Gelezen, gedacht, gehoord...
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Mooie column. Heel raak. Al verschilt je situatie natuurlijk wel door de positie waarin je verkeert. Ik heb nogal wat hoogopgeleide GroenLinks en D66-stemmende collega's en dan is het wel degelijk onmisbaar om de filosofische aspecten van het christleijk geloof te kunnen verwoorden. Ook dan maakt "doen", "je geloof uitleven" het verschil, maar zonder inteleectuele apologetische gesprekken gaat het ook niet.
Who is John Galt?
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Ik las het net ook: wederom indrukwekkend en leerzaam! Gelijk ook deze column gelezen.helma schreef:https://www.rd.nl/opinie/column-onze-re ... -1.1412107
Er staan de laatste tijd bemoedigende, leerzame en ernstige stukken in het RD. En dan denkend aan de artikelen van Kand. Jansen en van Kand. Van Asselt + Ds. J. Lohuis + het artikel over Ds. Wittewrongel.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
O. Maar ik geloof niet dat dat het punt is van de column, in ieder geval niet van de oorspronkelijke column. Van een academicus mag je wel een wat meer inhoudelijke zelfreflectie verwachten natuurlijk, en inzicht in context en achtergrond. Maar ondertussen zijn cynisme en het nastreven van eigenbelang ook voor hoogopgeleide christenen een grote zonde.John Galt schreef:Mooie column. Heel raak. Al verschilt je situatie natuurlijk wel door de positie waarin je verkeert. Ik heb nogal wat hoogopgeleide GroenLinks en D66-stemmende collega's en dan is het wel degelijk onmisbaar om de filosofische aspecten van het christleijk geloof te kunnen verwoorden. Ook dan maakt "doen", "je geloof uitleven" het verschil, maar zonder inteleectuele apologetische gesprekken gaat het ook niet.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Die meiden geven ook meteen een antwoord aan ds Lohuis. In tegenstelling tot wat anderen schrijven is dat geen goed artikel. Althans, geen goed artikel omdat de schrijver V.D.M. is.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Het is inderdaad niet de boodschap van de column. Maar ik ben altijd wat beducht dat zulke dingen een eigen leven gaan leiden. Ik hoor vaak met het argument "Je moet geloven als een kind" een theologische discussie afgekapt worden. En dat is volgens mij niet de bedoeling. Het één sluit het ander niet uit.
Who is John Galt?
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Je moet het mij niet kwalijk nemen, maar als schrijver van dit artikel zou ik dit haast als een compliment opvatten.refo schreef:Die meiden geven ook meteen een antwoord aan ds Lohuis. In tegenstelling tot wat anderen schrijven is dat geen goed artikel. Althans, geen goed artikel omdat de schrijver V.D.M. is.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
We hebben het niet over de titelatuur van iemand, maar over het inhoudelijke van deze artikelen. Blijkbaar ben jij het met het inhoudelijke niet eens, mag ik je vragen waarom niet?refo schreef:Die meiden geven ook meteen een antwoord aan ds Lohuis. In tegenstelling tot wat anderen schrijven is dat geen goed artikel. Althans, geen goed artikel omdat de schrijver V.D.M. is.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Wie weet hoe ik dit kan lezen?refo schreef:De Qr code verwijst naar http://bit.ly/2fnvo8d.
Dat werkt dus ook in de browserbalk.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Door op de link te klikken? Bij mij werkt dat prima (in Chrome).-DIA- schreef:Wie weet hoe ik dit kan lezen?refo schreef:De Qr code verwijst naar http://bit.ly/2fnvo8d.
Dat werkt dus ook in de browserbalk.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Tja. Ik zie de column ook overal opduiken in mijn facebook-timeline. Leuk dat de buitenwacht zo enthousiast is over de Hoornbeeck-studenten. Bewonderenswaardig dat zij zichtbaar christen zijn op de werkvloer. Maar ik zie niet in waarom je dan niet meer zou moeten bezinnen op het getuige-zijn. De Hoornbeeck-meiden hebben wat meegekregen in hun vorming op school, en daarvoor was en is wel bezinning nodig. Maar eens met de auteur: met alleen er over nadenken laat je weinig zien van het christen-zijn.John Galt schreef:Het is inderdaad niet de boodschap van de column. Maar ik ben altijd wat beducht dat zulke dingen een eigen leven gaan leiden. Ik hoor vaak met het argument "Je moet geloven als een kind" een theologische discussie afgekapt worden. En dat is volgens mij niet de bedoeling. Het één sluit het ander niet uit.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Ja in Chrome doet hij het inderdaad. Hartelijk dank!Zita schreef:Door op de link te klikken? Bij mij werkt dat prima (in Chrome).-DIA- schreef:Wie weet hoe ik dit kan lezen?refo schreef:De Qr code verwijst naar http://bit.ly/2fnvo8d.
Dat werkt dus ook in de browserbalk.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Wie met God in aanraking komt, vangt om te beginnen, niet aan met juichen, maar met schreien. De openbaring, de aanvoeling, de ontmoeting Gods in onze ziel verwekt smart, droefheid in ons.
Dat schijnt wonderlijk. Het zou onverklaarbaar zijn te achten, als we hier met een ongevallen mens te doen hadden. Als we lezen, dat Adam God kende aan de wind des daags, dan geeft dit in genen dele de indruk, dat dit met smartgevoel gepaard ging. Integendeel. Die ontmoeting zal ongetwijfeld een reden zijn geweest tot innerlijke zielsverheuging.
Zonder val is droefheid een onmogelijkheid. De ontmoeting Gods is op zichzelve een oorzaak van vreugde. Maar wij zijn niet meer in de paradijsstaat. Wij zijn gevallen en missen nu van nature God. God is ons vreemd geworden. Vijandig zelfs staan we van nature tegenover Hem. Wij allen missen van nature God. En om te beginnen, daarover is nu....niemand bedroefd.
Zie, dit is het vreselijke van ’s mensen ellendestaat; hij is ellendig en hij weet het niet; hij gevoelt zich veeleer rijk en verrijkt; hij mist God en ,,mist” Hem.... niet. O, als hij eens waarlijk God „miste!” hoe zou zijn snarenspel verstommen; hoe zou hij klagelijk wenen.
Hoe ontstaat nu die droefheid? Zij ontstaat uit het gevoel en besef van het Godsgemis. En hoe ontstaat dit besef; nog wel tot een droefheid der ziel? Wel eerst dan, maar dan ook gewis, als de liefde Gods in onze harten wordt uitgestort. Als God zich zo kennelijk en krachtig aan ons en in ons laat gelden, dat wij tot de ontroerende gewaarwording komen, die God is de waarachtige God, ook de heilige, ook de beminnenswaardige God; en de ziel daartegenover nu ontwaart, dat zij van die God verre is, ja Hem mist. Zij gevoelt zich dan ledig ‚,van God”; en ziet tevens, doordien God zich laat gelden aan haar in wederbarende werkingen, dat zij Hem niet missen kán, en niet missen wil; dit baart een ontroerende smart; een gestadigheid van indruk, van overtuiging, van leedgevoel, kortom van zielsgesteldheid, welke in het woord droefheid haar beste vertolking vindt.
Prof. G. Wisse
Dat schijnt wonderlijk. Het zou onverklaarbaar zijn te achten, als we hier met een ongevallen mens te doen hadden. Als we lezen, dat Adam God kende aan de wind des daags, dan geeft dit in genen dele de indruk, dat dit met smartgevoel gepaard ging. Integendeel. Die ontmoeting zal ongetwijfeld een reden zijn geweest tot innerlijke zielsverheuging.
Zonder val is droefheid een onmogelijkheid. De ontmoeting Gods is op zichzelve een oorzaak van vreugde. Maar wij zijn niet meer in de paradijsstaat. Wij zijn gevallen en missen nu van nature God. God is ons vreemd geworden. Vijandig zelfs staan we van nature tegenover Hem. Wij allen missen van nature God. En om te beginnen, daarover is nu....niemand bedroefd.
Zie, dit is het vreselijke van ’s mensen ellendestaat; hij is ellendig en hij weet het niet; hij gevoelt zich veeleer rijk en verrijkt; hij mist God en ,,mist” Hem.... niet. O, als hij eens waarlijk God „miste!” hoe zou zijn snarenspel verstommen; hoe zou hij klagelijk wenen.
Hoe ontstaat nu die droefheid? Zij ontstaat uit het gevoel en besef van het Godsgemis. En hoe ontstaat dit besef; nog wel tot een droefheid der ziel? Wel eerst dan, maar dan ook gewis, als de liefde Gods in onze harten wordt uitgestort. Als God zich zo kennelijk en krachtig aan ons en in ons laat gelden, dat wij tot de ontroerende gewaarwording komen, die God is de waarachtige God, ook de heilige, ook de beminnenswaardige God; en de ziel daartegenover nu ontwaart, dat zij van die God verre is, ja Hem mist. Zij gevoelt zich dan ledig ‚,van God”; en ziet tevens, doordien God zich laat gelden aan haar in wederbarende werkingen, dat zij Hem niet missen kán, en niet missen wil; dit baart een ontroerende smart; een gestadigheid van indruk, van overtuiging, van leedgevoel, kortom van zielsgesteldheid, welke in het woord droefheid haar beste vertolking vindt.
Prof. G. Wisse
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Dat is een citaat uit "De droefheid naar God"Jeremiah schreef:Wie met God in aanraking komt, vangt om te beginnen, niet aan met juichen, maar met schreien. De openbaring, de aanvoeling, de ontmoeting Gods in onze ziel verwekt smart, droefheid in ons.
Dat schijnt wonderlijk. Het zou onverklaarbaar zijn te achten, als we hier met een ongevallen mens te doen hadden. Als we lezen, dat Adam God kende aan de wind des daags, dan geeft dit in genen dele de indruk, dat dit met smartgevoel gepaard ging. Integendeel. Die ontmoeting zal ongetwijfeld een reden zijn geweest tot innerlijke zielsverheuging.
Zonder val is droefheid een onmogelijkheid. De ontmoeting Gods is op zichzelve een oorzaak van vreugde. Maar wij zijn niet meer in de paradijsstaat. Wij zijn gevallen en missen nu van nature God. God is ons vreemd geworden. Vijandig zelfs staan we van nature tegenover Hem. Wij allen missen van nature God. En om te beginnen, daarover is nu....niemand bedroefd.
Zie, dit is het vreselijke van ’s mensen ellendestaat; hij is ellendig en hij weet het niet; hij gevoelt zich veeleer rijk en verrijkt; hij mist God en ,,mist” Hem.... niet. O, als hij eens waarlijk God „miste!” hoe zou zijn snarenspel verstommen; hoe zou hij klagelijk wenen.
Hoe ontstaat nu die droefheid? Zij ontstaat uit het gevoel en besef van het Godsgemis. En hoe ontstaat dit besef; nog wel tot een droefheid der ziel? Wel eerst dan, maar dan ook gewis, als de liefde Gods in onze harten wordt uitgestort. Als God zich zo kennelijk en krachtig aan ons en in ons laat gelden, dat wij tot de ontroerende gewaarwording komen, die God is de waarachtige God, ook de heilige, ook de beminnenswaardige God; en de ziel daartegenover nu ontwaart, dat zij van die God verre is, ja Hem mist. Zij gevoelt zich dan ledig ‚,van God”; en ziet tevens, doordien God zich laat gelden aan haar in wederbarende werkingen, dat zij Hem niet missen kán, en niet missen wil; dit baart een ontroerende smart; een gestadigheid van indruk, van overtuiging, van leedgevoel, kortom van zielsgesteldheid, welke in het woord droefheid haar beste vertolking vindt.
Prof. G. Wisse
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Wij leven in een wereld waarin bijna alles ons afleidt van God.
Daarom zullen we keuzes moeten maken als we een vertrouwelijke omgang met God willen.
Daarom zullen we keuzes moeten maken als we een vertrouwelijke omgang met God willen.