Dodenherdenking

Gebruikersavatar
Herman
Moderator
Berichten: 11945
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:21
Locatie: Geldermalsen

Re: Dodenherdenking

Bericht door Herman »

De lezing van de burgemeester hier ter plaatse ging veel over vrijheid en weinig over de opoffering van hen die er voor gevochten hebben.
Gebruikersavatar
Bonny
Berichten: 2472
Lid geworden op: 03 aug 2007, 16:29
Locatie: In partibus infidelium
Contacteer:

Re: Dodenherdenking

Bericht door Bonny »

Herman schreef:De lezing van de burgemeester hier ter plaatse ging veel over vrijheid en weinig over de opoffering van hen die er voor gevochten hebben.
Hier ook. Wellicht hebben ze dezelfde speech gebruikt (voorgedrukt door het Comité), maar tegenwoordig wordt de vrijheid in het algemeen meer benadrukt. Volgens mij is dit ook op voorspraak van het Comité 4 en 5 mei.
The Groom's still waiting at the altar
Schemerlichtje
Berichten: 960
Lid geworden op: 05 jul 2010, 08:07

Re: Dodenherdenking

Bericht door Schemerlichtje »

Gisteren grote drukte op een parkeerplaats waar wij ook even stilstonden ivm dodenherdenking, kranslegging, voordragen gedicht e.a. Naast ons stond een Belgische (wellicht zaken)man...het deed ons toch gewoon even goed; niet eens in eigen land maar toch 'meevoelen' met de Nederlanders!
~ Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag ~ (Loesje)
Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Re: Dodenherdenking

Bericht door refo »

Gistermiddag in Margraten:

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Fjodor
Berichten: 2970
Lid geworden op: 11 jun 2009, 23:13

Re: Dodenherdenking

Bericht door Fjodor »

@refo: wat staat er nu precies op dat kruis?
Ik lees: here rests in honored glory, a comrade in-arms, ......? to God
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Re: Dodenherdenking

Bericht door refo »

Fjodor schreef:@refo: wat staat er nu precies op dat kruis?
Ik lees: here rests in honored glory, a comrade in-arms, ......? to God
Here rests in honored glory
a comrade in arms
known but to God

Een soldaat die niet is geïdentificeerd. De meeste kruisen hebben wel een naam. Voor Joodse soldaten is er geen kruis, maar een Davidsster.
Germanicus
Berichten: 726
Lid geworden op: 10 jul 2010, 11:10

Re: Dodenherdenking

Bericht door Germanicus »

Gisteren de ceremonie op de Grebbeberg meegemaakt, is soort van traditie geworden voor ons. Traditioneel, waardig en op een indrukwekkende locatie.

Ten aanzien van Vorden vond ik deze bijdrage erg goed: http://www.arnoldkarskens.com/index.php ... &Itemid=50
Hier beneden is het niet.
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Dodenherdenking

Bericht door Mara »

Ik zag in het RTL nieuws een herdenking bij Amersfoort. Was ook indrukwekkend. Althans wat de verslaggever vertelde. Hij stond op een bospad, wat helemaal uitgegraven was door gevangenen. In dat kamp zaten allerlei mensen, joden, verzetsmensen, maar ook misdadigers. Aan het einde van het pad waren de mensen gefusilleerd en zijn later herbegraven.
Het is, wat ik begrepen heb, een afgesloten gebied. Dus je kunt er zo niet komen. Maar op de heide daar zijn vaak militaire oefeningen. Misschien dat dat daarom is?
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Dodenherdenking

Bericht door Mara »

Op Rijnmond.nl las ik dit bericht:

In Rotterdam worden joodse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog dit jaar op een bijzondere manier herdacht.
Op 4 mei zullen hun verhalen worden verteld in de huizen waar zij woonden en van waaruit ze werden weggevoerd. Dat gebeurt door familieleden en een enkele keer door overlevenden van de holocaust zelf.
Open Joodse Huizen werd in 2012 voor het eerst in Amsterdam georganiseerd. Het initiatief is inmiddels uitgebreid naar andere steden, waaronder Rotterdam.

Ik denk dat dit heel aangrijpend is, als je een dergelijke bijeenkomst bijwoont.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Dodenherdenking

Bericht door Mara »

Twitter roept op om 20 uur vanavond ook op Twitter twee minuten stil te zijn vanwege Nationale Herdenking. Marloes van der Laan, Communicatie Manager van Twitter Nederland, vindt het niet meer dan logisch. Ze zegt: ,,Het hele land is stil, dus online moeten we ook stil zijn."
Van der Laan reageert: ,,We vinden het een vanzelfsprekendheid dat je ook op Twitter stil staat. Dit is gepast en dit doe je uit respect voor de oorlogslachtoffers en de nabestaanden."

Goed initiatief :super

En dit las ik op AD.nl, voor de Rijssense forummers :)

Voor de 35ste keer klinkt vanavond het trompettergeschal van Johan Kalter bij de Dodenherdenking in Rijssen. De 62-jarige blaast sinds 1980 de Last Post tijdens de herdenkingsdienst.
Afbeelding
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Wim Anker
Berichten: 3875
Lid geworden op: 05 dec 2014, 18:34

Re: Dodenherdenking

Bericht door Wim Anker »

Ik doe ertoe, zeggen ze (de doden vanavond). Maar waartoe?
Gebruikersavatar
Luther
Berichten: 15857
Lid geworden op: 25 jun 2008, 20:16
Contacteer:

Re: Dodenherdenking

Bericht door Luther »

Wim Anker schreef:Ik doe ertoe, zeggen ze (de doden vanavond). Maar waartoe?
Ik snap niet zo goed, waarom je je zo verzet tegen het herdenken van de doden die vielen in een zwarte bladzijde van onze vaderlandse geschiedenis?

Speciaal voor jou: een verhaal uit de Gezinsgids van 10 jaar geleden...
Bevrijd?

„Nee voorzitter, zo makkelijk komt de heer Rikkers niet van mij af!” De tachtig belangstellenden in de zaal kwamen opnieuw in beweging. Reikhalzend keek men naar de spreker rechts achterin de zaal. Het was een kleine man, keurig gekleed in een donkergrijs pak. Zijn rode stropdas stak fel af tegen zijn bleke gezicht. Hij zag er nog kwiek uit. Niemand zou hem 81 jaar schatten. „Alweer diezelfde vent,” fluisterde Erik tegen z’n buurman. „Ja, sst!” was de reactie. „Effe luisteren, dit wordt weer leuk!”
„Meneer Rikkers, beseft u wel wat u zegt,” zo vervolgde de kleine man zijn betoog. „U weet helemaal niet wat oorlog is. U begrijpt niet de diepe angsten die door je lijf vliegen als het erom gaat spannen. U heeft niet aan het front gelegen. U kletst maar wat! Als uw slappe houding de opvatting van ons leger was geweest, hadden we helemaal niet gevochten. Dan hadden we voor de opmars van de Duitse troepen onze diensten bibberend aan Hitler aangeboden, dan had u hier in het Duits uw kletskoek kunnen verkopen. U…”
Voordat Herman Bode, veteraan, overlevende van de frontlinie aan de Grebbeberg in 1940, zijn zin echter kon afmaken, greep de voorzitter in. „Meneer, u heeft uw punt gemaakt. Zijn er nog meer vragen?” Er stond een jongedame op. Met zachte stem vroeg ze, waarom meneer Rikkers niet geprobeerd had om wat voorzichtiger te formuleren. De voorzitter werd een beetje kribbig. „Graag alleen vragen, die betrekking hebben op de lezing die meneer Rikkers hier gehouden heeft!”
Het werd heel stil in de grote zaal van de Openbare Bibliotheek van Reimshaven. De spanning was om te snijden, totdat Rikkers zelf het woord nam. Zijn houding was onzeker. Met zijn 61 jaren was hij één van de ouderen in de zaal. Het was opmerkelijk dat het publiek zo jong was. Het was dan ook aangekondigd, dat het verhaal van Rikkers vooral bedoeld was voor jongeren tussen de 18 en 35 jaar. De stortvloed van woorden leek even stil te staan. Het leek alsof Rikkers helemaal van zijn stuk gebracht was door de vraag van de jongedame.

***

Erik had de advertentie in de plaatselijke krant ‘Reimshaven Journaal’ gezien. In een groot lettertype werd aangekondigd, dat prof. dr. E.J. Rikkers op 3 mei 2005 in de Openbare Bibliotheek aan de Margrietsingel de jaarlijkse bevrijdingslezing zou houden. Dit keer speciaal voor jongeren tussen de 18 en 35 jaar. Erik had niet echt behoefte aan een lezing, maar de titel was wel erg prikkelend. Waarom wij maar 60 jaar moeten herdenken. En dan niet zomaar door een historicus van het volgende dorp, maar nota bene professor Rikkers.
Deze hooggeleerde heer had naast zijn leerstoel aan de Universiteit van Leiden ook furore gemaakt als Eerste-Kamerlid voor het CDA. Tweemaal in de recente geschiedenis was een kabinet gestruikeld door zijn tegenstem. Eerst weigerde hij te buigen voor het coalitiedictaat om de invoering van het referendum te steunen. Kortgeleden stemde hij -tegen de partijlijn- voor een motie tegen de komst van president Bush naar Nederland. Verder stond Rikkers erom bekend, dat hij niet zo gecharmeerd was van het koningshuis. Politiek Den Haag was te klein, toen Rikkers zonder blikken of blozen in de Eerste Kamer het voorstel lanceerde om na koningin Beatrix de monarchie te vervangen door een republiek met een gekozen president.
Toch was het bijzonder, dat hij zoveel aanhang behield, ja behoorlijk populair was. Zelf zei hij altijd dat het kwam, doordat hij niet van gedraai hield. „Zeggen wat je denkt en doen wat je zegt”, was zijn lijfspreuk. Zijn standvastige houding was bijna spreekwoordelijk geworden in de senaat en ver daarbuiten. „Je hebt rakkers, grote rakkers en Rikkers,” plachten zijn tegenstanders gekscherend te zeggen.

Toen Erik aan opa vertelde dat hij naar de lezing van professor Rikkers zou gaan, had hij bijna ruzie gekregen. „Heb je niet gezien wat de titel van zijn spreekbeurt is,” had opa gevraagd. „Hij heeft er niet eens een vraagteken achter gezet. Die vent denkt zeker dat-ie alles kan zeggen, maar hij weet absoluut niet waar het over gaat.”
Erik had het nog geprobeerd met wat tegenargumenten, maar opa was niet in de stemming om daarop in te gaan. „Die man mag toch ook zijn mening hebben,” had hij op den duur gezegd. „Ja kijk, daar gaan we weer. Iedereen mag tegenwoordig maar zeggen wat hij of zij denkt. Normen en waarden zijn er al helemaal niet meer. Heel dit land gaat naar de kelder!” Erik zag, dat hij moest stoppen. Opa kon er eigenlijk niet tegen. Toen hij weer naar huis ging, zei opa niet veel meer. „Erik, weet wel dat zo’n man al die jongens die gevallen zijn eigenlijk voor de tweede keer doodt.”
Hij had er nog lang over na moeten denken. Zou dat werkelijk zo zijn? Overdreef opa nu niet een beetje? Er was toch wel wat voor te zeggen, dat we na 60 jaar eens op moesten houden met dodenherdenking. Bijna niemand had het meer meegemaakt. Enne... als je eens even uitrekent wat het elk jaar toch weer kost, dan is het misschien geen gek idee om te stoppen met herdenken. Aan de andere kant vond hij het elk jaar toch ook wel weer mooi. Het werd laat voordat hij sliep.

***

Ademloos had Erik geluisterd. Wat was Rikkers een boeiende spreker! Heel helder had hij zijn betoog opgebouwd. Eerst had hij stilgestaan bij de verschrikkingen van de oorlog en de vele slachtoffers die gevallen waren. Toen had hij duidelijk gemaakt, waarom de doden steeds herdacht zijn. Uiteindelijk zat iedereen in de zaal toch te wachten op de reden, waarom Rikkers vanaf 2006 wilde stoppen met herdenken. Het werd ademloos stil in de zaal.
Beste mensen, ik kom tot de kern van mijn betoog. En dan wil ik antwoord geven op de vraag, die als titel boven deze lezing staat: Waarom moeten we maar 60 jaar herdenken? Eigenlijk ben ik niet zo blij met die titel. Ik heb ’m zelf dan ook niet verzonnen. Want ik dacht zo, dat 60 jaar herdenken meer dan genoeg is geweest. Dus niet ‘maar 60 jaar’! Het is een hele prestatie dat we het zo lang hebben volgehouden. Wijs mij een periode in onze vaderlandse geschiedenis aan, waarin langer dan 60 jaar oorlogsslachtoffers herdacht werden. U vindt het niet, echt niet!
Er groeit een generatie op van jongeren, die de oorlog niet hebben meegemaakt, ja die zelfs geen ouders of grootouders meer hebben die de oorlog hebben beleefd. Wat valt er voor die generaties te herdenken? Verandert voor hen de herdenking niet in een mysterieus ritueel? En dat wil ik voorkomen. De dood van onze oorlogsslachtoffers is geen ritueel geweest en ook hun nagedachtenis mag geen ritueel worden!

Rikkers veegde het zweet van zijn voorhoofd en begon sneller te spreken. Hij zat zichtbaar goed in zijn betoog. Hij vervolgde:

Ja, hadden wij dan ook de slachtoffers uit de Tachtigjarige Oorlog de afgelopen 357 jaar moeten herdenken, of wat dacht u van de bijna 700-jarige herdenking van de Hoekse en Kabeljauwse twisten? Hadden wij de gevallen uit andere oorlogen niet moeten blijven herdenken? Oorlogen, die we eigenlijk alweer vergeten zijn? Nee, natuurlijk niet! Iedereen voelt wel aan dat dat niet mogelijk is en ook –nog belangrijker- geen functie meer heeft. Eigenlijk, en ik weet dat sommige mensen dat pijnlijk vinden, moeten we oorlogen slechts net zo lang herdenken, als dat die betreffende oorlog geduurd heeft.

Inderdaad, dacht Erik, hij heeft wel een punt! We kunnen niet eindeloos blijven herdenken. Opa zou dat toch ook toe moeten geven?

Ik doe een beroep op uw verstand. Denk eens rustig met mij mee. De Tweede Wereldoorlog heeft ongeveer vijf jaar geduurd. Inmiddels herdenken we de slachtoffers van die oorlog al twaalf keer zo lang, als dat die oorlog zelf geduurd heeft. U voelt wel aan…

Maar Rikkers kreeg niet de gelegenheid om uit te spreken, wat het publiek allemaal moest aanvoelen. Achterin de zaal sprong een oude baas op en schreeuwde: „Hou nou maar op met uw praatjes. Verschrikkelijk vind ik dit, verschrikkelijk! Een aanfluiting voor ons dorp. U komt hier de rust verstoren. U trapt hier al die jongens, die hun leven voor ons land gaven, de grond in. U hebt geen hart in uw lijf. Als meneer Rikkers maar aandacht krijgt, dan wil hij alles zeggen. U gaat over lijken...”

Opeens was de zaal vol geroezemoes. Voor- en tegenstanders van Rikkers durfden langzaam te laten merken in welk kamp ze zich het beste thuis voelden. De veteraan had wel wat losgemaakt in de zaal. Met een harde hamerklap liet de voorzitter van de avond merken, dat het stil moest worden. Hij probeerde formeel te blijven en zei: „Straks krijgt u genoeg gelegenheid om met de heer Rikkers in discussie te gaan. Eerst maakt hij zijn verhaal af.”

Rikkers was kennelijk in z’n schik met de beroering, die het oude mannetje teweeg had gebracht. Zijn gezicht straalde zelfverzekerdheid uit. Vriendelijk vervolgde hij zijn betoog:
Beste mensen, het is niet de bedoeling geweest om u te shockeren. Dat mijn lezing primaire gevoelens naar boven haalt, zoals u zojuist hoorde, is voor mij een reden temeer om te pleiten voor het afschaffen van de dodenherdenking.

Erik zag de veteraan weer opspringen, maar voordat hij ook maar één zin kon afmaken, had de voorzitter al ingegrepen. „Meneer, u moet toch echt wachten tot de discussieronde.” En tegen Rikkers: „Zou u uw betoog willen afronden?”
Rikkers knikte beleefd en sloot zijn lezing af. Hij deed een klemmend beroep op zijn publiek, om het verleden te vergeten, en alle energie in de toekomst van ons land te steken. Het verleden heeft alleen een functie in het toekomstperspectief, waarin we leven, zo sloot Rikkers zijn betoog af.

Het viel Erik op, dat slechts de helft van de zaal lauw applaudisseerde. Maar het kon hem niet veel schelen. Het was pauze. De veteraan had snel een behoorlijke groep aanwezigen om zich heen. Heftig gebarend voerde hij het woord. Het was duidelijk, dat het hem hoog zat.
Toen de discussieronde begon, zocht Erik naar de oude man. Hij zag hem niet. Maar al snel werd hij gegrepen door de humoristische manier, waarop Rikkers de vragen van het publiek beantwoordde. Toch was dit deel van de avond erg voorspelbaar. Totdat de oude veteraan weer ging staan. Met een harde stem zei hij: „Meneer de voorzitter, ik heb me even ingehouden. Maar het wordt nu tijd om de eer Rikkers krachtig te bestrijden. Ik heb...” „Beste meneer, mij was gezegd dat ik een spreekbeurt voor jongeren tussen de 18 en de 35 zou houden. Deze lezing was in het geheel niet voor u bestemd,” zo onderbrak Rikkers hem.
„Nee voorzitter, zo makkelijk komt meneer Rikkers niet van mij af.” En gloedvol betoogde de oorlogsveteraan, waarom hij met afschuw naar het verhaal van Rikkers had geluisterd. Rikkers bleef er onbewogen onder, totdat...
Totdat die jongedame een voorzichtige vraag stelde. „Meneer Rikkers, waarom heeft u niet geprobeerd, om wat voorzichtiger te formuleren? 'Waarom vindt u het persoonlijk zo erg om de 60 jaar bevrijding te herdenken?'”

Voor de derde keer wiste Rikkers het zweet van zijn gezicht. Maar opeens was zijn onzekerheid weer verdwenen. „Wilt u echt weten, waarom ik er niet over pieker om voorzichtiger te formuleren? Wilt u dat echt weten?” De spanning steeg, Rikkers’ stem kreeg een hese klank. De laatste zin leek hij bijna te schreeuwen. „Weet u, waarom ik zo verlang naar een tijd zonder dodenherdenking? Omdat ik er gek van word! Elk jaar komt het terug, elk jaar...” Het was een andere Rikkers, die de zaal voor zich zag. Zijn stem, zijn ogen straalden angst uit. Toen kwam het hoge woord eruit: „Waarom moet ik m’n hele leven, elk jaar opnieuw herinnerd worden aan die schurk, die zogenaamde vader van mij?” Het publiek zag opeens een andere Rikkers voor zich staan. Het leek alsof de opgebouwde spanning het masker van onverzettelijkheid had doorbroken. De avond werd op hele andere manier afgesloten dan de zaal en Rikkers zelf gedacht had.

***

Toen Erik vertrok, zag hij opa lachend zwaaien in de voordeur. Uitgebreid had hij hem verteld, wat Rikkers allemaal had beweerd. Het zorgde bij opa voor boosheid, maar hij hield zich in. Maar helemaal verbaasd was opa, toen hij hoorde over de opmerkelijke wending, die de avond genomen had. Rikkers had zich snel hersteld en was op een hele andere toon gaan uitleggen, wat hij bedoelde.
„Toen kwam het hoge woord eruit, opa. Hij zei, dat hij een onecht kind was van zijn moeder. Zijn vader was een NSB’er, die er in de oorlog wel meer liefjes op nahield. Heel zijn leven heeft zijn moeder hem dat ingeprent. „Jij hoorde er helemaal niet te zijn,” zei ze dan. Was hij maar als NSB’er gestorven, dan ligt het duidelijk. Maar in 1944 is hij ondergedoken en aan het einde van de oorlog sloot hij zich slinks aan bij de Binnenlandse Strijdkrachten. Als gevierd verzetsstrijder werd hij geroemd in het dorp. Zijn liefje had hij de deur gewezen en eervol kreeg hij na de oorlog een onderscheiding. Je zag de woede op het gezicht van Rikkers.”
Opa had een tijdje gezwegen. Toen zei hij: „Zo zie je maar, achter elk verhaal zit een verhaal. Nu kan ik wel begrijpen, dat hij genoeg heeft van dat herdenken.” Erik beaamde het en dronk met een snelle tuig zijn glas sinas op.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Dodenherdenking

Bericht door Mara »

Wim Anker schreef:Ik doe ertoe, zeggen ze (de doden vanavond). Maar waartoe?
Snedig. :hum
Dood = toch dood zegt de wereld, die houding dan maar overnemen?
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Re: Dodenherdenking

Bericht door refo »

Mara schreef:En dit las ik op AD.nl, voor de Rijssense forummers :)

Voor de 35ste keer klinkt vanavond het trompettergeschal van Johan Kalter bij de Dodenherdenking in Rijssen. De 62-jarige blaast sinds 1980 de Last Post tijdens de herdenkingsdienst.
Afbeelding
Dat is dan voor de 36e keer.
Wim Anker
Berichten: 3875
Lid geworden op: 05 dec 2014, 18:34

Re: Dodenherdenking

Bericht door Wim Anker »

Mara schreef:
Wim Anker schreef:Ik doe ertoe, zeggen ze (de doden vanavond). Maar waartoe?
Snedig. :hum
Dood = toch dood zegt de wereld, die houding dan maar overnemen?
Wat zegt de Schrift over dodenherdenking? Ik kom (nog) niet veel verder dan het schriftwoord dat de gedachtenis des rechtvaardigen tot zegen is. Dat is ook m.i.ook de gedachte van Paulus als hij in de geloofsgalerij het LEVEN van de geloofshelden in herinnering brengt.
Plaats reactie