• Wat is de juiste manier om van kerk te veranderen

caprice schreef:
Unionist schreef:Ik zit nu in een impasse:

-Men zegt: je bent erin geplaatst
-Men zegt: daarom mag je de kerk niet verlaten
-Dus heb ik belijdenis gedaan in de kerk
-Daarop zegt men: Hé, je hebt er zelf voor gekozen.
Lees het boek van ds. C. Harinck eens, 'Tot belijden geroepen'.

Het is zo dat je door Gods voorzienigheid in een gemeente geplaatst bent. Er kunnen maar twee wettige redenen zijn dat je de kerk/het kerkverband verlaat.

1. Door een huwelijk
2. Als (volgens de NGB, art. 28) Het Woord niet zuiver gepreekt, de sacramenten niet recht bediend worden, en de tucht niet gehandhaafd.
En dan moet het in beide gevallen nóg een worsteling zijn voor Gods genadetroon.

Mijn mening: Er is maar ruimte voor één kerk, één gereformeerde vaderlandse kerk, en alle kerken daarbuiten hebben geen bestaansrecht. Als gevolg daarvan denk ik dat je alleen van kerk mag veranderen om je aan te sluiten bij die vaderlandse kerk, en anders gewoon lid blijven waar je lid ben.

Zonder de gedachte van één kerk kan de tucht niet gehanteerd worden, en is elk theologisch meningsverschil reden voor een potentiële afscheiding.

memento schreef:Mijn mening: Er is maar ruimte voor één kerk, één gereformeerde vaderlandse kerk, en alle kerken daarbuiten hebben geen bestaansrecht. Als gevolg daarvan denk ik dat je alleen van kerk mag veranderen om je aan te sluiten bij die vaderlandse kerk, en anders gewoon lid blijven waar je lid ben.

Zonder de gedachte van één kerk kan de tucht niet gehanteerd worden, en is elk theologisch meningsverschil reden voor een potentiële afscheiding.

Tegenwoordig heb je twee kerken die dat beweren...

Kaw schreef:
memento schreef:Mijn mening: Er is maar ruimte voor één kerk, één gereformeerde vaderlandse kerk, en alle kerken daarbuiten hebben geen bestaansrecht. Als gevolg daarvan denk ik dat je alleen van kerk mag veranderen om je aan te sluiten bij die vaderlandse kerk, en anders gewoon lid blijven waar je lid ben.

Zonder de gedachte van één kerk kan de tucht niet gehanteerd worden, en is elk theologisch meningsverschil reden voor een potentiële afscheiding.
Tegenwoordig heb je twee kerken die dat beweren...

Ik denk nog wel meer :roll:

freek schreef:
Kaw schreef:
memento schreef:Mijn mening: Er is maar ruimte voor één kerk, één gereformeerde vaderlandse kerk, en alle kerken daarbuiten hebben geen bestaansrecht. Als gevolg daarvan denk ik dat je alleen van kerk mag veranderen om je aan te sluiten bij die vaderlandse kerk, en anders gewoon lid blijven waar je lid ben.

Zonder de gedachte van één kerk kan de tucht niet gehanteerd worden, en is elk theologisch meningsverschil reden voor een potentiële afscheiding.
Tegenwoordig heb je twee kerken die dat beweren...
Ik denk nog wel meer :roll:

ben ik ook bang voor....... maar dan nog...... er zijn over de hele wereld zoveel kerken, wij nemen zo vaak nederland als uitgangspunt. Ik ben wel eens benieuwd hoe het zal zijn in de hemel, wat dan zal blijken het goede geweest te zijn en wat fout (en dat kunnen zomaar dingen zijn waar ik nu helemaal van overtuigd ben). God ziet maar 1 kerk: ik geloof in één heilige, algemene, christelijke kerk.

Ik mis in de keuze-opties de verticale dimensie. Als de wolkkolom niet trekt, moet het volk blijven. Dat ligt voor iedereen heel persoonlijk. Waar de één gaan mag/moet, mag/moet de ander blijven.

Ik denk trouwens dat de synode niet zit te wachten op 5000 leden die allemaal met hun individuele appèlschriftjes ter zitting komen.

Mag alleen als men het met de leer niet eens is, nadat men de kerkrechterlijke weg tot einde toe gevolgd heeft

Het goede antwoord staat er niet bij, maar dit antwoord komt nog het meest in de buurt.

Het gaat er niet over of de leer mij wel ligt, maar laten we dan wel eerst eens onderzoeken of ik wel naar de leer lig, en vervolgens, of die leer de gezonde leer is naar Gods Woord. Dus niet zo van onszelf uit gaan, wat ík vind, maar hoe zegt Gods Woord dat dan? Kan ik concreet aanwijzen wat er niet goed is? Het is niet zomaar wat om te zeggen dat er in je gemeente een dwaalleer is, terwijl er wel vrucht op de prediking te vinden is.

memento schreef:Mijn mening: Er is maar ruimte voor één kerk, één gereformeerde vaderlandse kerk, en alle kerken daarbuiten hebben geen bestaansrecht. Als gevolg daarvan denk ik dat je alleen van kerk mag veranderen om je aan te sluiten bij die vaderlandse kerk, en anders gewoon lid blijven waar je lid ben.

Zonder de gedachte van één kerk kan de tucht niet gehanteerd worden, en is elk theologisch meningsverschil reden voor een potentiële afscheiding.

Theoretisch gezien heb je gelijk. Maar in de praktijk werkt het gewoon niet zo. Was het maar zo.... Maar daarom mag je de belijdenis niet aan een specifiek kerkverband koppelen. Daarmee zou je je als kerkverband boven de andere kerkverbanden stellen. Bovendien krijg je dan concurrentie tussen kinderen van Christus, waarvan we toch geloven dat ze in vele kerkverbanden te vinden zijn.

Ik ben het dan ook met de stelling van Bert Mulder eens. Als ik ga verhuizen en ik kom vlak bij een CGK te wonen en de GKv zit kilometers verderop of een dorp verderop, dan word ik gerust daar lid. Zomaar van kerk overstappen is niet nodig maar een verhuizing kan een goede reden zijn. Daarnaast hoeft een switch ook niet tot een huwelijk te wachten. Mijn vriendin is CGK (nu nog in Goes waar haar ouders wonen) maar daar komt ze niet zo vaak meer. Ze woont zelf in Ede maar is in het weekend meestal in Arnhem.... dus wordt ze lid bij mijn kerk. Verloochent ze daarmee haar belijdenis? Natuurlijk niet. Je doet belijdenis van je geloof en bindt je daarmee aan Christus die zich aan jou verbonden heeft. We moeten ons dus niet blind staren op kerkverbanden. Het gaat er om dat Hij zijn kinderen vergadert. Je kan dus ook nooit belijdenis doen van een kerkverband of je door je belijdenis aan een kerkverband binden alsof dat het enige kerkverband is waar zijn gemeente Hem dient.

Ik begreep dat ds. Karens gisteren heeft gepreekt over zondag 31, de kerkelijke tucht. Het ging ongeveer zo: tucht is genezend van aard, maar de meeste mensen zien dat niet en ze verlaten de kerk als iets hen niet aanstaat; terwijl ze beloofd hebben zich te onderwerpen aan de kerkelijke tucht. Kortom, je breekt altijd en hoe dan ook je 'eed' die je deed bij je belijdenis. Dat is althans de enige logische gevolgtrekking, lijkt me. Maar is vind dit een gevaarlijke redenering; wie zegt dat de motieven van een kerkenraad altijd de juiste zijn? Ik weet van mensen die onder censuur kwamen als gevolg van activiteiten waar ik alleen maar bewondering voor kan hebben.

Ik denk dat in onze gebroken kerkelijke situatie het niet mogelijk is om de belijdenisvragen van bv Voetius te beantwoorden. Ze impliceren het bestaan van slechts één zuivere kerk (zoals dat in de 16e t/m 18e eeuw idd het geval was) en deze situatie kennen we nu eenmaal niet meer in Nederland.

Bert, vanwaar dit topic met deze poll?? Wil je veranderen van kerk

Marnix: jij schrijft:
Maar daarom mag je de belijdenis niet aan een specifiek kerkverband koppelen. Daarmee zou je je als kerkverband boven de andere kerkverbanden stellen. Bovendien krijg je dan concurrentie tussen kinderen van Christus, waarvan we toch geloven dat ze in vele kerkverbanden te vinden

Wij hadden onlangs een discussie waarin gezegd werd dat wanneer je van kerk verandert en al belijdenis gedaan hebt, je schuldbelijdenis voor God moet doen, want dan breek je nl een jawoord.
Gezien bovenstaande lijkt dat dus niet te hoeven? Graag argumenten ervoor?

henriët schreef:Bert, vanwaar dit topic met deze poll?? Wil je veranderen van kerk

Marnix: jij schrijft:
Maar daarom mag je de belijdenis niet aan een specifiek kerkverband koppelen. Daarmee zou je je als kerkverband boven de andere kerkverbanden stellen. Bovendien krijg je dan concurrentie tussen kinderen van Christus, waarvan we toch geloven dat ze in vele kerkverbanden te vinden

Wij hadden onlangs een discussie waarin gezegd werd dat wanneer je van kerk verandert en al belijdenis gedaan hebt, je schuldbelijdenis voor God moet doen, want dan breek je nl een jawoord.
Gezien bovenstaande lijkt dat dus niet te hoeven? Graag argumenten ervoor?

Nou, dat lijkt me niet zo lastig. Zoals ik al aangaf doe je belijdenis van je geloof en niet van kerkverband. Je zegt niet: Ik beloof mijn levenlang in deze kerk te blijven, me aan dit kerkverband te binden. Je bindt je aan Christus en aan zijn Kerk en die overstijgt kerkmuren.

Als mijn vriendin overstapt naar de GKv of als ik ga verhuizen en me aansluit bij een CGK die veel dichterbij is, is er op dat punt geen sprake van schuld. Ik blijf lid van Christus kerk zoals ik beloofd heb. En als je kijkt naar wat je over de leer hebt gezegd, de gereformeerde leer wordt in beide kerken geleerd, ook al zijn er kleine verschillen.

Schuldbelijdenis is dan niet van toepassing. Het ja-woord is niet gebroken want dan zou je ja zeggen tegen een kerkverband, waar het ja-woord naar Christus wordt uitgesproken. De situatie die jij schetst is alleen relevant als er sprake is van een overstap van een kerk waar Christus niet gediend en geeerd wordt naar een kerk waar dat wel zo is. Dan verlaat je dat andere kerk namelijk om principiele redenen, omdat men dwaalt in de leer. Dat is bij de voorbeelden die ik schets niet het geval.

Marnix schreef:
henriët schreef:Bert, vanwaar dit topic met deze poll?? Wil je veranderen van kerk

Marnix: jij schrijft:
Maar daarom mag je de belijdenis niet aan een specifiek kerkverband koppelen. Daarmee zou je je als kerkverband boven de andere kerkverbanden stellen. Bovendien krijg je dan concurrentie tussen kinderen van Christus, waarvan we toch geloven dat ze in vele kerkverbanden te vinden

Wij hadden onlangs een discussie waarin gezegd werd dat wanneer je van kerk verandert en al belijdenis gedaan hebt, je schuldbelijdenis voor God moet doen, want dan breek je nl een jawoord.
Gezien bovenstaande lijkt dat dus niet te hoeven? Graag argumenten ervoor?
Nou, dat lijkt me niet zo lastig. Zoals ik al aangaf doe je belijdenis van je geloof en niet van kerkverband. Je zegt niet: Ik beloof mijn levenlang in deze kerk te blijven, me aan dit kerkverband te binden. Je bindt je aan Christus en aan zijn Kerk en die overstijgt kerkmuren.

Als mijn vriendin overstapt naar de GKv of als ik ga verhuizen en me aansluit bij een CGK die veel dichterbij is, is er op dat punt geen sprake van schuld. Ik blijf lid van Christus kerk zoals ik beloofd heb. En als je kijkt naar wat je over de leer hebt gezegd, de gereformeerde leer wordt in beide kerken geleerd, ook al zijn er kleine verschillen.

Schuldbelijdenis is dan niet van toepassing. Het ja-woord is niet gebroken want dan zou je ja zeggen tegen een kerkverband, waar het ja-woord naar Christus wordt uitgesproken. De situatie die jij schetst is alleen relevant als er sprake is van een overstap van een kerk waar Christus niet gediend en geeerd wordt naar een kerk waar dat wel zo is. Dan verlaat je dat andere kerk namelijk om principiele redenen, omdat men dwaalt in de leer. Dat is bij de voorbeelden die ik schets niet het geval.

Ok dat is helder ja, maar zeg je hiermee, dat wanneer je een kerk verlaat en een andere kerk 'ingaat' (vanwege de onzuiverheden in leer/tucht /Sacramenten)
Misschien bedoel ik het volgende, stel
je gaat uit een kerk waar je belijdenis van de leer doet..
naar een kerk waar men belijdenis van je geloof doet, hoe verhoudt het zich dan?

Marnix schreef:Ik ben het dan ook met de stelling van Bert Mulder eens.

Niet zo snel, geachte Marnix, want ik heb hier op dit onderwerp nog geen stelling verklaard. Mijn mening wat dit betreft staat wel vast, maar op aanleiding van verschillende vragen en onderwerpen hierover wou ik gewoon even weten waar de opinie lag.

Gezien de antwoorden hier, ben ik wel aangenaam verrast.

Men mag niet lichtelijk van kerk veranderen. En dat volgt uit het feit dat men niet lichtelijk belijdenis des geloofs kan doen.

Want in die belijdenis verklaard men niet alleen voor God dat men zich, buiten Christus, ziet als een dode zondaar, en dat men geloofd dat Christus deze zonden ook in Zijn bloed gewassen heeft, maar ook dat men het eens is met de leer zoals in die plaatselijke kerk geleerd wordt, en zich ook stelt onder de kerkelijke tucht van die kerkeraad.

Dus lichtelijk weglopen is meinedig. En daar moet inderdaad schuldbelijdenis over gedaan. Niet om de wil van de kerkeraad, in of nieuwe, of oude gemeente. Maar omdat God zonden niet door de vingers kan zien. Omdat Hij rechtvaardig is, en onbelijden zonden kunnen niet vergeven worden.

Dus elk geval van kerkveranderen MOET gebeuren in overleg met de kerkeraad, de Bijbelse weg volgen, hetwelk de kerkrechterlijke weg is. Dus als er een probleem over de leer is, dat moet met de kerkeraad overlegd worden, aan de hand van Gods Woord. En als men het op de kerkeraad het niet eens hierover kan worden, dan naar de classis, en zonodig Synode. Dat is wat we ook belijden wat lidmaatschap betekend in de HC als we belijden over "1 algemene, apostolische Christelijke kerk'. Dat we onze talenten zullen gebruiken om de kerk op te bouwen, ten eerste de plaatselijke gemeente waar we belijdenis gedaan hebben.

En als de Heere ons op de weg plaatst dat we gaan verhuizen van die kerk weg, als onze belijdenis goed was, zullen we toch verhuizen naar een kerk van dezelfde belijdenis. En als er daar geen kerk is van dezelfde belijdenis, dan is het de vraag of het Gods wil is dat men verhuist.

En in geval van trouwen met iemand die niet dezelfde belijdenis heeft, is er in de eerste plaats de vraag of men wel met die persoon MAG trouwen. En verder is hetzelfde hier van toepassing. Degene van de 2 die van kerk zou veranderen, zou toch nog de kerkelijke weg MOETEN volgen.

Om Christus wille.

Ter nadere clarificatie, als antwoord op Memento, over de Afscheiding:

Geachte Memento, ik moet het op dat vraagstuk wel met je eens zijn. Is ook de Afscheiding, helaas, met zonden bevlekt. Was het daar ook, helaas, niet alles heilig vuur.

Is dus, in wezen, de enige manier om van kerk te veranderen door uit de kerk gegooid te worden, net zoals Luther bij de kerk van Rome is gebleven, totdat de paus hem in de ban deed.

Nu is het helaas niet zo makkelijk de klok terug te draaien. En ben ik er ook beslist van overtuigd dat Ds. de Cock, als hij de kerkrechterlijke weg gewandeld had, hij er ook uiteindelijk uitgegooid zou zijn.

Helaas vinden wij, zondaren, het altijd nodig om God een handje te helpen.

Als belijdend lid heb je (in de GKv, maar ook elders) uitgesproken dat je belijdt dat de leer die ... hier in de christelijke kerk geleerd wordt, de ware en volkomen leer van de verlossing is. En je hebt beloofd, bij die leer door Gods genade te blijven in leven en sterven.

Je hebt ook beloofd, je te onderwerpen aan de kerkelijke vermaning en tucht, als je je - waarvoor God je genadig beware - in leer of leven misgaat.

Dat is inderdaad niet gelijk te stellen met belijdenis doen in de kerk, maar ligt daar best dicht bij.

Als je overgaat naar een kerk die iets anders leert dan de kerk waarin je belijdenis hebt gedaan heb je dus wel wat uit te leggen. Gewoon een briefje schrijven voldoet dan echt niet. Daar gaat wel een proces aan vooraf. Zelfde geldt voor de kerk verlaten omdat die niet meer hetzelfde is als toen je er belijdenis deed. Het gaat om je broers en zussen, en daarvan neem je ook niet met een briefje afscheid. De kerkelijke weg is er niet voor niets. En de tucht ook niet.

Tussen GKv en CGK is de situatie inderdaad bijzonder: In meerdere plaatsen werken de GKv en CGK gemeentes al samen, of verklaren zij dat ze beide tot de ene en ware kerk horen. Daar hoort soms kanselruil en open (naar elkaar) avondmaal bij. Maar buiten die kerken ligt dat soms toch wat moeilijker. Al hoop ik dat er binnenkort ook meer aan samenwerking tussen GB en GKv gaat komen. Die zijn inhoudelijk ook heel dicht bij elkaar gekomen.

Je kunt hierover trouwens niet goed nadenken zonder art. 27-29 NGB erbij te betrekken.

Overigens is mijn verloofde lid van de GB in de PKN. En willen we na ons huwelijk vrijgemaakt worden. Vanwege praktische redenen, én omdat ik er problemen mee heb dat het kerkverband als geheel geen 'kerk' genoemd kan worden volgens de NGB-'richtlijn'.