Vrijheid in exegese?

[vragensteller]

Het kost me moeite je gedachtegang te volgen. Maar kun je zeggen dat de wet actief werd tot ontdekking van de zonde in de heiligmaking? En dat Paulus toen is gestorven? Maar dan wás hij toch al gestorven voor de wet?

Niet zozeer dat de wet actief werd, maar dat de zonde actiever werd, naarmate hij de wet beter ging verstaan. Vers 8: zonder wet is de zonde dood (neemt geen aanleiding tot zondigen uit de wet), maar Paulus dacht te leven door de wet, omdat de zonde toen haar kracht niet toonde <--> nu leeft hij echt (in Christus, niet meer onder de wet, vers 4), verstaat daardoor de wet (geestelijk) beter, de zonde neemt in het gebod aanleiding om te zondigen (vers 8 en 11, zonde toont haar kracht veel meer), maar Paulus is gestorven aan de overtuiging dat de wet heilsmiddel is (ktt. 36).

Moeilijk is het beeld van de dood, dat Paulus hier wisselend gebruikt. In vers 4 "der wet gedood"-> zou ik zien als t.o.v. de wet gedood (Kol. 2:14, lees ook ktt. 10 bij vers 4). In vers 9 gaat m.i. het verhaal op, dat ik in de vorige alinea weergaf.

Het is erg lastig onder woorden te brengen, maar als je dit hoofdstuk leest met ktt, Calvijn en Lloyd Jones en ook ziet in het licht van de tweestrijd in hoofdstuk 7 en dan naast mijn verhaal legt, dan wordt denk ik duidelijker wat ik bedoel.

Ik denk dat jij het gestorven zijn voor de Wet duidt op de manier van Philpot bij Rom. 6:5 (voor de rechtvaardiging), maar ik denk dat dit hier niet met het sterven wordt bedoeld. Ik plaats het meer in het licht van de Wetsprediking in het 3e stuk van de HC en in het licht van vr/a 115:

115. Vr. Waarom laat ons dan God alzo scherpelijk de tien geboden prediken, zo ze toch niemand in dit leven houden kan?

Antw. Eerstelijk, opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen (a), en des te begeriger zijn om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken (b). Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken (c).

[Fjodor]

Het is sowieso iets wat ik me afvraag: waarom schuift men voor deze 'theorie' met enig gemak de ktt (en Calvijn) aan de kant, terwijl die in andere gevallen wel als 'gezaghebbend' worden gezien?

Toch las ik tot mijn verbazing in een preek van Calvijn (over Jes. 53:7-8) het volgende (accentueringen van mij Afg.):

Wanneer wij dus onze last gevoelen [Christus roept die vermoeid en belast zijn tot Zich] en daaronder zuchten, verstaande dat wij daaronder zouden moeten bezwijken, zie, dan is ons de weg gebaand en geopend om tot onze Heere Jezus Christus te komen, want Hij houdt de armen uitgebreid om ons te ontvangen. Gelijk wij ook hierna zullen zien, dat Hij gezonden is om te prediken tot hen, die gebroken zijn van hart. Op deze wijze moeten wij dus geofferd worden, opdat wij aan onze Heere Jezus Christus gelijkvormig worden. Weliswaar is het offer dat Hij heeft gebracht, onze volkomen hoop, dat wil zeggen dat wij ons niet moeten aanmatigen daarbij iets van het onze te voegen. Jezus Christus heeft daarmee volkomen zaligheid verworven, dat Hij aan God Zijn Vader geofferd is. Maar intussen moeten wij wel bedreigd zijn door het gericht Gods, moeten wij verstaan, hoe afschuwelijk ding het is, dat wij, ellendige aardwormen, ons gaan verheffen tegen de Majesteit van Hem, die ons heeft geschapen, en dat wij Zijn gerechtigheid schenden, aangezien wij juist in deze wereld zijn om Hem te dienen en te eren. Dat wij dan dit levendig in ons gevoelen, om te komen tot onze Heere Jezus Christus.

Ik ben het hele stuk, waaruit Erasmiaan citeerde aan het lezen (ik moet dat nog wat grondiger doen dan dat ik tot nog toe deed). Wat me opvalt, is dat Philpot Gal. 2:19, 20 erbij betrekt voor dat stervensproces (der wet sterven). Dit gebeurt meer. Hoe lees jij die verzen dan (met name vers 19)?

Lastig. Leg je hier Rom. 7 naast, waar Paulus spreekt over het gestorven zijn aan de wet, dan lijkt er wel een heilsordelijke component aanwezig te zijn.

Ik weet niet zozeer of Paulus in Romeinen in Romeinen 7:9 over een bevindelijk sterven spreekt. Dat denk ik vooral vanwege de verzen 11-13: 11 Want de zonde, oorzaak genomen hebbende door het gebod, heeft mij verleid, en door hetzelve gedood.
12 Alzo is dan de wet heilig, en het gebod is heilig, en rechtvaardig, en goed.
13 Is dan het goede mij de dood geworden? Dat zij verre. Maar de zonde is mij de dood geworden; opdat zij zou openbaar worden zonde te zijn; werkende mij door het goede den dood; opdat de zonde boven mate wierd zondigende door het gebod.

Het lijkt me hier meer over een wezenlijk dood-zijn te gaan dan over een ervaren van het dood-zijn.

Verder ben ik het ermee eens dat Calvijn leert dat de wet overtuigd van zonde en dat dat ruimte maakt om tot Christus te komen. Maar dat overtuigd worden zal hij volgens mij geenszins een éénworden met Christus' dood noemen (zoals DWW en Erasmiaan wel doen).

[Afgewezen]

@Vragensteller en @Fjodor, ik moet er nog over nadenken. Het is me nog niet helemaal helder. Maar ik sta zeker niet afwijzend tegenover jullie visie.