Volgens drs. M. van Campen is het verwaarlozen van de huisgodsdienst een belangrijke oorzaak van de geestelijke crisis in onze gezindte.

Hoe is dat met ons?

En als we het doen is het gewoonte.

Gewoonte valt onder 1 Kaw?!

Nee, zo bedoel ik het ook weer niet. Ik ben het woordje vaak vergeten.

Een goede gewoonte is altijd nog beter dan niets.

bijbellezen, bidden en danken,

huisgodsdienst is toch wel meer dan dat ?

ik moet wel zeggen, dat er in de praktijk vaak minder van terecht komt dan je zou willen.

maar er zit wel veel waars in de stelling !!
alhoewel : huisgodsdienst moet vanuit je hart komen, alleen gewoonte is niet genoeg ! Daar prikken kinderen zo doorheen.

Klopt 'Unionist', maar het lijkt me een actueel thema en ik wilde ook eens weten wat het voor ons inhoudt. Reageren hoeft niet altijd, stemmen wél.

Om direct te reageren op Ds. van Campen: Je ziet ook in de kerkgeschiedenis vaak: Waar komt men tot geloof? Thuis, bij moeder ops schoot. Luisterend naar de verhalen uit de Bijbel, zingend en als kind vertrouwend op God.

maar er zit wel veel waars in de stelling !!
alhoewel : huisgodsdienst moet vanuit je hart komen, alleen gewoonte is niet genoeg ! Daar prikken kinderen zo doorheen.

Kortom: bekeer je tot de Heere, want hoe zouden anders je kinderen geloven?

[Aangepast op 27/5/05 door Unionist]

Ds. Baas heeft wel eens gezegd; waar leren de kinderen nog geloven van hun moeder...?
Ik moet met schaamte zeggen dat er inderdaad zo weinig van terechtkomt. Tevens meen ik dat er in onze gezindte inderdaad een heleboel wettische huisgodsdienst is, die er mede de oorzaak van zijn dat jongeren niets meer doen bij het ouder worden.
Dat zou ik willen voorkomen. Thuis moesten we zondags allemaal een psalm opgeven die we dan zongen. Dat heeft bij mij (toen) een grote aversie tegen de psalmen opgeleverd.
Je hebt gelijk dat huisgodsdienst een wezenlijk element is van het geloofs leven. Aan de andere kant zou ik niet weten hoe ik het moet doen als mijn kind(eren?) ouder worden.

Oorspronkelijk gepost door Gian
Aan de andere kant zou ik niet weten hoe ik het moet doen als mijn kind(eren?) ouder worden.

Dat is ook iets wat mij bezighoudt. Wellicht is zingen bij de gitaar ongedwongener dan bij een urgel?

Volgens de belijdenis komt geloof 'van de Heilige Geest en de prediking van het Evangelie.'

Oorspronkelijk gepost door refo
Volgens de belijdenis komt geloof 'van de Heilige Geest en de prediking van het Evangelie.'

Wat wil je daarmee zeggen?

Oorspronkelijk gepost door Unionist

Oorspronkelijk gepost door Gian
Aan de andere kant zou ik niet weten hoe ik het moet doen als mijn kind(eren?) ouder worden.

Dat is ook iets wat mij bezighoudt. Wellicht is zingen bij de gitaar ongedwongener dan bij een urgel?

Het gaat denk ik 'Unionist' niet alleen om de huisgodsdienst als vorm; ook niet Gian in het verplicht opgeven van een psalmvers. Nee, volgens mij moeten de kinderen de Godsvreze 'proeven': in het samen bidden, in het samen lezen, in ons spreken, in ons handelen, ja in al onze daden.

Ben ik met je eens, Dons.

Maar toch: heel concreet, het volgende probleem.

Die Godsvreze heb ik vroeger thuis echt geproefd. En toch had ik er een hekel aan als er zondagsavonds 12 psalmversjes aangeheven werden. Wij worstelen dus met de vorm: hoe kun je een en ander zo brengen, dat de kinderen het niet als een verplicht nummer zien. Dat gaat heel simpel als ze 4 zijn, maar als ze 14 zijn...

Oorspronkelijk gepost door GianAan de andere kant zou ik niet weten hoe ik het moet doen als mijn kind(eren?) ouder worden.

Indeien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, die een iegelijk mildelijk geeft en niet verwijt....