Donorregistratie

[helma]

Ik denk wel eens... Als we kunnen sterven, en mogen erven.... De vraag hoe ver we mogen gaan wel eens heel anders beantwoord zou worden.
En dan komt de consequentie zelf ook niet in aanmerking te komen ook in een ander licht te staan...

 Ik heb juist zondag nog tegen de Heere gezegd dat ik wel wilde sterven. Maar ik weet dat dat er ook niet altijd is. Dus ik durf eigenlijk nu niet te zeggen hoe het volgende week is. Stel dat ik volgende week iets krijg waardoor ik te kiezen heb, sterven of een orgaan van iemand? Of een van mijn kinderen heeft een donororgaan nodig?? Dan komt de vraag ineens heel dichtbij en wordt het toch ineens heel moeilijk. Aan de ene kant ben ik mijn zondige aard zo moe en verlang ik naar het ontbonden te zijn en met Christus, maar aan de andere kant heb ik ook niet het gevoel dat mijn taak hier op aarde al af is. En zou ik het loslaten van mijn geliefden ook echt moeilijk vinden. Dus dat leg ik maar in Gods handen. Het is eigenlijk niet zo dat ik helemaal geen donor zou willen zijn, ( ik heb in het verleden ook vaak bloed gegeven) maar ik vertrouw ook gewoon de medici zonder God niet. Is hersendood een diagnose? Of is het meer een schatting en kan dat ineens afhaneklijk zijn van het feit of je donor bent of niet....En ik zou wel wat clausules in willen bouwen. Niet alles wat kan is ook goed. Ik vind het gewoon een hele moeilijke kwestie.

[merel]

Ik vind het artikel in het AD heel eenzijdig. Er zij medisch veel procedures/protocollen omtrent orgaandonatie. Dan kan/mag niet zomaar. Ik denk eigenlijk dat het meer ontbroken heeft aan de comminicatie in het ziekenhuis of dat het wel besproken is, maar dat de familie het niet 'gehoord' of begrepen heeft door alle gebeurtenissen.

Zelf ben ik geen voorstander van deze wetswijziging. Al denk ik wel dat er iets moet veranderen, veel mensen zijn te laks om een keuze te maken. Een voorstel zou kunnen zijn dat een ieder met het bereiken van een bepaalde leeftijd verplicht een keuze moet maken. Hierdoor word je gedwongen om erover na te denken en aan te geven wat hij/zij wil.

Ik ben zelf wel donor. Voor mij zal niets veranderen.

[JolandaOudshoorn]

Ik denk wel eens... Als we kunnen sterven, en mogen erven.... De vraag hoe ver we mogen gaan wel eens heel anders beantwoord zou worden.
En dan komt de consequentie zelf ook niet in aanmerking te komen ook in een ander licht te staan...

 Ik heb juist zondag nog tegen de Heere gezegd dat ik wel wilde sterven. Maar ik weet dat dat er ook niet altijd is. Dus ik durf eigenlijk nu niet te zeggen hoe het volgende week is. Stel dat ik volgende week iets krijg waardoor ik te kiezen heb, sterven of een orgaan van iemand? Of een van mijn kinderen heeft een donororgaan nodig?? Dan komt de vraag ineens heel dichtbij en wordt het toch ineens heel moeilijk. Aan de ene kant ben ik mijn zondige aard zo moe en verlang ik naar het ontbonden te zijn en met Christus, maar aan de andere kant heb ik ook niet het gevoel dat mijn taak hier op aarde al af is. En zou ik het loslaten van mijn geliefden ook echt moeilijk vinden. Dus dat leg ik maar in Gods handen. Het is eigenlijk niet zo dat ik helemaal geen donor zou willen zijn, ( ik heb in het verleden ook vaak bloed gegeven) maar ik vertrouw ook gewoon de medici zonder God niet. Is hersendood een diagnose? Of is het meer een schatting en kan dat ineens afhaneklijk zijn van het feit of je donor bent of niet....En ik zou wel wat clausules in willen bouwen. Niet alles wat kan is ook goed. Ik vind het gewoon een hele moeilijke kwestie.

Ik ben het helemaal met je eens. Ik heb soms echt moeite met de manier waarop mensen steeds langer hier op aarde willen leven. Je moet zorgvuldig omgaan met het leven, er zuinig op zijn, maar het lijkt wel of we doorgeslagen zijn. Ook onder christenen. En dan denk ik: verlangen we dan niet meer naar het moment dat we verlost worden van onze zondige aard? Zelfs mijn dochtertje zegt het regelmatig: Het lijkt mij zo fijn om bij de Heere Jezus te zijn, want dan doe ik nooit meer iets fout.

[merel]

[Ik ben het helemaal met je eens. Ik heb soms echt moeite met de manier waarop mensen steeds langer hier op aarde willen leven. Je moet zorgvuldig omgaan met het leven, er zuinig op zijn, maar het lijkt wel of we doorgeslagen zijn. Ook onder christenen. En dan denk ik: verlangen we dan niet meer naar het moment dat we verlost worden van onze zondige aard? Zelfs mijn dochtertje zegt het regelmatig: Het lijkt mij zo fijn om bij de Heere Jezus te zijn, want dan doe ik nooit meer iets fout.

Welk doorslaan bedoel je?

http://www.erasmusmc.nl/47445/674532/2253326/2253864 protocol hersendood
De hele procedure rondom donatie en het 'hersendood' verklaren is niet zomaar geschied. Dat mensen herhaaldelijk de vraag wordt gesteld of zij instemmen met het afstaan van organen, vloeit daaruit voort. Dat mensen afscheid moeten nemen van een familielid terwijl deze nog ademt is logisch. Zodra de beademing afgekoppeld wordt, zullen ook veel vitale organen verloren gaan.

[huisman]

[Ik ben het helemaal met je eens. Ik heb soms echt moeite met de manier waarop mensen steeds langer hier op aarde willen leven. Je moet zorgvuldig omgaan met het leven, er zuinig op zijn, maar het lijkt wel of we doorgeslagen zijn. Ook onder christenen. En dan denk ik: verlangen we dan niet meer naar het moment dat we verlost worden van onze zondige aard? Zelfs mijn dochtertje zegt het regelmatig: Het lijkt mij zo fijn om bij de Heere Jezus te zijn, want dan doe ik nooit meer iets fout.

Welk doorslaan bedoel je?

http://www.erasmusmc.nl/47445/674532/2253326/2253864 protocol hersendood
De hele procedure rondom donatie en het 'hersendood' verklaren is niet zomaar geschied. Dat mensen herhaaldelijk de vraag wordt gesteld of zij instemmen met het afstaan van organen, vloeit daaruit voort. Dat mensen afscheid moeten nemen van een familielid terwijl deze nog ademt is logisch. Zodra de beademing afgekoppeld wordt, zullen ook veel vitale organen verloren gaan.

Het is veel ernstiger. Als de beademing wordt afgekoppeld en de mens sterft dan gaat hij buiten Christus totaal en voor eeuwig verloren. Niet alleen zijn organen.
Ik begrijp de posts van Helma en Jolanda goed. Alles richten op een lang en redelijk gezond leven lijkt logisch. Dan ook alle mogelijkheden benutten (Donororganen,stamcellen waar voor foetussen worden gebruikt enz.) Dit is Bijbels gezien arm en leeg . Zijn wij nog met ons sterven bezig?
Leestip: Stervenskunst ,William Perkins.

[eilander]

[Ik ben het helemaal met je eens. Ik heb soms echt moeite met de manier waarop mensen steeds langer hier op aarde willen leven. Je moet zorgvuldig omgaan met het leven, er zuinig op zijn, maar het lijkt wel of we doorgeslagen zijn. Ook onder christenen. En dan denk ik: verlangen we dan niet meer naar het moment dat we verlost worden van onze zondige aard? Zelfs mijn dochtertje zegt het regelmatig: Het lijkt mij zo fijn om bij de Heere Jezus te zijn, want dan doe ik nooit meer iets fout.

Welk doorslaan bedoel je?

Ik begrijp dit wel. Zou Paulus een nieuw orgaan gewild hebben als dat nodig was geweest, toen hij schreef dat hij zo graag ontbonden en met Christus zou willen zijn?
Een tikje onzinnige vraag natuurlijk, want de technische mogelijkheden zijn er nu wel en toen niet. Maar het gaat mij even om de grondgedachte: willen we zo lang mogelijk in dit zondige leven blijven, of hebben we een betere toekomst?

[merel]

[Ik ben het helemaal met je eens. Ik heb soms echt moeite met de manier waarop mensen steeds langer hier op aarde willen leven. Je moet zorgvuldig omgaan met het leven, er zuinig op zijn, maar het lijkt wel of we doorgeslagen zijn. Ook onder christenen. En dan denk ik: verlangen we dan niet meer naar het moment dat we verlost worden van onze zondige aard? Zelfs mijn dochtertje zegt het regelmatig: Het lijkt mij zo fijn om bij de Heere Jezus te zijn, want dan doe ik nooit meer iets fout.

Welk doorslaan bedoel je?

http://www.erasmusmc.nl/47445/674532/2253326/2253864 protocol hersendood
De hele procedure rondom donatie en het 'hersendood' verklaren is niet zomaar geschied. Dat mensen herhaaldelijk de vraag wordt gesteld of zij instemmen met het afstaan van organen, vloeit daaruit voort. Dat mensen afscheid moeten nemen van een familielid terwijl deze nog ademt is logisch. Zodra de beademing afgekoppeld wordt, zullen ook veel vitale organen verloren gaan.

Het is veel ernstiger. Als de beademing wordt afgekoppeld en de mens sterft dan gaat hij buiten Christus totaal en voor eeuwig verloren. Niet alleen zijn organen.
Ik begrijp de posts van Helma en Jolanda goed. Alles richten op een lang en redelijk gezond leven lijkt logisch. Dan ook alle mogelijkheden benutten (Donororganen,stamcellen waar voor foetussen worden gebruikt enz.) Dit is Bijbels gezien arm en leeg . Zijn wij nog met ons sterven bezig?
Leestip: Stervenskunst ,William Perkins.

ik begrijp je zorg! ik ben ook geen voorstander van rekken van leven, alleen ligt het vaak niet zo zwart/wit als het geschetst wordt. Dat stuk uit het AD vind ik tenenkrommend en heel eenzijdig.

Ik ben niet falikant tegen orgaandonatie en zou het zelf ook wel overwegen als het nodig is, ook voor een kind. Orgaandonatie an sich vind ik niet verkeerd. Je eigen insteek t.a.v. het leven vind ik meer bepalend. Als willen leven het enige is dat telt, ben je verkeerd bezig. Dat geldt alleen niet alleen voor orgaandonatie, maar ook voor medicijngebruik en chemo bij ernstige ziekte. Hoe ver ga je om in leven te blijven?

In het UMCG loopt een pilot tussen het UMCG en het OM. De neonatologen mogen in uitzonderlijke gevallen euthenasie toepassen op veel te vroeg geborene zonder dat zij vervolgd worden. ( Normaliter moet is euthenasie op kinderen niet mogelijk) Dit zijn kinderen die door de vroeg geboorte veel pijn hebben, alleen via sonde/beademing in leven kunnen blijven, ernstig gehandicapt zijn, sommige kinderen hebben aandoeningen waarbij ze niet aangeraakt kunnen worden zonder grote wonden te krijgen. Soms zouden die kinderen sowieso sterven, maar is het leven een grote lijdensweg voor het kind ( en ouders)Tot voor 50 jaar terug zouden deze kinderen sowieso sterven, zonder medische ingreep. Nu kan door medische wetenschap veel meer en kunnen deze kinderen in leven gehouden worden. Dat maakt het maken van een keuze veel lastiger. Het enkel zwart/wit zeggen 'het mag en kan niet' is te makkelijk.

[helma]

https://mobile.twitter.com/TheoBoer/sta ... 16/photo/1

[Desiree]

.

[alexv]

Ik denk wel eens... Als we kunnen sterven, en mogen erven.... De vraag hoe ver we mogen gaan wel eens heel anders beantwoord zou worden.
En dan komt de consequentie zelf ook niet in aanmerking te komen ook in een ander licht te staan...

 Ik heb juist zondag nog tegen de Heere gezegd dat ik wel wilde sterven. Maar ik weet dat dat er ook niet altijd is. Dus ik durf eigenlijk nu niet te zeggen hoe het volgende week is. Stel dat ik volgende week iets krijg waardoor ik te kiezen heb, sterven of een orgaan van iemand? Of een van mijn kinderen heeft een donororgaan nodig?? Dan komt de vraag ineens heel dichtbij en wordt het toch ineens heel moeilijk. Aan de ene kant ben ik mijn zondige aard zo moe en verlang ik naar het ontbonden te zijn en met Christus, maar aan de andere kant heb ik ook niet het gevoel dat mijn taak hier op aarde al af is. En zou ik het loslaten van mijn geliefden ook echt moeilijk vinden. Dus dat leg ik maar in Gods handen. Het is eigenlijk niet zo dat ik helemaal geen donor zou willen zijn, ( ik heb in het verleden ook vaak bloed gegeven) maar ik vertrouw ook gewoon de medici zonder God niet. Is hersendood een diagnose? Of is het meer een schatting en kan dat ineens afhaneklijk zijn van het feit of je donor bent of niet....En ik zou wel wat clausules in willen bouwen. Niet alles wat kan is ook goed. Ik vind het gewoon een hele moeilijke kwestie.

Er zijn gevallen bekend dat na de "diagnose hersendood" mensen er uit kwamen. Organen kunnen alleen gebruikt worden als je nog niet dood bent. Dus je sterft dan aan het verwijderen van de organen. Mijn conclusie, je wordt vermoord. Je loopt op Gods wil vooruit, de patient gaat toch dood dus je kunt de organen gebruiken.

[Desiree]

Ik vind het artikel in het AD heel eenzijdig. Er zij medisch veel procedures/protocollen omtrent orgaandonatie. Dan kan/mag niet zomaar. Ik denk eigenlijk dat het meer ontbroken heeft aan de comminicatie in het ziekenhuis of dat het wel besproken is, maar dat de familie het niet 'gehoord' of begrepen heeft door alle gebeurtenissen.

Zelf ben ik geen voorstander van deze wetswijziging. Al denk ik wel dat er iets moet veranderen, veel mensen zijn te laks om een keuze te maken. Een voorstel zou kunnen zijn dat een ieder met het bereiken van een bepaalde leeftijd verplicht een keuze moet maken. Hierdoor word je gedwongen om erover na te denken en aan te geven wat hij/zij wil.

Ik ben zelf wel donor. Voor mij zal niets veranderen.

Een ding is wel zo, de belangen van de 'buitenstaander' moeten minder wegen dan de belangen van de patient. Alleen dan, zul je een goede keuze kunnen maken denk ik. Het is nogal eens lastig om een stapje terug te doen... maar het is winst als dat wel gebeurt.

Ik moet het artikel nog lezen en heb persoonlijke dingen verwijderd.

[Mara]

De andere kant van het verhaal, blog van een klinisch ethicus in het Erasmus mc.
Enkele citaten:
De potentiële orgaandonoren zijn vrijwel altijd mensen in het begin of in de bloei van hun leven die plots uit een onbeschaduwd bestaan worden weggerukt. Hier past geen zakelijkheid, hier is kilheid totaal ongepast. Hier past alleen oprechte compassie en empathie.

Maar dat is helemaal niet wat de betrokken patiënt heeft laten registreren! Die heeft namelijk niets laten vastleggen, zeker niet bewust ‘geen bezwaar’ geuit. Dat is slechts invulling! Maar, hij/zij heeft de kans gehad dat te doen, zullen de voorstanders van dit kille systeem zeggen. Voorbijgaand aan de redenen en achtergronden voor deze ‘laksheid’ of weerwil.Die er zeker zijn. Ik vind dit een kil systeem. Altijd al gevonden.

Daarom snap ik echt helemaal totaal niets van het grote enthousiasme dat gisteren de media ineens beheerste. Een ‘overwinning’ werd het genoemd; ‘eindelijk is het leed voor de wachtenden op orgaan over!’. Pia Dijkstra zat met tranen in haar ogen: ‘Ik moet maar denken aan al die patiënten’ zei zij met emotie in haar stem. Een deel van de patiënten dan wel, alleen de ontvangers, in de illusie dat door haar systeem iedereen op de wachtlijsten getransplanteerd zou kunnen worden. Haar systeem brengt echter helaas een ongewenste kilheid in het groteske leed dat artsen en verpleegkundigen op de intensive care afdelingen meemaken. En kilheid is daar zeer ongepast. Haar systeem benadrukt dan ook het standpunt dat we mensen zouden kunnen gebruiken als middel en niet (meer) als doel in zichzelf. Een middel in het voordeel van anderen buiten de patiënten en diens door intens leed verscheurde naasten. Dat is het dehumaniseren van stervende patiënten tot een verzameling van bruikbare organen waar we gewoon over kunnen beschikken. Verbijsterend vind ik dit en ik weet echt wel waar ik over praat. Ik heb tegenover honderden van deze kapotgeslagen mensen gezeten terwijl wij de hersendood uitlegden en vroegen om toestemming voor uitname van de organen.Mensen hebben hele valide redenen om nee te zeggen en voor anderen gaat het ons gewoon niet aan waarom ze nee zeggen.
GEEN BEZWAAR TEGEN DE KILHEID?

Gisteravond hoorde ik trouwens in een actualiteitenprogramma dat deze wet hoogstwaarschijnlijk meer NEE dan JA stemmers op gaat leveren.

[ejvl]

Er zijn gevallen bekend dat na de "diagnose hersendood" mensen er uit kwamen. Organen kunnen alleen gebruikt worden als je nog niet dood bent. Dus je sterft dan aan het verwijderen van de organen. Mijn conclusie, je wordt vermoord. Je loopt op Gods wil vooruit, de patient gaat toch dood dus je kunt de organen gebruiken.

Dat is natuurlijk niet waar. Als het lichaam door machines op gang wordt gehouden betekent dat niet dat de persoon nog leeft.
Het moment dat de ziel het lichaam verlaat weten wij niet. Maar dat is zeker niet afhankelijk van machines. Deze worden gebruikt om de organen "vers" te houden zodat ze hergebruikt kunnen worden.
Ik heb te weinig kennis om het begrip hersendood te kunnen beoordelen, maar zeggen dat je iemand vermoord als de machines worden uitgezet of daarvoor de organen worden verwijderd is niet waar.
Fouten zullen er zeker gemaakt worden. Wij blijven mensen.

[helma]

Zolang je zonder machines nog ademhaalt? Lijkt mij dat je dan nog leeft.
De kilheid waarmee men in ons land omgaat met zaken van leven en dood maakt dat ik het steeds moeilijker ga vinden om mijn leven (lichaam), in welk stadium dan ook, 'toe te vertrouwen' aan de overheid / medische wereld. Zolang we een overheid hebben die goedkeurt dat er per dag 100 kinderen gedood worden in de moederschoot denk ik niet dat we enige illusie kunnen hebben dat men zorgvuldig met deze dingen omgaat.

[Wim Anker]

Wat heeft het zelf niet (meer) willen van getransplanteerde organen nu te maken met de keuze of je ze ook niet beschikbaar wil stellen?

Hoe legitiem de discussie ook is hoelang artsen levens moeten rekken, het staat los van donorregistratie.