Twijfel over ons hemels wandelen

[SecorDabar]

Beste forumleden,
We hadden het onderwerp geopend: Is onze wandel in de hemelen?
Ondertussen is er al heel wat gediscussieerd, en soms vertroebeld door allerlei zaken
die niet met het onderwerp of ten dele te maken hebben.
Dat is te begrijpen, want reacties maken vaak veel los.

Ondertussen kan er bij menigeen de twijfel wel opkomen, als we de vraag stellen:
Is onze wandel in de hemelen?

Ik las daarover in een gedeelte van een uitgegeven preek uit 1692
van Ds. Jacobus Hondius, in zijn leven predikant te Hoorn
over Filippenzen 3:20 “Maar onze wandel is in de hemelen”, het volgende:

Zwakgeloof:
Hier zal nu misschien een gelovige klagen en zeggen,
mijn hart neigt zo na de aarde en aardse dingen, en ik kan mijn hart
zo weinig opheffen naar de hemel en hemelse dingen,
dat ik daarom bezorgd ben, dat ik niet ben van diegenen
welker wandel is in de hemelen, maar van diegenen welker wandel alleen is op der aarde.
Weet vooreerst tot uw onderrichting en vertroosting hier tegen,
dat dit een zwakheid is in de gelovige, en in diegenen
welker wandel is in de hemelen, dat haar hart hier nog altijd neigt
naar de aarde en aardse dingen, en dat ze allen in dat aanzien
reden hebben om te klagen en te zeggen met David:
Psalm 119:25 Mijne ziel kleeft aan het stof.
En dat vanwege haar aanhangende natuurlijke verdorvenheid en aardsgezindheid,
die ze niet geheel afleggen voordat ze sterven.

Voorbeeld: een vogel die aan een steen gebonden is.
Het gaat hierin met de hemelingen gelijk als met een vogel
die met een steen aan zijn benen gebonden is, welke altijd genegen is
om zich met vliegen opwaarts te verheffen naar de hemel,
en daar toe ook zijn vleugelen beweegt, zodat hij enigszins hoger
komt als de aarde, maar door de zwaarte van de steen telkens
wederom neder gedrukt wordt naar de aarde;
Alzo is ’t dat de gelovigen door de kracht des Geestes wel altijd
genegen zijn en blijven om zich opwaarts te verheffen naar de hemel,
en daartoe ook de vleugelen van haar gebed bewegen,
zodat ze wel enigszins wandelen in de hemel, maar die door
de zwaarte van haar vlees telkens wederom nedergedrukt worden naar de aarde.

Niet het gebrek, maar de gezindheid van het hart.
Ten tweede, God ziet niet op het gebrek, maar wel op de gezindheid van het hart.
God ziet niet op de gebreken die de gelovigen aankleven,
als wel dat ze zo verlegen daaromtrent zijn, en hoe ze daar tegen
rusteloos en ongeveinsd worstelen: gelijk gij ziet dat Christus in de hof van Gethsemane,
meer zag op de gewilligheid van de geest,
als op de zwakheid van het vlees in zijn discipelen,
Mattheus 26:41 de geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak.

Troost vanwege Christus verdienste en voorbidding.
Tenslotte, Grijpt dan moed, gij die hier zo onophoudelijk worstelt
tegen uw vlees, en in de hemel zoekt te wandelen naar de geest:
want, de God des hemels zal om Christus verdiensten voor u op de aarde,
en om Zijn voorbidding voor u in de hemel, u genadig verschonen.
U eens verlossen van al die geestelijke en lichamelijke zwakheden,
en u opnemen naar de ziel, in de dood, en naar ziel en lichaam beide,
in de opstanding der rechtvaardigen, ten laatste dage, alwaar gij dan
als een volmaakte hemeling eeuwig zult wandelen in de hemelen met God, Openbaring 3:4.
En dat om zonder ophouden en zonder ooit moe te worden,
te danken en te verheerlijken, gelijk Hem toekomt
alle lof en heerlijkheid en in alle eeuwigheid. Amen.

[Jacobse]

wat een mooi en troostvol woord. Wie van ons heeft niet veel te maken met zoals Paulus het zegt: ( nog ) ver van de Heere, nog in de vreemde te zijn.Paulus zegt ook, elders, dat zoals wij het kleed van de aardse mens gedragen hebben, we het kleed van de hemeling zullen dragen. Door U door U alleen om het eeuwig welbehagen.

[-DIA-]

Het is zeker een goed woord op zijn tijd
Een beker koud water in een hete woestijn
Nuchter en helder, en duidelijk.
Tevens ontdekkend, ontgrondend en ontblotend.

Het komt er inderdaad op aan of de wortel der zaak in ons is.