderschatten, ik heb ergens het gevoel dat men ze niet meer kent, of dat men er een soort over-godsdienstige mensen onder verstaat, i.p.v. door Gods Geest onderwezen en geleerde mensen. Ik weet ook dat er altijd kaf onder het koren was, maar er was ook meer schroom om zich er bij te voegen omdat men juist goed aanvoelde dat men snel door de mand kon vallen. Dat volk kon scherp opluisteren. Heel scherp, ook al was daar ook onderscheid in. Het onderscheiden van de geesten is iets wat in deze tijd een zeldzaamheid wordt.

Het valt weliswaar buiten het verband van dit topic. Maar ik wil hier toch graag twee waarnemingen delen.

1. Het feit dat iemand door Gods Geest is onderwezen wil in onze gezindte allereerst zeggen dat diegene door de persoonlijke geloofsvereniging met Christus zich zeker mag weten van de rust die over blijft voor het volk van God. Velen komen niet verder dan deze kennis (of de worsteling omtrent deze kennis) en concentreren zich in hun gedachten alleen daarop. Daarmee ontstaat een vernauwd blikveld op grond waarvan kerk en samenleving worden bekeken en beoordeelt. Zeer dikwijls ontrbeekt daar de liefde als zichtbaar teken van de drijvende kracht van Gods Geest.

2. De kerk der Reformatie heeft de academische vorming van predikanten altijd voorgestaan. Zo doceerden Luther en Calvijn aan de universiteit van Wittenberg en Genève en heeft de kerk in Nederland ten spoedigste na de doorbraak van de Reformatie faculteiten Godgeleerdheid gesticht in Leiden. Franeker en Harderwijk. Wanneer er dus theologische vraagstukken leven, dan kunnen we de behandeling daarvan het best toevertrouwen aan hen die daarvoor gestudeerd hebben. Dat sluit geestelijke kennis van Gods Koninkrijk overigens niet uit, maar in.

Ik denk dat u nu toch zaken over het hoofd ziet. We leven nu in een zeer donkere tijd. We zouden kunnen zeggen als in de tijd der richteren: Er was geen openbaar gezicht. Velen weten niet meer wat een bekeerd mens is, ze hebben ze nooit gekend. Daarom wordt nu ook zoveel voor bekering aangezien wat het wezen mist.
Ook bij velen van Gods volk is het donker, en ook zij hebben niet allen de gave des onderscheids. Er zijn ook andere tijden geweest, waarin ook de eenvoudigen wel eens bedeeld werden met de gave der profetie. Laten we nu niet weer verzanden (dat begrijpen we toch niet (meer)) in bijzonderheden. Maar als we zien op vele dingen, er op merken, dan moeten we zeggen dat dat die geoefende kinderen Gods een zicht hebben gehad op de toekomst. We zouden ook in zekere zin van een profetisch licht kunnen spreken.

-DIA- schreef:Ik denk dat u nu toch zaken over het hoofd ziet. We leven nu in een zeer donkere tijd. We zouden kunnen zeggen als in de tijd der richteren: Er was geen openbaar gezicht. Velen weten niet meer wat een bekeerd mens is, ze hebben ze nooit gekend. Daarom wordt nu ook zoveel voor bekering aangezien wat het wezen mist.
Ook bij velen van Gods volk is het donker, en ook zij hebben niet allen de gave des onderscheids. Er zijn ook andere tijden geweest, waarin ook de eenvoudigen wel eens bedeeld werden met de gave der profetie. Laten we nu niet weer verzanden (dat begrijpen we toch niet (meer)) in bijzonderheden. Maar als we zien op vele dingen, er op merken, dan moeten we zeggen dat dat die geoefende kinderen Gods een zicht hebben gehad op de toekomst. We zouden ook in zekere zin van een profetisch licht kunnen spreken.

Ik spreek niet voor Herman in deze, maar bij mij komt dan de vraag op waaraan ligt het dan dat Gods volk in duisternis leeft? Waarom er geen licht is? En de geestelijke zaken niet meer helder begrepen wordt in de kerken? Zou je daar wat over willen zeggen? Ik besef dat het niet makkelijk is, maar een poging?