Sinterklaas

[Luther]

Omdat jij wel heel erg stelt dat we in de efteling niet horen, als christenen. Maar waar ligt die grens dan, bij Duinrell?
En dan zijn er wel meer dingen die we eigenlijk niet meer zouden moeten doen.

Inderdaad! En naar Duinrell gaan we ook niet.

Als je naar het strand gaat op een zomerdag, weet je soms ook niet meer waar je kijken moet.

Precies. Mijden dus.

Als de middelbare school een middag gaat schaatsen, trekken de meiden wel een lange broek, daar krijgen ze dan toestemming voor. Zou school dit dus beter niet organiseren?

Dat is inderdaad een mooie activiteit. Schaatsen met een rok lijkt niet zo veilig.

De kinderen gaan voor een dag vermaak, op allerlei speeltoestellen. In Lunteren zijn ze na 2 x wel uitgekeken als ze ouder worden.
In een pretpark is zoveel ruimte en zoveel keus, je kunt er ook gewoon schommelen, glijden, wipwappen, ronddraaien, met een treintje mee, op paardjes, in autootjes enz.
Denk je nu echt dat een kind dan een verbintenis met het occulte gaat leggen?
Die van mij i.i.g. niet.
Maar ik begrijp dat ik er geen RFers tegen zal komen.

Ik begrijp werkelijk niets van je standpunt. Vooral niet omdat ik het combineer met de zorgen over de ontwikkelingen binnen je kerkelijke gemeente. Ik zou me ook zorgen maken als de meerderheid van de gezinnen zou denken en handelen zoals je in dit topic doet. Waar is het beslag van het Woord? Waar is de ernst van het leven? Verder geheel eens met @Sheba en @samanthi.
Als wij vroeger een suggereerden of we ook niet eens naar een park als Walibi konden gaan, of karten, o.i.d. dan vroeg mijn vader altijd: Zou Walibi aan de smalle of de brede weg staan? Of: Zou de Heere Jezus dat ook doen?
Zulke vragen kun je natuurlijk in het ridicule trekken, maar om even de dingen waarover we praten in het juiste perspectief te zetten, lijkt me dat toch goed om te vragen.
Als je leest hoe de puriteinen hun kinderen opvoedden, dan kom ik er met veel schuld en tekort tegenover te staan. Wat laten we dan veel tijd verloren gaan, die ook in het teken hadden kunnen staan van opvoeden coram Deo. Onze kinderen zijn geschapen voor een eeuwigheid. En als ze morgen onder een auto komen, dan moeten ze voor God verschijnen. Heb ik ze dan voldoende verteld over Wie de Heere is, hoe Hij hen nodigt, welke rijkdom in Zijn verbond ligt, Wie de Heere Jezus is en welke waarde Zijn offer heeft? Of moeten ze je dan beschuldigen?

[Floppy]

Wij zijn een paar jaar geleden geweest, toen we met ons hele gezin gratis naar de Efteling konden. Van tevoren hadden we er weinig van verwacht, en gingen we ervan uit dat we snel weer weg zouden zijn.

De "occulte sfeer" waar in dit topic nogal eens over wordt gesproken, herkenden we daar niet (tot onze verbazing). Het spookhuis en Villa Volta hebben we overgeslagen op basis van wat we op de website al hadden gelezen. Dus inderdaad, niet alles is daar verantwoord. Maar datgene wat niet verantwoord is, is ook weer zo geïsoleerd van de rest dat je er gemakkelijk omheen kunt. Er is geen verziekte sfeer die het hele park doortrekt, ons inziens.

Misschien is het sprookjesbos occult, maar dat geldt dan voor de sprookjes zelf. Die sprookjes zijn een gegeven in onze cultuur; het is zelfs zo dat ik me afvraag of onze kinderen er niet iets te weinig van hebben meegekregen, gewoon puur als een stuk achtergrond om de cultuur of cultuuruitingen te kunnen begrijpen. Maar ik heb te weinig met sprookjes om daar tijd in te willen investeren.
Ook het sprookjesbos is eenvoudig over te slaan, overigens.

Wat rest is een park waarin ons de aangename rust trof. Geen harde muziek overal, geen voortdurende merchandising, het park ademt iets vriendelijks en dat hadden we niet verwacht. Als ik de atmosfeer van Duinrell moet vergelijken met die van de Efteling, kies ik voor die van de Efteling.

Tenslotte heb ik voor de volle 100% respect voor mensen die er niet naartoe willen, om wat voor redenen.

[parsifal]

Zelf denk ik niet dat iets wat duidelijk binnen de verhalen zelf blijft occult kan zijn. Sinterklaas is wat dat betreft een moeilijker verhaal dan zeg de kleine zeemeermin. Bij sinterklaas wordt het kind zelf in het verhaal opgenomen, bij de meeste sprookjes is het kind een (mogelijk heel betrokken) toeschouwer. Binnen de grenzen van de Efteling blijf je vaak ook alleen een toeschouwer. Misschien met uitzondering van bijvoorbeeld het spookhuis, omdat voor sommige kinderen spoken etc werkelijkheid zijn.

Hoewel Sinterklaas wel echt de wereld van het kind in komt, zie ik er ook weer weinig kwaad in. De meeste kinderen gaan niet gek doen voor sinterklaas ook krijgen de meeste kinderen geen angstdromen van (als dit wel het geval is dan is het goed om in te grijpen). Ook gaan kinderen door sinterklaas niet met het occulte experimenteren lijkt me. Het is voor mij een beetje hetzelfde als dat ik als kind geloofde dat als je als kind koffie dronk, je groen haar kreeg. Dat was me door mijn vader wijsgemaakt, maar ik ging niet aan de Bijbel twijfelen toen het niet waar bleek te zijn.

[Curatorium]

Efteling occult? Jongens toch.

[-DIA-]

In DE WACHTER SIONS van 8 november 2012 schrijft dhr. N. Verdouw het volgende:

Vijf december

Binnenkort. Vijf december. Misschien doe je ook wel mee. Pakjesavond. Gezellige sfeer.
Elkaar cadeautjes geven. Een leuk gedichtje erbij. Niets mis mee toch?
Mag ik je wat informatie geven?

Dominee
De gegevens over het leven van bisschop Nicolaas zijn soms wat tegenstrijdig. Vrij goed gedocumenteerd is de volgende versie. Aan het eind van de derde eeuw wordt Nicolaas geboren in Patara, een stadje in Klein-Azië, het tegenwoordige Turkije. Zijn ouders zijn christenen.
Hij wordt gedoopt. Als hij volwassen is, wordt hij bisschop (dominee) in het dichtbijgelegen Myra. (Zoals je weet, droegen bisschoppen in die tijd een brede, hoge hoed: de mijter.)
Er is in die tijd christenvervolging. Ook bisschop Nicolaas wordt gevangen genomen.
Maar als keizer Constantijn de Grote aan de macht komt, gaan de gevangenisdeuren ook voor hem open. Een tijd van godsdienstvrijheid breekt aan. Het gevaar komt nu niet meer van buitenaf, maar van binnenuit. Een heftige discussie ontstaat over de Godheid van Christus. Bisschop Arius ontkent die, maar bisschop Nicolaas verdedigt met alles wat in hem is de leer van de Bijbel. Dat gebeurt vooral op het concilie van Nicéa in het jaar 325. Nicolaas sterft te Myra op 6 december, waarschijnlijk in het jaar 342.
Conclusie: Bisschop Nicolaas was een alom geachte dominee, naar we mogen aannemen een kind en knecht van de Heere.
En als je dan verder nadenkt over wat nú in verband met hem gebeurt…

Heilig verklaard
Door de roomse kerk werd bisschop Nicolaas heilig verklaard. Vooral in Oost-Europa werd hij hoog vereerd. Hij was daar zelfs de belangrijkste heilige ná Maria. Zijn graf werd een belangrijk bedevaartsoord. Langzamerhand verbreidde zijn roem zich naar het westen, ook naar Nederland. Hij werd vooral gezien als beschermheilige van de zeevaart. Dat blijkt ook wel uit de kring van St. Nicolaaskerken die rond de vroegere Zuiderzee te zien is: Stavoren, Kampen, Elburg, Weesp, Edam, enz.
Maar hoe werd hij ’kindervriend’?
Door legenden. Eén ervan betrof drie rondzwervende kinderen van rijke mensen. Zij vroegen onderdak in een herberg. De waard doodde de kinderen om dat hij dacht dat ze veel geld bij zich zouden hebben. Juist komt Sint Nicolaas op bezoek. Hij brengt de kinderen weer tot leven.
Aan een heilige worden goddelijke eigenschappen toegekend. Dat is ook nú nog met Sinterklaas het geval. Dat blijkt wel uit het volgende.

Goddelijke eigenschappen
Het was op een christelijke school. De leerkracht liet de kinderen in de klas vertellen wat Sinterklaas allemaal kan. De antwoorden schreef hij op het bord. Erboven zette hij met grote letters en een dubbele punt: Sinterklaas. Daaronder kwam te staan: Hij is overal (legt op veel plaatsen tegelijk bezoeken af).
Hij ziet en weet alles (wat je fout hebt gedaan en wat je graag wilt hebben). Hij schrijft alles op in een boek (dat open gaat als je bij hem moet komen). Verkeerde dingen worden gestraft. Hij wordt heilig genoemd.
Toen zei de leerkracht: ”Nou, nou, dat is heel wat. Maar wat valt je op als je dit rijtje nog eens leest?” De klas keek en las. Plotseling stak Monica haar vinger op en zei: ”Dat geldt ook voor de Heere.” Verschillende kinderen reageerden geschokt en ongelovig. De leerkracht veranderde het grote woord bovenaan in: ’De Heere’, en las het rijtje nog een keer.
Toen werd het érg stil in de klas.

Ervaring
Nooit zal ik vergeten wat ik zelf meemaakte. Het was in de tijd dat er nog geen reformatorische kleuterscholen waren. Ik was vier of vijf jaar. Mijn ouders zullen het niet geweten hebben, maar het is gebeurd. We gingen met z’n allen naar de grote, puntige zolder van het schoolgebouw. Daar kwam ik te zitten in een wat donker gedeelte. Ik weet nú nog precies op welk plekje. En daar voorin, in het heldere licht, zat hij: Sinterklaas. Die rode kleren, die hoge mijter en witte baard.
Mijn hart sloeg wild in mijn binnenste. Voor het eerst zag ik hem.
Toen klonk die donkere stem: ”Zo, jongens en meisjes.” Stilte. Ernstig rondkijken. ”Ik heb gehoord…” Stilte. ”Ik heb hier in dit boek staan…” Boek iets omhoog. ”Ik heb hier in dit boek de namen van een paar kinderen, die veel kwaad hebben gedaan.” Stilte.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik keek naar hem alsof het de Heere Zélf was. In mijn kleuterbrein kon ik niet doorzien dat dit allemaal toneelspel was. Ook niet toen zwarte Piet het gangpad in kwam om die stoute kinderen te halen.
Ik had het zó benauwd. Ik wist het zéker: ik stond in dat boek. Ik had kwaad gedaan. En Sinterklaas wist het en stuurde zijn knecht naar mij. O, waar moest ik blijven?
Speurend keek zwarte Piet rond. Het wit van zijn ogen lichtte steeds op in het zwarte gezicht. Hij zocht iemand. Ik wist het zeker: hij zocht mij! Het zweet brak me uit. Het leek of mijn hart stilstond. Ik wilde wég, vér weg. Maar ik kon niet. Toen gebeurde het!
Nog één stap, en… hij liep voorbij. O, hij liep voorbij! Mij wenkte hij niet! Ik hoefde niet voor Sint Nicolaas te verschijnen…

Oordeelsdag
Wat gebeurde hier? De dag des oordeels werd in het klein nagespeeld.
Jij mag daar zelf een mening over geven…
En op hoeveel scholen en peuterspeelzalen gebeurt dit nóg?
Nu kan ik ook begrijpen dat kinderpsychologen het rond 5 december extra druk hebben. Ouders komen dan met hun kinderen, die grote eet- en slaapproblemen hebben.
Angst voor Sinterklaas. Zij kunnen ’nep’ niet onderscheiden van ernst. Zo is een klein kind. Al zeggen ouders honderd keer dat Sinterklaas niet echt bestaat.

Ben ik tegen gezelligheid, speculaas, chocoladeletters, gedichtjes en cadeautjes? Helemaal niet. Maar verbind dat op geen énkele manier - dus ook niet qua datum - aan een menselijk symbool dat men goddelijke eigenschappen heeft toegedacht.

[Luther]

In DE WACHTER SIONS van 8 november 2012 schrijft dhr. N. Verdouw het volgende:

Goed artikel!

[Mara]

Ik begrijp werkelijk niets van je standpunt. Vooral niet omdat ik het combineer met de zorgen over de ontwikkelingen binnen je kerkelijke gemeente. Ik zou me ook zorgen maken als de meerderheid van de gezinnen zou denken en handelen zoals je in dit topic doet. Waar is het beslag van het Woord? Waar is de ernst van het leven?

Wat heeft de veranderde ligging van een kerkelijke gemeente nu te maken met het al of niet bezoeken van een XL speelpark of sprookjestuin met kleine kinderen?

Als wij vroeger een suggereerden of we ook niet eens naar een park als Walibi konden gaan, of karten, o.i.d. dan vroeg mijn vader altijd: Zou Walibi aan de smalle of de brede weg staan? Of: Zou de Heere Jezus dat ook doen?
Zulke vragen kun je natuurlijk in het ridicule trekken, maar om even de dingen waarover we praten in het juiste perspectief te zetten, lijkt me dat toch goed om te vragen.

Zo ging dat bij ons thuis ook. Het gevolg is dat zoiets nog veel aantrekkelijker wordt en je als kind het gevoel krijgt dat alles waar gelachen kan worden buiten, zondig is.
Het zit in de natuur van een normaal kind om te ontdekken en te spelen. En dat kan in een heleboel settings. Maar als ik jou opluister mag dat alleen in een refospeeltuin.
Ik promoot niks, ik vertelde alleen dat we een dagje naar de Efteling waren geweest en ik afgezien van een enkele attracties - zoals anderen hier dit ook opmerkten - niets merkte van opdringerigheid en occultisme.
Ik vind het van een heel andere orde wanneer mensen in november een reisje naar Disney boeken met hun kinderen. Omdat daar kerst zo nadrukkelijk op zn Amerikaans (kitsch) gevierd wordt. Maar dat is echt heel verschillend van een middagje in een gemiddeld pretpark.
Er staan nu eenmaal andere speeltuigen dan in de speeltuin in het bos. Daar is een glijbaan van 10 meter al heel spannend, maar iets oudere kinderen willen meer.

Als je leest hoe de puriteinen hun kinderen opvoedden, dan kom ik er met veel schuld en tekort tegenover te staan. Wat laten we dan veel tijd verloren gaan, die ook in het teken hadden kunnen staan van opvoeden coram Deo.

Laten we de oude tijd er maar eens bijhalen. Kinderen konden toen minder en minder lang kind zijn. Bovendien waren er deze mogelijkheden allemaal niet. Het is geen vergelijk Luther. Kinderen die in de oorlog opgroeiden, hebben weer een ander leven, net als kinderen op de vlucht.

En als ze morgen onder een auto komen, dan moeten ze voor God verschijnen. Heb ik ze dan voldoende verteld over Wie de Heere is, hoe Hij hen nodigt, welke rijkdom in Zijn verbond ligt, Wie de Heere Jezus is en welke waarde Zijn offer heeft? Of moeten ze je dan beschuldigen?

Ik zal maar bij mezelf blijven, daar schiet ik alles in tekort!
Ik had een Godvrezende vader, die mij regelmatig op deze dingen wees. Maar niet elke dag en de hele dag door!
Oftewel: een woord op zijn pas, is zo goed als geld in de tas
Ik mocht ook gewoon kind zijn. Ondeugende dingen doen, en ik kan me herinneren dat wij met 3 gezinnen naar Slagharen zijn geweest, omdat we daar vlakbij op vakantie waren.
Al zag dat er ongetwijfeld iets anders uit dan nu.

Als je als kind zo weinig mag en zo kort gehouden wordt, wordt de kans groter dat, naarmate ze ouder worden, uit de band willen springen.
Ik heb het bij sommige nichtjes en neefjes zien gebeuren.
Als ze eenmaal die leeftijd hebben, heb je er geen vat meer op. En gaan ze misschien naar de allerhoogste achtbaan die er maar bestaat.
Bij wijze van spreken!
En voordat je me woorden in de mond legt, nee, ik keur en praat niet alles goed, nee, ik neem ze niet overal mee naar toe, nee, maar ik heb hier en daar de indruk dat er al snel gedacht wordt: mijn kind doet zoiets niet of gaat niet doen.
Nogmaals, op het forum kun je makkelijk politiek correct zijn.
Als je de percentages ontspoorden, gescheiden mensen, anders geaarden in de refogezindte leest, zie je dat niet terug op het forum.
Bestaan ze hier niet of komen ze niet aan het woord hier?

In het boek van M lees je het ook. Ze wil graag op tennissen. Maar haar vader verbiedt het, omdat er ook op zondag gespeeld wordt, enz enz.
De moeder ziet het anders en van haar mag ze een racket kopen en gaan tennissen.
Dat bedoel ik nou, je kunt dan toch afspreken om niet op zondag te gaan spelen?
Ik heb zelf op hoog niveau geturnd, ik werd geselecteerd voor de landelijke wedstrijden. Ik huppelde blij met de aanvraag naar huis. Maar bij de hoek van de straat drong het tot me door. O nee, dat was altijd op zondag.
Ik heb het formulier verscheurd en niets aan mijn ouders verteld.
Ik bedoel, soms weet je als ouders niet wat er ten diepste in je kind omgaat. De buitenkant toont niet altijd de volledige binnenkant.

[Luther]

Ik begrijp werkelijk niets van je standpunt. Vooral niet omdat ik het combineer met de zorgen over de ontwikkelingen binnen je kerkelijke gemeente. Ik zou me ook zorgen maken als de meerderheid van de gezinnen zou denken en handelen zoals je in dit topic doet. Waar is het beslag van het Woord? Waar is de ernst van het leven?

Wat heeft de veranderde ligging van een kerkelijke gemeente nu te maken met het al of niet bezoeken van een XL speelpark of sprookjestuin met kleine kinderen?

Als wij vroeger een suggereerden of we ook niet eens naar een park als Walibi konden gaan, of karten, o.i.d. dan vroeg mijn vader altijd: Zou Walibi aan de smalle of de brede weg staan? Of: Zou de Heere Jezus dat ook doen?
Zulke vragen kun je natuurlijk in het ridicule trekken, maar om even de dingen waarover we praten in het juiste perspectief te zetten, lijkt me dat toch goed om te vragen.

Zo ging dat bij ons thuis ook. Het gevolg is dat zoiets nog veel aantrekkelijker wordt en je als kind het gevoel krijgt dat alles waar gelachen kan worden buiten, zondig is.
Het zit in de natuur van een normaal kind om te ontdekken en te spelen. En dat kan in een heleboel settings. Maar als ik jou opluister mag dat alleen in een refospeeltuin.
Ik promoot niks, ik vertelde alleen dat we een dagje naar de Efteling waren geweest en ik afgezien van een enkele attracties - zoals anderen hier dit ook opmerkten - niets merkte van opdringerigheid en occultisme.
Ik vind het van een heel andere orde wanneer mensen in november een reisje naar Disney boeken met hun kinderen. Omdat daar kerst zo nadrukkelijk op zn Amerikaans (kitsch) gevierd wordt. Maar dat is echt heel verschillend van een middagje in een gemiddeld pretpark.
Er staan nu eenmaal andere speeltuigen dan in de speeltuin in het bos. Daar is een glijbaan van 10 meter al heel spannend, maar iets oudere kinderen willen meer.

Als je leest hoe de puriteinen hun kinderen opvoedden, dan kom ik er met veel schuld en tekort tegenover te staan. Wat laten we dan veel tijd verloren gaan, die ook in het teken hadden kunnen staan van opvoeden coram Deo.

Laten we de oude tijd er maar eens bijhalen. Kinderen konden toen minder en minder lang kind zijn. Bovendien waren er deze mogelijkheden allemaal niet. Het is geen vergelijk Luther. Kinderen die in de oorlog opgroeiden, hebben weer een ander leven, net als kinderen op de vlucht.

En als ze morgen onder een auto komen, dan moeten ze voor God verschijnen. Heb ik ze dan voldoende verteld over Wie de Heere is, hoe Hij hen nodigt, welke rijkdom in Zijn verbond ligt, Wie de Heere Jezus is en welke waarde Zijn offer heeft? Of moeten ze je dan beschuldigen?

Ik zal maar bij mezelf blijven, daar schiet ik alles in tekort!
Ik had een Godvrezende vader, die mij regelmatig op deze dingen wees. Maar niet elke dag en de hele dag door!
Oftewel: een woord op zijn pas, is zo goed als geld in de tas
Ik mocht ook gewoon kind zijn. Ondeugende dingen doen, en ik kan me herinneren dat wij met 3 gezinnen naar Slagharen zijn geweest, omdat we daar vlakbij op vakantie waren.
Al zag dat er ongetwijfeld iets anders uit dan nu.

Als je als kind zo weinig mag en zo kort gehouden wordt, wordt de kans groter dat, naarmate ze ouder worden, uit de band willen springen.
Ik heb het bij sommige nichtjes en neefjes zien gebeuren.
Als ze eenmaal die leeftijd hebben, heb je er geen vat meer op. En gaan ze misschien naar de allerhoogste achtbaan die er maar bestaat.
Bij wijze van spreken!
En voordat je me woorden in de mond legt, nee, ik keur en praat niet alles goed, nee, ik neem ze niet overal mee naar toe, nee, maar ik heb hier en daar de indruk dat er al snel gedacht wordt: mijn kind doet zoiets niet of gaat niet doen.
Nogmaals, op het forum kun je makkelijk politiek correct zijn.
Als je de percentages ontspoorden, gescheiden mensen, anders geaarden in de refogezindte leest, zie je dat niet terug op het forum.
Bestaan ze hier niet of komen ze niet aan het woord hier?

In het boek van M lees je het ook. Ze wil graag op tennissen. Maar haar vader verbiedt het, omdat er ook op zondag gespeeld wordt, enz enz.
De moeder ziet het anders en van haar mag ze een racket kopen en gaan tennissen.
Dat bedoel ik nou, je kunt dan toch afspreken om niet op zondag te gaan spelen?
Ik heb zelf op hoog niveau geturnd, ik werd geselecteerd voor de landelijke wedstrijden. Ik huppelde blij met de aanvraag naar huis. Maar bij de hoek van de straat drong het tot me door. O nee, dat was altijd op zondag.
Ik heb het formulier verscheurd en niets aan mijn ouders verteld.
Ik bedoel, soms weet je als ouders niet wat er ten diepste in je kind omgaat. De buitenkant toont niet altijd de volledige binnenkant.

Ik laat het hier verder maar bij. Je begrijpt me niet echt, zie ik. Of je wilt dat niet. Je suggereert een boel, waarin ik mezelf en ons gezin totaal niet in herken. Maar goed... de goede lezer zal het wel weten te onderscheiden.

[Mannetje]

Ik laat het hier verder maar bij. Je begrijpt me niet echt, zie ik.

Politiek correct gepraat uit een ei is vast slecht verstaanbaar.

[Luther]

Ik laat het hier verder maar bij. Je begrijpt me niet echt, zie ik.

Politiek correct gepraat uit een ei is vast slecht verstaanbaar.

Zeker als dat gepraat komt van een Farizeeër zonder genade, levend onder een steen.

[refo]

Ik laat het hier verder maar bij. Je begrijpt me niet echt, zie ik.

Politiek correct gepraat uit een ei is vast slecht verstaanbaar.

Zeker als dat gepraat komt van een Farizeeër zonder genade, levend onder een steen.

Altijd bij de ander, uiteraard.
Overigens lijkt me dit al niet meer op 't randje, maar erover.

[samanthi]

.

[samanthi]

@ Parsifal Floppy curatorium

Vraag 94
Wat gebiedt God in het eerste gebod?
Antwoord 94
Dat ik, zo lief als mij mijner ziele zaligheid is, alle afgoderij, toverij, waarzegging, superstitie of bijgeloof , aanroeping van de heiligen of van andere schepselen , mijde en vliede, en den enigen waren God recht lere kennen , Hem alleen vertrouwe , in alle ootmoedigheid enlijdzaamheid mij Hem alleen alles goeds verwachte, Hem van ganser harte liefhebbe , vreze en ere , alzo, dat ik eer van alle schepselen afgaan die varen late, dan dat ik in het allerminste tegen zijn wil doe.

[Hendrien]

In de jaren '70 en '80 gingen echt heel veel refo's naar de Efteling. Dan neem ik mijn familie en de familie van mijn man als uitgangspunt. Dat was toen heel normaal. Iedereen genoot van de sprookjes en attracties en niemand had het over occult. Nu ligt dit veel moeilijker.
Wij gaan zelf eigenlijk ook nooit naar attractieparken, maar dat komt omdat we erg van musea en dierentuinen houden.

[Mannetje]

Ik laat het hier verder maar bij. Je begrijpt me niet echt, zie ik.

Politiek correct gepraat uit een ei is vast slecht verstaanbaar.

Zeker als dat gepraat komt van een Farizeeër zonder genade, levend onder een steen.

Altijd bij de ander, uiteraard.
Overigens lijkt me dit al niet meer op 't randje, maar erover.

Volgens mij is dit een beknopte weergave van wat er over Luther getypt is afgelopen dagen... Zoals ik het lees spreekt Luther geen oordeel over een ander uit, maar refereert hij slechts aan wat hem toegevoegd is.